คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : แรกเราพบกัน
“ตาล ตื่นได้แล้ว....”
เงียบ....
“ตาล ตื่น.... - - ”
เงียบ....
“ตื่นได้แล้วโว้ย ! จะนอนไปถึงไหน หา เดี๋ยวฉันก็ไปสายหรอก 7 โมงครึ่งแล้วนะ” เสียงคุ้นเคยดังอีกแล้วตรงปลายเตียง งืมๆ เจ็ดโมงครึ่งหรอ
เฮ้ย ! เจ็ดโมงครึ่ง ตายห่าแล้วไงล่ะ
“พี่ต้น ทำไมไม่ปลุกตาลอ่ะ ถ้าตาลไปสายนะ คอยดูๆๆๆ” ฉันว่าพี่ชายของฉันพลางควานหาชุดนักศึกษาของฉันอย่างเร่งรีบ
“ก็พี่ปลุกตาลตั้งหลายรอบแล้ว ตาลก็ไม่ตื่น แถมยังละเมออะไรอีก เร็วๆเลย พี่ให้เวลา 5 นาที”
“5 นาที ! พี่ต้นจะบ้าหรอ แค่ตาลถอดเสื้อก็ปาไปสิบนาทีแล้ว พี่ต้นน่ะผิดๆๆๆ” ฉันถือโอกาสโยนความผิดให้พี่ชายของฉันไปอย่างหน้าตาย แม้ว่าความจริง เมื่อคืนฉันจะเล่น facebook จนดึกก็ตาม ก็แหม ที่เรียนใหม่ ฉันก็ต้องทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่หน่อยสิ แต่ยังไง ฉันก็คงต้องรีบแล้วละ
และแล้ว การอาบน้ำภายใน 5 นาทีของฉันก็เสร็จสิ้นอย่างอุบาทว์ๆ ด้วยสภาพผมฟูๆกับใบหน้าที่ไม่ได้ผ่านการเมคอัพแม้แต่น้อย ทำให้พี่ต้นกลั้นหัวเราะไม่อยู่เลยทีเดียว
“เอ้า เร็วๆ ขึ้นรถ เปิดเทอมปีหนึ่งยังไปสายเลยนะตาล ฤกษ์ดีสุดๆ ” พี่ต้นแซวฉันพลางรีบขึ้นรถ จากนี้ฉันคงจะไส้หลุดเป็นแน่ เพราะพี่ต้นขับรถเร็วสุดๆ
อ้อ ตายเลย ลืมแนะนำตัวค่ะ ฉันชื่อตาลค่ะ เป็นนักศึกษาปีหนึ่งของคณะอักษรศาสตร์ หลังจากที่ได้ฝ่าฟันกับข้อสอบสุดโหดมาเกือบปีนึง ตอนนี้ ผลของความพยายามก็นำพาฉันมาสู้อ้อมอกอักษรศาสตร์ตามที่ฉันหวังเอาไว้ > <
และตอนนี้ฉันก็มาถึงหน้ามหาวิทยาลัยเรียบร้อยแล้วค่ะ อ๋อย จะตายค่ะ ก็พี่ชายตัวดีของฉันน่ะสิ เล่นเหยียบซะมิดเลย ด้วยเหตุผลที่ว่ารถไม่ติดกับต้องรีบไป แต่ฉันรู้น่ะ ว่าพี่ต้นชอบการแข่งรถเป็นชีวิตจิตใจ แม้พ่อกับแม่จะปรามแค่ไหนก็ไม่ฟัง มีโอกาสต้องแอบไปตลอด นั่นคือเหตุผลที่พี่ต้นมาเรียนวิศวกรรมศาสตร์ เพียงเพราะอยากแต่งรถเป็น (เหตุผลปัญญาอ่อนโฮก)
“เดี๋ยวพี่ส่งตรงนี้นะ วิ่งไปคณะแล้วกัน พี่รีบ”
“อ้าว พี่ต้น อย่าเพิ่ง คณะตั้งไกลนะ” โอ๊ย เอาอีกแล้ว เพราะนิสัยรีบไปหมดของพี่ฉัน ทำให้ฉันต้องรีบวิ่งๆ ไปที่ตึกเรียนโดยเร็ว แม้ว่าหน้ามหาวิทยาลัยกับตึกเรียนจะห่างกันเกือบกิโล แต่พี่ต้นก็ไม่สงสารฉันเลย อีกห้านาทีเท่านั้น !
ด้วยความที่ฉันวิ่งอย่างรวดเร็ว ลมที่ตีหน้าฉันตลอดเวลา ประกอบกับของพะรุงพะรัง ทำให้สภาพฉันตอนนี้ประหนึ่งอีบ้าหอบฟางก็ไม่ปาน แถมเจ้าโรคปวดขาก็ดันมาถามหาตอนนี้อีก TT (นอยมาก) และก่อนที่จะคิดอะไรมากไปกว่านี้.......
เอี๊ยดดดดดดดดดด......
อะไรวะเนี่ย อ๋อ มอเตอร์ไซค์เฉี่ยว
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด รถมอเตอร์ไซค์เฉี่ยวค่ะทุกท่าน ! มอเตอร์ไซค์เฉี่ยวฉัน โอ๊ย อุปสรรคในการเรียนวันแรกมันจะอะไรนักหนาวะเนี่ย แถมนี่มันบนฟุตบาทด้วย อย่างนี้มาเคลียร์ๆกันเลยดีกว่า
“นี่ นายน่ะ กล้าดียังไงมาขับบนฟุตบาทน่ะ พ่อแม่ไม่เคยสั่งสอนหรอ ว่าสมบั...”
อึ้งไปสามวินาที พอเขาถอดหมวกกันน็อคออกมา ทรงผมที่แม้จะไม่ได้เซตมา แต่ก็ปรกหน้าเขาซึ่งเข้ากับใบหน้ารูปทรงไข่ของเขา ผิวขาวผ่องของเขาขับให้คิ้วเรียวงาม ตาสีน้ำตาลที่คมราวกับเหยี่ยว จมูกที่โด่งพองาม กับริมฝีปากรูปกระจับที่แดงราวสีชาด ให้เด่นขึ้นมา เขาช่าง... ไม่ใช่ๆ ตอนนี้ต้องมาเคลียร์เรื่องมอเตอร์ไซค์นี่ก่อน
“เดินดีๆ ไม่เป็นหรือไง เดินซิกแซกไปมาเหมือนคนบ้ายังงั้นแหละ คนเขาขับรถจะเลี่ยงได้ไงล่ะ” นายคนนั้นโพล่งขึ้นมา ทำให้ฉันถึงกับอึ้งไปอีกสามวินาทีเช่นกัน ผู้ชายบ้าอะไร ทำผิดไม่ขอโทษ ลองของเรอะ
“นี่ จะบ้าเหรอ นายน่ะผิดที่ขับบนฟุตบาท คนสติดีๆที่ไหนจะมาขับรถบนฟุตบาท เสียดายที่หน้าตาดีนะ ไม่น่ามาเสียสติอย่างนี้เลย” หึ รู้จักคุณตาลน้อยไปซะแล้ว
“นี่ เธอหยุดด่าฉันเลยนะ ฉันไม่มีเวลามาเสียเวลากับเธอมากนักหรอกนะ” นายนั่นสวนมาทันควัน และก่อนที่ฉันจะไปเรียนไม่ทันและโดนประจานหน้าชั้น ตัดบทเลยดีกว่า แล้วค่อยมาเคลียร์
“เออ ฉันก็เหมือนกัน ต้องรีบไปเรียนเอาความรู้ใส่สมอง ! ”
ว่าแล้วฉันก็รีบจ้ำอ้าวไปอย่างรวดเร็ว ด้วยความแค้นและความอาย ความคิดที่ฉันชมเขาเมื่อกี้ขอถอนนะ ผู้ชายห่าอะไรปากจัดกว่าผู้หญิงอีก เกย์ชัวร์ๆ น่าเสียดายจริงๆ
เฮ้ย เลิกคิดๆ เพราะตอนนี้แปดโมงกว่าแล้ว ต้องรีบไปแล้ว ไม่เช่นนั้น ปูนซีเมนต์หลายชั้นของฉันคงจะได้ลอ่นเอาวันนี้แหละ วิชาแรกของช้านนน อารยธรรมไทย (ได้ข่าวว่าวิชานี้อาจารย์ดุ แถมยังให้เกรดยากอีก TT)
และนั่น...คือครั้งแรกที่ฉันได้พบกับเขา แม้ว่าการพบกันครั้งแรกของเราจะไม่น่าประทับใจสักเท่าไร แต่นี่ก็เป็นจุดเริ่มต้นของเราสองคน...
ความคิดเห็น