คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ❀ ABSQUATULATE | Valentine Special
ABSQUATULATE
-to leave without saying goodbye-
วันนี้เป็นวันแห่งความรัก
ใช่แล้วล่ะ มันคือวันวาเลนไทน์ ถึงแม้จริงๆแล้ววันนี้จะเป็นวันทำงานของเซฮุน แต่เขากลับเลือกที่จะหยุด เพื่อไปทำอะไรที่สำคัญกว่านั้น
การไปหาคนรักของเขายังไงล่ะ
เซฮุนตื่นนอนแต่เช้า ลุกขึ้นจากเตียง โดยไม่ลืมที่จะหันหลังไปพับผ้าห่ม และหยิบผ้าเช็ดตัว เดินเข้าห้องน้ำไป เขาเริ่มที่จะปรับตัวได้แล้วว่าตอนนี้ไม่มีใครที่คอยหยิบผ้าเช็ดตัวให้เขาเวลาเขาลืมอีกต่อไปแล้ว เขามองดูตัวเองในกระจกที่ไม่โทรมเหมือนแต่ก่อนแล้ว เขากลับมาดูแลตัวเอง ไม่ร้องไห้ฟูมฟายทุกวันอีกแล้ว เซฮุนโตขึ้นจากเหตุการณ์ครั้งนั้น ถึงเขาจะยังคิดถึงพี่ชานยอลอยู่ตลอดเวลาก็ตาม
เซฮุนล้างหน้าก่อนจะหยิบที่โกนหนวดมาโกนหนวดที่ขึ้นอยู่เป็นไรๆ วันนี้เขาจะต้องดูดีที่สุด
เขาเปิดตู้เสื้อผ้าและหยิบชุดที่แยกอยู่ทางขวามือสุดของตู้ออกมาใส่ เขาเลือกชุดที่จะใส่ในวันนี้อยู่หลายวันเลยทีเดียว เขาค่อนข้างมั่นใจว่าพี่ชานยอลจะต้องชอบชุดนี้
“เป็นไงล่ะผมหล่อขึ้นไหม” เซฮุนพูดกับกระจกที่เขาจินตนาการว่าชานยอลยืนอยู่ เขาคิดว่าหากชานยอลโต้ตอบกับเขาได้คงยืนขำอยู่เป็นแน่
เขาเดินเข้าครัว เพื่อที่จะทำข้าวกล่องไปนั่งทานกับคนรัก
ว่าแต่ทำอะไรดีนะ
“พี่อยากกินอะไรเป็นพิเศษไหมครับ?” เซฮุนหันไปถามกรอบรูปที่มีรูปชานยอล
“…” กรอบรูปไม่ตอบอะไร
“ถ้าพี่ไม่ตอบผม ผมจะทำตามใจชอบแล้วนะ”
“…”
ไม่ตอบเองนะพี่ชานยอล ผมจะทำแต่ของโปรดของผม
เซฮุนใช้เวลาไม่นานนักในการทำอาหาร เขาแพ็คใส่กล่องอย่างเรียบร้อย
แต่ก่อนที่เขาจะออกจากห้องนั้น
กริ๊งงงง
ออดหน้าห้องเขาก็ดังขึ้น
เซฮุนละความสนใจจากกล่องข้าว ก่อนจะเดินไปที่ประตูห้อง
มีอะไรแต่เช้ากันนะ
“ดอกไม้มาส่งครับ” เดี๋ยวๆ เขายังไม่ได้สั่งดอกไม้อะไรเลย
“เอ่อะ คือผมไม่ได้สั่ง”
“คุณ โอเซฮุน ถูกไหมครับ”
“ใช่ครับ”
“คือคุณปาร์ค ชานยอลเขาสั่งให้มาส่งน่ะครับ”
“…”
“ช่วยเซ็นรับด้วยครับ”
.
.
.
.
.
.
.
ช็อค เซฮุน พูดได้คำเดียว จนถึงตอนที่รับดอกไม้ ยันตอนนี้เวลาล่วงมาเกือบจะครึ่งชั่วโมงได้ เซฮุนยังไม่ได้แตะช่อดอกไม้นั้นเลย ใครแกล้งเขาหรืออย่างไรกัน
เซฮุนเหลือบสายตาไปเห็นจดหมายที่เสียบอยู่ในช่อ
เขารีบคว้ามาเปิดอ่าน
‘ ถึง เซฮุนนาที่รักของพี่...’
ขึ้นต้นแบบชวนอ้วกแบบนี้มีอยู่คนเดียว ปาร์ค ชานยอล!!!!
‘…ถึงตอนที่ได้เปิดอ่านพี่คงจะไม่อยู่แล้ว ไม่ต้องตกใจไปพี่เขียนฝากไว้ให้เพื่อนส่งให้น่ะ พี่เชื่อว่าเซฮุนจะทำหน้าตกในเหมือนเห็นผี แต่ไม่ใช่โว้ย!! พี่ไม่ใช่ผี เป็นอย่างไรบ้าง นี่ก็ผ่านไปกว่าเกือบปีแล้วนะที่พี่ไม่ได้มองหน้าเซฮุนนา...’
พี่นะพี่ วันนี้เขาอุตส่าห์จะไม่ร้องไห้แล้ว หมดหล่อกันพอดี
‘…พี่คิดถึงเซฮุนทุกนาทีเลยนะ รู้ไหม สบายดีไหม ดูแลตัวเองได้เปล่า ใส่ถุงมือทุกครั้งที่ล้างจานใช่ไหม ยังลืมเอาผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำอีกหรือเปล่า ไม่มีพี่คอยปลุก ตื่นสายไหมเนี้ย...’
เซฮุนสะอื้นออกมา ปล่อยน้ำตาที่พยายามฝืนกลั้นไว้ออกมาทั้งหมด
“สบายดีครับ ผมสบายดี ผมดูแลตัวเองได้ แต่ผมคิดถึงพี่เหลือเกิน”
‘…อย่าร้องไห้บ่อยรู้ไหม เด็กขี้แง โตแล้วนะ เดี๋ยวไม่หล่อ...’
“กลับมาหาผมเถอะนะพี่ กลับมาเถอะ” เขายังคงสะอื้นไม่หยุด
‘…พี่รู้ว่ามันยาก มันก็ยากสำหรับพี่เหมือนกันที่จะต้องรู้ว่าเราจะไม่ได้เจอกันอีก แต่รู้ไว้นะ ว่าพี่ยังอยู่กับเราตลอดเวลา พี่จะคอยรับฟังเราเหมือนเดิม พี่จะคอยปลอบเราเหมือนเดิม ถึงเราจะไม่เห็นพี่ก็ตาม พี่ขอโทษที่ไม่สามารถอยู่ตรงนี้กับเราได้ พี่ขอโทษ...’
“….”
‘…ยังไงก็สุขสันต์วันแห่งความรักนะเซฮุน ขอให้เซฮุนมีความสุขในทุกๆเรื่อง ทุกๆช่วงของชีวิต ขอให้มีแต่วันดีๆ พี่จะคอยให้กำลังใจอยู่เสมอ...’
‘…สุดท้ายนี้ คุณจะเป็นวาเลนไทน์ของผมเสมอ รัก จาก ชานยอล’
END.
Talk:
สเปนี้แต่งไว้นานแล้วค่ะ
จะลงตอนวาเลนไทน์แต่ไฟล์หาย เพิ่งกู้ได้
ดีเลย์ไปนานมากเลย ต้องขอโทษด้วยนะคะ
ความคิดเห็น