คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ 12: เวทมนตร์แห่งฮอกวอตส์
อนที่ 12: เวทมนร์แห่ฮอวอส์
รึ่ั่วโม่อมา แฮร์รี่และรอนออาห้อทำานสเนป และพวเาเินามเส้นทาทีุ่้นเยไปยัหออยริฟฟินอร์
ปราสาทเียบสบและอาหารเย็นสิ้นสุล
"ันไม่รู้ว่าอีวานเป็นอย่าไรบ้า ันหวัว่าเราะไ้ไปานปาร์ี้ัน"
“ศาสราารย์มัอนนาัลไม่้อารให้เราโอ้อว”
รอนพูอย่าสุุมว่า "เธอไม่อยาให้นอื่นิว่าารับรถบินไปโรเรียนเป็นเรื่อน่ายินี"
“ใ่ อย่าน้อยที่สุ วรแ้ให้เราทราบว่าอีวานะไ้บ้านใ”
"เา้อไ้รับมอบหมายให้อยู่ริฟฟินอร์เหมือนินนี่"
“ไม่ำเป็น เาลามา บาทีเาอาะไ้รับมอบหมายให้อยู่เรเวนลอ็ไ้” แฮร์รีู่ัวล วันหยุฤูร้อน เาอบอีวานมาและหวัว่าอีวานะอยู่ับเาที่ริฟฟินอร์
“เรเวนลอ็เป็นัวเลือที่ีเ่นัน ราบใที่ไม่ใ่สลิธีริน”
ทั้สอเินและพูุยัน และเมื่อพวเาปีนบันไหินแบๆ พวเา็มาถึทาเินอทาเ้าลับอหออยริฟฟินอร์ ึ่่อนอยู่หลัภาพวาในผู้หิุสีมพูอ้วนๆ .
"รหัสผ่าน?" เมื่อพวเาเ้ามาใล้นาอ้วน็ถามว่า
"โอ้!!" แฮร์รี่ไม่สามารถอบไ้
พวเายัไม่พบพรีเฟ็อริฟฟินอร์ ันั้นพวเาึไม่รู้รหัสผ่านสำหรับปีารศึษาใหม่ พวเาไ้ยินเสียฝีเท้าวิ่ามมา้าหลั และเมื่อพวเามอลับไป เฮอร์ไมโอนี่็วิ่ไปหาพวเา
“เฮอร์ไมโอนี่ ุรู้ไหมว่าอีวานไ้รับมอบหมายให้อยู่บ้านไหน”
“แน่นอน ริฟฟินอร์!” เฮอร์ไมโอนี่พูอย่าหมวามอทน “ุล้าพาเาึ้นรถบินไปโรเรียนไ้ยัไ พวุะถูไล่ออ”
“อย่าบ่นพวเราอีเลย เราฟัมันมาทั้ืน” รอนพูอย่าหมวามอทน "บอรหัสผ่านมา"
"รหัสผ่านือนน้ำผึ้" เฮอร์ไมโอนี่พู่อโยไม่สนใพวเาและพู่อว่า "ปัหาไม่ไ้อยู่รนี้ เธอไม่รู้เหรอ..."
เธอใรออยู่้านอเพียเพื่อะบอว่าให้แฮรี่ับรอนทานอาหาร่อนเ้าไปในห้อนั่เล่นเพื่อที่พวเาะไ้รับรู้ถึวามผิพลาอพวเา
แ่เมื่อภาพเหมือนอนาอ้วนระิบ ำพูอเธอ็ถูั้วยเสียปรบมือึ้อทันที
นัเรียนบ้านริฟฟินอร์ยัไม่นอน ทุนแออัอยู่ในห้อนั่เล่นสาธาระทรลม และารมาถึอแฮร์รี่และรอนทำให้บรรยาาศถึุสูสุ
อีวาน มีวามสุมาที่เห็นพวเาเ้ามา เาะไ้ไม่เป็นุสนใอี่อไป เาปลีัวออาใลาฝูนอย่าเียบ ๆ ล้มลบนโฟา้าเาผิ และยัออาหาร่อไปในืนนี้ ปล่อยให้ร่าายอ่อนแอ
“อีวาน!”
อีวานเห็นเฮอร์ไมโอนี่นั่เผิหน้า้วยท่าทาริั เาถาม้วยน้ำเสียที่น่าสสาร “ปล่อยันนะ เฮอร์ไมโอนี่ มีอะไระพูับันพรุ่นี้ ันำลัะอาย!”
เฮอร์ไมโอนี่ทำหน้ามุ่ยและไม่พู่อ เธอหยิบ็อโแลิ้นให่าระเป๋าแล้วยื่นให้ อีวานินไ้นิหน่อยและรู้สึีึ้นมา
พิธี้อนรับอริฟฟินอร์ำเนินไปไม่นาน ภายใ้ารเลี้ยล่อมอเพอร์ีย์ ในไม่้า ทุน็ลับไปนอนในห้อนอน
"อแสวามยินีับารเ้าริฟฟินอร์ วันนี้มันยอเยี่ยมมา ันรู้ว่าันไม่วรภูมิใ แ่..." รอนเินไปหาอีวานและเาเห็นว่า เฮอร์ไมโอนี่ำลัมอูัวเออย่าไม่มีวามสุ
“เฟรับอร์ ทำไมันไม่เห็นพวเาเลย” แฮร์รี่พึมพำ
"ันอให้พวเาไปที่รัวเพื่อ่วยันหาอะไริน ุอยามา้วยไหม" อีวานถาม
"โอ้ แน่นอน..." รอนลูบท้ออเาและมอูเฮอร์ไมโอนี่อย่าระมัระวั "ไม่ ันไ้ิน้าวับแฮรี่ในห้อทำานอสเนปแล้ว เราำลัึ้นไปั้นบนัน มันเหนื่อยนิหน่อย!"
"รารีสวัสิ์ เฮอร์ไมโอนี่! รารีสวัสิ์ อีวาน!" แฮร์รี่พูอย่ารวเร็ว และเาเห็นเฮอร์ไมโอนี่และเพอร์ีย์เหล่า
หลัานั้นไม่ี่นาที ไฟับลอย่าสบ มีเพียสอนในห้อ อีวานและเฮอร์ไมโอนี่ บรรยาาศเริ่มแปลไปเล็น้อย อีวานเห็นว่าอีฝ่ายำลััาราเรียน เธอวนปาาอนเรียนอล็อฮาร์เป็นรูปหัวใ
“เฮอร์ไมโอนี่ เธอรู้ไหมว่าันื้ออบาอย่าที่รอไแออนันิว่าน่าะส่มาืนนี้” อีวานไม่มีอะไระพู
“ใ่ ุสัาว่าะให้ันยืมหนัสือบาเล่ม ุำไ้ไหม” ในที่สุเฮอร์ไมโอนี่็เยหน้าึ้นและน้ำเสียอเธอ็ูื่นัวเล็น้อย
"แน่นอน ราบใทีุ่อบ ุ็หยิบมาูไ้เลย"
อีวานสัาทันที แ่ะเห็นไ้ว่าเฮอร์ไมโอนี่ยัไม่พอใับวิธีารมาโรเรียนอพวเา
ำพูอเาหยุล และเาเห็นนฮูหลายัวในร้านหนัสือปราึ้นนอหน้า่าอหออยริฟฟินอร์ และอีวาน็รีบเปิหน้า่า
หนัสือเวทมนร์ที่สวยามปราึ้น่อหน้านสอนึ่มีำนวนทั้หมห้าสิบเล่ม
วามสนใอเฮอร์ไมโอนี่ถูถ่ายโอนไปยัหนัสือที่อีวานื้อมา นอาำราเ่าแล้วยัมีหนัสือประเภทเียวันนี้อีมาและมีหมวหมู่รบถ้วน
านั้น ารสนทนาระหว่านทั้สอ็เปลี่ยนไปเป็นวามรู้ที่มีมน์ลั และารสนทนา็เป็นไปอย่าื่นมื่น อีวานพบว่าเฮอร์ไมโอนี่เป็นมิรเหมือนเิม
ะที่พวเาุยันเรื่อำสาป ประูห้อนั่เล่น็เปิออ เฟรับอร์เินเ้ามาพร้อมานอาหาร
“เราลับมาแล้ว เอ พระเออเรา อีวานำลัออเทับเฮอร์ไมโอนี่” เฟร็ล่าว
“และูเหมือนว่าพวเาะย้ายห้อสมุอโรเรียนมาที่นี่” อร์ล่าว
“วาเลย ันหิวมา!” อีวานรีบลุึ้น
"แน่นอน ุเมสัน เรายินีให้บริารุ!" เฟรหนีออมาาอีวานและหยิบเทียนสีแสอสามเล่มออมาาแนอเา
“นี่ืออาหารทีุ่สั่ และเราะไม่รบวนุและอาหาร่ำใ้แสเทียนับุเรนเอร์!” อร์ุเทียน
อีวานและเฮอร์ไมโอนี่หน้าแและมอูพวเาวาานไว้รหน้า ราวับบริรในโรแรมมีระับ
เมื่อมอไปที่นสอนที่ไม่สบายใ เฟร็ และ อร์ ูยิ้มเยาะและเรียมที่ะหันหลัและาไป พวเาหยุเินเพียไม่ี่้าวและมอออไปนอหน้า่า้วยวามประหลาใ
“ูสิ ้านอมีอะไรหนะ”
หลัาที่พวเา้อมอ อีวานและเฮอร์ไมโอนี่็เห็นบาอย่าใล้ับหออยริฟฟินอร์
ไม่ี่วินาที่อมา ผ่านแสเทียนในห้อรับรอ อีวานเห็นว่าเป็นทีมนส่ที่ประอบ้วยนฮูแ็แรหลายสิบัว นฮููเหนื่อยและทรุัวลเรื่อยๆ อีวานรีบพาพวมันเ้ามา
เมื่อนฮูร่อนลพื้น็สั่นเล็น้อย
“ไม่้อห่ว มันเป็นอที่ันื้อให้” เมื่อมอไปที่นทั้สามที่อยู่้าๆ อีวาน็รีบอธิบาย
"มันืออะไร?" เฟรและอร์ถามพร้อมัน
"เิน… เป็นอุปร์ที่ใ้พิมพ์หนัสือพิมพ์โยเพาะ ันใ้เินำนวนมาในในารไ้มันมา" อีวาน ป้อนอาหารให้นฮู 2-3 ัว่อนที่ะลุึ้นและลื่อในใบรายาร
"อุปร์ารพิมพ์ระับมืออาีพ ื้ออะไรมาเนี่ย!" เฟร็ เพิ่มระับเสีย
"อย่าบอเราว่าุำลัะทำหนัสือพิมพ์" อร์ล่าว
"ใ่ ันำลัวาแผนะทำหนัสือพิมพ์แบบเียวับเลลี่พรอเฟ็ ันิื่อออแล้ว มันื่อ "เวทมนร์ฮอวอส์"!"
อีวานเปิบรรุภั์้านนอออุปร์ารพิมพ์ ุอุปร์เวทมนร์ที่มีโรสร้าับ้อนสีเินาวปราึ้น่อหน้านสี่น มันล้ายับเรื่อพิมพ์อมัเิ้ล แ่้ออาศัยเวทมนร์ทั้หมในารทำาน้วยวามแม่นยำ
“ลอิู พ่อมผู้ให่ทุนบาฮอวอส์ สำหรับพวเาแล้ว ทุหนทุแห่มีวามทรำที่ยอเยี่ยม และสำหรับพ่อมน้อย ฮอวอส์เ็มไป้วยวามลับ ถ้าเราไ้ทำหนัสือพิมพ์ สำรว และีวามวามลึลับอบาอย่า” อีวานระิบว่า “เื่อันสิ เราะประสบวามสำเร็ ประสบวามสำเร็ยิ่ว่าหนัสือพิมพ์รายวัน และลายเป็นหนัสือพิมพ์ที่มียอำหน่ายมาที่สุในโลพ่อม”
ความคิดเห็น