มาเฟียแล้วยังไง ถ้าใจอยากจะรัก

ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ

      "เทียร์! รีบหน่อยสิ! ทุกคนรอหนูอยู่นะ"เสียงตวาดจากผู้เป็นแม่ทำให้เจ้าของนามเริ่มโมโห ก่อนจะสงบใจลง เพราะหากเธอตอบโต้ ยายของเธอจะโดนพ่อแม่ต่อว่าอีก "ค่ะ ไปแล้วค่ะแม่"เธอพูดขณะวิ่งลงมาจากข้างบนเพื่อขึ้นรถ

 

 

     "จริงๆเลยเด็กคนนี้ เสียผู้เสียคนจริง ไม่น่าให้ไปอยู่กับยายเลย ไม่งั้นคงมีมารยาทกว่านี้"ผู้เป็นแม่บ่น 'คนที่เธอว่าอยู่ก็แม่เธอนั่นล่ะ แล้วตัวเองดีตายล่ะ'เทียร์คิดขณะก้าวขึ้นรถ

 

 

     "วันนี้เราจะไปฉลองวันเกิดหนูที่ไหนเหรอคะ?"เทียร์ถามปู่กับย่า "ที่เดิมจ้ะ ร้านชองเราเองไงล่ะ แต่วันนี้เราไม่ปิดร้าน คงไม่เป็นส่วนตัวนัก"ย่าตอบเสียงเอ็นดู "เหรอคะ?"เทียร์พูด แล้วทรุดตัวลงบนเบาะ "ขยับเข้าไปสิ ไม่คิดจะแบ่งคนอื่นหรือไง?"แม่พูด "นั่นสิ หัดมีน้ำใจบ้างสิ"พ่อพูดบ้าง

 

 

      เทียร์ขยับให้ แล้วมองไปนอกรถเพื่อสงบอารมณ์ที่พุ่งพล่าน ปู่ถอยรถออกจากบ้าน แล้วกดปิดประตู ก่อนจะออกเดินทางสู่ร้านอาหารประจำตระกูล ที่เป็นสถานที่จัดงานวันเกิด

 

 

       เมื่อมาถึงร้าน เทียร์รีบลงจากรถเพื่อไปหาที่นั่ง "ตรงนี้คงได้ล่ะมั้ง"เธอพึมพำแล้วนั่งลงรอครอบครัว หลังจากที่ทุกคนมานั่ง ปู่ก็เริ่มสั่งอาหาร ส่วนใหญ่จะเป็นของชอบของพ่อแม่เสียส่วนใหญ่ 'ทำยังกับเขาเลี้ยงวันเกิดตัวเอง'เทียร์คิด ก่อนจะส่ายหน้าปฏิเสธที่จะสั่งอาหารเพิ่ม

 

 

     ขณะรออาหารมาเสิร์ฟ พวกผู้ใหญ่ก็คุยกันเรื่องธุรกิจของตนเอง "เทียร์!"เสียงเรียกที่คุ้นหูหยุดการสนทนาขิงผู้ใหญ่และเรียกความสนใจของเทียร์ "บังเอิญจัง  เอ่อ... จะว่าอะไรไหมคะที่พวกเราเจ็ดคนจะขอร่วมโต๊ะด้วย"บลายน์พูด "เชิญเลยๆ ไม่ต้องเกรงใจ คนเยอะยิ่งดี"ปู่พูด

 

 

     "ขอบคุณค่ะ/ครับ"ว่าจบพวกเขาก็นั่งลง และนี่ก็เป็นจุดเริ่มต้นของความรักที่จะทำให้เทียร์ได้รู้ถึงความรู้สึกที่หลากหลายที่ไม่เคยเจอ