ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    White Castle รับวิจารณ์นิยาย

    ลำดับตอนที่ #1 : .: หอสมุดแห่งปราสาทขาว :.

    • อัปเดตล่าสุด 20 ม.ค. 58


    ©
    t
    h
    e
    m
    y
    b
    u
    t
    t
    e
    r


     

    หอสมุดแห่งปราสาทขาว 

     




     

    หอสมุดแห่งปราสาทขาวเป็นที่ที่นักเขียนจะยื่นคำขอในการรับคำวิจารณ์ เป็นห้องสมุดที่กว้างขว้างมาก มันเป็นสวรรค์สำหรับนักเขียนและนักอ่านโดยเฉพาะ ในขณะที่ท่านกำลังเพลิดเพลินกับการเดินในหอสมุดขนาดใหญ่นี่ กระดาษสีขาวก็ลอยฟุ้งไปทั่วบริเวณหญิงสาวด้านหน้า



     

     

    “โอ้—ไม่นี่ข้าต้องทำใหม่เลยเหรอ”

     

    เธออวดครวญก่อนจะจำใจจัดเอกสารใหม่ สักครู่หล่อนก็เงยหน้าจากกองเอกสารพร้อมกับหันมาทางท่านและส่งยิ้มแบบขอไปทีมาครั้งหนึ่ง

     

    “มาส่งใบคำขอใช่มั้ย—เชิญเลยค่ะ”

     

    “แต่ฟังกฎก่อนจะส่งใบคำขอด้วยนะ”

     

    กฎสำหรับการส่งใบคำขอรับการวิจารณ์

    1.      นิยายของท่านต้องไม่ใช่แนว ยูริ รักวัยรุ่น นอกนั้นได้หมดถ้ารักวัยรุ่นอาจจะรับบางเรื่องถ้าไม่เลี่ยนจนเกินไป

    2.      นิยายของท่านต้องมีสามตอนขึ้นไปไม่รวมหน้าแนะนำตัวละคร

    3.      ถ้าสถานะของคิงรูบี้ไม่ว่างหรือไม่รับงานสามารถส่งใบคำขอได้แต่จะล่าช้า

    4.      โปรดเข้าใจกิจวัตรของคิงรูบี้ด้วยเพราะท่านไม่ได้ว่างตลอดเวลา—กรุณาให้เวลาเพราะคิงรูบี้งานยุ่งแต่พระองค์สามารถสละเวลาได้ไม่มากแต่พระองค์ก็จะวิจารณ์อย่างเต็มที่

    5.      ทางปราสาทยินดีรับคำติชมจากนักกวีและนักเขียนทุกท่าน แต่ถ้าเกินจริงเจตนาดิสเครดิตและใช้คำหยาบคาย—จะไม่มีการละเว้นทางเราจะบุกและลุยให้ถึงที่สุด

    6.      การวิจารณ์ของทางเราเป็นแนวตรงๆว่าผิดถูกตามเนื้อผ้าไม่อวยและไม่ตอแหล

    7.      ถ้าอยากเป็นนักวิจารณ์ของปราสาทขาวติดต่อมาที่ข้อความลับของคิงรูบี้

     

     

    หลังจากที่ท่านฟังกฏเรียบร้อย ท่านไม่รอช้าก่อนจะสาวเท้าเข้าไปหาหญิงสาว พร้อมกับจับปลายพู่กันตรงหน้าอย่างรีบร้อนและรีบเขียนลงไปในใบคำขอวิจารณ์อย่างไม่รีรอ

     
     

    ชื่อ ::

    ที่อยู่ของนิยาย ::

    แนวของนิยาย ::

    อยากให้วิจารณ์แบบไหน ::

    เพิ่มเติม ::
     


     

    “จดแผนที่ของที่นี่ไว้เพื่อท่านจะจำทางกลับมาไม่ได้ เมื่อคิงรูบี้วิจารณ์เสร็จท่านต้องกลับมารับงานด้วยเข้าใจมั้ย” หญิงสาวยิ้มก่อนจะใช้ตราประทับทาบลงที่แผ่นกระดาษเก่าๆ

     

    “รอรับคำวิจารณ์ได้เลย... อ่อถ้าอยากเที่ยวเล่นก็เที่ยวได้นะแต่ว่า—อย่าไปไกลเกินละ” หล่อนยิ้มก่อนที่ท่านจะเดินหันหลังกลับไปโดยไม่ได้ใส่ใจอะไร แต่พอนึกขึ้นได้ว่าจะถามอะไรสักอย่างร่างบางก็ได้หายไปแล้ว....ราวกับไม่เคยมีร่องรอยมนุษย์ตรงนั้น

     

     

     

     


     


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×