สายลมของธาร

Best(boy) Friend

สายลม อธิพัฒน์เดชากร & ธาร ธารา อธิษฐ์โภคิน  

“แกจะว่าอะไรไหมถ้าฉันไม่อยากกอดแกในฐานะเพื่อนอีกต่อไป...”

“ก...แกโกรธฉันถึงขั้นจะเลิกคบฉันเลยเหรอ อีสายลม! ถึงฉันจะโกรธแกแต่ฉันก็ไม่เคยตัดเพื่อนกับแกเลยนะ”

ร่างเล็กดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดผมไปมา...แกซื่อบื้อเกินไปแล้วโว้ย!

“ธาร! ฉันหมายความว่าฉันอยากกอดแกในฐานะแฟนอะ แฟน! เข้าใจไหม!”

“ก...แกจะบ้าเหรอ จะมาเป็นแฟนอะไร ตลกละ ปล่อยเลยนะ”

“ไม่ปล่อยจนกว่าแกจะคุยกับฉันรู้เรื่อง”

“คุยอะไรเล่าสายลมปล่อยเลยนะ”

“ฟังก่อน”

ผมกอดธารแน่นกว่าเดิมจนหน้าธารแนบกับอกผมแน่น ผมว่าธารคงได้ยินเสียงหัวใจผมที่เต้นแรงจนแทบจะกระเด็นออกมาพอๆ กับของตัวเองที่ไม่รู้ตัวว่าเต้นแรงจนหน้าตัวผมที่แนบชิดกับตัวธารอยู่รับรู้ถึงแรงสะเทือนนั้นเบาๆ

“ฉันรักแก...ได้ยินไหม ถ้าไม่เชื่อก็ลองฟังดูสิเสียงหัวใจของฉันมันเต้นดังว่าธารๆๆ”

* หลังจากแต่งเล่นๆ จนจบไปแล้วและทำใจอยู่นานว่าจะอัพลงคนอื่นอ่านด้วยดีมั้ย ไฟนอลลลลี่ก็มีใจกล้าลงสักที 

** เรื่องแรกของเรานะคะไม่รู้ว่าจะมีคนอ่านรึเปล่า ผิดถูกยังไงคอมเม้นต์บอกกันได้น๊าาา จะนำไปพัฒนาปรับปรุงฮ้าบบบ ><