Hot Guys ! วุ่นวายนัก นายหนุ่มจอมฮอต

ลำดับตอนที่ #3 : วันซวยๆ

 เพื่อนๆคะ ฉันไม่กล้าเข้าห้องอ่ะค่ะ TT

เนื่องด้วยวิชานี้ มีรุ่นพี่หลายต่อหลายรุ่นเล่าให้ฟังว่า เป็นหนึ่งในวิชามหาโหดของคณะเรา แถมอาจารย์ยังดุและน่าเบื่ออีกด้วย ( เอ๊ะ! มันจะเข้ากันหรอ ) แต่เอาวะ ด้านๆ แป๊ปเดียวเอง

แอ๊ด.........

ฟู่ววว -3- โชคดีที่อาจารย์เขียนกระดานอยู่ อ๊ะ ตรงนั้นมีที่ว่างนี่ รีบไปนั่งดีกว่า ^^ แต่พอนั่งเท่านั้นแหละ เสียงบรรลัยที่อยากทำให้ฉันแทรกแผ่นดินหนีก็ดังขึ้น

“เมื่อสักครู่นี้มีใครเข้ามาใหม่บ้าง ออกมาข้างหน้าห้องซิ เร็วๆ” อาจารย์พูดขึ้นด้วยสีหน้าเรียบเฉยราวกับไม่มีอะไร.... แต่เอาเถอะ รีบๆออก จะได้รีบๆจบ

 ทำไมมีฉันออกมาคนเดียวล่ะเนี่ย TT อ๊ะ มีผู้ชายออกมาก่อนฉันคนนึงนี่นา อิอิ มีเพื่อนแล้ว แต่พอเราสบตากันแค่นั้นแหละ

“เธอ!”

“ไอ้เกย์!”

เท่านั้นแหละ ทั้งห้องก็ฮือฮามาพักหนึ่ง อย่าบอกนะว่าไอ้เกย์ที่ขับรถเฉี่ยวฉันนี่เรียนอักษรศาสตร์ด้วย แต่วิชานี้เรียนรวมกับศึกษาศาสตร์ด้วยนี่นา เพราะฉะนั้น สรุปว่านายนี่เรียนศึกษาศาสตร์ละกัน ^^

“เธอสองคนรู้จักกันมาก่อนแล้วสินะ” อาจารย์ยังคงพูดด้วยสีหน้าเรียบๆเช่นเดิม (จะโทนเดียวไปไหนคะ เบื่อ - - )

“เปล่าค่ะ”

“ครับ”

“เฮ้ย พูดแมวๆ อย่างนี้ได้ไงหะ ฉันไม่เคยรู้จักคนเสียสติอย่างนาย”

“ฉันก็ไม่เคยอยากจะรู้จักเธอ รู้ไว้นะ ฉันไม่เคย๗ต้องมา..”

“เอาละๆ นี่มันห้องเรียนไม่ใช่ตลาดสด รีบไปนั่งซะภายในห้าวินาที ไม่งั้นเจอดี” อาจารย์รีบตัดบท เพราะกลัวว่าอาจยาว ไม่ต้องสอนพอดี ดูเราสองคนทะเลาะกันนี่แหละ

  ฉันเดินกระทืบเท้าปึงปังไปนั่งที่ และตลอดสองชั่วโมงนั้น ฉันก็เรียนไม่รู้เรื่องอีกเลย เอาเถอะๆ แค่เทอมเดียว ทนหน่อยนะตาล กะอีแค่เกย์ปากหมาและหล่อ ม่ายช่ายๆ ตัดคำว่าหล่อทิ้งไปเลยนะ ชมมันทำไม

  และพอหมดชั่วโมง ฉันก็รีบสาวท้าวออกไปทันที แต่ทันใดนั้น O-O ก็มีมือเย็นๆมาแตะหลังฉัน อร๊ายยย ผีรึป่าว ตึกนี้ยิ่งเก่าๆอยู่ด้วย เอาวะ 1 2 3

พอฉันหันหลังไป ก็พบว่าเป็นหญิงสาวใบหน้าหวานคนหนึ่ง สวยกว่าฉันอีก แต่ไม่ได้แปลว่าฉันไม่สวยนะ แค่เธอสวยกว่าฉันนิดนึงเอง

“ เธอชื่ออะไรหรอจ๊ะ” เธอคนนั้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงน่ารักๆ

“ชื่อตาลจ้ะ”

“เราชื่อหวานนะ เราไม่มีเพื่อนเลย พอเห็นเธอมานั่งข้างๆก็อยากรู้จักด้วยน่ะจ้ะ ^^”

อ๋อ นึกออกแล้ว หวานก็คือคนที่นั่งข้างฉันตอนเรียนอารยธรรมไทยนี่เอง แต่ฉันไม่ได้สังเกต เพราะกำลังโมโหกับไอ้เกย์นั่นอยู่ ชิส์ๆ

“งั้นเราไปกกันข้าวกันนะ เดี๋ยวฉันโทร.หาเพื่อนแป๊ปนึงนะ”

สักพักใหญ่ๆ.....

“กรี๊ดดดด นังตาล ฉันคิดถึงแกจังเลย ปิดเทอมนี้ฉันเหง๊า เหงา มีแกนี่แหละที่เป็นเพื่อนฉัน แล้วนี่...” เพื่อนฉันชี้ไปที่หวาน

“อ๋อ นี่หวาน คนที่นั่งข้างๆฉันตอนเรียนน่ะ หวาน นี่ฟ้านะ”

“ยินดีที่ได้รู้จักนะ” ฟ้าพูด ฟ้าเป็นเพื่อนมัธยมคนเดียวที่มาเรียนกับฉันนี่แหละค่ะ

“จ้ะ” หวานพูด

“เอาเถอะๆ หิวแล้ว ไปกินข้าวกัน” ฉันรีบๆไป เพราะข้าวเช้าฉันไม่ได้กินอะไรมาเลย –O-

ขณะที่เดินไป ฟ้าก็ถามฉันว่า

“นี่ แก แกรู้จักจีไวท์ด้วยหรอ”

“จีไวท์ไหนยะ” ใคร ชื่อประหลาดสิ้นดี

“ก็คนที่ทะเลาะกับแกหน้าห้องน่ะ”

“อ๋อ ไอ้เกย์นั่นนะ มันขับมอเตอร์ไซค์เฉี่ยวฉัน แถมไม่ขอโทษอีก น่ามั้ยล่ะ”

“แกควรจะดีใจที่รู้จักนะ เพราะนายนั่นเป็น...”

พลั่ก โอ๊ย วันนี้ชนอะไรอีกนะเนี่ย ซวยจริงๆ สงสัยฉันนคงไม่ได้ไปแก้บนที่ศาลหลักเมืองแน่เลย ที่ฉันบนไว้ว่า ถ้าได้เรียนอักษรเมื่อไหร่ จะรำรอบศาลหลักเมือง 99 รอบ ( ความจริงไม่กล้าค่ะ เดี๋ยวจ้างเอาละกัน ) และพอฉันเงยหน้าไป ก็พบว่า...อีกแล้ว!

“นี่ ทำไมดวงเธอกับฉันมันสมพงศ์อย่างนี้เนี่ย เจอกันได้เจอกันดี”

“ไอ้เกย์เอ๊ย ฉันก็ไม่อยากเจอนายหรอก”

“ฉันชื่อจีไวท์ แล้วก็ชอบผู้หญิง ไม่ได้เป็นเกย์ จำไว้ซะ ยัยทอม”

“นี่! ฉันชื่อตาล ชอบผู้ชาย ไอ้บ้า ฟ้า หวาน ไปกินข้าวที่อื่นเถอะ” และก่อนที่จะเดินไป ก็มีชายลึกลับโผล่มา

“มีอะไรวะไอ้จี” อร๊ายยยยยยยยยยยยยย อยากจะตีลังกาสักสิบรอบ คนอะไร หล่อโฮกกระชากใจฉันเลย นี่สินะ ที่เขาเรียกว่า ฟ้าหลังฝน อิอิ หวังว่าคงจะเรียนอักษรนะ แล้วก็ไม่เป็นเกย์ด้วย

“ก็แม่นั่นสิ อ้าว เดินไปโน่นแล้วว่ะ คนบ้าอะไร ชนแล้วก็ไม่ขอโทษ”

ลับหลัง

“ฟ้า คนข้างๆ ไอ้ประหลาดนั่นชื่ออะไรหรอ”

“อ๋อ เขาชื่อวินน่ะ เรียนศึกษาศาสตร์ เป็นเดือนคณะเชียวนะ” หวานตอบแทนเสร็จสรรพ

“ใช่จ้ะ ฟ้าว่า เราไปกินข้าวหน้ามหาวิทยาลัยกินเถอะ”

“จ้า วิชาต่อไปนี่ อาหารเพื่อสุขภาพใช่ไหม”

“ใช่จ้ะ”

“ไปเถอะ รีบๆเดินกัน”

จากนั้นเราสามคนก็คุยเรื่องสัพพะเหระกันไปเรื่อย จนรู้ว่าหวานมีดีกรีเป็นถึงดาวโรงเรียนเชียว แต่มาเรียนที่นี่แค่คนเดียว จึงไม่ค่อยมีเพื่อนเท่าไร เราสามคนจึงสนิทกันอย่างรวดเร็ว  แถมหวานนี่ เห็นตัวเล็กๆกินข้าวสามจานเชียวนะ เธอบอกว่าไม่อิ่มน่ะ ส่วนยัยฟ้า แค่ครึ่งจานก็อิ่มแล้ว

“ ตายแล้ว จะบ่ายแล้ว รีบไปเถอะ” ฟ้าโพล่งขึ้น

“ไปกันๆ หวังว่าคงไม่หลับคาห้องนะ”

“โธ่ หวาน อย่าพูดยังงั้นสิ ^^ ฉันก็กลัวยังงั้น”

เราสามคนหัวเราะร่วนตลอดทางเหมือนคนบ้าเลยล่ะ --