คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : [SF] >HanHyuk< Someword Part 2 < 25% >
.
.
.
“ฮยอกแจ นี่...ตื่นได้แล้ว มีคนมารับแน่ะ” เสียงใสของซองมินที่กำลังปลุกฮยอกแจที่กำลังนอนอยู่ แต่ทั้งเขย่า ทั้งผลัก ทั้งถีบแล้ว ก็ไม่ลุกสักที
“อย่าหาว่าฉันไม่บอกนายก็แล้วกัน ชิ” เสียงติดงอนของซองมินบอกพร้อมขยี้หัวฮยอกแจก่อนเดินออกไปตามคนที่มารับฮยอกแจให้ไปปลุกเอง
แล้วนาย
“ฮยอกแจ ฮยอกแจ ตื่นได้แล้วครับ ไปเรียนเถอะ” เสียงนุ่มดังขึ้นหลังจากที่เปิดประตูห้องเข้ามาอย่างแผ่วเบา
“อืม... ไม่เอาอ่า~ ซองมินอ่า~”เสียงเล็กออดอ้อนทำเอาคนปลุกใจเต้นไม่เป็นส่ำ
“นี่... พี่ไม่ใช่ซองมินนะ ตื่นเถอะ”
“...” เงียบ ยังไม่มีสัญญาณจากฮยอกแจในกรณีใดๆทั้งสิ้น
“ไม่ตื่นพี่จะจูบนะ” ร่างเล็กก็ยังไม่ขยับ แต่ร่างสูงค่อยๆนั่งลงกับเตียง พร้อมก้มหน้าเข้าไปใกล้ๆ ใบหน้าใสอยู่ใกล้จมูกของร่างสูงไม่ถึง 5 เซนฯ ลมหายใจร้อนเป่าแก้มใสของฮยอกแจ ริมฝีปากค่อยๆเลื่อนเข้าไปใกล้
พรึบ!
“อ๊ะ... อุ๊บ!!” เสียงตกใจถูกกลบด้วยริมฝีปากอย่างไม่ทันตั้งตัว
“เฮ้... พี่ฮันกยอง เข้ามาได้ยังไง ละ...แล้ว มา...เอ่อ...จูบผมทำไม” ใบหน้าใสพร้อมแก้มที่ติดสีแดงระเรื่อ
“พี่ไม่ได้จูบนายเลยนะ พี่แค่จะหอมแก้มนายเฉยๆ แต่นายดันตื่นก่อนแล้วหันหน้ามา ปากนายเลยโดนปากพี่นะ” อธิบายด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า
ได้กำไรตั้งแต่เช้าเลยวุ้ยตรู หุหุ -.+
“พี่มาทำไมเนี่ย” ฮยอกแจบอกด้วยใบหน้าที่ยังไม่ลืมตา มือทั้งสองข้างขยี้หัวตัวเองแล้วยังจะเอื้อมมือไปขยำหัวฮันกยองอีกด้วย - -*
“นี่ อย่า... พี่มารับเรานั่นแหละ”บอกพร้อมมือข้างหนึ่งจับมือทั้งสองข้างของฮยอกแจไว้ ส่วนอีกมือเอาไปยกเปลือกตาบางให้ลืมขึ้น
“ง่า มาทำไมอ่า ผมมีรถนะ ขับรถไปเองได้ เราไม่ใช่... เอ่อ...” ฮยอกแจบอกพร้อมกับหันหน้าหนีไปทางอื่น
“หึ... นั่นสินะ พี่จะมารับทำไม ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้เป็นอะไรกันเลย โทษทีนะ พี่ไปล่ะ” ร่างสูงบอกเสียงเบาพร้อมกับปล่อยมือข้างที่จับมือฮยอกแจออก ก่อนจะยิ้มเศร้าให้ฮยอกแจ เดินออกจากห้องไป แต่ทว่า...
“รอ 15 นาทีแล้วกัน ผมจะรีบลงไป” สร้างรอยยิ้มบางๆให้ฮันกยองเป็นอย่างดี...
ว่าแต่... 15 นาที วิ่งผ่านน้ำหรอฮยอกแจ =____=^
และก็เป็นดั่งว่า อีก 15 นาทีต่อมา ฮยอกแจลงมาด้วยชุดนักเรียนของตัวเองอย่างมาดมั่น และเซ็ตทรงผมตัวเองอีกครา ก่อนจะเดินลงบันไดขั้นสุดท้าย
“ไปกันรึยังพี่ฮัน” บอกก่อนจะเอียงคอถามเล็กน้อย โดนที่ไม่รู้เลยว่า ท่านั้นน่ะ ทำเอาฮันกยองทำหน้าไม่ถูก มันน่ารักเกินไป >.<
“...”
“พี่ฮัน!!! นี่! จ้องอะไรผมนักหนา” นานแล้วที่ฮยอกแจเห็นฮันกยองนิ่งเงียบแถมยังจ้องมาที่เค้า เค้าจึงสะกิดฮันกยองให้สติกลับมาเสียที
“หะ...หา?” ฮันกยองหันไปมองฮยอกแจซึ่งกำลังยิ้มบางๆออกมาอย่างไม่รู้ตัว
“ฮ่าๆๆ เมื่อกี้พี่เอ๋อชะมัด เอาล่ะ! ไปกันได้แล้ว” ฮยอกแจว่าก่อนที่แขนเรียวจะคล้องแขนของร่างหนาแล้วลากออกจากบ้านให้ขึ้นรถ แล้วขับไปยังจุดหมายทันที
ความคิดเห็น