คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เจ้าชายเฟรมด์ เจ้าชายแห่งการละโมภโลบทรัพย์
"พี่เครน คาร่าหนักนะ"เสียงคาร่าเอ่ยเบาๆกับเครนซึ่งนั่งทับตัวเธออยู่
"พี่ตัวเบาจะตาย"ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่ก็ยังลุกโดยดี"นี่มันเกิดอะไรขึ้น เล่ามาให้ฟังเดี๋ยวนี้"
"คาร่าต่างหากที่ต้องถามพี่ ประตูห้องคาร่าก็ล็อกอยู่ กุญแจสำรองก็อยู่กับหนู ทำไมพี่ถึงเข้ามาได้ล่ะ"คาร่าถามพลางลุกขึ้น มือของเธอปัดกระโปรงที่เลอะฝุ่นพื้น
"คาร่า...เล่าให้พี่ฟังก่อน"
พี่นั่นแหละ...เล่าให้คาร่าฟังก่อน"
"คาร่า"
"พี่เครน"
"แล้ว...ที่นี่มันที่ใหน"เครนเปลี่ยนเรื่องถามเพราะถึงจะเถียงกับน้องยังไง เขาก็ต้องแพ้น้องทุกทีไป
"อาณาจักรต้องคำสาปในนิทานปรัมปรา"คาร่าตอบเรียบๆ
"หา..."
"พี่ได้ยินไม่ผิดหรอกน่า"คาร่าท้วงกลับ
เครนระเบิดเสียงหัวเราะอย่างห้ามไม่อยู่
"ขำอะไร"คาร่าตีหน้าบึ้งสนิท
"อาณาจักรต้องคำสาป..."ว่าแล้วก็หัวเราะต่อ แต่เมื่อเห็นสายตาราวเพรชฆาตของคาร่า ก็ต้องกลืนเสียงหัวเราะแทบจะทันที"...พี่เห็นแต่ต้นไม้ทึบรอบกายเท่านั้นหนิ..."
"ป่านี้เป็นหน้าแรกของนิทานปรัมปราเรื่องนี้ ป่านี้มีชื่'อเรียกว่า Weed flora of politeness'เต็มไปด้วยภูติพรายนานาชนิดที่มีเล่ห์เหลี่ยมมายามาก แถมป่านี้หลงง่ายด้วย มีน้อยคนที่สามารถหาทางออกได้"คาร่าเอ่ยตอบเหมือนคนรอบรู้ เครนกระพริบตาปริบๆแบบยังทึ่งในความสามารถน้องสาว
"พี่ว่ามันต้องฝันแน่...ฝันร้าย"เครนเริ่มลุกลี้ลุกลน
"จะทดลองดูไหมว่าไม่ได้ฝัน"คาร่าท้วงก่อนเอามือเรียวยาวของตนมาหยิกหน้างามๆของเครนเต็มแรง
"ว๊ากกกกกกกกกกกกกก!"
คาร่าคลายมือ ยืนเท้าสะเอว"เชื่อยัง"
"ทำไมไม่หยิกแก้วตัวเองเล่า...ให้ตายสิ"เครนเสยผมยุ่งๆของตนเอง อีกมือหนึ่งยังลูบคลำแก้มตัวเองที่แดงไปด้วยรอยนิ้วมือน้องสาว"แล้วเราจะกลับบ้านยังไงล่ะทีนี้"
แล้วเคร่าก็ดูเหมือจะนึกขึ้นได้"แล้วกล่องดนตรีวิเศษล่ะ"
"กำลังพูดถึงเรื่องอะไรน่ะ เคร่า"
"ถ้าพูดถึงกล่องดนตรีไขลานนั่นล่ะก็...เครื่องนี้ใช่ไหม"เสียงอาคันตุกะคนใหม่แทรกตัดบท คาร่าและเครนหันไปมองเป็นจุดเดียว
คาร่าวิ่งไปหยิบฉวยกล่องดนตรีวิเศษมาไว้ในมือ
"ข้าชื่อว่า สตรีมดิงด์ สปาคร์ฟิงค์ เป็นขอทานเร่ร่อน..."
"ไม่ใช่ว่าเป็นเจ้าชายนามว่า เฟลมด์ กราวว์เลอร์หรือเพคะ"คาร่าเอ่ยตัดบท
เจ้าชายเฟลมหรี่ตามองคาร่าอย่างระแวงระคนแปลกใจ
เจ้าชายเฟลมด์เป็นเจ้าชายหนุ่มรูปงามอายุไล่เลี่ยกับคาร่า เกศาสีดำสนิท ตัดกับดวงเนตรสีทองสุกใส ในชุดขอทานพเนจร
คาร่าเมินหน้าหนี เมื่อรู้จากที่เธออ่านนิทานปรัมปราเรื่องนี้ไปแล้วว่า เจ้าชายพระองค์น้อง นามว่า เฟลมด์มักใช้ดวงเนตรสีทองสุกใสคู่นั้นสะกดจิต หรือลบความทรงจำ ไม่ก็ให้กลายเป็นบ้า มีนิสัยที่ละโมภโลบเงินหวังจะขึ้นเป็นกษัตริย์เรืองอำนาจปกครองสองรัฐ
ส่วนเจ้าชายพระองค์พี่ เกศาสีนํ้าตาลเข้ม ดวงเนตรสีนิล นิสัยยิ่งแล้วใหญ่ดป็นเจ้าชายที่เจ้าชู้ ละโมภโลบสาว หากแต่เป็นเจ้าชายรูปงามไม่แพ้เจ้าชายพระองค์พี่เลยทีเดียว นามว่า ฟรัมด์ กราวว์เลอร์
"แล้ว..."คาร่าเอ่ยแต่ถูกชิงพูดไปก่อน
"ถ้าหมายถึงพี่ของข้า...อยู่ทีวัง"เจ้าเฟลมด์ตรัสแล้วทำท่าชี้ไปอีกฟากของป่า"ถ้าไม่รังเกียจ ท่านจะรับนํ้าใจจากข้าไปที่วังก่อนดีไหม ดูก็รู้ว่าพวกท่านสองคนหลงป่า"
เจ้าชายเฟลมด์หันนัยน์ตามาสบกับคาร่า...
...และตอนนั้นเองที่คาร่ารู้สึกว่าเหมือนโดนพรากเอาวิญญาณออกจากร่างไป ดวงเนตรสีทองสุกใสเหมือนจะคาดคั้นให้คาร่าพูดถึงคำที่เธอคิดอยู่โดยที่เธอไม่รู้ตัว
"หม่อมฉัน...รู้ตอนจบของท่านดี ท่านจะต้องสิ้นพระชนม์เพราะนํ้ามือของพี่ท่าน ส่วนพี่ท่านก็ต้องเป็นบ้าด้วยนํ้ามือของ...โอ๊ย"แรงตบทำให้คาร่าต้องตื่นจากภวังค์เล่ห์เหลี่ยมที่เจ้าชายเฟรมด์สร้าง
"พี่ไม่รู้ว่าคาร่ากำลังพูดอะไรหรอกนะแต่..."
พวกท่านสองคนรู้จักสุภาษิตปลาหมอตายเพราะปากไหม"เจ้าชายเฟรมด์ตรัสเสียงคำราม ก่อนฉวยหยิบกล่องดนตรีไขลานมาไว้ในมือ"ข้าจะริบของสิ่งนี้เอาไว้ก่อน...ถ้าไม่มีที่อยู่ก็ตามข้ามา"
"เมื่อก็คาร่าพูดว่าไรเหรอ"คาร่าหันไปถามพี่
"คาร่า เธอไม่รู้เหรอ"ว่าเสร็จก็เดินตามเจ้าชายเฟรนด์ไป...
...ปล่อยให้คาร่าต้องงงงวยกับเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมาก่อนเดินตามพี่ของตนเอง...
--------------------------------------------------
ถ้าไม่เข้าใจตรงไหนก็บอกนะ อาจจะอัพได้แค่นิดเดียวก็อย่าโกรธกันละกัน
ความคิดเห็น