แค้นลวงรัก (จีนโบราณ)

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5

          เช้าวันรุ่งขึ้นทั้งสองเดินทางมาที่ร้านขายผ้าชั้นดีของเมืองหลวง ที่ตอนนี้บรรดาฮูหยินทั้งหลายกำลังเลือกซื้อผ้าเพื่อไปงานชมดอกไม้ที่จะจัดขึ้นในวังหลวงในอีกสิบวันข้างหน้า 

          "ตอนนี้ตันเฟิงนางอยู่ที่ไหน" หลี่เซียชิง เอ่ยถามเด็กในร้าน 
          "อยู่หลังร้านเจ้าค่ะ" 
          "ขอบใจมาก" นางกล่าวพลางเดินไปยังหลังร้าน 
          "ขยันจริงนะตันเฟิง" 
          "อาเซียมาได้ยังไงกัน" กล่าวพลางเดินเข้าไปโอบกอดหลี่เซียชิงด้วยความคิดถึง 
          "ข้าก็มาด้วยทำไมพี่เยี่ยไม่ทักข้าบ้างล่ะคะ" หลี่เหมยหลิง เอ่ยอย่างงอนๆ 
          "ก็พี่ดีใจที่เห็นอาเซียมาหานี่นาอาเหมย ไปนั่งกันตรงนั้นกันดีกว่า" เยี่ยตันเฟินเดินนำทั้งสองไปยังโต๊ะหินอ่อน 
          "อาเซียเจ้ารู้ไหมผ้าปักที่เจ้าเอามาให้ข้าฝากขายน่ะ ขายดีมากเป็นผ้าปักที่ละเอียดมาก แล้วเจ้ามานี้มีอะไรให้ข้าช่วยไหม" 
          "คือพอดีว่าอีกสิบวันจะมีงานในวังหลวงข้าก็จะมาหาผ้าไปตัดชุดสักหน่อย" หลี่เซียชิง แจ้งความประสงค์ 
          "แล้วมีใครตัดชุดให้หรือยัง"
           "ท่านแม่จะตัดชุดให้คะพี่เยี่ย" หลี่เหมยหลิง กล่าวแทนพี่สาว 
          "เสียดายจัง ข้าว่าจะขออาสาตัดให้สักหน่อย" เยี่ยตันเฟินเอ่ยอย่างเสียดาย 
          "เอาไว้ครั้งหน้าแล้วกันนะ แต่ครั้งนี้เจ้าช่วยเลือกผ้าให้ข้ากับน้องที่สิ" 
          "ของอาเซียเอาเป็นสีชมพู-ม่วง ส่วนของอาเหมยก็สีฟ้า-เขียว ข้าพึ่งได้ผ้าจากเปอร์เซียมาลองไปดูกันว่าถูกใจพวกเจ้าหรือเปล่า" นางเดินนำไปที่ห้องเก็บผ้า นางหยิบพับผ้าออกมาให้เลือกอยู่หลายพับจนได้ผ้าพับที่ต้องการ 
          "เป็นผ้าเนื้อดีจริงๆนะตันเฟิง" หลี่เซียชิง เอ่ยชมเพื่อน 
          "ไม่ดีจริงข้าไม่เอามาขายหรอก นี้อาเซียเจ้าเอาผ้าปักมาให้ข้าขายอีกได้ไหมข้าจะรับขายให้เอง" 
          "ได้สิแล้วข้าจะสั่งคนนำมาให้นะ"
           "อาเซียข้าทอผ้าลายไว้ให้เจ้าด้วยนะเข้าจะให้เด็กไปเอาลงมาให้ ข้าแขวนโชว์ไว้ในร้าน ของเจ้าเป็นรูปดอกไม้กับผีเสื้ออย่างละพับ ส่วนของอาเหมยเป็นรูปดอกไม้" 
          "ขอบใจมากตันเฟิง" 
          "พี่คะดูนู้นสิคะ" หลี่เหมยหลิง สะกิดพี่สาวให้มองไปผายในร้านก็เห็นสองแม่ลูกซือหม่าจิงเหล่ยและซือหม่าพูเหม่ยเดินเข้ามาในร้าน 
          "ตันเฟิงสองคนนั้นเขามาที่นี้บ่อยไหม" หลี่เซียชิง เอ่ยถามเพื่อนสาว
           "ก็บ่อยนะมีงานทีไรมาซื้อผ้าให้ทุกที"
           "ตันเฟิง เจ้าช่วยอะไรข้าหน่อยได้ไหม" หลี่เซียชิง กล่าว 
          "หากพวกนางอยากได้ผ้าที่มาจากเปอร์เซียให้ขายให้พวกนางแพงขึ้นหน่อย แล้วก็ผ้าปักจากเทียนซานของข้าให้คิดราคาเป็นสองเท่าจากราคาเดิมจะได้ไหม" 
          "ทำไมต้องทำยังไงด้วยละอาเซีย"
           "ก็อีกสิบวันข้างหน้า พี่สาวต้องเป็นคนที่งดงามที่สุดในงานในวันนั้นอย่างไรคะพี่เยี่ย" หลี่เหมยหลิง เอ่ยแทนพี่สาว 
          "ได้ข้าจะจัดการให้ อีกสิบวันคนที่สวยงดงามที่สุดในงานต้องเป็นเจ้า" เยี่ยตันเฟิงเข้าใจความต้องการของเพื่อน 
          "ขอบใจเจ้ามากตันเฟิง" 
          "ไม่เป็นไรเพื่อนรักขอมาทั้งที ข้าเลือกผ้าคาดเอวให้พวกเจ้าไปเลยนะ ข้าจะเอาเงินของสองแม่ลูกนั้นจ่ายส่วนนี้ให้พวกเจ้าเอง" 
          "ไม่กลัวขาดทุนหรือคือพี่เยี่ย" หลี่เหมยหลิง ลองชั่งใจผู้เป็นเพื่อนของพี่สาว 
          "ขาดทุนไม่เป็นไร ได้ความสะใจเป็นพอ" ทั้งสามหัวเราะด้วยความชอบใจ 
          "สองแม่ลูกนั้นสายตาดีเหมือนกันนะ" เยี่ยตันเฟิง เอ่ยบอกทั้งสอง
           "นั้นใช้ผ้าปักของท่านพี่หรือเปล่าคะ" หลี่เหมยหลิง เอ่ยถามผู้เป็นพี่สาว 
          "ใช้จ๊ะ สองผืนนั้นพี่กับเยี่ยจีเป็นคนปักเองซะด้วย" 
          "สองผืนนั้นจะต้องราคาแพงสุดๆแน่เลยนะคะ" น้องสาวเอ่ยล้อผู้เป็นพี่ 
          "มันแน่อยู่แล้ว ดูสิสองแม่ลูกนั้นดันไปถูกใจผ้าที่ข้าทอให้พวกเจ้าได้ซะนี่ ไม่ได้การแล้วข้าต้องไปจัดการเอง ผ้าในร้านมีก็มากดันมาเลือกผ้าของพวกเจ้า" 
          "เจ้าก็บอกไปสิว่าผ้านี้เป็นผ้าที่ทอขึ้นเป็นพิเศษสำหรับคุณหนูตระกูลหลี่ ไม่ใช้ของพวกนาง" หลี่เซียชิงเอ่ยส่งเพื่อน 



          "ท่านแม่ ข้าอยากได้ผ้ามาตัดชุดใหม่ไปงานชมดอกไม้" ซือหม่าพูเหม่ยกล่าวกับผู้เป็นมารดา 
          "ถ้าเช่นนั้นก็ไปแต่งตัวซะใหม่แม่จะพาไปหาเลือกซื้อผ้าผืนใหม่" ซือหม่าจิงเหล่ยเอ่ยบอกลูกสาวคนโต 


          เมื่อซือหม่าจิงเหล่ยและซือหม่าพูเหม่ยเดินทางมาถึงร้านผ้าก็พากันเลือกผ้ากันอย่างสนุกสนาน 
          "ท่านแม่ดูลายปักของผ้าสองผืนนี้สิค่ะ ปักลายได้ละเอียดมากเลยนะค่ะ" ซือหม่าพูเหม่ยเอ่ยกันมารดาขณะเลือกผ้าปักอยู่ 
          "นั้นสิเป็นฝีเข็มที่ละเอียดมากเลย นี้ผ้าสองผืนนี้เป็นผ้าจากที่ไหน" ซือหม่าจิงเหล่ยเอ่ยถามเด็กในร้าน 
          "เป็นผ้าที่รับมาใหม่ค่ะ"
           "ข้าถามว่ามันมาจากที่ไหน ไม่ได้ถ้าว่าใหม่หรือเก่า" ซือหม่าจิงเหล่ยพูดเสียงดังใส่เด็กในร้าน 
          "ข้าไม่ทราบเจ้าค่ะ ท่านเยี่ยเป็นคนรับมาเอง" เด็กในร้านลนร้านตอบ 
          "ท่านแม่คะเอาผ้าสองผืนนี้ด้วยนะคะ" 
          "ก็เอาสิจ๊ะ" ซือหม่าจิงเหล่ยเอ่ยอย่างตามใจบุตรสาว 
          "ท่านแม่มาดูผ้านี่สิคะ" ซือหม่าพูเหม่ยเดินตรงไปที่โชว์ผ้าซึ่งเป็นผ้าทอลายสามผืน 
          "นี้แล้วผ้าผืนนี้มาจากที่ไหน" ซือหม่าพูเหม่ยถาม
           "เป็นผ้าที่ท่านเยี่ยเป็นผู้ทอขึ้นมาเองเจ้าค่ะ" 
          "ท่านแม่ข้าผ้าพวกนี้ด้วย" ซือหม่าพูเหม่ยเอ่ยขอมารดา  
          "ถ้าเช่นนั้นก็เอาซะสิ ปลดผ้าลงมาสิ" ซือหม่าจิงเหล่ยหันไปสั่งเด็กในร้าน
           "เห็นทีว่าจะขายผ้าลายสามผืนนี้ให้ฮูหยินไม่ได้หรอกค่ะ" เยี่ยตันเฟิงเดินลงมาขัดทั้งคู่จากทางด้านบนของร้าน 
          "ทำไมแม่นางเยี่ยจะขายให้ข้าไม่ได้ ราคาเท่าไหร่ข้าก็มีจ่าย จะเอาเท่าไรก็บอกมา" ซือหม่าจิงเหล่ยเริ่มไม่พอใจ 
          "ยังไงข้าก็ขายให้ท่านไม่ได้คะ ข้าว่าฮูหยินเลือกผ้าผืนอื่นดีกว่านะคะ" 
          "ไม่ ข้าจะเอาผ้าพวกนี้" ซือหม่าพูเหม่ยยังไม่ยอมแพ้
           "ยังไงข้าก็ขายให้พวกท่านไม่ได้อยู่ดีค่ะ" เยี่ยตันเฟิงยังยืนยันคำพูดเหมือนเดิม 
          "เพราะอะไรถึงขายให้ข้าไม่ได้" ซือหม่าพูเหม่ยหมดความอดทน 
          "เพราะผ้าพวกนี้ทอขึ้นเป็นพิเศษสำหรับคุณหนูตระกูลหลี่ ไม่ใช่ของที่ข้าจะขายให้พวกท่านได้ค่ะ" 
          "ถ้าเช่นนั้นก็ไม่เป็นไร ข้ารู้ว่าแม่นางเยี่ยหนักใจ" ซือหม่าจิงเหล่ยกล่าวเพียงแค่นั้นก็เลือกผ้าผืนอื่นต่อไป 

          เลือกอีกซักพันทั้งสองก็ได้ผ้าผืนอื่นที่ต้องการ เยี่ยตันเฟิงไม่ลืมที่จะคิดราคาของผ้าในครั้งนี้ให้สูงกว่าความเป็นจริงเล็กน้อย 

          เมื่อทั้งสองออกจากร้านไปหลี่เซียชิงกับหลี่เหมยหลิงก็เดินลงมาจากด้านบน 
          "ขอบใจเจ้ามากนะตันเฟิงที่ช่วยข้า" หลี่เซียชิงเอ่ยขอบคุณเพื่อนรัก 
          "ไม่เป็นไร แล้วข้าจะส่งผ้าไปที่จวนหลี่ให้นะ" 
          "ถ้ายังไงข้าขอตัวก่อนนะ" 
          "แล้วอย่าลืมแวะมาอุดหนุนข้าอีกนะ" เยี่ยตันเฟิงเดินมาส่งทั้งสองที่หน้าร้าน 

          แล้วจำสั่งให้เด็กจะส่งผ้าไปให้ที่ตระกูลหลี่พร้อมเลือกผ้าผืนบางอีกสองสามผืนส่งไปพร้อมกัน 

          เมื่อทั้งสองออกจากร้านผ้าก็พากันแวะดื่มน้ำชาก่อนจะพากันเดินทางกลับจวน เมื่อกลับถึงจวนผ้าที่สั่งไว้ก็มาถึงก่อนหน้าทั้งคู่มาถึงเพียงเล็กน้อย หลี่ซันเหนียงจึงเริ่มร่างแบบเสื้อของทั้งสองโดยใช้ผ้าจากเปอร์เซียในการตัดเย็บ 


          ตกบ่ายซือหม่าซือฉีและซือหม่าเจี้ยนหัวก็มาทั้งสองสาวที่จวน ทั้งหมดพากันมานั่งจิบชาที่ศาลาริมสระบัว 
          "...วันนี้พวกข้าเจอสองแม่ลูกนั้นที่ร้านผ้าในเมือง พวกนั้นคงมาเลือกซื้อผ้าเพื่อไปงานชมดอกไม้เป็นแน่" น้องสาวคนเล็กบอกกล่าวเรื่องราว 
          "พวกนั้นเห็นเจ้าหรือเปล่า" ซือหม่าเจี้ยนหัว เอ่ยถาม 
          "ไม่เห็นหรอก พวกนางเลือกผ้าอยู่ด้านล่างของร้าน ส่วนพวกข้าเลือกอยู่ที่ชั้นสองของร้าน"
           "พวกนางอยากได้ผ้าที่พี่เยี่ยทอขึ้นเป็นพิเศษให้พี่สาวกับข้า" 
          "แต่มีหรือที่เจ้าจะยอมเสียผ้าให้พวกนาง" ซือหม่าซือฉี เอ่ยกับน้องสาว 
          "ใช่ค่ะ ข้าจะไม่ยอมเสียอะไรให้พวกนางอีกแล้ว แค่เสียท่านพ่อให้มันก็มากเกินพอแล้ว" หลี่เซียชิง กล่าว 

..................................................................................................................................................
ช่วยติดตาต่อด้วยนะค่ะ