คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : XS 2/3 100%
สารภาพ
หลังจากออกมาจากวาเรียสามวันสามคืนฉันก็โดนแปลงโฉมกลายเป็นผู้หญิงเต็มตัวความจริงตั้งแต่วันแรกก็เสร็จแล้วแต่ยัยเบียงกี้ บังคับให้ฉันใส่กระโปรงผู้หญิงงงงงง>O<อยากบ้านี้ฉันต้องใส่กระโปรงทุกวันไม่ว่านอนหรือฝึกดาบก็ต้องใส่ ฮือ~ที่เลวร้ายสุดคือกระโปรงมันสั้นห่างจากเขาตั้งหนึ่งคืบแต่ช่างเถอะเพราะวันนี้ก็ถึงวันทำภารกิจแล้ว ผ้าก็อซที่พันปิดหน้าอกมานานถูกเอาออกมาใส่ชุดชั้นในแทนมันทำให้ฉันรู้สึกประมาณชะมัดแฮะ ฉันมองคนอื่นๆที่เพิ่งมาถึงมองฉันอย่างตะลึง สงสัยเพราะชุดวาเรียที่ยัยเบียงกี้ตัดใหม่เป็นกระโปรงแถมเปลี่ยนมันให้เป็นสีขาวจะสร้างความตะลึงให้เจ้าพวกนี้มากว่าแต่บอสหายไปไหนแล้วเนี่ย
“อ้าย น่าร้านน เค้ารู้สึกเหมือนมีลูกสาวเลยฮ้า”ลุซซูเรียพูดพรางเล่นหัวฉัน
“ชิชิชิ เจ้าชายตกใจ”คงรู้กันนะว่าใครพูด
“ไม่อยากเชื่อนะครับ ว่ารุ่นพี่แต่หญิงแล้วสวยขนาดนี้”ฟราน
“ก็งั้นๆแหละ”เลวี่
“สควอโล่ นี้คือชิปที่จะเอาข้อมูลทุกอย่างในคอมพิวเตอร์ นายต้องล่อให้หมอนั้นพาเธอไปที่ห้องให้ได้แล้วให้เอาชิปแนบกับคอมคอยสักหนึ่งนาทีแล้วก็เสร็จ อยากลืมล่ะว่าเธอชื่อว่า สควอล่า”ดีโน่พรางพร้อมให้ชิปกับฉัน
“ย่ะ”ฉันตอบแล้วเดินตามเบี้ยงกี้เข้าไปในงานในคฤหาสน์ คฤหาสน์ที่นี้ก็สวยอยู่หรอ แต่เทียบกับวาเรียไมได้สักนิด
“สวคอโล่ เห็นผู้ชายคนที่มีผู้หญิงมายืนด้วยเยอะๆคนนั้นแหละเป่าหมายของเรา”เบียงกี้ชี้ไปที่ผู้ชายผมสีทองหน้าตาเหมือนลูกครึ่งอังกฤษที่ยิ้มให้สาวๆข้างกายเขา
“เอ้า นั้นคุณเบียงกี้ใช่ใหม่ครับ”อยู่ๆเป้าหมายของเราก็เดินมาหาเบียงกี้แล้วมองฉันอย่างมีเล่ห์นัย
“สวัสดีค่ะ ขอแนะนำนะค่ะนี้ญาติห่างๆของฉันชื่อสควอล่า”เบียงกี้แนะนำฉันแล้วขยิบตานิดหนึ่งให้รู้ว่าต้องทำยังไง
“แหม ชื่อเพราะจังนะครับ คุณผู้หญิง”เขายืนมือมาให้ฉัน ตามมารยาทฉันคงต้องยืนมือวางที่มือของเขาสินะ ว่าแล้วฉันก็ทำตามนั้นแต่อีกไม่กี่เซนมือฉันจะถึงมือของเขา
เฮือก!
สายตาเมื่อกี้มันอะไร ฉันชะงักแล้วเก็บมือไว้ที่เดิมอย่างประมาณ เบียงกี้มองฉันแล้วพูดขอโทษแทน
“ขอโทษนะค่ะ สควอเขาไม่คอยถูกกับคนแปลกหน้าสักเท่าไร”เบียงกี้พูดแล้วยิ้มให้
“ครับ”
“ฉันว่าสควอล่าเขายังไม่ชินกับผู้ชายสักเท่าไรเลย คุณช่วยสอนเขาหน่อยได้ไหมค่ะ”
“จะดีหรือแกยังเด็กนะ”เขามองฉันที่หลบตาไปทางอื่นพรางมองหาสายตาเมื่อกี้ทำไมมันรู้สึกเมื่อบอสมองอยู่กัน
“แหม เห็นอย่างนี้อายุยี่สิบสองแล้วนะค่ะ”เบียงกี้ให้สัญญาณบางอย่างเชิงว่า เดี๋ยวจัดการให้เองให้หลบไปก่อน ฉันทำตามแล้วเดินไปทางสวนแล้วแอบมองทางกระจก เบียงกี้คุยกับหมอนั้นอย่างสนิกสนมไปมา ว่าแต่สายตาเมื่อกี้มาจากไหนนะคงไม่ใช่คู่แค้นของหมอนั้นเหรอมั้ง แล้วอยู่ๆเบียงกี้ก็เล่ห์ตามาทางฉัน ฉันเดินกลับไปที่เดิม
“สควอจ๊ะ แชปเขาจะแนะนำเรื่องวิทยาศาสตร์ต่างๆที่หนูสนใจให้นะ ตามเขาไปที่ห้องเลยนะ”เบียงกี้พรางแล้วดันฉันไปให้หมอนั้น
“ตามผมมานะครับ”หมอนั้นเดินนำไปที่ลิฟท์กระจกแล้วขึ้นไปชั้นบนสุดระหว่างที่หมอนั้นเดินนำมันแอบมองฉันแล้วแสยะยิ้มทุกครั้ง
“ถึงแล้วครับ”หมอนั้นเดินนำเข้าไปในห้องที่เรียบหรูเป็นระเบียบมีหนังสือมากมายและมีคอมพิวเตอร์เครื่องใหญ่อยู่
“คุณสนใจเรื่องอะไรอยู่หรือครับ”หมอนั้นพูดพรางเปิดคอมขึ้นมามองฉันที่ดูแฟ้มงานที่ตู้หนังสือ
“ฉลามขาว”ฉันพูดลอยๆ
“หือ”
“อ่ะ เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร แหะๆ”ฉันหัวเราะนิดหนึ่งแล้วเดินมาดูคอมรุ่นใหม่ล่าสุดที่ยังมีไม่มีใครหาซื้อได้
“เครื่องสวยจังนะค่ะ”ฉันว่าแล้วไปนั้งข้างๆ
“ขอจับได้มั้ยค่ะ”
“เชิญครับ”ว่าแล้วฉันก็แอบเอาชิปแปะตรงด้านหลังเครื่องแล้วทำเป็นว่าจับคอม
“เอ่อ ถ้าจะดูข้อมูลจะต้องรอในมันโหลดสักหนึ่งนาทีนะครับ ช่วยรอได้ไหม”
“ค่ะ”
ฉันเดินไปยืนพิงกำแพงใกล้หน้าต่างแล้วมองหน้าต่าง เพราะเมื่อได้ข้อมูลมาแล้วคอยทำให้หมอนี้สลบแล้วออกไปทางหน้าต่างแล้วกัน
ตึง!!
อยู่ๆเจ้านั้นก็เอามือกั้กไม่ให้ฉันหนีแล้วมองฉันอย่างมีเล่ห์นัย ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
“มีปัญหาอะไรหรือค่ะ”ฉันส่งยิ้มอาบยาพิษให้ ชิ เอามือมากั้กหาอะไรย่ะ ไอ้บ้า
“ยุงน่ะครับ….มันไม่จะกัดคนผิวสวยอย่างคุณ”หมอนั้นยิ้มเย็น แล้วเอามือออกแล้วเป่าเมื่อมียุงอยู่จริง
“ผมได้ยินว่าคุณยังไม่เคยเสียจูบแรกเลยใช่ไหมครับ”
“แล้วไง”อีกไม่กี่วิแล้วอย่าเพิ่งรู้ตัวนะ
“งั้นผมขอแล้วกัน”
ปัง!!!!!
ตอนที่เจ้านี้กำลังจะจูบฉันเสียงปืนก่อนดังขึ้น มันเสียหลักแล้วล้มลงไปแล้วก็ครบหนึ่งนาทีพอดี
“หลับไปก่อนแล้วกัน”
ตึง!
ฉันใช้มือฟาดที่คอครั้งเดียวก็สลบแล้วเดินไปเอาชิปแล้วมองหมอนั้นอย่างสมเพช
“กระจอกชะมัด”ฉันสะบัดหน้าหนีแล้วเปิดหน้าต่างที่มีเสือขาวพันธุ์ผสมลอยอยู่และมีคนคนหนึ่งที่ฉันรู้จักเป็นอย่างดีนั้งอยู่บนหลังเสือตัวนั้นอย่างไม่เกรงกลัว
“เป็นนายจริงๆด้วย”
“ไม่ต้องพูดมาก ไอ้สวะขึ้นมาสิ”
“เออ” ฉันกระโดดนั้งบนหลังเบสเตอร์แต่ต้องสำรวมเล็กน้อย(ใส่กระโปรงอยู่)ซันซัสมองฉันนิดหนึ่งพอฉันสบตาไอ้บอสนี้ก็หลบตา
“เฮ้ เจ้าชายของไปนั้งด้วยสิ ชิชิชิ”ฉันมองเบลเฟกอลที่ตะโกนขึ้นมาเพิ่งรู้นะทุกคนยืนมองฉันกบไอ้บอสนี้ฉันเลยถือโอกาสจะเอาโยนชิปให้แต่เบสเตอร์ก็ขยับทำให้โยนไปไม่ได้ เขวี่ยงลงไปเลยแล้วกัน ผลลัพธ์โดนหัวดีโน่เต็มๆ
“ดีโน่ ขอโทษน้า T/ \T”
“มะ ไม่เป็นไร ครอก”พอดีโน่พูดจบสลบไปทันทีสงสัยเขวี่ยงแรงไปและเบสเตอร์ก็วิ่งบนอากาศทันที่
“นี้ บอส เมื่อกี้บอสเป็นคนส่งให้เบสเตอร์ขยับใช่ไหม”ฉันว่าอย่างโมโห
“เบสเตอร์มันจะทำอะไรก็เรื่องของมัน ไม่เกี่ยวกับฉัน “ หนอย ไอ้บอสตรรไลเอย
“ไม่อยากเชื่อ แล้วตอนแกแต่งเป็นหญิงแล้วตลกขนาดนี้”พอซันซัสพูดแบบนั้นฉันก็ชะงักทันที ฉันก้มหน้าลงให้ผมสีขาวปิดหน้า จะบอกความจริงดีไหมนะ
“บอส”
“อะไร ไม่ชอบที่ฉันว่าหรือไง ไอ้สวะ”
ถ้าบอกจะเป็นยังไงนะ
“เฮ้ ฟังอยู่หรือเปล่า”
ความสัมพันธ์จะเป็นยังเหมือนเดิมหรือเปล่า
“เฮ้ย”ซันซัสหันมาทางฉันแล้วตกใจเล็กน้อย เพราะตอนนี้น้ำตากำลังคลอตาฉันอยู่พอเห็นว่าไอ้บอสนี้มองอยู่ ฉันรีบเอามือบังหน้าเอาไว้ทันที
“แค่นี้ ต้องร้องไห้เลยหรือไง”
“พูดอะไรน่ะ รีบกลับกันเถอะ”
“บอกฉันมาซะ คิดอะไรก็พูดออกมาสิ”ซันซัสจับหน้าฉันให้สบตาสีแดงเลือดสวยดูลึกลับคู่นั้น
“บอส สัญญาณได้ไหมล่ะว่าฉันกับทุกคนจะยังเป็นเหมือนเดิม”ฉันพูดพรางสะบัดหน้าไปทางอื่น
“พูดอะไรของแกเนี่ย”
“ฉัน”
“…”
“เป็น”
“…”
“ผู้หญิง"
ขอโทษนะ
Duck-
Fly 
ความคิดเห็น