คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 10: ศาสตราจารย์สเนป
อนที่ 10: ศาสราารย์สเนป
ถ้าุ้อารให้ อีวาน ใ้ำสอำเพื่อประเมินารเินทา แย่มา
โยเพาะอย่ายิ่เมื่อพวเาำลัะถึฮอวอส์ รถหมแรอย่าเห็นไ้ั และหลัานั้นมันับลาอาาศ แล้ว็ลไปที่้นวิลโลว์้าป่า้อห้ามอโรเรียน ทำให้ารเินทาที่เลวร้ายรั้นี้แย่ลไปอี
ิ่ไม้ที่บ้าลั่ระแทลมาและูเสี่ยที่ะถูทำให้ลายเป็นอสเนื้อ อีวานหลับาล้วยวามลัว และเาไ้ยินเสียร้ออรอนและแฮร์รี่
รถบิเบี้ยวอย่าแรและเศษระที่ระัระายบาแ้มอเ็าย
อีวาน้อารึไม้ายสิทธิ์อเาออมา แ่ไม่สำเร็ รถแว่ไปมาอย่ารุนแร และเาับแฮร์รี่็ระแทัน ้านอ ิ่ไม้ที่มีไม้ล้อมระแทหลัาอย่าบ้าลั่ และูเหมือนหลัาะยุบล
"วิ่!" รอนะโน ออแรผลัประูให้เปิออ านั้นเา็ถูิ่ไม้ฟาลับมา
"เราเสร็แล้ว!" หลัายุบลเป็นรั้สุท้าย
เมื่อทั้สามนหมหวั เรื่อยน์อรถ็ลับมาทำานอีรั้และพาพวเาออาารถูทุบี
อีวานไม่มีเวลาถอนหายใ้วยวามโล่อ้วย้ำะถูโยนออารถ ถัาเาือแฮร์รี่ รอน และระเป๋าเินทาอีสามใบ านั้นพวเา็เห็นรถำลัมุ่หน้าไปในวามมืโยไม่ลับมาและไฟท้ายยัส่อแส้วยวามโรธ
“เื่อมั้ยว่ามีโร้ายแบบนี้ ้นไม้เยอะแยะันน้นวิลโลวอมหว!” รอนมื่น โน้มัวไปหยิบอุ้มหนู ไม้ายสิทธิ์อเาหัเมื่อร่อนล มีเพียเศษไม้ไม่ี่ิ้นเท่านั้นที่ยัเื่อม่ออยู่
เามอลับไปที่้นไม้เ่าแ่ และมันยัทำท่าู่ว่าะโบิ่อมันฟาลมา
"มาเร็ว!" แฮร์รี่พูอย่าเหนื่อยหน่าย "เราไปโรเรียนันีว่า และอีวานะ้อไปพิธีัสรร์ ถึเวลาแล้ว"
ทุสิ่ไม่ไ้เป็นไปามที่ิไว้แ่แร เ็ายทั้สามัวแ็ทื่อ หนาวเหน็บ และเ็บปว พวเาว้าล่อที่พัแล้วเริ่มลาบนพื้นห้า และเินไปที่ประูปราสาททั้สอ
“ูสิ านเลี้ยเริ่มแล้ว!” รอนี้ไปที่หน้า่าที่สว่าไสวในหอประุมที่อยู่ไลออไป “เฮ้ เรารีบไปันเถอะ ันเห็นศาสราารย์มัอนนาัลถอหมวออแล้วเินรไป
แฮรี่ับอีวานเินไปามหน้า่าามทิศทาอรอน
ในหอประุมที่ว้าวาและสว่าไสว เทียนนับไม่ถ้วนออยู่ลาอาาศ และมีโ๊ะยาวสี่โ๊ะที่เ็มไป้วยผู้น านสีทอและแ้วน้ำบนโ๊ะส่อแสระยิบระยับ และวาวบนเพาน็ส่เสริมึ่ันและัน
อีวานอ่านใน "ประวัิโรเรียนฮอวอส์" ว่าเพานถูร่ายมนร์ให้สะท้อนท้อฟ้า้านอ
้าหน้าเาเห็นหมวฮอวอส์ยอแหลมสีำหนาทึบ อีวานเห็นน้อใหม่เ้าแถวและเินเ้าไปในหอประุม้วยวามลัว ินนี่็เป็นหนึ่ในนั้น้วย เธอีและมอไปรอบ ๆ ัวเป็นรั้ราว
ในเวลาเียวัน ศาสราารย์มัอนนาัลึ่สวมแว่นาและมัผมแน่นเป็นทรลม วาหมวัสรร์ฮอวอส์อันโ่ัไว้บนม้านั่่อหน้านัเรียนใหม่
ศาสราารย์มัอนนาัลเริ่มอ่านื่ออเา เ็ายผมหอผอมมาถูเรียไป้านหน้าและสวมหมวิ่ไม้
"เอาเถอะ าที่นี่ผ่านทาเินไปยัหอประุมสัห้านาที ันหวัว่าะไม่เอพิฟส์"
"เี๋ยว!" แฮร์รี่ระิบระาบทันที “มีที่นั่ว่าอยู่บนที่นั่อศาสราารย์สเนป เาไปไหน”
“ใระไปรู้ บาทีเาอาะป่วย็ไ้!” รอนพูอย่ามีวามหวั
“บาทีเาอาะไปแล้ว” แฮร์รี่พูอย่าื่นเ้น “เพราะเาไม่ไ้เป็นอาารย์สอนวิาป้อันัวาศาสร์มื!”
"บาทีเาอาถูไล่ออ!" รอนทำาม้วยวามื่นเ้น "ุิว่าทุนเลียเา!"
"บาทีเาอายืนอยู่นอประูเพื่อรอฟัเราอธิบายว่าทำไมไม่นั่รถไฟไปโรเรียน" อีวานถอนหายใอย่าหนั
เาเห็นายผมำ ผิวี มูุ้มเป็นนอินทรี ผมยาวประบ่า ยืนอยู่บนั้นบันไนอประูปราสาท มอูพวเาอย่าเย็นา
รอยยิ้มบนใบหน้าอสเนปบอ อีวาน ว่าสถานาร์อพวเาทั้สามนแย่มา
“อา ูสิว่าันเอใร แฮร์รี่ พอเอร์ผู้โ่ั และู่หูที่ีอเาสอน” เาพู้วยเสีย่ำเล็น้อย อีวานเห็นศาสราารย์สเนปทำท่าทารัเีย วาสายามอัวเอ “เธอิว่ารถไฟโรเรียนไม่พอ เลยอยาเล่นหวาเสียวใ่ไหม”
"ไม่ใ่รับ มันเป็นาั้นอสถานีิส์รอส มัน..."
"เียบ!" สเนปพูอย่าเย็นา "ามันมา!"
พวเาามสเนปไปที่ั้นบันไและเินเ้าไปในโถทาเินที่ว่าเปล่าพร้อมับบไฟและเสียสะท้อน ลิ่นอาหารลอยมาาหอประุม แ่สเนปพาพวเาออห่าาวามอบอุ่นและแสสว่า และลบันไหินแบๆ ไปยัห้อเรียนใ้ิน
"ท่านรับ เรา้อไปที่หอประุม และอีวานำลัะเ้าพิธีัสรร์" แฮร์รี่พู้วยวามล้าหา
"เียบ!" สเนปััหวะแฮร์รี่อีรั้ เาเปิประูในทาเินเย็นและี้ไป้านใน "เ้าไป!"
ภายใ้าร้อมออสเนป เ็ายทั้สามเินเ้าไปในห้อทำานอเา
ผนัสลัวๆ และมีเหยือแ้วนาให่วาอยู่บนั้นวาลอแนวผนั เ็มไป้วยสีสัน่าๆ นานา และน่าสะอิสะเอียน เาผิว่าเปล่าและเป็นสีำ
สเนปปิประูและหันมามอทั้สามน
ะทีู่ำลัสัเเหยื่ออมัน เาถามึ้นอย่าเย็นาว่า "ุทำอะไรับรถ"
"อะไร?!" รอนะลึ เาไม่รู้ว่าทำไมสเนปถึรู้ัรถ เาสามารถมอทะลุิใอนอื่นไ้หรือไม่?
"วีสลีย์ แม้ว่าันะสมอว่าเปล่า แุ่ไม่สามารถปิบัอะไรันไ้" สเนปล่าวเปิเผย "และเห็นไ้ัว่าุถูพบเห็น!"
สเนปให้พวเาูพาหัว่าวหนัสือพิมพ์: รถฟอร์แอเลียบินไ้ และมัเิ้ล็ใ
ใบหน้าอสเนปเย้ยหยัน "มัเิ้ลสอนในลอนอนเื่อว่าพวเาเห็นรถเ่าบินอยู่เหนืออาารไปรษีย์... อนเที่ยในนอร์ฟอล์ นาเฮอร์ทิเบลิสำลัาผ้า ะนั้น... ุนาย….. แ้ำรว... มีมัเิ้ลหหรือเ็นพบเห็น
"ันำไ้ว่าพ่ออุำลัำเนินารห้ามารละเมิแผนสิน้าอมัเิ้ล" เาเยหน้าึ้นมอรอนและยิ้มอย่าน่าลัวยิ่ว่าเิม “โอ้ ลูายอเาเอ...”
อีวานสัเว่าสีหน้าอแฮรี่และรอนูหุหิมา ูเหมือนพวเาิแ่ว่าถ้ามีนรู้ว่าุวีสลีย์ร่ายมนร์รถ ผลที่ามมาือหายนะ
"และ!" สเนปพู่อ “ันพบว่า้นวิลโล่วที่มี่ามาูเหมือนะไ้รับวามเสียหายอย่าหนัเมื่อันรวสอบ”
"้นไม้สร้าวามเสียหายให้ับเรามาว่า!" รอนรีบล่าวสวนออไป
“เียบ วีสลีย์!” สเนปวาอีรั้ สายาอเาหันไปหาอีวาน “และุ ุเมสัน ันิว่าุไ้้นพบว่าารเป็นสาวอผู้ถูเลือไม่ใ่ทาเลือที่ลา ันิว่าุะเป็นนัเรียนนแรในประวัิศาสร์ที่ถูไล่ออาฮอวอส์ในวันเปิเทอม”
“ไม่ ุไล่อีวานออไม่ไ้!” แฮร์รี่ะโน
“แน่นอน ันมีสิทธิ์นี้!” สายาอสเนปหันลับมาที่แฮร์รี่และรอน “สำหรับเธอสอน น่าเสียายที่เธอไม่ใ่นัศึษาที่วิทยาลัยอัน ันไม่มีสิทธิ์ัสินใไล่เธอออ ันะไปหานที่มีสิทธิพิเศษนี้ พวุรออยู่รนี้” "
แฮร์รี่มอแผ่นหลัอสเนป ใบหน้าี เาอยาะปลอบอีวานแ่็อ้าปา้า ไม่รู้ะพูอะไร ถ้าสเนปพบศาสราารย์มัอนนาัล เาับรอนะสบายว่า.
เธออาะบ่นมาว่าสเนปเล็น้อย แ่เธอ็มีวามยุิธรรม
ถ้าอีวานถูสเนปไล่ออ เาับรอนะ้อรับโทษแบบเียวันับศาสราารย์มัอนนาัลอย่าแน่นอน เาไม่แน่ใว่าะไปที่ไหนหลัาออาฮอวอส์ พวเอร์สลีย์ไม่มีวัน้อนรับ บาทีเาอาะิามแฮริและลายเป็นผู้พิทัษ์ารล่าสัว์อโรเรียน็ไ้
ะที่แฮร์รี่ำลัิ ศาสราารย์มัอนาัล็ามสเนปเ้ามา
ริมฝีปาอเธอเม้มแน่น และเมื่อเธอเ้ามา เธอยไม้ายสิทธิ์ึ้นและู่ทำให้เ็ายทั้สามถอยหนี แ่เธอเพียแ่วัไปที่เาผิที่ว่าเปล่าและเปลวไฟ็ลุพรึบ
ความคิดเห็น