[FIC] Prince of Tennis ~10 Years of Separate~ [Seigaku]

ลำดับตอนที่ #2 : Part [GOLDEN PAIR] ~02 (100%)

ไม่มีงาน เอจิที่ไม่รู้จะทำอะไรจึงไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะใกล้ๆกันเซย์งาคุม.ต้น ที่ๆเขาชอบมากับโออิชิ

ชิ เพราะเจ้าพวกนั้นแท้ๆ เอจิคิด พลางมองไปตรงที่เคยมีตู้คอนเทนเนอร์ซึ่งถูกย้ายออกไปแล้วเมื่อ10ปีก่อน..ทันทีที่พวกเขาจบม.ต้น

ตอนนี้มันกลายเป็นตลาดขนาดย่อมไปแล้ว

"10ปีหรอ.." เอจิถอนหายใจ ทันทีที่พวกเขาจบออกไป โออิชิก็ย้ายไปอยู่เขตอื่นทันที ทำให้พวกเขาไม่ได้เจอกันอีกเลยนับตั้งแต่นั้น

ระหว่างที่กำลังจะเดินกลับ เอจิเหลือบไปเห็นคนคนหนึ่ง ใส่เสื้อคลุมมีฮู้ด ผมเปียสีขาวออกเงินยาวออกมาจากในฮู้ด แม้ว่าเขาจะมีแว่นกันแดดขนาดใหญ่ และสวมผ้าปิดปาก แต่ดูจากท่าทางการเดินแล้วเป็นผู้ชายแน่นอน เดินไปที่ร้านๆนั้นผ่านเขาไป แต่ดูเหมือนจะไม่เห็นเขา

น่าสงสัย เขาคิดดังนั้นจึงยังไม่ยอมกลับ เขาอยากรู้ว่าคนคนนั้นจะทำอะไรไม่ดีหรือเปล่า แต่ปรากฎว่าเขาเดินเข้าไปใกล้ๆแปบเดียวก็เดินออกมา

คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง เอจิถอนหายใจแล้วเดินออกไป...

"กริ้ดดดดดดดดดดดดดดดดดด ลูกสาวฉัน!!!" เสียงผู้หญิงเจ้าของร้านร้องให้ช่วย เอจิรีบวิ่งกลับไปทันที

เขาเห็นผู้ชายคนนั้นกำลังยกตัวเด็กผู้หญิงลอยอยู่บนเนินถนนสูง4เมตร!!

นึกแล้วไม่มีผิด!!

เอจิวิ่งไปแย่งตัวเด็กจากมือของชายคนนั้น แล้วต่อยเขาไปเต็มแรง

"โอ๊ย!! นี่คุณ ทำอะไรเนี่ย?!"

"ทำอะไรน่ะหรอ?! เมื่อกี๊แกจะโยนเด็กคนนั้นลงไปไม่ไช่รึไง??" เอจิทำท่าจะต่อยซ้ำ แต่แม่ของเด็กหยุดเขาไว้

"คุณเข้าใจผิดแล้วค่ะ! คนคนนี้เขาช่วยลูกฉันไว้นะ!"

"เอ๋?!"

"ลูกฉันปีนรั้วนั่นแล้วทำท่าจะตกลงไป แล้วคนคนนี้เขาช่วยดึงตัวลูกสาวฉันขึ้นมาน่ะค่ะ"

เพล้ง!!!  เสียงของใบหน้าของเอจิแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เขาหน้าแดงก่ำด้วยความอาย และรู้สึกผิด

"อ่ะ..คะ...คือ...ผมขอโทษนะครับ..ดะ...เดี๋ยว..คุณอยากกินอะไรรึเปล่าเดี๋ยวผมเลี้ยงเอง!!" เขาพูดออกมาอย่างกระอักกระอ่วน แล้วพยายามลากชายคนนั้นให้ตามเขามาโดยไม่สนใจคำปฏิเสธของอีกฝ่าย

แต่เอจิไม่ได้สังเกตเห็นปฏิกิริยาของอีกฝ่ายที่เห็นหน้าเอจิชัดๆ

เอจิพาชายคนนั้นไปที่ร้านขายน้ำผลไม้ใกล้ๆ ซื้อน้ำแอปเปิ้ลให้เขา แล้วพาไปนั่งที่ม้านั่งใกล้ๆ

"จริงๆแล้วไม่เป็นไรหรอกครับคุณ ไม่ต้องเลี้ยงผมก็ได้"

"ไม่ได้หรอกครับ เมื่อกี้ผมต่อยคุณเลยนะ ให้ผมได้ไถ่โทษหน่อยเถอะ ไม่งั้นผมนอนไม่หลับแน่ๆ" เอจิพูดแล้วนั่งลงข้างๆ

"หึๆ นายนี่ไม่เปลี่ยนไปเลยนะ..เอจิ"

เขาหันขวับไปที่ชายคนนั้นทันทีที่ได้ยินชื่อของเขา เขาจำได้ว่ายังไม่เคยพูดชื่อของตัวเองให้อีกฝ่ายรู้เลย

"10ปีแล้วสินะ" อีกฝ่ายเอ่ยออกมา ยิ่งทำให้เอจิงงเข้าไปอีก

ชายคนนั้นเห็นเครื่องหมายคำถามบนใบหน้าของเอจิก็มองไปรอบๆเหมือนกลัวว่าจะมีไครเห็นเขา เมื่อเห็นว่าไม่มีไครเขาจึงค่อยถอดฮู้ด แว่นและผ้าปิดปากออก

ใบหน้าของอีกฝ่ายทำให้เอจิถึงกับช็อกจนทำอะไรไม่ถูก



ดวงตาสีเขียวมรกตนั่น!!



รอยยิ้มอันอบอุ่นปนเขินนั่น!!

"อะ...โออิชิ!!!"

=================================

ME// มาต่อแล้วค่า~~

=================================

"..เอจิ.."

"นั่นนายจริงๆใช่มั้ย!!" เอจิโผเขาไปกอดอีกฝ่าย จริงอยู่ว่าเขาได้ติดตามข่าวของโออิชิอยู่ตลอดเวลาอยู่แล้ว แต่เขาไม่เคยเจอหน้ากันตรงๆ หรือแม้แต่จะได้ยินเสียงกันด้วยซ้ำ และการพบกันโดยบังเอิญนี้ทำให้เขา..ดีใจมาก

แต่อีกฝ่ายดูเหมือนจะไม่ชินกันการถูกกอดจึงขัดขืนเขา แต่เอจิก็เข้าใจและยอมปล่อย

"..โออิชิ.."

"เอจิ....เอ่อ..ฉันยังเรียกนายแบบนั้นได้อยู่รึเปล่า" โออิชิ ดูจะกังวลกับเรื่องนี้มากจนสีหน้าแสดงออกมาให้เห็นอย่างชัดเจน

"ได้อยู่แล้วล่ะ โอ..ไม่สิ ฮิเดะ " เอจิแกล้งเรียกโออิชิด้วยชื่อนั้นอย่างขำๆ แต่รอยยิ้มก็ต้องหุบลงเมื่อเห็นอีกฝ่ายทำหน้านิ่ง

"นายให้ฉันเรียกนายเหมือนเดิม แต่นายไม่เรียกชื่อฉันด้วยชื่อเดิมเนี่ยนะ?"

"ขะ..ขอโทษ นายโกรธหรอ"

"ไม่เลยซักนิด" โออิชิเอ่ยและตามมาด้วยรอยยิ้ม แต่นั่นทำให้เอจิแทบตกเก้าอี้

"หนอย~!! อย่าแกล้งกันสิ!!" เอจิเอ่ยพร้อมทำหน้าโกรธ เขาลืมไปว่าอีกฝ่ายเก็บอารมณ์เก่ง...อย่างน้อยก็ตั้งแต่เป็นนักร้องล่ะนะ

"ฮะๆๆๆ" โออิชิได้แต่ขำเมื่อเห็นท่าทางของอีกฝ่าย

หัวเราะน่าหมั่นไส้ชะมัด เอจิคิด แต่ทันใดนั้นอีกฝ่ายก็ดึงเขาให้ยืนขึ้น เขาเงยหน้ามองมาที่ผม ยื่นมือขึ้นมาวางบนหัวผมและเลื่อนเข้าหาตัว กำลังวัดส่วนสูงอยู่หรอ?

เอ๊ะ! เดี๋ยว..

โออิชิเป็นฝ่ายเงยหน้า...

จะว่าไป...ตั้งแต่เมื่อกี๊แล้ว เขาต้องก้มหน้าเพื่อจะมองอีกฝ่ายเหมือนกันไม่ไช่รึไง??

"นายสูงกว่าฉันแล้วนะเอจิ 10ปีมานี่เพิ่มขึ้นกี่เซนต์ล่ะเนี่ย"

"ปีละเซนต์ 10ปี10เซนต์" เอจิตอบอย่างภาคภูมิใจ

"ดีจังนะ ส่วนสูงฉันไม่เพิ่มขึ้นอีกเลยตั้งแต่จบม.ต้น แต่นายยังสูงขึ้นมาได้อีก แถมตั้ง10เซนต์!!" 

ไม่เพิ่มขึ้นเลยงั้นหรอ นั่นคือเหตุผลที่ทำให้เขาสูงแซงโออิชิสินะ เอจิคิด ก่อนจะจับอีกฝ่ายนั่งลงอีกครั้ง

"จะว่าไป..ฉันขอถามอะไรนายหน่อยนะ โออิชิ"

"ว่ามาสิ"

"ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่? อาทิตย์หน้านายมีคอนเสิร์ตไม่ไช่หรอ? แล้วนายหายไปไหนมา10ปีโดยไม่บอกฉัน? นายไม่ได้อยากเป็นหมอหรอกหรอ? ทำไมนายถึงเป็นนักร้องได้? ฯลฯ" เอจิยิงคำถามออกไปหลายนัด ทำเอาอีกฝ่ายตั้งตัวไม่ทัน

"อะ..เอ่อ"

"ตอบมาให้หมดด้วย"

โออิชิยกแขนขึ้นมาดูนาฬิกา บอกเวลา5โมงเย็น เขาถอนหายใจ "ขอโทษนะเอจิ ฉันอยากตอบให้หมดเหมือนกัน แต่ฉันไม่มีเวลาเยอะขนาดนั้น ฉันจะตอบแค่ข้อแรกพอนะ โอเคมั้ย?"

"...ก็ได้"

"เพราะพวกฉันมีคอนเสิร์ตที่Forest of Arena Parkนี่แหละ ฉันเห็นสนามแล้วนึกถึงตอนเล่นคู่กับนายขึ้นมา นายกระโดดเกาะหัวฉันด้วยนี่นะ"

"อ่ะ..จำได้ด้วยหรอ" เอจิเกาหัวแกรกๆด้วยความเขิน

"แล้วพอนึกได้แบบนั้น ก็เลยนึกถึงนายขึ้นมา ฉันเลยหาเวลาแอบมาที่นี่น่ะ"

"งั้นหรอ"

"นึกไม่ถึงเลยว่าจะเจอนายที่นี่...แถมโดนต่อยฟรีอีกตะหาก" โออิชิแบบเอ่ยเน้นประโยคหลัง เอจิทำหน้าซีด

"เง้อออออ เก๊าขอโต๊ดดดดดดดด"

"ฮะๆๆ ไม่เป็นไรน่า~"

"เวลาผ่านไปเร็วจังเลยนะ แต่พอมาอยู่แบบนี้แล้ว...ฉันอยากย้อนเวลากลับไปจัง แล้วขออยู่แบบนั้นตลอดไปเลยจะได้มั้ยเนี่ย" เอจิใจตกวูบชั่วขณะเมื่อเห็นอีกฝ่ายทำหน้าเศร้า เขาเองก็คิดแบบเดียวกัน การโตเป็นผู้ใหญ่ทำให้ทุกคนแยกกันไปคนละทิศคนละทาง หลายคนรวมถึงตัวเขาเองต้องสูญเสียสิ่งที่ตัวเองรักมากที่สุด..เช่นเทนนิส เพื่อที่จะตามความฝันของตนเอง

"โออิชิ.."

"เอาเถอะ เรื่องมันผ่านไปแล้วนี่นะ...ฉันต้องไปแล้วล่ะเอจิ ดีใจที่ได้เจอนายนะ อ้อ..นายเอานี่ไปสิ" โออิชิยื่นกระดาษแข็งแผ่นเล็กๆให้เอจิ มีข้อความอยู่บนนั้น "มันเป็นนามบัตรที่ฉันใช้ในโรงพยาบาลที่ฉันทำงานอยู่น่ะ ถึงฉันจะไม่ค่อยได้ไปทำก็เถอะ"


รอยยิ้มเขินๆนั่นอีกแล้ว

"..งั้นนายเอานี่ไปด้วยสิ" เอจิยื่นนามบัตรของตัวเองให้โออิชิ เขายกมันขึ้นมาอ่านทันที

"นี่นายได้เป็นสตั้นต์แมนจริงๆหรอเอจิ"

"ช่าย~~~"เอจิยิ้มอย่างภาคภูมิใจในตัวเอง

"ฉันรู้ว่ามันช้าไปหน่อยแต่...ยินดีด้วยนะ"

"...ขอบใจ" 

โออิชิโบกมือลาเขา แล้วเขาก็สวมแว่นตา ผ้าปิดปากและสวมฮู้ดเพื่อปกปิดตัวเองอีกครั้ง แม้ว่าจะเย็นมากแล้วก็ตาม ก่อนที่จะเดินจากไป



โออิชิ..



เห็นนายตัวเล็กขนาดนั้นแล้ว.....น่ารักเหมือนกันนะ

===================================================

ME//    อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก น้ำท่วมมมมมมมม กว่าจากออกจากโรงเรียนได้ปาไปเกือบชั่วโมง บ้านอยู่ติดโรงเรียนแท้ๆ T^T

           เผื่อไครนึกไม่ออกว่าโออิชิกับเอจิในเรื่องนี้หน้าตาจะเป็นยังไง เราเลยวาดรูปมาให้ดูกันค่ะ จะได้นึกภาพออก   ว่าโออิชิในเรื่องนี้...เคะยังไง (เอาเข้าจริงมันเคะเกิ๊น!!)

           วาดแย่ไปหน่อยขออภัยด้วย >/\<