คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : กล้วยช่วยชีวิต
“...เอ่อ พี่เษะ เ็บรไหนหรือเปล่า ลุไหวไหม”
เพราะิวแนหนาอนายเษที่บล็อร่าอเธอไว้ไม่ให้หลุาอ้อมอไ้โย่าย หิสาวึเอ่ยเสียหวานแสร้ถามเป็นห่วเป็นใย เนื่อาไม่อาทำิริยาวีนแหรือัืนไ้ เี๋ยวลู้าไม่พอใึ้นมาและส่เธอลับ ะว่าัวเอาไ้
“พี่เ็บหลัรับ อู้ยยยย น้อเมย์พาพี่ไปพัหน่อยสิ”
ไฮโเษทำหน้าเหยเร้อโอหวัให้หิสาวเลิเล่น และไปอยู่ลับานับเาเพื่อะไ้ระหนุระหนิามใปรารถนาเสียที เพราะอนนี้เาปวหนึบที่ลาหว่าาแทบะทนไม่ไหว อยาะับรวบหัวรวมหาินลาลอัวพริี้สาวสวยะแย่
“ายริ...เ็บนานี้ ระูหัหรือเปล่าเนี่ย พี่่อยๆ ลุนะ เี๋ยวหนู่วยพยุ”
เมนิลาหลอล่อให้นายเษำยอมถอนแนแร่ออาลำัว ่อนะทำเป็นเ้าไป่วยพยุให้เาลุึ้นราวับมันเป็นนเ็บริๆ
แ่วามิอหิสาวไม่ไ้ิะยอมามน้ำไปับวาม้อารอเา ึิโ้อบโยำเลือมอส่สัาไปยัเ็เอ็นสอนที่เล่นวอลเล่ย์บอลอยู่ฝั่เียวันเป็นเิอวาม่วยเหลือ
เพราะอนเล่นวอลเล่ย์บอล เธอสัเเห็นว่า สอนนีู้ะสนใในัวนายเษอยู่ไม่น้อย และยัพยายามอ่อยออเาะเ้าหาเาอยู่หลายรั้ หิสาวึอยาทำัวเป็นนับุสเราะห์สนอวาม้อารพวหล่อน โยเปิโอาสทอให้ไ้เ้ามาาบนายเษไปแทนเธอ
“อุ๊ย ายแล้ว พี่เษเป็นอะไรมาไหมะ”
“พี่ไปพั่อนนะะ เี๋ยวหนู่วยปมพยาบาล มาๆ ...พยุันนล่ะ้านะเธอ”
“โอเๆ ...พี่เษับเอวหนูแน่นๆ นะะ”
“อา..รับๆ อบุมาเลยนะ อูยยย เ็บบบ”
สอสาวสวยเ็เอ็นรีบรปรี่เ้ามา่วยและ้อนัวอวบอิ่มเ้าใ้วแนนายเษนละ้าเพื่อพยุให้ลุึ้นอย่าเป็นาน อีทั้ยัใแอ่นทรวอโเ้าไปบเบียแผอายหนุ่ม ทำเอานายเษถึับฟินน้ำลายสอ้มมอแ่ภูเาลูให่อสาวๆ
แ่ระนั้นนายเษ็ยัอยาสัมผัสวามนุ่มนิ่มอเมนิลา เ็เอ็นที่เาหมายปอ้อาใั้แ่แรพบอยู่ี ึ่มีวามสวยหยาเยิ้มประุนาฟ้ามาุิมาว่าสอสาวที่ำลัหิ้วปีเา
“ะ..เี๋ยว่อน น้อเมย์ ไป้วยันสิ”
ไฮโเษหันรีหันวาเรียเมนิลาที่ยืนนิ่อยู่้านหลั พอมันเห็นว่าหิสาวไม่มีท่าทีะเินามมา ็พยายามัืนารเาะุมและะหันลับไปว้าัวเพรน้ำามไปเยมพร้อมันให้ไ้
โอ้ย ื๊ออะไรนัหนา อุส่าห์ส่เหยื่อสาวๆ ให้ถึสอน ็ยอมาันไปีๆ เ่
หิสาวบ่นในใระปอระแป ไม่เ้าใเลยริๆ ว่าทำไมหมอนี่ถึิใเธออยาะลูบลำอะไรนานั้น ทั้ที่บนเาะนี้็มีสาวสวยที่ยัว่าไม่ไู้แลผู้ายอื่นเหลืออยู่อีั้หลายน ไปเล่นับนอื่นไป๊
“มีใระเล่นบานาน่าโบ๊ทไหม าหนึ่น้า”
ะที่มืแป้าน ็มีเสียสวรร์ใสัวานัึ้นมาาทาทะเลอย่าไ้ัหวะเหมาะเหม็
เมนิลาไม่รอ้ารีบหันหลัวิ่ไปทิศทาอบานาน่าโบ๊ทที่มีสาวสวยสี่นนั่ร่อมอยู่บนห่วยาทรล้วยสีเหลือ ในะเียวัน นายเษ็ยัพยายามสะบััวออาแนเรียวเ็เอ็นทั้สอและะโนเรียเมนิลาไล่หลัอยู่ไม่ห่า
“ันเล่นๆๆ รอ้วยยย”
“อ๊ะ ไ้สิ แ่เธอไปสวมเสื้อูีพ่อนไหม...”
“ไม่เป็นไร ันว่ายน้ำเป็น! รีบออัวเลยพี่!! อิ่ๆ เลยนะ!!”
เมลินารีบระโัวเหินฟ้าึ้นร่อมห่วยาทรเรียวที่้านท้ายอย่าว่อไวราวับเป็นนัีฬายิมนาสิเหรียทอโอลิมปิ พลาะโนบอนับเ็ทสีึ่เป็นหนุ่มไฮโนายหนึ่ให้รีบออัวโยเร็ว เพราะเธอเห็นนายเษำลัวิ่ามมาวนะถึัวเธออยู่แล้ว
“เอาล่ะ ับแน่นๆ นะ พี่ะพาทุนไปเสียววววววว”
บรื้น! บรื้น! บรื้นนนน
“รี๊ อยาเสียวแล้ว่า”
“ัไป่า อระแทแรๆ เลยน้า”
“รีบไปสัทีโว้ยยยย”
ทันทีที่เท้านายเษแะผิวน้ำทะเล เรื่อยน์เ็ทสี็ัระหึ่มาารบิันเร่วอร์มเรื่อ ่อนะพุ่ัวออไปอย่ารวเร็วและระุลาห่วยาบานาน่าโบ๊ทที่บรรทุสาวสวยห้านาให้ามห้อยท้ายไป้วย
เมนิลาึรอาเื้อมมือนายเษไปไ้อย่าเส้นยาแผ่าแป ปล่อยทิ้ให้เายืนหัวเสียโวยวายอยู่บนฝั่ไปนเียวอย่าน่าเวทนา
ความคิดเห็น