ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (SF) APRICITY♡ | CHANHUN

    ลำดับตอนที่ #10 : ❀ NATSUKASHII | Sehun

    • อัปเดตล่าสุด 26 เม.ย. 60


    NATSUKASHII


    懐かしい 


    -a warm, sudden feeling of sentimentality in which small things bring back some old, good-memories while one remembers the fondness and goodness of that time





    เซฮุนเก็บข้าวของแพ็คไว้เป็นกล่องๆนะลูก เวลาขนย้ายจะได้สะดวกเสียงตะโกนของคุณนายโอ มารดาของเขาจากชั้นล่างของบ้านดังขึ้น


    ครับเซฮุนตอบรับก่อนจะรื้อของที่กองไว้ต่อ


    เซฮุนกำลังจะย้ายบ้าน เนื่องจากคุณพ่อของเขากำลังจะได้เลื่อนตำแหน่งงานและต้องย้ายสถานที่ทำงาน ทำให้เขาและแม่ของเขามีความจำเป็นที่จะต้องย้ายบ้านตามไปด้วย ซึ่งเซฮุนไม่มีปัญหาอะไรกับการย้ายบ้านเท่าไหร่ เพราะถึงอย่างไรในวันธรรมดาเขาก็ต้องอยู่หอของทางมหาวิทยาลัยอยู่ดี 


    ข้าวของมากมายถูกวางกระจัดกระจายอยู่ทั่วห้อง เขาบ่นพึมพำกับตัวเองว่าถ้าหากเขาเก็บมันอย่างเป็นระเบียบแต่แรกคงไม่ต้องมาลำบากตอนนี้หรอก 


    เซฮุนเจอข้าวของมากมายทั้งไดอารี่ กระดาษโน้ต และเครื่องเขียนอีกจำนวนมากที่เขาซื้อซ้ำไปซ้ำมาด้วยความที่คิดว่าเขาน่าจะทำมันหายไปแล้ว 


    แต่สิ่งที่สะดุดตาเขาที่สุดก็คงเป็นกล่องใบใหญ่ที่เขียนหน้ากล่องด้วยลายมือของเขาว่าของโอเซฮุนคนอื่นห้ามเปิด อย่าเปิดนะ ถ้าเปิดจะโกรธจริงด้วยเขาหัวเราะในลำคอเล็กน้อยให้กับความปัญญาอ่อนของตัวเอง เขียนอย่างนี้ ใครเขาจะกลัวกันเล่า


    กล่องใบใหญ่ถูกเปิดขึ้น พร้อมกับฝุ่นที่ฟุ้งกระจายเล็กน้อยราวกับว่ามันไม่ได้ถูกเปิดมานานพอสมควร ข้าวของในกล่องถูกจัดเป็นระเบียบเรียบร้อย มีของหลายอย่างวางนอนอยู่ข้างใน ทั้งสมุดไดอารี่ เสื้อยืด กล้องวิดีโอ หรือแม้กระทั่งขนมที่คาดว่าน่าจะหมดอายุไปนานแล้ว และข้าวของจุกจิกอื่นๆอีกมากมาย 


    เขาแทบจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าเขาเคยเก็บอะไรแบบนี้ไว้ด้วยหรอ 


    เขาจึงค่อยๆหยิบของขึ้นมาดูทีละอย่างเพื่อระลึกความทรงจำของตัวเอง 



    30%


           ไดอารี่เป็นสิ่งแรกที่เขาหยิบขึ้นมาดูแล้วเปิดมันอย่างผ่านๆ


    2012.09.01


    ChanHun’s Day

    ขอให้เราคบกันไปนานๆ


    ถ้าเขาจำไม่ผิดมันเป็นวันที่เขากับปาร์คชานยอลคบกันวันแรก และก็เป็นเขาเองที่ทำลายความตั้งใจของตัวเองในตอนนั้น


    2012.10.22


    ไปสวนสนุกด้วยกันสนุกๆมากเลย แต่คนเยอะมากๆ ต่อแถวน้านนานนนน

    ชานยอลชอบกินไอติมรสชาเขียว จำไว้ จำไว้


    จากที่เคยเป็นไอติมรสโปรดของอีกฝ่าย แต่ตอนนี้มันกลับกลายเป็นรสโปรดของเขาไปเสียแล้ว ไอติมรสกาแฟที่เขาเคยติดมันมากๆหายไปแล้ว เหลือเพียงแต่รสชาเขียวที่เขาสั่งเป็นประจำ


    2012.10.30


    วันนี้ไปติวหนังสือกับชานยอล คริส (เพื่อนชานยอลที่เพิ่งรู้จักกัน เป็นคนตลกมาก5555)

    ชานยอลเทพเลขมากกก ปรบมือๆๆๆๆ แปะๆๆๆๆ

    ถ้าครั้งนี้สอบได้คะแนนดี ชานยอลบอกจะมีรางวัลให้ด้วย คิคิ


    ถ้าเป็นไปได้เขายังอยากให้อีกฝ่ายติวคณิตศาสตร์ให้เขาเหมือนในตอนนั้น


    2012.11.03 


    อาจารย์ใจร้ายเว่อร์ 

    กดคะแนนทำไมกันนนน อดได้รางวัลจากชานยอลเลย

           ชานยอลซื้อไอติมเป็นรางวัลปลอบใจด้วย ใจดีสุดๆไปเลย


    ถึงแม้จะเป็นการเปิดผ่านๆแต่มันก็ทำให้เซฮุนมีรอยยิ้มประดับบนหน้า การหวนคิดถึงความหลังนั้นทำให้เขามีความสุข


    2012.12.25


    Christmas Day 

    ชานยอลพาไปฉลองวันคริสต์มาสที่โบสถ์แถวบ้าน 

    เป็นครั้งแรกเลยที่ได้มาโบสถ์ รู้สึกตื่นเต้นสุดๆไปเลย 


    ตอนนี้เขาไปโบสถ์ทุกเดือนแล้วนะ เพียงแต่ขาดคนที่เคยไปด้วยกัน 

    2013.01.14


    ชานยอลเพิ่งลองกินชานมไข่มุกครั้งแรก 

    หวังว่าจะชอบนะ

    แต่ดูจากสีหน้าแล้วน่าจะไม่5555555

    ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ มันไม่อร่อยหรือยังไงกัน



    2013.02.14


    เซอร์ไพร์สสุดๆๆๆๆๆๆๆ

    ให้ทายชานยอลซื้ออะไรให้ 

    ติ๊กต๊อก ติ๊กต๊อก ติ๊กต๊อก 

    เฉลยยยย ผ้าพันคอออออ 

    มันอุ่นมากๆเลยแหละ

    เขาเลื่อนสายตาไปมองผ้าพันคอสีแดงสดที่วางนอนอยู่ในกล่อง เขาจำได้ว่าช่วงนั้นเขาบ่นกับอีกฝ่ายว่าหนาวอยู่บ่อยๆ เขาเลยได้ผ้าพันคอเป็นของขวัญวันวาเลนไทน์

    เขารู้สึกตลกกับการเขียนไดอารี่ของตัวเองในตอนนั้นมาก ทุกอย่างในเล่มนี้แทบจะเกี่ยวกับปาร์ค ชานยอลไปเสียหมด แต่จะว่าไปตอนนั้นเขาก็มีความสุขมากจริงๆ 




    40%



           เขาละสายตาจากไดอารี่เล่มหนา ที่คาดว่าอ่านทั้งวันก็คงยังไม่จบ ก่อนจะหยิบขนมที่หมดอายุหมดแล้วขึ้นมาดูโน้ตที่แปะอยู่บนห่อขนม


    ถึงแม้หมึกปากกาบนกระดาษโน้ตจะจางไปบ้างแล้ว แต่ก็ยังพออ่านออกว่าอีกฝ่ายเขียนอะไรให้เขา 


    ถึงสุดที่รักของพี่ผู้ตัวอ้วนเหมือนหมีกริซลี่ จอมขี้เกียจ เริ่มเช้าของวัน ก็เอาขนมไปกินก่อนโนะ จะได้มีแรงตั้งใจเรียน หวังว่าจะชอบนะ จากยอลยอล


    ว่าใครอ้วนไม่ทราบบบบ 


    แต่ตอนนี้เขาผอมลงไปเยอะแล้วนะ ชานยอลจะรู้บ้างไหม... 


    ขอโทษที่ทำให้เสียน้ำตา ต่อจากนี้เราจะคิดให้ดีก่อนพูดอะไรไป ให้อภัยเราด้วยนะ รักเซฮุนนะ จากชานยอล


    รอยยิ้มกว้างเจื่อนลงเมื่อนึกถึงตอนที่เขาทะเลาะกับชานยอลครั้งใหญ่ เราพูดจากระทบกระทั่งกันอยู่หลายประโยค ต่างคนต่างเอาชนะ จนลืมคิดถึงความรู้สึกของอีกฝ่าย


    ชานยอลมักซื้อของและขนมมาฝากเขาเสมอ แต่ทว่าเซฮุนไม่เคยกินมันเลยเขาอยากจะเก็บมันไว้เป็นที่ระลึกมากกว่าเลยปล่อยให้มันหมดอายุไป 

    เซฮุนเลยโดนชานยอลบ่นอยู่บ่อยๆว่าทำไมไม่กินขนมที่ชานยอลเอาให้ เขาเลยบอกว่าเขาอยากเก็บไว้มากกว่า แต่ชานยอลก็จะเถียงเขาว่าเดี๋ยวชานยอลก็ซื้อให้เขาใหม่แล้ว 


    นี่ไงชานยอลไม่ได้อยู่ซื้อขนมใหม่ให้เขาอีกแล้ว 


    นอกจากกระดาษโน้ตบนขนมแล้วยังมีกระดาษโน้ตที่ชานยอลและเขามักเขียนแล้วส่งถึงกันในช่วงพักเบรคระหว่างคาบเรียน


    รักเซฮุนนี่ กระดาษฉีกถูกพับเป็นรูปหัวใจจากสมุดที่เขาคาดว่าน่าจะเป็นวิชาคณิตศาสตร์เนื่องจากมีรอยดินสอทดเลขเต็มไปหมด 


    เบื่อจัง คิดถึงแฟน’ 

    ตั้งใจเรียนสิ!!! หลับอยู่ได้ เมื่อกี้เดินผ่านเห็นหลับสนิทเลย55555’


    คนขี้เซา


    นี่ๆตอนเย็นไปดูหนังกันไหม


    อยากกินไก่ทอดจัง บอกเฉยๆ

    สุขสันต์วันครบรอบ 250 วันนะ คิดว่าเราไม่ได้ใส่ใจอ่ะดิ แบร่


    ยิ่งอ่านตาของเซฮุนก็ยิ่งพร่ามัวไปด้วยน้ำตาที่เอ่อล้นออกมา เขาคิดถึงช่วงเวลาเหล่านั้นจริงๆ ช่วงเวลาที่เขาและชานยอลยังมีความสุขด้วยกัน เขาลืมไปแล้วว่าอะไรทำให้มันเปลี่ยนไป 


    เมื่อเวลาผ่านไปเรามักจะลืมเรื่องแย่ๆและเลือกที่จะจดจำแต่สิ่งดีๆ


    เซฮุนวางกองกระดาษโน้ตที่ยังมีอีกเยอะก่อนจะไปสนใจรูปวาดของเขาที่ถูกวาดโดยอดีตคนรัก มันถูกเคลือบพลาสติกเป็นอย่างดี เขาเป็นคนเอาไปเคลือบเอง เพราะเกรงว่ามันจะยับ 


    รอบๆรูปของเขามีลายมือเจ้าของรูปอยู่เต็มไปหมด


    วันนี้วันอะไรเอ่ยยยยย??? วันสอบมิดเทอมไงงง55555 เห้ยยยย!!!! มันมีอะไรสำคัญกว่านั้นสิ! อ๋ออออ เรานึกออกแล้ววววว วันครบรอบเราไงงงงง ตื่นเต้นไหม? นี่ก็ 2 ปีแล้วนะที่เราคบกัน เลยวาดรูปกากๆมาให้ ไม่รู้ว่าฮุนนี่จะชอบหรือเปล่า หวังว่าจะชอบนะ ขอให้เราสองคนคบกันไปนานๆๆๆๆ น้านนานนนนน น้านนนนน อย่าเพิ่งเบื่อกันล่ะ คิคิ มีอะไรก็ปรึกษากันได้ตลอด ขอให้เดาข้อสอบถูกด้วย รู้หน่าว่าไม่ได้อ่านมา รัก จากชานยอล

    ชานยอลชอบมีเซอร์ไพร์สให้เขายิ้มได้เสมอ 


    ข้าวของอีกหลายอย่างถูกหยิบขึ้นมาดู พร้อมกับใบหน้าที่ประดับรอยยิ้มของเซฮุน 


    ตั๋วภาพยนตร์นับ 20 ใบถูกเขียนด้วยปากกาสีดำว่า ‘with chanyeol’ นั่นทำให้เขาไม่ต้องเสียเวลานึกเลยว่าเขาไปดูมากับใคร


    ปาร์ค ชานยอลชอบกินป๊อปคอร์นรสชีส ส่วนเขาชอบกินรสหวานเราสองคนจะสั่งป๊อปคอร์นถังนึงผสมรสชีสกับรสหวาน แต่เขาแทบไม่ได้กินรสหวานเลย หยิบทีไรก็ได้แต่รสชีส ชานยอลก็เช่นกันเขาได้กินรสหวานไปเยอะเลย ฮ่าฮ่าฮ่า 


    รสชีสเลยกลายมาเป็นของโปรดเขาในตอนนี้ เขาชอบในรสเค็มแปลกๆของมัน และความรู้สึกของตัวเองที่รู้สึกว่าอีกฝ่ายมาดูหนังกับเขาด้วย 


    เขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นแบบเขาไหม


    เขาแอบหวังลึกๆว่าชานยอลจะเป็นแบบเดียวกันกับเขา 


    เสียงตกของกล่องวิดีโอเรียกสติของเขาให้กลับมา เขาหยิบมันขึ้นมาก่อนจะกดเปิดมัน

    วิดีโอนี้เป็นของชานยอลและเซฮุนเท่านั้น ใครรู้ตัวว่าไม่ใช่กดปิดไปเลย ปิด ปิด ปิดเสียงทุ้มมีเอกลักณษ์ดังขึ้นจากคลิป มันเป็นเสียงที่เขาคิดถึงมาตลอดหลายปีที่เลิกรากันไป


    เราจะร้องเพลงให้เซฮุนฟังนะ เขาสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ เพื่อไม่ให้ตัวเองร้องไห้ฟูมฟาย เขารู้สึกแสบจมูกจากการที่ฝืนไม่ให้น้ำตามันออกมา เขาพยายามที่จะทำตัวเข้มแข็งมาตลอด แต่เขากลับทำไม่ได้เมื่อเห็นหน้าและได้ยินเสียงของอีกฝ่าย 


    เซฮุนฮัมเพลงตามชานยอลในคลิป จากที่เขาไม่เคยชอบเพลงนี้ แต่คงเป็นเพราะชานยอลร้องมันทำให้เขาเผลอตกหลุมรักเพลงนี้โดยไม่รู้ตัว 


    มันเป็นเพลงที่ชานยอลพยายามฝึกร้องและเล่นกีต้าร์เกือบเดือน เพื่อมาร้องให้เขาฟัง 


    ความรู้สึกดีมันท่วมท้นอยู่เต็มอก 

    มันจะเป็นไปได้ไหม ถ้าจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม 


    ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาพยายามหลอกตัวเองว่ามีความสุขโดยไม่มีชานยอลได้ แต่ในวันนี้สิ่งที่เขาเชื่อมาตลอดกลับพังทลายลง 


    เขาคิดถึงช่วงเวลาที่เขามีความสุข ตั้งแต่เลิกรากันไปเขาก็ไม่เคยมีความสุขอย่างแท้จริงแบบที่เคยเป็น


    เพราะชานยอลคือความสุขของเขา 


    กลับมาได้ไหมชานยอลเขาพูดขึ้นมาใส่รูปถ่ายของเขาทั้งสองคน 


    เขาคงไม่กล้าพอที่จะพูดตรงๆกับอีกฝ่ายอย่างนี้ 


    เพราะเขาเป็นคนทำมันพังเอง เป็นเขาเองที่ทำให้ความรักแสนดีมันจบลง 


    เขาละเลยความสุขที่ชานยอลหยิบยื่นให้ และเลือกที่จะไปคว้าความสุขชั่ววูบ 


    ความสุขจอมปลอม...


    เขาอยากจะย้อนเวลากลับไปแก้ไขสิ่งต่างๆ แต่ก็รู้ว่าในความเป็นจริงคงทำไม่ได้ เพราะเวลาไม่เคยคอยใคร เวลาก็เหมือนสายน้ำที่มีแต่ไปข้างหน้าไม่มีวันย้อนกลับ

    เซฮุนปล่อยให้ตัวเองจมอยู่กับความรู้สึกผิดที่อัดแน่นอยู่เต็มอก

    .



    .



    .


    .



    .


    .


    มือเรียวคว้าโทรศัพท์มาไว้ในมือก่อนจะกดหมายเลขโทรศัพท์ที่ถึงแม้จะลบไปแล้วแต่ยังจำได้ขึ้นใจ ลังเลอยู่สองนานก่อนจะกดปุ่มโทรออก 


    แต่มันก็คงดีกว่าการที่เขาไม่ได้ทำอะไรเลยใช่ไหมล่ะ...


    เขาพัดใบหน้าที่ร้อนฉ่าและพยายามคุมน้ำเสียงให้เป็นปกติ เสียงรอสายทำให้ใจเขาเต้นแรงขึ้น เขากังวลว่าอีกฝ่ายจะไม่รับสาย 


    พระเจ้าขอให้ชานยอลรับสายทีเถอะ 


    ขอให้เขาได้มีโอกาสแก้ไขความผิดของตัวเองด้วยเถอะ


    หรืออย่างน้อยก็ขอแค่ได้ยินเสียงอีกฝ่ายอีกสักครั้ง


    สวัสดีครับ


    “...ชานยอล นี่เซฮุนนะ


    .


    .


    .



    .


    .



    -NATSUKASHII-


    FIN.




    Talk:


    อัพทีละนิดเพราะอยากให้อ่านคู่กันกับพาร์ทของชานยอล คิคิ 


    ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์นะคะ





    。SYDNEY♔
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×