แค้นลวงรัก (จีนโบราณ)

ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 7

        



          "รั้งพวกเจ้ามานานแล้ว ไปเดินชมดอกไม้เสียก่อนเถอะ" พระราชชนนีกล่าว 

          "หม่อมฉันทูลลาเพคะ/หม่อมฉันทูลลาเพคะ" ทั้งสองเอ่ยขณะถวายบังคมลา 




          เมื่อทั้งสองสาวทูลลาไปแล้วท่านอ๋องก็แยกไปหาซือหม่าซือฉี 

          "หม่อมฉันขอตัวไปพบซือฉีก่อน" 

          "เป็นอย่างไรบ้าง" ซือฉีเอ่ยถามน้องสาว 

          "ก็ดีค่ะ แต่ว่าพี่ใหญ่ข้าว่าพระราชชนนีกำลังจะจับคู่ให้พี่เซีงชิงกันท่านอ๋องมู่จั่นเหยียนแน่ๆเลย" หลี่เหมยหลิง เอ่ย 

          "ก็ดีสิ" ซือหม่าเจี้ยนหัว เอ่ย 

          "ดีตรงไหนไม่ทราบ" เซียชิงเอ่นเสียงเข้ม 

          "ตรงที่ซือหม่าจิงเหล่ยก็ต้องการให้พูเหม่ยเป็นพระชายาของท่านอ๋องเหมือนกัน" ซือฉีเอ่ยตอบแทนเจี้ยนหัว 

          "แต่เห็นท่านอ๋องไม่ค่อยจะสนใจเรื่องพวกนี้เลยนะค่ะ" 

          "ท่านอ๋องไม่สนแต่องค์พระจักรพรรดิ พระราชชนนีและพระมเหสีสน ทั้งสามพระองค์อย่างจะอุ้มพระนัดดาจะแย่อยู่แล้ว ท่านอ๋องก็อายุยี่สิบห้าแล้ว" 

          "ถ้าเราเข้าทางท่านอ๋องคงทำให้พวกนางกระอักไปได้นานเลยนะค่ะ" หลี่เหมยหลิง เสนอ 

          "เห็นทีว่าคงจะอยากเพราะข้ายังไม่เคยเห็นท่านอ๋องจะสนผู้หญิงคนไหนเป็นจริงเป็นจังเลยสักคน" ซือหม่าเจี้ยนหัว กล่าว 

          "คงจะอยากจริงๆ เอาเป็นว่าท่านพี่พาข้าไปเดินดูให้ทั่วงานก่อนแล้วกันเพื่อจะคิดอะไรออกบ้าง" หลี่เหมยหลิง เอ่ยชวนพี่ชาย 

          "พูดง่ายๆ คือขอเที่ยวก่อนแล้วค่อยคิดต่อ" หลี่เซียชิง เอ่ยกับน้องสาว 

          "เจี้ยนหัวเจ้าก็พาเหมยหลิงไปเที่ยวได้แล้ว" ซือหม่าซือฉี เอ่ย 

          "เชิญท่านหญิงทางนี้" เจี้ยนหัวเอ่ยพลางผายมือเชิญ 







          "ซือฉี"
 
          "ท่านอ๋อง/ท่านอ๋อง" ซือหม่าซือฉีและหลี่เซียชิงกล่าวขึ้นพร้อมกันพลางถวายบังคม 

          "ไม่นึกว่าแม่นาง..." 

          "หม่อมฉันหลี่เซียชิง ทรงเรียกว่าหลี่เซียก็ได้เพคะ"
 
          "ข้าไม่นึกว่าแม่นางหลี่เซียจะรู้จักกับซือฉีด้วย"
 
          "หม่อมฉันกันท่านพี่ซือฉีถือเป็นลูกพี่ลูกน้องกันเพคะ" 

          "หึ" ท่านอ๋องรู้สึกแปลกใจ 

          "ท่านแม่ของกระหม่อมเป็นน้องสาวของท่านลุงหลี่เหยียนเสียพ่ะย่ะค่ะ" ซือหม่าซือฉี เอ่ยตอบความสงสัยให้ท่านอ๋องทรงทราบ 

          "ไม่ทราบว่าท่านอ๋องมีอะไรให้กระหม่อมรับใช้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ" ซือหม่าซือฉี เอ่ยถามท่านอ๋องมู่จั่นเหนียน 

          "ถ้าหากข้าไม่มีธุระแล้วจะมาคุยกับเจ้าเฉยๆไม่ได้เลยหรือ" 

          "กระหม่อมมิได้หมายความว่าเช่นนั้น"
 
          "ข้าแค่ว่าจะมาชวนเจ้าไปดูการคัดเลือกเหล่าองครักษ์เสื้อแพรของปีนี้เสียหน่อย" 

          "ได้กระหม่อม" 

          "ท่านอ๋องเพคะ" หลี่เซียชิง เอ่ยขึ้น 

          "หากหม่อมฉันจะขอตามไปดูการคัดเลือกครั้งนี้ด้วยจะได้ไหมเพคะ" 

          "ทำไมถึงอยากจะไปดูพวกผู้ชายเขาสู้กันด้วย ผู้หญิงเขาไม่ชอบเรื่องพวกนี้กันหรอกนะ" ท่านอ๋องเอ่ยถาม 

          "หม่อมฉันก็แค่อยากจะไปเปิดหูเปิดตาดูอะไรใหม่ๆในเมืองหลวงเสียบ้างสิเพคะ" หลี่เซียชิง เอ่ยตอบท่านอ๋องโดยไม่มีท่าทีว่าจะหลบสายตาของท่านอ๋องที่จ้อมองมาทางตนเลยแม้แต่น้อย 

          "ก็ได้หากเจ้าต้องการ" 

         "ขอบพระทัยเพคะ" 

          "งั้นอีกห้าวันพบกันที่ลานฝึกองครักษ์ ซือฉีเจ้าคอยดูแลแม่นางหลี่เซียด้วยแล้วกัน" 

          "พ่ะย่ะค่ะ" แล้วท่านอ๋องก็เดินจากไป 







          "น้องพี่เจ้าคิดจะทำอะไร" ในที่สุดซือหม่าซือฉีก็เอ่ยถามขึ้นมา 

          "ข้าก็อยากจะไปเปิดหูเปิดตาดูอะไรที่มันตื่นเต้นเร้าใจเสียบ้างนะสิค่ะ" 

          "ไม่มีอะไรแอบแฝงไม่มากกว่านี้" ซือหม่าซือฉี ยังถามต่อ 

          "ตอนนี้ยังไม่มีค่ะ แต่ต่อไปก็ไม่แน่" 

          "พี่ว่าแล้วไง แต่พี่จะเตือนน้องไว้หน่อยท่านอ๋องมู่จั่นเหยียนเป็นคนที่ไม่ชอบให้ใครมาจุ้นจานวุ่นวายกันพระองค์มากนัก แถมยังไม่เคยเห็นว่าจะทรงพอพระทัยผู้หญิงคนไหนเลยสักคน" 

          "ข้าว่าท่านอ๋องคงไม่โปรดผู้หญิงสักเท่าไหร่นัก บางทีอาจจะเกลียดมากซะด้วยซ้ำไปกระมัง ก็ผู้หญิงชอบทำตัวจุ้นจานไปทั่ว"
 
          "เจ้าก็ผู้หญิงนะชิงเอ๋อร์"
 
          "ข้าทราบค่ะ ก็ข้าไม่ชอบพวกผู้ชายที่มาจุ้นจานกันข้า มันคงพอๆกันที่ท่านอ๋องไม่ชอบให้ผู้หญิงไปจุ้นจานกับพระองค์" 

          "พี่ก็เหมือนกัน รำคาญจะตายไป" 






          ณ จวนตระกูลหลี่ 

          "เป็นอย่างไงบ้าง งานในวังสนุกไหม" หลี่ซันเหนียงผู้เป็นมารดาเอ่ยถามบุตร 

          "สนุกค่ะท่านแม่ มีดอกไม้เต็มไปหมดเลยสวยๆทั้งนั้น" หลี่เหมยหลิง เอ่ยตอบผู้เป็นมารดา 

          "เจ้าสนุกแต่พี่เหนื่อย" ซือหม่าเจี้ยนหัว เอ่ย 

          "ทำไมล่ะน้องสาม" หลี่เซียชิง เอ่ยถามผู้เป็นน้องชาย 

          "ก็แม่ตัวดีเล่นลากข้าไปไหนมาไหนกันนางตลอด ไม่ให้ข้าได้นั่งพักสักนิดเดียวเลย ท่านพี่ลองคิดดูสิว่าพื้นที่จัดงานของวังหลวงมันจะใหญ่ขนาดไหน"
 
          "ก็ข้าพึ่งจะเคยไปร่วมงานในวังครั้งนี้ครั้งแรกนี่"
 
          "พอๆนี้ดึกมากแล้วสาวไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดเข้านอนได้แล้ว" หลี่ซันเหนียงเป็นผู้เอ่ยห้ามทัพ หลังจากนั้นซือหม่าซือฉีและซือหม่าเจี้ยนหัวได้ลาผู้เป็นมารดากลับจวนกระกลูซือหม่า 






          ห้าวันต่อมา
 
          ซือหม่าซือฉีขี่ม้ามารับหลี่เซียชิงที่จวน วันนี้หลี่เซียชิงแต่งกายง่ายๆด้วยเสื้อผ้าสีเขียวของสีไข่นกเอี้ยงสาลิกาใส่เครื่องประดับเพียงต่างหูและที่กลัดผมเท่านั้น 

          "ท่านลุงเฮยซงช่วยให้คนไปเตรียมม้าให้ข้าที" หลี่เซียชิง เอ่ยกับพ่อบ้านของจวน 

          "ได้ครับ คุณหนูใหญ่โปรดรอสักครู่ข้าจะเรียบให้เด็กไปจัดเตรียมม้าให้ คุณชายใหญ่จะลงมาจิบน้ำชาสักหน่อยไหมขอรับข้าจะให้สาวใช้ยกมาให้" 

          "ขอบคุณมากท่านลุงเฮยซงมาก" ซือหม่าซือฉี เอ่ยขอบคุณพ่อบ้าน 

          "วันนี้น้องสาวพี่ก็ดูสวยไปอีกแบบนะ" 

          "ผู้หญิงไม่ว่าจะสวมใส่อะไรก็ต้องให้ดูดีเป็นธรรมดา" 

          "แต่ผู้หญิงที่สวยอย่างเจ้าจะแต่งอย่างไรก็งามทั้งนั้น"
 
          "ม้าพร้อมแล้วขอรับ" ท่านพ่อบ้านเอ่ยบอก 

          "งั้นเราก็ไปกันเถอะ" ซือหม่าซือฉี เอ่ยชวนน้องสาว 





          ทั้งสองเดินทางมาถึงยังลานฝึกองครักษ์ โดยมีทหารมาจับมาให้ทั้งคู่ได้ลงจากมาแล้วจึงพาไปเฝ้าท่านอ๋องมู่จั่นเหยียนที่ตอนนี้ประทับรอที่พลับพาที่ประทับ 

          "มากันแล้วหรือ" ท่านอ๋องมู่จั่นเหยียน 

           "ขอประทานอภัยที่กระหม่อมมาช้าไม่ทันรับเสด็จท่านอ๋อง" 

          "ไม่เป็นไร ข้าอยากมาดูพวกองครักษ์ที่ผ่านการคัดเลือกรอบแรกก่อน" 

          "องค์พระจักรพรรดิเสด็จ..." เสียทหารขานบอกดังมาแต่ไกล 

          "กระหม่อมไม่นึกว่าเจ้าพี่จะเสด็จมาทอดพระเนตรการคัดเลือกองครักษ์เสื้อแพรครั้งนี้ด้วย" อ๋องมู่จั่นเหยียน เอ่ยถามองค์พระจักรพรรดิ 

          "พี่จะมาดูบ้างไม่ได้หรือจั่นเหยียน หึ!ไม่นึกว่าท่านหญิงหลี่จะมาดูการประลองกับเขาด้วยหรือ" องค์พระจักรพรรดิเอ่ยถามถามหลี่เซีงชิง 

          "หม่อมฉันมาเมืองหลวงทั้งทีก็อยากจะดูอะไรที่ไม่ค่อยจะได้เห็นสักเท่าไรเพคะ" หลี่เซียชิง เอ่ยตอบองค์พระจักรพรรดิ 

          "อย่างงั้นเองหรือ เจ้านี้ไม่เหมือนผู้หญิงที่ข้าเคยรู้จัดมาก่อนเลยนะ" 

          "หม่อมฉันก็เหมือนผู้หญิงทั่วไปที่ชอบเรื่องความสวยความงาม เพียงแต่หม่อมฉันอยู่ในยุทธภพก็ต้องสนเรื่องการต่อสู้การประลองกำลังเป็นธรรมดาเพคะ"
 
          "อย่างงั้นเองหรอกหรือข้าไม่เคยคิดว่าผู้หญิงสวยๆอย่างเจ้าจะท่องไปในยุทธภพที่เต็มไปด้วยอันตรายอย่างงั้นได้ ต่อไปข้าคงจะดูถูกผู้หญิงอย่างเจ้าไม่ได้เสียแล้ว"