คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 ก้าวแรกแห่งการเข้าโลกนิทานปรัมปรา
"พี่เครน เอาหนังสือคาร่ามานะ"เสียงดังโหวกเหวกออกจากปากของคาร่า หญิงสาวอายุประมาณ 15 ปีเศษ ผมสีทองอร่ามถูกปล่อยสยายเต็มแผ่น หลังดวงตาสีเขียวมรกตฉายแววแห่งความโกรธ จมูกโด่งเล็กได้รูปรับกับปากเต็มอิ่มสีแดงชมพูระเรื่อ วิ่งไล่ตามพี่ชายตัวดีที่ชื่อว่าเครน
"ไม่ใช่หนังสือของคาร่าซักหน่อย มันของห้องสมุด"เครนช่วยแก้คำพูดให้ ขณะยังวิ่งหนีน้องสาวตนเอง
เครนเด็กหนุ่มหน้าตาดี อายุเกือบ 18 ปี ผมสีทองยาวประบ่าถูกรวบไว้อย่างไม่ใส่ใจนัก ดวงตาสีฟ้าฉายแววขี้เล่น จมูกโด่งเป็นสัน ปากเรียวบางเหมือนผู้หญิงถูกระบายด้วยรอยยิ้มที่ยั่วให้คาร่าน้องสาวตนเองโกรธได้
"แต่คาร่าเป็นคนยืมมา"คาร่าท้วงกลับ
"แต่คาร่าอ่านมาตั้งสองวันแล้วหนิ จะขี้งกไม่ให้พี่อ่านเหรอ"ฝ่ายพี่ก็ยังเถียงอย่างไม่ลดละ
"พี่เครนก็น่าจะขอคาร่าดีๆ"
"ถึงจะขอดีๆคาร่าก็ไม่ให็พี่อยู่ดีนั่นแหละ...อ้าว"เสียงของเครนบ่งบอกถึงความฉงนที่เห็นน้องไม่วิ่งไล่ตามมา แต่กลับ...
...ระเบิดเสียงร้องให้ อายุ 15 ปีเศษแต่ยังร้องให้เหมือนเด็ก
"โอ๋ๆ...พี่ขอโทษ"แล้วเครนก็ต้องมาง้ออีกตามเคย
"เครนลูกไปแกล้งอะไรน้องฮะ"เสียงแหลมบ่งความเป็นหญิงหากแต่หน้ากลัวราวยมฑูตที่ถือมีดมาฆ่าเครน คาร่ายิ้มน้อยๆอย่างอารมณ์ดี อย่างน้องเสียงร้องให้ของเธอก็ดังพอที่จะทำให้แม่ได้ยิน
"ม...แม่"เสียงเครนเริ่มสั่น
คาร่ารีบฉวยหยิบหนังสือของตนวิ่งขึ้นห้องนอนของตนทันทีโดยไม่สนใจเครนที่กำลังตะโกนด่าเธออย่างกับจะกินเลือด กินเนื้อ
ปัง แกร็ก! คาร่าเข้าห้องนอนตนพร้อมล็อกกรอนประตูอย่างแน่นหนาตามเคย
ห้องนอนของคาร่า มีเตียงอันหนานุ่มอยู่ชิดผนังด้านในสุด เหนือเตียงมีหน้าต่างเปิดเอาไว้คอยรับลมยามบ่าย เมื่อลมพัดมา ม่านสีชมพูอ่อนเช่นเดียวกับสีห้องจะคอยพลิ้วเสมอ
คาร่าล้มตัวลงนอนบนเตียงหนานุ่มสีชมพูอ่อนอย่างสบายใจ ลมที่พัดเข้ามาทางหน้าต่างเหนือเตียงเหมือนเพลงกล่อมให้คาร่าต้องผล็อยหลับไป
/"หนูคาร่าจ๊ะ"/เสียงหวานเสนาะหูแว่วมาตามสายลมอุ่นยามบ่าย ทำให้คาร่าต้องกระพริบตาตื่นขึ้น
ภาพผู้หญิงผมยาวเป็นลอนสีม่วงจรดพื้น ดวงตาสีนิลบ่งบอกถึงความใจดี
"คุณเป็นใคร เข้ามาในห้องนอนคาร่าได้ไง"คาร่าเอ่ยกลับอย่างกล้าๆกลัวกับหญิงแปลกหน้า
/"เราได้รับสารจากสวรรณ์มาทำให้คำขอของเธอเป็นจริง"/หญิงแปลกหน้ากล่าว
"คุณเป็นนางฟ้าเหรอ"คาร่าถาม
/"ไม่ใช่...เราเป็นเพียงแค่สายลม"/หญิงแปลกหน้ากล่าว
"ตอนนั้นคุณบอกว่า..."
/"จะทำให้ความปรารถของคาร่าเป็นจริง"/หญิงแปลกหน้ากล่าวต่อ
"แต่หนูไม่มีความปรารถนา"หญิงแปลกหน้าทำหน้าฉงนกับคำพูดของคาร่า
/"เด็กทุกคนย่อมมีความปรารถนาอยู่ในตัว"/
คาร่ายิ้มแล้วหยิบหนังสือที่เธอยืมจากห้ายสมุดมาชูให้หญิงแปลกหน้าดู หน้าปกที่เขียนว่า'The magic of curse อาณาจักรต้องคำสาป'
"หนูอยากท่องโลก อาณาจักรต้องคำสาป คุณจะให้ฉันได้ไหม"คาร่าเอ่ย คำพูดดูประชดมากกว่าจะพูดจริง
/"ไม่มีปัญหา"/หญิงแปลกพูด หยิบกล่องดนตรีไขลานมาส่งให้คาร่า/"เมื่อไหร่ที่เธอพร้อมที่จะไป ขอให้ไขลาน เวลานาฬิกาของโลกมนุษณ์จะหยุดลงกับที่ แต่เวลานาฬิกาโลกที่เธอไปจะเริ่มเดิน แต่เมื่อเธออยากจะกลับบ้านขอให้เธอหมุนไขลานอีกรอบ จำไว้ว่าถ้ากล่องดนตรีนี้หายเธอจะไม่มีโอกาสที่จะกลับบ้าน แล้วขอบอกอีกอย่างเธอไปโลกนั้นได้แค่ครั้งเดียวเมื่อเธอกลับถึงบ้านเธอจะไม่มีโอกาสไปอีกครั้ง"/พูดเสร็จหญิงแปลกหน้าก็หายไปพร้อมกับสายลมที่โชยมา
พรวด! คาร่าสะดุ้งตื่นจากบนเตียงอันหนานุ่ม
'เธอคงจะฝันไป'เธอคิด พลันสายตาของเธอก็ปะทะเข้ากลับกล่องดนตรีไขลานที่หญิงแปลกหน้าให้เธอมา
คาร่าสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆพลางหยิบกล่องดนตรีไขลานขึ้นมา
"ฉัน...พร้อมแล้ว"ว่าแล้วก็เริ่มไขลาน ดนตรีแว่วมาตามสายลมฟังแล้วเสนาะหู เมื่อดนตรีจบ พลันแสงสว่างสีทองก็พุ่งออกมาจากกล่องดนตรี พร้อมกับประตูที่ถูกเปิด
ร่างของคาร่าค่อยๆจางหายไปทีละนิด
"คาร่าระวัง"เสียงเครนตะโกนเรียกพร้อม ฉุดร่างคาร่าไม่ให้หายไป แต่เครนกลับหายเข้าไป พร้อมกับ คาร่าด้วย...
...ทิ้งไว้แต่หนังสือที่คาร่ายืมมากจากห้องสมุดที่พลิกหน้าไปเรื่อยๆพร้อมหยุดลงตรงหน้า ที่1...
---------------------------------------------
...อาจจะอัพได้แค่นิดเดียวก็เถอะ แต่เดี๋ยวมาอัพต่อพรุ่งนี้นะคะ...
ความคิดเห็น