ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 8
"การประลองกำลังจะเริ่มแล้ว" อ๋องมู่จั่นเหยียน เอ่ยขัดการสนทนาขององค์พระจักรพรรดิกันหลี่เซียชิง
"คุยกับเจ้าแล้วเหมือนข้าจะลืมวันเวลาไปเลย"
"หามิได้เพคะ" หลังจากนั้นทั้งหมดก็แยกไปนั่งประจำที่ที่จัดไว้ การประลองจึงเริ่มขึ้น
การคัดเลือกหน่วยองครักษ์เสื้อแพรจะคัดเลือกจากเหล่าองครักษ์ต่างๆที่มีฝีมือ ผู้ที่ผ่านการคัดเลือกจะได้ลื่นตำแหน่งและได้สิทธิพิเศษในวังหลวง การคัดเลือกครั้งนี้มีคนสนิทของท่านอ๋องมู่จั่นเหยียนรวมอยู่ด้วย
"พี่ใหญ่ท่านมาพนันกับข้าไหมว่าฝ่ายใดจะชนะ" หลี่เซียชิง กระซิบถามผู้เป็นพี่ชาย
"ก็เอาสิ แล้วเจ้าว่าฝ่ายไหนล่ะ"
"ข้าเลือกฝ่ายน้ำเงิน ดูท่าแล้วจะมีพื้นฐานวรยุทธ์อยู่พอสมควร ไหวพริบก็ฉับไวสามารถพลิกแพลงได้รวดเร็ว"
"เมื่อเจ้าเลือกฝ่ายน้ำเงิน พี่ก็ต้องแพ้การพนันครั้งนี้นะสิ"
"ทำไมหรือค่ะ" หลี่เซียชิง เอ่ยถามพี่ชาย
"ก็องครักษ์ฝ่ายน้ำเงินนั้นคือเถี่ยอิงองครักษ์คนสนิทของท่านอ๋องมู่จั่นเหยียน ซึ่งถือว่าเป็นองครักษ์ที่มีฝีมืออยู่มาก"
"หรือค่ะ"
ระหว่างนั้นมีทหารมาบอกว่ามีคนจากจวนหลี่มาขอพบหลี่เซียชิง องค์พระจักรพรรดิทรงอนุญาตให้เข้าพบได้ เมื่อหลี่เซียชิงเห็นว่าบุคคลที่มาหาตนนั้นคือคนที่นางให้ช่วยงานอยู่ที่เขาเทียนซาน
"มีอะไร" ซือหม่าซือฉี เอ่ยถามคนสนิทของน้องสาวแทนนางเมื่อเห็นว่าหลี่เซียชิงมีอาการนิ่งไป
"ท่าน..." นางได้ยื่นของสิ่งหนึ่งให้หลี่เซียชิง หลี่เซียชิง รับห่อผ้านั้นมาเปิดดูพบว่ามันคือดอกกุหลาบที่ก้านทำขึ้นมาจากวัตถุสีเงินดอกทำขึ้นจากอัญมณีสีเข้มมองแล้วจะเห็นเป็นสีแดงเข้มเหมือนสีของโลหิต มันคือ 'ทับทิมสีเลือด' อัญมณีหายากชนิดหนึ่งของเขาเทียนซานซึ่งจอมมารเฟิงอู๋จีแห่งเขาทียนซานผู้เป็นพี่ร่วมสาบานของนางได้มอบ 'ทับทิมสีเลือด' ให้อยู่ในความครอบครองของนางเพียงผู้เดียวและดอกกุหลาบที่ทำขึ้นมาจาก 'ทับทิมสีเลือด' เป็นเหมือนรหัสบางอย่างที่นางใช้ติดต่อกับจอมมาร
"หม่อมฉันขอตัวกลับก่อนนะเพคะ ฝ่าบาท ท่านอ๋อง"
"ไปเถอะ" องค์พระจักรพรรดิกล่าว
"ชิงเอ๋อร์" ซือหม่าซือฉี ยึดข้อมือของหลี่เซียชิงไว้
"ไม่มีอะไรหน้าเป็นห่วงหรอกค่ะ" เมื่อได้ยินดังนั้นซือหม่าซือฉีจึงยอมปล่อยหลี่เซียชิงให้กลับจวน
การที่คนสนิทของหลี่เซียชิงมาขอพบนางแล้วนางมีท่าทีนิ่งขรึมของนางเป็นที่ผิดสังเกตของท่านอ๋องแล้วยังซือฉีที่มีท่าทีลุกลี้ลุกลนของเขาเมื่อได้เห็นสิ่งที่อยู่ในห่อผ้านั้นซึ่งท่านอ๋องมองมิเห็นสิ่งนั้นได้
ซือหม่าซือฉีไม่มีจิตใจที่จะดูการประลองอีกหลังจากที่ได้เห็นดอกกุหลาบสีเลือดที่คนสนิทของน้องสาวนำมามอบให้แก่นาง
หลี่เซียชิง เคยบอกเขาแล้วว่ากุหลาบสีเลือดที่ทำขึ้นมาจาก 'ทับทิมสีเลือด' อัญมณีมีค่าแห่งเขาเทียนซานเป็นสัญลักษณ์ที่ใช้ส่งสัญญาณบางอย่างที่จอมมารเฟิงอู๋จีใช้ติดต่อกับน้องสาวของตน หลี่เซียชิง เดินทางกลับมาที่จวนหลี่พร้อมกับเฉียวซินคนสนิทของนาง เมื่อกลับมาถึงหลี่เซียชิงได้ตรงไปที่ห้องของตนโดยทันทีพร้อมสั่งห้ามไม่ให้ใครไปกวนเด็ดขาด ห้องของหลี่เซียชิงแบ่งออกเป็นส่วนๆ ซึ่งประกอบไปด้วยห้องทำงาน ห้องนอน ห้องแต่งตัวและห้องอาบน้ำ ตอนนี้นางอยู่ในส่วนของห้องทำงาน
"เกิดอะไรขึ้นที่นู้นถึงต้องเรียกข้ากลับโดยด่วน" หลี่เซียชิง เอ่ยถามคนสนิท
"ไม่ได้มีอะไรร้ายแรงหรอกค่ะ คือคุณหนูซูอี๋เธอไม่สบายเลยงอแงอยากจะพบท่านให้ได้" เฉียวซินกล่าว
"เรื่องแค่นี้ถึงกลับส่งกุหลาบสีเลือดมาเรียกข้ากลับ" หลี่เซียชิง เอ่ยอย่างอ่อนใจกับการกระทำของจอมมาร
"คือจอมมารเป็นห่วงอาการของคุณหนูซูอี๋มากจึงต้องการให้ท่านกลับไป ท่านเยี่ยจีก็พยายามให้เธอทานยาแต่เธอบอกว่าจะรอเจอท่านก่อน"
"เอาเถอะ วันนี้เจ้าไปพักก่อนพรุ่งนี้จะได้เดินทาง" หลี่เซียชิง เอ่ย
"เจ้าค่ะ" เฉียวซินกล่าวรับ
"ชิงเอ๋อร์เกิดอะไรขึ้นที่นั้น" ซือหม่าซือฉี เอ่ยถามน้องสาวทันทีที่พบนางตอนค่ำ
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ซูอี๋ลูกกสาวของพี่อู๋จีป่วยเลยงอแงอยากจะพบข้า"
"เรื่องแค่นี้จอมมารถึงกับส่งกุหลาบสีเลือดมาให้เจ้า"
"ก็เรื่องแค่นี้แหละค่ะที่เป็นเรื่องใหญ่ของเขา ไม่มีเรื่องอะไรสำคัญไปกว่าเรื่องของเยี่ยจีและซูอี๋"
"พี่ก็นึกใจคอไม่ดีอยู่เลย" ซือหม่าซือฉี เอ่ยอย่างอ่อนใจ "ข้าคงไม่อยู่สักสี่ห้าวันนะค่ะ" หลี่เซียชิง ยิ้มตอบให้พี่ชาย
"ไปเถอะทางนี้พี่จะดูแลให้เอง"
หลังจากอ๋องมู่จั่นเหยียนแยกจากองค์พระจักรพรรดิแล้วได้เรียกองครักษ์เถี่ยอิงให้มาพบ
"เถี่ยอิงเจ้าเห็นหญิงที่มาพบท่านหญิงหลี่เซียชิงหรือไม่" ท่านอ๋องมู่จั่นเหยียนเอ่ยถามผู้เป็นองครักษ์
"เห็นขอรับ"
"งั้นเจ้าจงไปที่จวนตระกูลข้าอยากรู้ว่านางนำสิ่งใดมามอบให้ท่านหญิงหลี่เซีย"
"ข้าน้อยรับทราบ" กล่าวเพียงเท่านั้นองครักษ์เถี่ยอิงก็ไปทำงานที่ได้รับมอบหมายในทันที
ณ จวนตระกูลหลี่
หลี่เซียชิง กำลังอาบน้ำอยู่โดยมีเฉียวซินเป็นผู้คอยนวดให้นางได้ผ่อนคลายกับสิ่งต่างๆในแต่ละวันที่ผ่านมา
"เฉียวซินงานที่นู้นเป็นยังไงบ้าง"
"ยังเรียบร้อยดีทุกอย่างค่ะ"
"ยังงั้นหรือ เฉียวซินข้าจะขึ้นแล้ว"
"จะนวดน้ำมันหน่อยไหมค่ะ"
"ไม่ล่ะ" หลี่เซียชิง เอ่ยขณะเตรียมตัวขึ้นจากการอาบน้ำ
เฉียวซินจึงนำผ้ามาคอยห่มปกปิดเรือนร่างให้กันคุณหนูของตน เฉียวซินช่วยแต่งตัวและหวีผมให้หลี่เซียชิง
"คุณหนูค่ะ ตอนที่ข้านำกุหลาบสีเลือดไปมอบให้ท่านที่ลานประลองข้าเห็นสายตาของท่านอ๋องที่มองมายังท่านอย่างจับผิด" เฉียวซินเอ่ยในขณะที่กำลังหวีผมให้หลี่เซียชิง
"อย่างงั้นหรือ ไม่แน่คืนนี้เขาอาจจะส่งคนมาดูของที่เจ้านำมามอมให้ข้าก็เป็นได้"
"แล้วไม่ทราบว่าคุณหนูจะให้ข้าจัดการอย่าไรดีค่ะ" เฉียวซินเอ่ยขอคำสั่งจากหลี่เซียชิง
"นำกุหลาบสีเลือดมอมให้แก่คนที่ท่านอ๋องส่งมา เฉียวซินเจ้าเตรียมเครื่องเขียนให้ข้าทีข้าจะเขียนจดหมายฝากไปให้ท่านอ๋องด้วย" หลี่เซียชิง ได้เขียนจดหมายบอกแก่ท่านอ๋องนางได้ใช้ผ้าเช็ดหน้าที่นางได้ใช้ในงานวันชมดอกไม้เป็นผ้าห่อดอกกุหลาบและจดหมาย
"หากมีใครมาจริงเจ้าก็นำของพวกนี้มอมให้เข้าด้วย แค่นี้แหละเจ้าไปเถอะข้าก็จะนอนแล้ว" หลี่เซียชิง กล่าวพลางเดินไปที่เตียงนอนที่ปูด้วยผ้าสีขาวมีมุ้งผ้าขาวล้อมรอบแล้วนางจึงโน้มตัวลงนอน
เฉียวซินจึงจัดห่มผ้าให้คุณหนูที่นางดูแลมาหลายปีซึ่งเวลานี้คุณหนูของนางเป็นเพียงหญิงสาวธรรมดาที่ต้องการความรักจากบิดา มิใช่หญิงที่กุมความลับหรือผู้ที่คุมคนจำนวนมากเลยแม้แต่น้อย เมื่อนางจัดการดูแลหลี่เซียชิงเรียบร้อยแล้วจึงเดินทางกลับไปพักผ่อนที่ห้องพักที่อยู่ทางด้านหลังของจวน
เมื่อนางก้าวเข้ามาในห้องจึงได้รู้สึกว่ามีบุคคลอื่นอยู่ในห้องของนางด้วย นางได้วางดอกกุหลาบและจดหมายที่โต๊ะกลางห้องพร้อมจุดไฟที่ตั้งอยู่ที่โต๊ะตัวนั้นแล้วเตรียมตัวอาบน้ำโดยไม่สนใจบุคคลที่แอบแฝงเร้นอยู่ในห้อง เถี่ยอิงเมื่อเห็นว่าเฉียวซินเข้าไปหลังฉากบังสายตา ปลดเปลื้องเสื้อผ้าเพื่อเตรียมอาบน้ำแล้ว เถี่ยอิงจึงออกมาจากที่ซ่อนตัวเพื่อดูสิ่งของที่นางวางไว้บนโต๊ะ
"ท่านเป็นคนที่ท่านอ๋องส่งมาใช่ไหมเจ้าค่ะ" เถี่ยอิงสะดุ้งหันไปมองที่มาของเสียง จงได้เห็นเฉียวซินที่ไม่รู้ว่านางขึ้นจากน้ำมาเมื่อใดซึ่งตอนนี้นางอยู่ในชุดคุมแสนบางแล้วเมื่อยิ่งสัมผัสโดยน้ำที่ยังเกาะอยู่ตามร่างของเฉียวซินยิ่งทำให้เห็นสรีระของหญิงสาวได้ชัดเจนยิ่งขึ้น
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น