คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ✿CH.2 LESION
Lesion
ณ ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ
“นี่เปจะทิ้งรินนาจริงๆเหรอ?”
หญิงสาวผู้มีใบหน้าหวาน ผิวขาวดุจหิมะ ดวงตากลมโตใส กับปากเล็กเป็นกระจับสีชมพูที่รับกับใบหน้าของเธอกำลังวิ่งตามชายหนุ่มคนหนึ่งอยู่
ใช่.. เธอสวยถึงขั้นสวยมากเลยทีเดียว
สวยจนผมคิดเข้าข้างตัวเองว่าเธอจะมีแต่ผมคนเดียว
ผมเลือกที่จะเงียบแล้วเดินหนีเธอออกมาให้ไกลที่สุด
“เปบอกรินนามาสิว่ารินนาทำอะไรผิด ทำไมเปต้องบอกเลิกรินนาด้วย?”
เธอยังคงแสร้งทำเป็นร้องไห้เหมือนเคยแต่ผมรู้แล้วว่าเธอเป็นคนยังไง
จะไม่รู้ได้ยังไงก็ผมเห็นมากับตาของตัวเองว่าเธอมาเที่ยวเกาหลีกับผมเพื่อจะสวีทกันแต่เธอกลับ..
ไปมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับผู้ชายคนอื่น..
ผมไม่กล้าแม้แต่จะปริปากว่าเธอสักคำไม่ใช่เพราะผมไม่เสียใจแต่ผมยังคงช็อคกับเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมามากกว่า
ผมไม่อยากจะอารมณ์เสียใส่เธอ โวยวายใส่เธอ เพราะผมรักเธอมากเกินไป
ผมไม่อยากเห็นเธอต้องมาเสียน้ำตาให้ผม
“พอสักทีเถอะริน..”
“ทำไม? ทำไมเปต้องไล่รินออกจากชีวิตด้วย เพราอะไรเปบอกมาสิ หรือสาวเกาหลีมันทำให้เปลืมรินนาเหรอ? เปทิ้งรินนาง่ายๆแบบนี้ได้ยังไง?”
รินนายังคงตามเกาะแขนผมอย่างเหนียวแน่นเหมือนจะไม่ยอมปล่อยไปเด็ดขาด
“เปทิ้งรินนาเพราะอะไร?”
“แล้วริน..”
“ทำไมคะ”
“รินแน่ใจเหรอว่ารินมีผมคนเดียว?”
“ทำไมเปถามรินนาแบบนี้ล่ะ!”
นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่คบกันมาเลยที่รินตะคอกใส่ผม..
“รินออกไปจากชีวิตผมเถอะนะ ผมคบกับรินต่อไม่ได้จริงๆ”
“ให้รินนาออกไปจากชีวิตใช่มั้ยคะ? ได้เลย.. รินนาจะออกไปจากชีวิตเปตลอดกาลเลย”
แล้วรินนาก็วิ่งฉุนเฉียวออกไปที่ถนน
ผมคิดว่าเธอคงไม่กล้าทำร้ายตัวเองเพราะผมหรอก ผมจึงหันหลังกลับเพื่อเดินต่อ
แต่เมื่อผมหันหลังเพียงเสี้ยววินาทีก็เกิดเสียงดังขึ้น
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
โครมมมมมม!!
ผมยอมรับว่าในขณะนั้นใจผมตกไปอยู่ที่ตาตุ่มแล้ว
ผมรีบหันไปอย่างกระวนกระวายเพราะกลัว..
กลัวว่าผมต้องเสียรินนาไป
แต่สิ่งที่ผมเห็นคือรินนายืนอยู่กลางถนนแต่รถคันนั้นได้เบี่ยงหลบรินนาและไปชนหญิงสาวผู้เคราะห์ร้ายที่อยู่ถัดจากรินนาแทน
ผมรีบปรี่เข้าไปช่วยเธอเพราะสาเหตุมันเกิดขึ้นมาจากการกระทำของผมเองทั้งนั้น
“คุณ!! เป็นอะไรมากมั้ย?”
เธอปรือตาขึ้นมาแล้วเรียกผมดังลั่นว่า..
“สามีขา!!”
Talk With อาพี’ :
สวัสดีค่ามาเจอกันอีกแล้วโน๊ะะะ
คิดถึงจังเลยยยยยยย555555555
ต้องขอประทานอภัยอย่างสูงที่อัพช้ามากกกกกกกกกกกก
คือบับ. ช่วงนี้อาพีสมองตึบมากเลยไม่แล่นคิดไม่ไปเวลาก็ไม่มี
จะเปิดเทอม ม.4 แล้วค่ะ ยุ่งมากกกกกกกกก
อย่า! อ่านบทนี้จบอย่าเพิ่งปิดบทความหนู
จะบอกว่านางเอกไม่ได้ความจำเสื่อมนะคะ
แต่เดี๋ยวววววววววววววววววว อย่าเพิ่งปิด!
คอมเม้นท์และโหวตให้อาพีก่อนนนนนนน
Have a good day นะคะรีดเดอร์และนักอ่านเงา
ความคิดเห็น