ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ประธานนักเรียนสุดเลิฟ

    ลำดับตอนที่ #1 : บทนำแห่งความรัก

    • อัปเดตล่าสุด 19 เม.ย. 49


            

            

            

            

            

            

           "พลอย พลอย "เสียงนุ่มๆของชายหนุ่มเรียกฉันข้างหู



    "ปาย กลายๆ คน จา หลับ จา นอน"(ไปไกลๆคนจะหลับจะนอน)เสียงใสตอบกลับมา



    "ลืมตาสิ พลอย"เสียงนั้นเรียกอีกรอบ ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นแล้วเธอก็พบว่ามีชายหนุ่มหน้าตาดี
    คนหนึ่ง


    ยืนอยู่หน้าเธอค่อยๆดึงตัวฉันมาใกล้ๆจนหน้าของฉันกับเขาห่างกันไม่ถึงเซ็นและแล้ว................



    กริ๊ง   กริ๊ง  เสียงนาฬิกาปลุกเจ้ากรรมก็ดังขึ้น



    "ฝันร้ายชะมัดเลยเมื่อคืน"ฉันบ่นแล้วลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว


    อ้อ....ลืมแนะนำตัวเลย




    ฉันชื่อ แพรวพลอย ชื่อเล่นชื่อพลอย เรียนอยู่ชั้น ม.5 โรงเรียนชื่อดังนิสัยฉันไม่ใช่สาวหวาน
    ออกจะ


    แสบๆไม่เคยรักสวยรักงามและไม่ใช่เด็กเรียนแต่ผลการเรียนฉันก็ไม่ได้แย่


    เท่าไร
    รูปร่างและหน้าตาดีแต่ฉันไม่เห็นเคยสังเกตุหรอกนะมีคนเขาบอกมาแล้วก็.....



    "พลอยเร็วเข้าลูกสายแล้ว"เสียงแม่ของฉันตะโกนเร่งมาจากชั้นล่าง




    "ไปแล้วค่ะ  ไปแล้ว"ฉันตอบแล้วรีบสะพายกระเป๋าเดินลงไปทางชั้นล่าง



    ครอบครัวฉันมี 5 คนก็มี พี่พา น้องพีม คุณแม่ คุณพ่อแล้วก็ฉันพลอย



    "เรียน ม.5 วันแรกเดี๋ยวพี่ไปส่งนะจ๊ะ"พี่พาพูด ที่บอกว่าวันแรกเพราะว่าโรงเรียนฉันพอ



    จบม .3ก็ต้องย้ายไปเรียนโรงเรียนสำหรับ ม.5-6  โดยเฉพาะก็เลยต้องไปอีกที่ซึ่งไกลขึ้น



    "แล้วพีมอ่ะพี่พา"เสียง โวยวายของยัยพีมดังขึ้นมา



    "แหมเธอก็เดินไปโรงเรียนจนจำทางได้แล้วไม่ใช่เหรอไง"พี่พาโวยกลับ




    "แล้วทีพี่พลอยหล่ะ"พีมเถียง



    "นี่ลูกๆพอได้แล้ว"เสียงพ่อบ่นอย่างอดไม่ได้



    "ไปกันเถอะพลอย"พี่พาตัดบท



    "สวัดดีค่ะคุณพ่อคุณแม่"ทั้งสามคนพูด



    ....................
    love  you.................



    "เอ  ยัยมะนาว หายไปไหนน้า"ฉันบ่นพร้อมกับมองหายัยเพื่อนตัวดี



    โครม
    ! เสียงปะทะระหว่างคน 2 คนดังขึ้น



    "โอ๊ย.....ไอ้บ้านายเดินดีๆไม่เป็นเหรอ"เสียงจากฉันที่ตอนนี้ล้มลงไปกองกับพื้นตะโกนด่า



    "ขอโทษเดี๋ยวผมช่วยเอง"ชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งพูดแล้วยืนมือมาให้ฉัน



    "ไม่ต้องฉันลุกเองได้"แล้วฉันปัดมือของเขาออกแล้วพยามลุก



    "โอ๊ย เท้าฉัน"ฉันพูดแล้วเอามือบีบเท้าตัวเองแล้วนายแว่นนั่นก็อุ้มฉันขึ้นมาท่าม


    กลางสายตาสอดรู้สอดเห็นทั้งหลายของเด็กในโรงเรียน



    "นี่นายทำบ้าอะไรหน่ะปล่อยฉันนะ"ฉันโวยวายแล้วดิ้นไปดิ้นมา



    "ฉันก็จะพาเธอไปห้องพยาบาลหน่ะสิ"เขาตอบฉันก็เลยหยุดดิ้นแล้วทำท่าคิด


    "ฉันรู้สึกว่าฉันคุ้นหน้านายจังเลยนะเนี่ย"



    "ฉันเคยเห็นนายที่ไหนรึปล่าว"พลอยถาม



    "แล้วผมจะรู้ไหมเนี่ย"เขาตอบและแล้วก็ถึงห้องพยาบาลซักที


     


     


     


     


     


     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×