ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Ep.4 WhiteWolf And BlueDemon
Ep.4-WhiteWolf And BlueDemon-
วันที่ 19 สิงหาคม 2014
ณ ที่แห่งหนึ่ง
"ทำไมกัน!ทำไมปีศาจของพวกเราถึงได้ตายกันหมดแบบนี้!"เสียงของคนหนึ่งดังขึ้น
"นั้นสิคะท่าน!6วันที่ผ่านมาคนของพวกเราก็โนฆ่าตายมากกว่าปกติอีกคะ!"เสียงขออีกคนก็ดังขึ้นตามเช่น
"มันเป็นแบบนี้ได้ยังไงกัน!"
"ก็เพราะเจ้าพวกนั้นมีคนๆหนึ่งอยู่ด้วยไงละ..."มีเสียงหนึ่งดังมาจากข้างหลัง2คนนี้
"...แกเป็นใคร?"
"ข้าคือราชาแห่งความมืด..."แรน"ยังไงละ"
"แรน...ยังงั้นเหรอ...ไอ้คนที่แกพูดถึงนี่ใครกัน?"
"รูน สเลเยอร์รุ่นที่ 3 ชิโยสุเกะ คาสึกิ ยังไงละ"
"อะไรนะ!รูน สเลเยอร์รุ่นที่ 3 งั้นเหรอ!"
"ดูเหมือนว่าข่าวลือที่ว่ามี รูน สเลเยอร์รุ่นที่3 ปรากฏตัวขึ้นมาเนี่ยจะเป็นจริงสินะ"
"งั้นพวกเราทำยังไงดีละ"
"รุ่นที่3เป็นศัตรูที่ร้ายกาจเอามากๆ ข้ามีแผน"
และแล้วปีศาจก็ร่วมมือกับมอนสเตอร์ในที่สุด
.....................................................................................................................
"มันอยู่ทางนั้นตามมันให้ทัน"ชายผมขาวในชุดคลุมสีฟ้าได้บอกตำแหน่งของปีศาจ
ที่มันกำลังไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้
"รับทราบแล้ว"ชายอีกคนที่อยู่ในชุดจักรกลเอ๋ยรับคำของเขา
ทั้งสองได้ตามปีศาจจนไปถึงทางตัน
"แกหนีไม่พ้นแล้ว"ชายผมขาวพูดขึ้น
"ไม่ใช่วันนี้เจ้าพวกมนุษย์!"ปีศาจที่มีลักษณะคล้ายกับตั๊กแตนเอ๋ยคำๆหนึ่ง
ก่อนจะกระโดดไปกลางอากาศที่สูงประมาณ50ฟุตได้
"เวอร์จิล...คาสึกิละ?"ชายในชุดจักรกลหันมาหาชายผมขาว
"ไม่รู้ดิ"เวอร์จิลตอบพร้อมยักไหล่
"อยู่นี้...เหนือหัวเจ้าตั๊กแตนตำข้าวนี้ไง!"เสียงหนึ่งดันมาจากบนฟ้าทำให้พวกเขาต้องเงยหน้าขึ้นไปดู
ภาพที่พวกเขาเห็นก็คือเด็กหนุ่มผมแดงลอยอยู่กลางอากาศห่างจากพื้นราวๆ70ฟุตได้(70ฟุต=เกือบตึก10ชั้นได้)
"เฮ้ย!โดดสูงขนาดนั้นเลยเหรอ!"
"เงียบไปอิจิกะ"เวอร์จิลบอกหันอิจิกะให้เงียบแล้วรอดูผลงาน
"แก!...มาอยู่บนฟ้าได้ยังไง!?แถมอยู่สูงกว่าด้วย!?"ปีศาจตั๊กแตนพูดด้วยน้ำเสียงตกใจจนตั้งตัวไม่ทัน
"เงียบปากไปแล้วลงไปนอนซะ!!"คาสึกิเอาหมัดที่อาบไปด้วยเวทย์รูนธาตุไฟต่อยเข้าที่ท้องของปีศาจอย่างแรงแล้วลงสู่พื้นอย่างรวดเร็ว
ปีศาจได้ลงกระแทกพื้นอย่างรุนแรงก่อนที่มันจะสลาย
"ผลงานใช้ได้นะเนี้ย"อิจิกะเดินเข้าหาคาสึกิพร้อมกับตบบาของคาสึกิ
"นั้นสิ...เข้ามาอยู่ได้แค่6วันเองไม่นึกเลยว่าจะทำได้ขนาดนี้"เวอร์จิลพูดด้วยน้ำเสียงไม่แสดงอารมณ์
"ก็นะ...แต่รู้สึกว่า...มีบางอย่างแปลกไป"คาสึกิพูดพลางทำหน้าสีหน้าตึงเครียดไปเลยทีเดียว
"หา!? แปลกยังไง?"เวอร์จิลหันมาหาคาสึกิด้วยสีหน้าตึงเครียดไปตามๆกัน
"แปลกตรงที่อยู่ดีๆ...พลังของปีศาจก็หายไปยังไงละ"คาสึกิตอบแบบเหนื่อยใจ
"แล้วทีนี้จะทำยังไงต่อละเนี้ย"อิจิกะพูดพลางใช้ความคิด
"นี้ๆคาสึกินายพอจะมีคนที่สามารถช่วยได้ไหม?"อิจิกะเงยหน้ามองคาสึกิ
คนที่สามารถช่วยได้ไหมนะเหรอ?...เห็นทีคงต้องใช้เจ้าหมอนั้นสินะ
"ฉัน...พอจะมีคนที่สามารถช่วยพวกเราได้ละนะขอเวลาสักครู่แล้วกัน เจอกันที่บาร์"คาสึกิบอกกับทั้งสองคนนั้น
สองคนนั้นถึงกับงงสักพักก่อนจะรับคำตกลง
.....................................................................................................................
[คาสึกิ]
ผมเดินมาถึงบ้านของตัวเองเพื่อให้"หมอนั้น"ช่วยตามกลิ่นไอของปีศาจ
แกร๊กๆ...แอ็ด...
ผมเปิดประตูบ้านอย่างช้าๆเพื่อไม่ให้คนอื่นได้ยิน...แต่ว่า
"กลับมาแล้วเหรอ?คาสึกิ"ผมโดนเรียกจากข้างหลังผมเลยหันไปดู
"อ้าว!ทาคูโตะมาได้จังหวะพอดีเลย...มาด้วยกันหน่อย"ผมหันไปเจอ"หมอนั้น"พอดีเลยพาไปด้วยกันเลย
"เอ๋!?ไปไหน?"ทาคูโตะถามด้วยความสงสัย
"เอาเหอะน่ะ!มาด้วยกันก่อนเลย"ผมขี้เกียจอธิบายเลยจับคอเสื้อเขาแล้วลากไปด้วยกัน
"อ้าว!คาสึกิกลับมาแล้วจะไปไหนเหรอ"เสียงขอเด็กผู้หญิงที่อายุเท่าๆกับผมทักขึ้น
"โอ้...ริโกะฉันขอยืมทาคูโตะหน่อยนะเดียวกลับมา...ไปละ"ผมหันไปบอก"ริโกะ"ก่อนจะลากทาคูโตะไปด้วยความเร็วสูง
"...?...อะไรของเขาเนี้ย?"
.....................................................................................................................
[เวอร์จิล]
"มาช้าจังนะ"อิจิกะหันไปมองนอกหน้าต่าง
"เดียวก็มาเองนั้นแหละน่ะ"ผมบอกอิจิกะในขณะที่ตัวเองกินพิซซ่าอยู่
"มาแล้ว!...ได้ยินตั้งแต่ข้างนอกแล้ว"คาสึกิเข้ามาพอกับลากอะไรบ้างอย่างมา
"คาสึกิ...นายลากอะไรมาฟระ?"ผมถามคาสึกิว่าลากอะไรมา
"อ๋อ...เพื่อนฉันเองคาบุระกิ ทาคูโตะ"คาสึกิบอกกับพวกผมแบบนี้
ลักษณะของเด็กชายผมยาวสีขาวราวหิมะตาสีแดงราวกับเลือดกำลังมองหน้าผมอยู่
แล้ว...ไอ้หมอนี้จะช่วยพวกเรายังไงฟระ!
.....................................................................................................................
"เอ่อ...สวัสดีฉันอิจิกะ"อิจิกะเป็นฝ่ายแนะนำตัว
"..."ทาคูโตะไม่ตอบสนองอะไรทั้งนั้นได้แต่มองเวอร์จิลอย่างเดียว
"คาสึกิ...หมอนี้บ้าหรือเปล่าวะ?เอาแต่มองฉันอย่างเดียวเลย"เวอร์จิลหันมาถามคาสึกิ
"...ตาลุงนี้...เป็นปีศาจสินะ"ทาคูโตะเอ๋ยคำๆหนึ่งออกมาแบบที่ทำให้ทั้งสองไม่ทันตั้งตัว
ไอ้หมาบ้า!...เงียบปากไม่เป็นหรือไง!!แถมยังเรียกเวอร์จิลว่าลุงอีก...แต่จะว่าไปแล้ว...ก็มีส่วนคล้ายอยู่เหมือนกัน
พอคาสึกิคิดถึงคำว่าลุงแล้วพลางมองหน้าเวอร์จิลเลยแอบขำในใจ
"หน๋อย!ไอ้เวรนี้!ดันมาเรียกฉันว่าลุงซะได้!เห็นอย่างนี้แล้วฉันอายุ 19 นะเฟ้ย!"เวอร์จิลเริ่มโว้ยวาย
"19หรือพันกว่าปี?"ทาคูโตะถามแบบแทงใจดำเวอร์จิลแบบไม่หยุดไม่ยั่ง
"พอได้แล้วทาคูโตะ..."คาสึกิเรียกทาคูโตะให้หยุดและทาคูโตะก็หยุดลง
"ว่าแต่...รู้ด้วยเหรอว่าฉันเป็นปีศาจ...หรือว่า..."เวอร์จิลหันมามองคาสึกิแล้วรังสีอัมหิตใส่คาสึกิ
"คาสึกิ!..."
"เฮ้ยๆฉันไม่ได้บอกเขาสักหน่อยว่านายเป็นปีศาจน่ะ!"คาสึกิหันไปบอกเวอร์จิลอย่างทันควัณ
"ที่ฉันรู้ว่านายเป็นปีศาจได้น่ะไม่ใช่ว่าจับพลังได้หรอกนะ...แต่เป็นกลิ่นต่างหาก"ทาคูโตะเอ๋ยขึ้นเวอร์จิลกับอิจิกะถึงกับงงไปเลย
"กะ...กลิ่น?"อิจิกะทำหน้าแบบงงจนจับต้นชนปลายไม่ถูก
"ไม่ได้มีแค่กลิ่นของนายคนเดียวนะ...ระหว่างก็ได้กลิ่นปีศาจเหมือนกัน"
"นี้นายเป็นหมาหรือไงฟระ?"เวอร์จิลถามด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์อย่างแรง
"เปล่า...แค่ถูกหมาป่าเก็บไปเลี้ยงแค่นั้นเอง"คำพูดของทาคูโตะเล่นเอาอิจิกะเงิบไปเลย
"เอาละ...เอาเป็นว่าจับกลุ่มกันหาปีศาจดีกว่านะอิจิกะไปกันฉันส่วนเวอร์จิลไปกับทาคูโตะ"คาสึกิถึงกับแบ่งกลุ่มให้เลยทันที
"เฮ้ยๆ!เดียวก่อน"เวอร์จิลกำลังจะออกเสียงคัดคาดแต่...
"โอเคแล้วนะ...ไปทำภาระกิจกันเลยดีกว่า"คาสึกิบอกให้เริ่มทำภาระกิจต่อ
หน๋อย!กลับมาแกตายแน่...เจ้ารุ่นที่3!
เวอร์จิลออกสีหน้าแบบอยากจะตายอย่างแรงออกมา
.....................................................................................................................
[อิจิกะ]
ในเวลาทำภาระกิจ
"นี้คาสึกิ"ผมหันไปเรียกคาสึกิ
"อะไร?"เขาหันหลับมามองหน้าของผม
"ทำไมถึงให้เวอร์จิลอยู่กับทาคูโตะด้วยละ?"ผมถามด้วยความสงสัย
"ก็แหม่...สองคนนั้นจะกัดกันตั้งแต่อยู่ในบาร์แล้วนี่เลยจัดให้อยู่ด้วยกันซะเลยเผื่อจะทำให้สองคนนั้นสนิทกันได้"
คำตอบจากปากคาสึกิก็พอทำให้ผมเข้าใจไปในขณะหนึ่ง
"ยังงี้นี่เอง!"พอผมเข้าใจในสิ่งที่คาสึกิอธิบายมามากพอสมควร
"ถ้าเอาพวกที่ไม่ถูกกันมาจับอยู่ด้วยกัน...จะได้ทำให้เข้าใจกันง่ายยังไงละ"
.....................................................................................................................
"เหอะ...จะไปไหนของนายเนี้ย"เวอร์จิลถามทาคูโตะที่เดินนำหน้าไปก่อน
"ตามกลิ่นไอของปีศาจไปนะสิถามได้"ทาคูโตะเดินตามกลิ่นไปอย่างเดียว
"งั้นเหรอ..."เวอร์จิลพูดด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์
"แล้วนายเองจะทำยังไงฮะ...ลุง"
"ก็จะอะไร...ซะ...อีก...เฮ้ย!อย่ามาเรียกฉันว่าลุงนะ...เจ้าKY*!"
"หา!เรียกฉันว่าKYเลยเหรอ!"ทาคูโตะกัดฟันแล้วหันไปหาเวอร์จิลด้วยสายตาแข็งกร้าว
"ก็เออสิ!"ทั้งสองก็ประชันหน้ากัน
-------------------------------------------------------------------------------
KYแปลว่าพวกไม่ดูการะเทศะ พวกทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง
-------------------------------------------------------------------------------
"...!?"อยู่ๆทาคูโตะก็หยุดชะงักแบบกระทันหัน
"เฮ้ย!เป็นอะไรไป?"เวอร์จิลถามทาคูโตะ
"ปีศาจ...อยู่แถวนี้"ทาคูโตะบอกกับเวอร์จิล
"หา?ตรงไหน"เวอร์จิลถามทาคูโตะ
"ตรงหัวมุม มีมนุษย์อยู่ด้วย"
ว่าไงนะ!มีคนอยู่!ท่าไม่ดีแล้ว!
"งั้นเราไปกัน"เวอร์จิลตั้งท่าจะวิ่งไปดู
"อา"ทาคูโตะรับคำแล้ววิ่งไปพร้อมเวอร์จิล
.....................................................................................................................
"ไงจ๊ะน้องสาว...ไปเที่ยวกับพี่มั้ยน้อง?"ผู้ชายคนหนึ่งที่มีลักษณะตัวใหญ่และมีผ้าคาดหัวกำลังพูดกับผู้หญิงคนหนึ่งอยู่
"เลิกยุ่งกับฉันเดียวนี้เลยนะยะ!ไอ้หน้าปลาดุก!"หญิงสาวคนนั้นตะหวาด
"หน๋อยแน่!ยัยปากเน่า"ผู้ชายคนนั้นตั้งหมัดจะต่อยลิ้นปี่ของหญิงสาวคนนั้นแบบเต็มแรง
มับ! ตึ้ง!
อยู่ดีๆก็มีคนรับหมัดของชายร่างใหญ่ด้วยมือเปล่าก่อนจะเตะเข้าชายโครงของชายคนนั้น
"อึก!แกเป็นใคร?"ชายร่างใหญ่เงยหน้าขึ้นไปมอง
"คุณผู้หญิงหนีไปก่อนเถอะครับ..."เวอร์จิลบอกให้ผู้หญิงหนีไปก่อนจะชักปืนคู่ใจออกมา
"นี้ไง...ปีศาจที่ฉันพูดถึง...อยู่ครบด้วย"ทาคูโตะพูดพร้อมกับชักดาบคู่ออกมา
"ชิ!พวกนักล่าปีศาจเหรอ?แต่ว่าได้ไง!?ฉันซ่อนพลังไว้แล้วนี่!"ชายร่างใหญ่ก็พูดขึ้นด้วยคำถามที่ตัวเองไม่เข้าใจ
"เพราะกลิ่นของแกไงละ!"เสียงหนึ่งดังมาจะบนฟ้า
"มาแล้ว!...โทษที่ทำให้รอกันนานนะสองคน"อิจิกะร้องทักขึ้น
และแล้วสองคนก็ลงสู่พื้นพร้อมตั้งท่าต่อสู้
"พวกแกเก่งมากเลยนะที่ตามหาฉันจนเจอ...แต่ว่า...พวกแกต้องตายกันให้หมด!"ชายร่างใหญ่เอ๋ยขึ้น
และอยู่ๆก็มีปีศาจก็ออกมาจากกำแพงและชายร่างใหญ่ก็กลายร่างเป็นปีศาจที่รูปร่างคล้ายผีดูดเลือด
"อิจิกะ...ปีศาจมีจำนวนเท่าไร"เวอร์จิลถามอิจิกะ
"ราวๆ20ตัว"อิจิกะบอกจำนวนให้กับทุกคน
"ถ้างั้น...เวอร์จิลไปจัดการพี่บึ้กเลยเดียวที่เหลือพวกฉันจัดการให้"คาสึกิบอกให้เวอร์จิลจัดการกับผีดูดเลือด
"ได้...งั้นจัดให้"เวอร์จิลวิ่งไปเพื่อจะจัดการกับผีดูดเลือด
"ฉันเคลียร์ทางให้ละกัน...เวอร์จิล..."ทาคูโตะตั้งท่าอยู่ข้างหน้า
"...อา"เวอร์จิลตั้งท่าพร้อมจับดาบSummoner Swordแล้ววิ่งตามหลังทาคูโตะไป
ทาคูโตะทำการเปิดทางให้เวอร์จิลด้วยการใช้ดาบคู่ฟันซ้ายขวาสลับกัน
"จัดการมันให้ได้นะ"ทาคูโตะเปิดทางให้เวอร์จิลเรียบร้อยเวอร์จิลจึงกระโดดไปฟันกลางตัวผีดูดเลือดแต่ว่า
แผลมันสมานเองได้อย่างไม่หน้าเชื่อ
"อะไรกัน?อึก!"เวอร์จิลถึงกับอึ้งและโดนเตะสวนกลับทำให้เวอร์จิลถอยหลังกลับ
"แกทำอะไรฉันไม่ได้หรอก 555...อ๊ากก!"ปีศาจร่างใหญ่ถึงกับร้องเพราะโดนทาคูโตะเอาดาบสีทองแทงและมันก็สะบัดกลับ
ทาคูโตะก็ดึงดาบสีทองออกและใช้ดาบสีดำที่อยู่มือซ้ายบาดท้องของปีศาจ
"อะไรกัน!ทำไม่แผลมันไม่สมานละ!?แถมเจ็บปวดอีกด้วย"ปีศาจถึงกับงงพร้อมกับนอนทุรนทุราย
"เพราะดาบของฉันยังไงละ"ทาคูโตะพูดขึ้น
"ว่าไงนะ!?"ปีศาจถึงกับอึ้ง
"ดาบสีทองดูดพลังในการรักษาส่วนดาบสีดำทำให้ศัตรูเจ็บปวดยังไงละ"
"บ้าน่ะ!!"ปีศาจไม่เชื่อในสิ่งตนเองได้ยิน
"เวอร์จิลตอนนี้ละ!"ทาคูโตะบอกเวอร์จิลให้จัดการปีศาจ
"โอเค! Summoner!"เวอร์จิลดาบออกมาพุ่งแทงปีศาจที่เป็นหัวหน้าเอาท้องอย่างจัง
"Rapid Slash!"เคลื่อนที่ผ่านปีศาจร่างใหญ่ราวกับวาร์ปซึ่งมีความเร็วสูง(ไม่สามารถมองด้วยตาเปล่าของมนุษย์ได้)ฟันปีศาจนับครั้งไม่ถ้วน
ตัวหัวหน้าตายลงส่วนปีศาจที่เหลืออยู่ก็ได้ตายหมด
"เอาละเสร็จงานแล้ว...คาสึกิเผาให้ที"เวอร์จิลบอกให้คาสึกิเผาศพทั้งหมด
"ไม่ละ"คาสึกิตอบคำสั้น
"หา?ทำไมละ?"เวอร์จิลกับอิจิกะงงกับคำปฏิเสธของคาสึกิ
"ฉันจะให้ทาคูโตะเป็นคนจัดการเขาแค่คำสั่งเฉยๆ"คาสึกิบอกและชี้นิ้วไปทางทาคูโตะ
"นี้ทาคูโตะจัดการกับศพปีศาจพวกนี้ทีดิ"คาสึกิบอกให้ทาคูโตะจัดการกับศพของปีศาจ
"จัดการที่ว่าเนี้ย...คือยังไง"เวอร์จิลกับอิจิกะคิดว่าจะให้จัดการแบบฝัง
"กิน..."คาสึกิตอบแบบทำหน้ายิ้ม
"หา!?จริงดิ"เวอร์จิลกับอิจิกะถึงกับช็อคทันทีที่ได้ยินคำที่ไม่น่าเป็นไปได้
"จัดการเสร็จแล้ว...อร่อยชะมัด"ทาคูโตะบอกกับทุกคนว่าจัดการเสร็จแล้วพร้อมกับเช็ดคราบเลือดออกจากปาก
"เฮ้ย!"อิจิกะร้องแบบเสียงหลง
"...นี้...ทาคูโตะ"เวอร์จิลเรียกทาคูโตะ
"หืม?ว่าไง?"ทาคูโตะหันไปหาเวอร์จิลตามเสียงเรียก
"เห็นนายชอบกินของแบบนี้...งั้นมาทำงานที่บาร์กับฉันมั้ย?"เวอร์จิลถามทาคูโตะขึ้น
"อืม...หน้าสนใจดีนะ...งั้นตกลง"ทาคูโตะยอมรับขอเสนอขอเวอร์จิล
"บาร์รับจ้างล่าปีศาจยินดีต้อนรับ"และแล้วเวอร์จิลกับทาคูโตะก็ได้จับมือกัน
[หมาสีขาวป่ากับปีศาจสีน้ำเงิน]อาจช่วยกันได้...ก็ได้มั้งนะ
Ep.4-Wolf And Devil- End
Next Ep.5 -สาวน้อยจอมเวทย์แห่งธาตุธรรมชาติออกโรง![ตอนแรก]-
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น