ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    THE MIRROR

    ลำดับตอนที่ #1 : Hemlock

    • อัปเดตล่าสุด 13 เม.ย. 49


         " เฮมลอค ช่วยพวกเราด้วย! " เสียงของกลุ่มคนจำนวนมากกำลังร้องเรียก
         " เดี๋ยว อย่างทิ้งพวกเราไป เฮมลอค!!! "
         " ลอค-ตื่นได้แล้วลูก "
         เฮมลอค เด็กชายวัย 15 ปี ค่อยๆ ลุกขึ้นจากที่นอนไปอาบน้ำ   ทานอาหารเช้า แล้วก็ไปโรงเรียน เป็นกิจวัตรเดิมๆที่ทำเป็นประจำ
         " เฮ้- " ดีนทัก
         " ไง " ลอคทักตอบ
         " วันนี้อย่าลืมไปเจอกันที่โรงยิมนะ " ดีนบอก
         " อืม " เขากำลังคิดถึงเรื่องของความฝัน ปกติแล้วลอคจะเป็นคนหลับง่ายและหลับสนิทเสียด้วย จึงมักจะไม่ค่อยฝัน ซ้ำยังฝันครั้งนี้ก็ยิ่งแปลกไปจากธรรมดาอีกด้วย
         (ทำไมฉันถึงได้ฝันเห็นผู้คนใส่ชุดขาวเต็มไปหมด? -- ทำไมพวกเขาถึงรู้จักฉัน ? -- แล้วทำไมเขาถึงขอร้องให้ฉันช่วย ) มีคำถามมากมายอยู่ในหัวสมองของเขา
         " กริ๊ง -- กริ๊ง " ได้เวลาเข้าเรียนแล้ว
         เด็กชายเริ่มเข้าเรียนวิชาแรก และภารกิจเดิมๆ ของเขาก็ดำเนินต่อไปจนกระทั่งเลิกเรียน แต่เขาต้องเล่นบาสต่อ ลอคเดินเข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อ ตรงไปที่ตู้ล็อคเกอร์ เขาเปิดประตูออกแล้วก็พบ
         " เฮ้ย -- นี่มันพวก " ลอคยืนตะลึงกับสิ่งที่เห็นบนกระจกเงาซึ่งติดอยู่กับบานประตูตู้
         " ที่อยู่ในฝันฉันนี่ "
         สิ่งที่ลอคเห็นก็คือผู้คนที่ใส่ชุดสีขาวทั้งชุดเดินผ่านไปมา ผู้คนเหล่านี้มีแสงสว่างออกมาจากตัวพวกเขาเหมือนสะท้อนกับกระจก ทำให้เขาไม่สามารถมองเห็นถึงรายละเอียดบนเสื้อผ้าของคนเหล่านั้น
         ลอคหันหลังกลับไปในด้านที่ควรจะเห็นพวกนั้นแต่ก็ไม่พบ
         " ลอคไปเร็วทุกคนรออยู่ " ดีนชะโงกหน้าตรงประตู
         " อือ - ไปเดี๋ยวนี้แหละ "
         ระหว่างการเล่นบาสนั้นลอคจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เขาเผลอปล่อยโอกาสให้คู่ต่อสู้แย่งลูกไปเรื่อย
         " ลอค!! นายเป็นอะไรของนาย " ทอมเรียก
         " ทำไมดูเหม่อลอยยังไงชอบกล ตั้งใจเล่นหน่อยซิพวก "
         ในที่สุดการเล่นครั้งนี้ก็จบลง ฝ่ายลอคชนะ แต่เขาไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้น เขายังคิดถึงเหตุการณ์ประหลาดนั่นอยู่
         ( ฉันเคยเห็นพวกนี้ที่ไหนมาก่อนนะ ไม่ -- ไม่ใช่ตอนฝัน แล้วก็ไม่ใช่เมื่อกี้ด้วย )
         เขาเปิดตู้นั่นอีกครั้งเพื่อที่จะเปลี่ยนเสื้อ แต่เขาไม่เจอแล้ว


         บ่ายสี่โมงแล้ว ลอคเดินกลับบ้าน
         " หวัดดีฮะแม่ "
         " จ้ะ " เสียงแม่ตะโกนมาจากในครัว
         ลอคเดินตรงขึ้นบันไดแล้วก็เข้าห้องปิดประตู เขามักจะมองดูรูปพ่อเสมอเวลาเกิดปัญหา
         ( ถ้าพ่ออยู่ก็คงจะตอบเราได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น )
         พ่อของลอคตายเมื่อลอคอายุได้ 3 ขวบ แม่บอกกับลอคว่าพ่อถูกรถชน พ่อจะชอบเล่าเรื่องมหัศจรรย์ให้ลอคฟังเสมอ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องลี้ลับ ต่างดาว เรื่องพลังจิตและที่สำคัญคือเรื่องผี !! แล้วลอคก็ชอบฟังพ่อเล่ามาก
         " นึกออกแล้ว !!! " ลอคสะดุ้งสุดตัวเมื่อเขาคิดออกว่าเขาเคยเห็นพวกนั้นที่ไหนมาก่อน
         " พ่อเคยพาฉันไปเที่ยวที่แห่งหนึ่งก่อนที่พ่อจะตาย แล้ว - แล้วฉันก็เจอคนที่คล้ายกับพวกนี้เลย -- ใช่ ฉันจำได้แล้ว "
         เขาได้แต่เดินไปมาด้วยความกระวนกระวาย แล้วก็เริ่มสงสัย
         ( พวกนั้นอยู่ที่กระจกได้ยังไง ทั้งที่ไม่มีตัวตน? )
         ลอคจดจำภาพในสมัยเขายัง 3 ขวบได้ไม่ชัดเจนมากนัก แต่เขาก็พอจะนึกออก เขาพยายามที่จะเก็บความทรงจำที่ดีต่างๆ ที่เกี่ยวกับพ่อเอาไว้ให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้
         " ลอคมาทานข้าวได้แล้วลูก -- ลอค "
         " ฮะแม่ "
         ลอคนั่งทานข้าวกับแม่ จากนั้นก็ขึ้นไปทำการบ้าน เขานั่งทำการบ้านจนถึงห้าทุ่มแล้วก็ ผลอยหลับไป

         " เฮมลอค เธอคือเฮมลอคใช่ไหม " เสียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่งอายุน่าจะน้อยกว่า เฮม ลอคประมาณ 2-3 ปี เธอมีผมสีบรอนซ์ทอง ตาสีเขียว ดวงตาเธอดูเศร้า
         " เธอเป็นใครและเธอรู้จักฉันได้ยังไง " ลอครีบถาม
         "เธอต้องช่วยพวกเรา เธอเท่านั้นที่จะปลดปล่อยพวกเรา "
         " ฉันจะช่วยอะไรเธอได้ และใครจะปลดปล่อยใคร "
         " เธอเท่านั้น เฮมลอค "
         " ฉัน แล้ว -- "
         " พรุ่งนี้เช้า 5 โมง 17 นาที เจอที่บันไดทางขึ้นของตึกอัลเบอร์กชั้น 4 นะ ตรงที่มี --"
         " กระจกบานใหญ่ ได้ "
         ลอคตื่นขึ้น เขาไม่ประหลาดใจกับความฝันแล้ว แต่เขาจะต้องรู้ให้ได้
         " เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็รู้ว่าฝัน-ไม่ฝัน "

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×