"นี้มันอะไรกันเนี้ย"ผมจำได้ว่าผมกำลังจะเลิกงานแล้วหลังจากนั้นก็มีคนเมามาอรวาถที่ร้าน จากนั้นมีเด็กเสิร์ฟที่ผมรู้จักกำลังจะถูกทำร้าย ผมเลยเข้าไปช่วย แล้วผมก็ได้ยินเสียงแก้วแตกแล้วภาพก็ตัดไป
"ไงเจ้าหนุ่ม"
"ได้ยินข้าไหมเจ้าหนุ่ม"
"เอะ..อะ..ดะ..ได้ยินครับ"
"เฮ้อ..ได้ยินก็ดีแล้วงั้นก่อนอื่นข้าคงต้องขอโทษเจ้าก่อน"
"เอะ...ขอโทษผมคุณปู่จะขอโทษผมเรื่องอะไรงั้นหรอครับ เพราะเท่าที่ผมจำได้ผมยังไม่เคยเจอคุณปู่เลยน่ะครับ"
"คือว่าเรื่องนั้นนะ เรื่องที่ข้าอยากจะขอโทษเจ้ามันเกี่ยวกับชีวิตที่พามาของเจ้านะ"
"คือ...ที่เจ้าเป็นเด็กกำพร้าแล้วต้องใช้ชีวิตอย่างยากลำบากมันเป็นเพราะ ข้าเขียนชะตาชีวิตของเจ้ากับอีกคนสลับกันนะ ข้าต้องขอโทษเจ้าด้วยจริงๆเจ้าหนุ่ม"
ในตอนนี้ผมได้มองคุณปู่คนหนึ่งกำลังก้มหัวขอโทษผมด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย
"คุณบอกว่าที่ชีวิตต้องเจอกับความลำบากเป็นเพราะความผิดพลาดของคุณงั้นหรอ"
"ใช้แล้วล่ะ"
ถึงตอนนี้คุณปู่คนนี้ก็ยังไม่เงยหน้ามามองผน เขายังคงก้มหัวให้ผมอยู่อย่างนั้น
"งั้นถ้าคุณรู้ว่าเขียนชะตาผิดทำไมคุณถึงไม่แก้ไขมันล่ะ"
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น