ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Ep.5 สาวน้อยจอมเวทย์แห่งธาตุธรรมชาติออกโรง![ตอนแรก]
Ep.5 -สาวน้อยจอมเวทย์แห่งธาตุธรรมชาติออกโรง![ตอนแรก]-
วันที่ 25 สิงหาคม 2014
[คาสึกิ]
นี้ก็เกือบจะผ่านไป2อาทิตย์แล้วที่ผมกับทาคูโตะได้ช่วยเวอร์จิลทำภาระกิจ
งานของพวกผมก็มีหลายแบบเหมือนกันละนะไม่ว่าจะเป็นแบบไหนก็ตาม
และตอนนี้ผมก็กำลังเดินไปโรงเรียน
"นี้...คาสึกิ"มีเสียงนึ่งเรียกผม
"โอ้...ทาคาชิ...เอสึคิมีอะไร?"ผมถาม2คนนั้น
"ก็จะอะไรละ...งานพิเศษของนายเป็นไงมั้ง?"ทาคาชิเป็นฝ่ายถามผม
"ก็ดีนี่"ผมตอบกลับพร้อมทำหน้ายิ้ม
"ได้ยินมาว่านายทำงานเป็นพวก...คล้ายๆพ่อบ้านอะไรประมาณนี้ปะ"เอสึคิเริ่มเปิดพูดขึ้นมาบ้าง
"ก็...นะ...(พอดีผมโกหกเจ้าพวกนี้ไปว่าทำงานเป็นบอร์ดดี้การ์ดอะไรประมาณนี้)"
"เฮ้!...คุยอะไรกันเหรอ?"อยู่ๆก็มีคนเข้ามารวมวงคุยด้วย
"ไง...เคนกับทาคูโตะ"เอสึคิหันไปทักทาย2คนที่มาด้วยกัน
"อ๋อ...พอดีคุยเรื่องงานพิเศษของฉันน่ะ"พอเคนถามผมก็เลยเปิดประเด็น
"ถึงผู้จัดการจะน่ารำคาญก็เหอะแต่ก็เป็นคนดีเลยทีเดียว"ทาคูโตะเริ่มพูดขึ้นทำให้เจ้า3คนนั้นถึงกับหันไปมอง
...งานเข้า...ความแตกแน่ทีนี่=_=*(เจ้าพวกนี้ไม่รู้เรื่อง)
"อ๋อ...คงหมายถึงผู้จัดการของนายสินะ...คาสึกิ"เอสึคิหันกลับมามองผมและถาม
"ก็ใช่นะสิ...ทาคูโตะ...คราวหน้านายก็อย่าเอาแต่กินนะเฟ้ยทำงานซะบ้าง"
"เอ๋!ขอโต๊ดกร๊าบบบ"ทาคูโตะพูดออกมาพร้อมกับทำคอตก
"เอ๋?ทาคูโตะก็ทำงานพิเศษด้วยเหรอ?"ทาคาชิเริ่มถามเข้าเลือดเข้าเนื้อตามนิสัยของหมอนั้น
"ก็...ทำงานอยู่ที่เดียวกับคาสึกิอะนะ..."ทาคูโตะตอบแบบหน้านิ่งๆสมกับเป็นลูกหมาป่าเลยแฮะ
"ดีแล้วละ..."เคนตอบพร้อมกับตบบาของทาคูโตะ
"ไปๆห่วงแต่คุยเดียวได้สายกันพอดี"เอสึคิบอกพวกผมพร้อมกับเดินนำหน้า
เอาเหอะ...ยังไงพวกนี้ก็ยังไม่รู้ความจริง(ยกเว้นทาคูโตะ)
.....................................................................................................................
[ยูนาริ]
ในช่วงพักเที่ยง
"นี้...คาสึกิคุง"ฉันหันไปเรียกเขา
"หือ...งะไงเหงอ?(อะไรเหรอ?)"เขาหันมาหาฉันพร้อมกำลังกินเทนกุระอยู่ในปาก
"งานพิเศษเป็นยังไงบ้างเหรอ?"ฉันถามเขา
"อืม...ก็ดีเหมือนทุกทีละนะ...ทำไมเหรอ?"เขาถามฉันกลับ
"อ๋อ!เปล่าจ๊ะ!ไม่มีอะไรจ๊ะ^^"..."ฉันรีบปฎิเสธทันทีใจจริงแล้วก็อยากไปดูเหมือนกัน
"อืม...งั้นเหรอ..."เขายังไม่ทันได้พูดอะไรต่อเลยแต่แล้ว
กริ๊ง-
"อะ...เข้าเรียนแล้วงั้นไว้เจอกันที่บ้านนะ"เขาบอกฉันเสร็จแล้วเขาก็เดินหายไป
"...อะไรของเขา?ดูเหมือนมีอะไรปิดบังฉันอยู่อย่างนั้น"ฉันกำลังคิดลอยๆอยู่
อยู่ดีๆก็มีคนเรียกฉัน
"นี้ยูจัง!เข้าเรียนแล้วเร็วเข้า!"คนที่เรียกฉันก็คือเอมิจังนั้นเอง
"อ๋อ!จ๊ะ...เอ๋?"ฉันกำลังวิ่งไปหาเอมิจังแต่ฉันกับเห็นอะไรบางอย่างตกอยู่ที่พื้น...มันคือนามบัตร
"...บาร์Devil May Cry?"ฉันอ่านนามบัตรนี้เลยอยากจะรู้ว่าเป็นที่ไหนและก็รู้ว่าบาร์นี้ตั้งอยู่ที่เมืองฮาราบาชิ<=ชื่อสมมุติ(มั้ง)
งั้น...ตอนเลิกเรียนไปดูหน่อยดีกว่า
ตอนเลิกเรียน
"กลับบ้านกันยูนาริ...เอมิ"ชิซึเนะออกชวนกันกลับบ้าน
"กลับกันไปก่อนเลยจ๊ะ...พอดีฉันต้องไปซื้อของแทนคาสึกิคุงน่ะจ๊ะ"พอฉันพูดเสร็จฉันก็วิ่งไปเลยทันทีที่นอกจากหน้าร.ร
"อะ...อะไรของเขาเนี้ย"เอมิจังถามด้วยความงง
.....................................................................................................................
[เวอร์จิล]
"วันนี้ว่างดีจริงๆเลย"อิจิกะพูดออกมาพร้อมกับนอนบนโซฟา
"นั้นสิ...ไม่มีวี่แววของพวกปีศาจเลยแฮะ"ผมพูดกลับไป
"จะว่าไปแล้ว...ไม่คิดจะมีลูกค้ามั้งหรือไง"อิจิกะพูดขึ้นมาอีกครั้ง
"นั้นสิ...อยากจะมีลูกค้าว่าจ้างชะมัด"ผมก็ตอบกลับไป
แต่ทันใดนั้นเอง
กริ่งๆ
เสียงเปิดประตูดันขึ้นผมจึงเงยหน้าไปดูใช่พวกคาสึกิหรือเปล่า...แต่สิ่งที่ผมเห็นคือ...
เด็กสาวในชุดนักเรียนมัธยมปลายมัดเปีย2ข้างผมสีม่วงกำลังมองพวกผมอยู่
"เอ่อ...คือว่า...นี้ใช่บาร์Devil May Cryไหมค่ะ?"เด็กคนนั้นถามชื่อบาร์กับผม
ในที่สุด!...ก็มีคนมาว่าจ้างแล้ว!...เป็นเด็กผู้หญิงด้วย!
ผมดีใจอยู่ในใจ
"อะใช้ครับ...มีอะไรให้ช่วยเหรอครับ?"ผมทำสิ่งไม่ได้ทำมานานต่อหน้าผู้หญิงคือ
การเป็นคนสุภาพอ่อนหวานส่วนอิจิกะก็รีบไปเอาน้ำชามาให้เด็กคนนี้
"คะ...คือว่าฉันมีเรื่องอยากจะถามนะคะ"เด็กสาวพูดคำนี้ออกมาทำเอาผมกับอิจิกะเงิบไปสักพัก
อะอ้าว...เอ๋?ไม่ได้มาว่าจ้างหรอกเหรอ!
"คือว่าอยากจะทราบว่า...เคยเห็นผู้ชายผมสีแดงมัดหางเต่ามาแถวนี้มั้งมั้ยค่ะ?"ผมนึกว่าเด็กคนนี้จะหาใครซะอีก
แต่ว่ามัดหางเต่านี้มัน...
"เคยเห็นมั้ยค่ะ?"เด็กสาวยังถามเรื่องคำถาม...แต่ว่า
กริ่งๆ
เสียงประตูบาร์ดังขึ้น...
"มาแล้ว...โทษทีที่ให้รอนาน"ไอ้คนที่เปิดประตูมาก็คือ
คนนั้นคือเจ้าเด็กหัวแดงมัดหางเต่ากับเด็กหนุ่มอีกคนที่ผมยาวสีขาว
"ไง"อิจิกะหันไปทักทายพวกที่มากันพอดี
"ว่าแต่...นายคุยอยู่กับใครนะเวอร์จิล"เขาถามผมขึ้นมาแต่เด็กคนที่นั้งคุยอยู่กับผมกลับหันไปดูเอง
"เอ๋?"เด็กสาวพูดขึ้น
"อะ..."เด็กหนุ่มคนนั้นก็ร้องขึ้นด้วยความตกใจ
"เอ๋?อะไรกันๆ"อิจิกะมองหน้า2คนนั้นสลับกันพอผมหันไปมองทาคูโตะ
ทาคูโตะทำหน้าอึ้งแบบไม่ทันตั้งตัว
"...คาสึกิคุง?...ทาคูโตะคุง?"เด็กสาวคนนั้นเรียกชื่อของเด็กหนุ่ม2คนนั้น
"ยูนาริ...เธอมาที่นี้ได้ไง?"คาสึกิเรียกชื่อของเด็กสาวคนนั้น
"รู้จักกันด้วยเหรอ!!!"ผมกับอิจิกะร้องดังลันบาร์
นี้มันเรื่องอะไรกันแน่เนี้ย!!
"นี้ๆคาสึกิรู้จักเธอคนนั้นด้วยเหรอ?"ผมกอดคอพร้อมถามคาสึกิ
"อืม...มิซายุนะ ยูนาริ...แฟนฉันเอง"คาสึกิพูดขึ้น
"หา!!!!อะไรนะ!!!"ผมกับอิจิกะร้องดันลั่นบาร์รอบ2
.....................................................................................................................
"เอาละ...งั้นเราไปหาทำภาระกิจกันได้แล้ว..."เวอร์จิลบอกให้พวกคาสึกิเริ่มทำภาระกิจ
"เอ๋?ภะ...ภาระกิจอะไรอะ?"ยูนาริหันไปถามคาสึกิว่านี้เรื่องอะไรกันแน่
"...ฉันจะบอกให้เธอรู้เลยแล้วกัน...ภาระกิจที่พวกฉันกำลังทำกัน...คือการกำจัดปีศาจ"
พอคาสึกิพูดจบยูนาริก็ถึงกับอึ้งจนทำตัวไม่ถูกเพราะว่าไม่อยากจะเชื่อเรื่องแบบนี้
...ปี...ศาจ...เหรอ?
"เธอเชื่อหรือเปล่า?"คาสึกิถามกลับ
"เชื่อ..."ยูนาริตอบทันที
"เชื่อ...งั้นเหรอ?"เวอร์จิลหันไปมอง2คนนั้น
"เพราะฉันเชื่อว่า...คาสึกิคุงไม่มีทางโกหกฉันได้หรอกนะและไอ้เรื่องปิดบังความจริงเนี้ยคงต้องคิดเป็นกรณีพิเศษ"
คาสึกิได้ยินสิ่งที่ยูนาริพูดก็อดยิ้มไม่ได้
"เอาละๆ!...มัวแต่จีบกันอยู่ได้!ไปเร็วๆ!"อิจิกะจับลากคอเสื้อของคาสึกิ
"ทำไมต้องลากคอเสื้อด้วยละปล่อยเลย!"คาสึกิหันไปดุใส่อิจิกะจนอิจิกะต้องปล่อย
...ใน ขณะ เดียวกัน
"พวกมันออกมากันแล้วขอรับ"เสียงขอใครบางคนบอกกับใครคนหนึ่งอยู่
"ดีมาก...เจ้าพวกนั้นได้ตายแน่ๆฮึๆ"เสียงๆหนึ่งพูดออกพร้อมกับเสียงหัวเราะ
.....................................................................................................................
พวกคาสึกิเดินทางมาถึงเมืองที่มีคนอาศัยอยู่น้อยที่สุด
เพราะว่าสถานที่นแห่งนี้เป็นที่กบดาษของพวกปีศาจ
"เอาละ...จำนวนมีเท่าไร?"เวอร์จิลถามอิจิกะ
"หัวโจก1ลี้วล้อ5"อิจิกะรายงานสถานะการณ์
"โอเค...เตรียมเข้าชาร์จ"เวอร์บอกให้ทุกคนเตรียมตัว
"ส่วน...เธออยู่ตรงนี้ไปก่อนนะ"อิจิกะหันไปบอกให้ยูนาริอยู่กับที่
"เอ๋...คะ..."ยูนาริตอบรับคำของอิจิกะแบบหลีกไม่ได้
"เอาละนะ..."คาสึกิเริ่มเตรียมตัวออก
"เอาเลย!"เวอร์จิลบอกให้ทุกคนเข้าชาร์จ
"หัวหน้า!พวกมันมาแล้ว!"เสียงของลูกสมุนบอกกับหัวหน้าของพวกนั้น
"หืม...มาแล้วเหรอ..."หัวหน้าของพวกนั้นพูดพลางแสยะยิ้ม
"Rune!"คาสึกิยิงรูนกักเจ้าพวกปีศาจทั้งหมดอยู่ในนั้น
"พวกแกมีอะไรจะสั่งเสียไหม?"เวอร์จิลชักดาบออกมาพร้อมกับชี้หน้าของตัวหัวหน้าของพวกปีศาจ
"มีสิ...เป็นไปตามแผน..."มีเสียงหนึ่งดังขึ้น
เป็นไปตามแผนเหรอ?...เวรละ!
คาสึกิกัดฟันเพราะว่าหลงกลเข้ากับดักเต็มเปา...แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็คือ
มีพวกตัวประหลาดลงมาจากบนตึกเป็นจำนวนมาก
"อะไรกัน!?พวกนี้มันอะไร!?"เวอร์จิลพูดขึ้นแบบตกตะลึง
"มอนสเตอร์!?มาที่นี้ได้ยังไงกัน!?"ทาคูโตะพูดขึ้นในขณะที่ตัวเองยังไม่หาสงสัย
"อะไรนะ!?มอนสเตอร์เหรอ!?"อิจิกะหันไปหาทาคูโตะ
"เพราะวันนี้เป็นวันตายของพวกแกยังไงละ!รุ่นที่3"มีเสียงนึ่งอันแสนคุ้นเคยเข้าหูคาสึกิทำให้เขาต้องหันไปตามเสียง
และสิ่งที่อยู่ตรงหน้านั้นก็คือ
"...แรน!?"คาสึกิพูดพร้อมกับกัดฟันอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
"...รู้จักมันเหรอ?"เวอร์จิลถามคาสึกิ
"ราชาแห่งความมืด แรน ศัตรูตัวฉกาจเลยละ"ทาคูโตะบอกกับเวอร์จิล
แรน...เหรอ!? เป็นไปไม่ได้!
ยูนาริไม่อยากเชื่อสายตาของตัวเองว่าจะเจอกับแรนอีกครั้ง
"แก!มานี้ได้ยังไง"ทาคูโตะถามแบบอยากจะฆ่าแบบเต็มแก่
"ข้า...มาเพื่อฆ่าพวกแกยังไงละ"พอแรนพูดจบ
แรนก็พุ่งเข้ามาหาคาสึกิแบบระยะประชิด
"เร็วมาก!"เวอร์จิลหันไปดูอย่างรวดเร็ว
"เวรละ!"คาสึกิกำลังจะเอาดาบมากัน
"ช้าไป!"แรนเอาฝ่ามือกระแทกอกคาสึกิอย่างเต็มแรงทำให้คาสึกิกระเด็นไปโดนกำแพงที่อยู่ข้างหลังเขา
"คาสึกิคุง!"ยูนาริร้องเรียกเขา
"หน๋อยแก!"อิจิกะกับทาคูโตะพุ่งไปหาแรนพร้อมกันแต่ก็โดนแรนใช้ดาบสะบัดใส่อย่างจัง
ทั้งสองกระเด็นไปคนละทิศคนละทางกับคาสึกิ
"Starfall!"เวอร์จิลกระโดดพุ่งลงมาถีบแรนอัดพื้นอย่างรุนแรง
แต่แรนกับรับไว้ด้วยมือเปล่า
"ได้ไง!อึก!"เวอร์จิลโดนแรงเควี้ยงไปทางของพวกอิจิกะอย่างรุนแรง
"...พวกแกจะไม่โดนฆ่าก่อนหรอก...เพราะข้าจะฆ่ารุ่นที่3ก่อน..."แรนพูดเสร็จมันก็เอาดาบออกมาจากมือ
แล้วเดินไปทางที่คาสึกิสลบอยู่
"ลาก่อนนะ...รุ่นที่3เอ๋ย!"แรนกำลังเอาดาบแทงลงไปที่อกของคาสึกิอย่างจังแต่ว่า...
"อย่านะ!"มีเสียงนึ่งดังขึ้นพร้อมกับลมแรงทำให้แรนต้องเอาแขนมากัน
"อะไรกัน!ความรู้สึกนี้มัน...หรือว่า!?"แรนจำความรู้สึกนี่ได้ดี
"อะ...ไรกันความรู้สึกนี้น่ะ?"เวอร์จิลพยายามพยุงตัวเองขึ้น
ส่วนอิจิกะกับทาคูโตะก็พยายามลุกตามเวอร์จิลแล้วมองว่าเกิดอะไรขึ้น
และสิ่งที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาก็คือสภาพของกำแพงที่เห็นตอนแรกก็เกิดน้ำแข็งเกาะขี้นตามกำแพงอย่างรวดเร็ว
"นี้มัน...เกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี้ย?"เวอร์จิลมองซ้ายมองขวาว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง
"อะ!ดูนั้น!"อิจิกะชี้นิ้วไปทางหนึ่งซึ่งเป็นทางที่คาสึกิอยู่นั้นเอง
และสิ่งที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาก็คือ
เด็กสาวในชุดนักเรียนผมสีม่วงมัดเปีย2ข้างกำลังยื่นอยู่ตรงหน้าแรน
แต่สิ่งที่แปลกที่สุดก็คือ...พื้นที่เด็กสาวยืนอยู่มีวงเวทย์อยู่ด้วย!ทำเอาเวอร์จิลกับอิจิกะอึ้งไปชั่วขณะนึ่ง
"มาแล้วสินะ..."ทาคูโตะพูดขึ้น
"...อะไรมา?อึก!"เวอร์จิลกำลังจะถามทาคูโตะแต่จู่ๆก็มีลมแรงพัดมาทางที่พวกเวอร์จิลอยู่
"ในนามของผู้ใช้เวทมนต์แห่งธรรมชาติ มิซายุนะ ยูนาริ จงทำลายศัตรูที่อยู่ตรงหน้าให้พินาศ! Elemental Set Up!"
พอยูนาริพูดจบก็เกิดแสงสว่างรอบตัวของเธอและก็เปลี่ยนจากชุดนักเรียนก็กลายเป็นชุดของจอมเวทย์
"ย...ยูนาริเป็นจอมเวทย์เหรอเนี้ย!"อิจิกะอึ้งกับสิ่งที่เห็น
"..."ทาคูโตะเงียบแล้วดูอย่างเดียว
"...ไม่เจอกันนานนะ...เจ้าหญิงแห่งสายลม"แรนพูดขึ้น
"เจ้าหญิง!?"อิจิกะอึ้งเข้าขั้นเงิบกันไปเลยทีเดียว
เจ้าหญิงแห่งสายลมงั้นเหรอ? คนๆนั้นคือยูนาริเองเหรอ!?
"ฉันไม่ให้อภัยกับคนที่ทำกับคาสึกิคุงแบบนี้เป็นอันขาด!!"ยูนาริยื่นคำขาดก่อนจะเอาคฑาชี้หน้าแรน
และแล้วการต่อสู้ของยูนาริกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว!
โปรดติดตามตอนต่อไป...
Ep.5 -สาวน้อยจอมเวทย์แห่งธาตุธรรมชาติออกโรง![ตอนแรก]-End
Next Ep.6-สาวน้อยจอมเวทย์แห่งธาตุธรรมชาติออกโรง![ตอนจบ]-
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น