[SF] SuJu Yaoi

ลำดับตอนที่ #4 : [SF] >KiHae< My Everything Part 4

.

.

.

            “เฮ้อ~ คิดถึงพี่ทงเฮจัง” เสียงน้องเล็กเรียววุคดังขึ้นแล้วล้มตัวลงนอนทับพุงของคังอินที่กำลังหลับ หลังจากวันที่ทงเฮไปเกาะนามิก็อาทิตย์กว่าแล้ว (พอดีอิคนแต่งมันขี้เกียจ 55) แต่ทงเฮก็โทรมาเรื่อยๆ ทำให้พวกเค้าคลายความคิดถึงไปได้เปราะหนึ่ง

            “นั่นดิ ป่านนี้คงเที่ยวสนุกแล้วแหงๆ” ฮยอกแจต่อแล้วล้มตัวลงนอนที่ขาของเรียววุคอีกต่อหนึ่ง แล้วหลับเหมือนคังอินและเรียววุค

            “ฉันอยากไปด้วยจัง” จากนั้นซองมินก็นอนที่พุงฮยอกแจต่อ และหลับไปเหมือนกัน

            “ที่นั่นคงสวยแล้วก็หนาวน่าดู” และคยูฮยอนก็นอนที่ขาของซองมินและหลับไปเหมือนกัน

            อะไรมันจะหลับง่ายขนาดนั้น ไอ้พวกนี้

            นี่คงเป็นความคิดของทุกคนที่นั่งอยู่ในห้อง ต่างก็อมยิ้มกับภาพตรงหน้า

            “เวลาพวกมันหลับนี่สบายหูดีจริงๆ โดยเฉพาะไอ้แสบคยูนี่ หลับนานๆจะดีมาก” ชินดงพูดพลางขยี้หัวคยูฮยอนที่หลับอยู่แล้วหัวเราะ คยูฮยอนที่ดูเหมือนจะยังไม่หลับ ซึ่งทำหน้ามุ่ย ทำให้ทุกคนหัวเราะตาม

            “นั่นสิ แล้วอีกอย่างจะได้ไม่มีใครแย่งขนมนายด้วยใช่ม๊า~?” ฮันกยองเอ่ยอย่างรู้ทัน ชินดงแค่ยิ้มๆตอบแล้วกินขนมต่อ

            “จะว่าไป เวลามันก็ผ่านไปเร็วจังเลยเนอะ แปปๆก็อาทิตย์และ” ฮีชอลบอกแล้วหันไปมองคนที่เหลือที่ยังไม่ได้หลับ

            “เฮ้ ต้นเดือนหน้ามีงานมหา’ลัยไม่ใช่หรอ” ลีทึกพูดขึ้นอย่างตกใจที่นึกอะไรออก

            “เออ~ ใช่ ตายและ อีกแค่ไม่ถึง 2 อาทิตย์ ฉันยังไม่ได้จัดเตรียมอะไรเลยอ่ะทึกกี้” ฮีชอลเอ่ยอย่างตกใจและทำตาโตใส่ลีทึก

            “เหอๆ รีบๆเตรียมซะนะ” เยซองบอก

            “ว่าแต่พวกนายจะทำอะไรให้คณะกันล่ะ” ชินดงที่ละจากการกินขนม หันหน้ามาถาม

            “ฉันอยากเปลี่ยนบทบาทเป็นพิธีกรแล้วล่ะ ฮ่าๆ” ฮันกยองตอบเป็นคนแรก

            “ฉันกะคังอินได้คุมเต็นท์ของคณะ” เยซองบอก

            “ผมก็เหมือนกันครับ” ซีวอนบอกบ้าง

            “ส่วนผมคงได้ทำบัญชีของคณะแหละมั้ง” คิบอมที่นั่งเงียบอยู่นาน (เพราะไม่มีบท) เอ่ยขึ้นต่อ

            “เรียวคงได้เล่นเปียโน ไม่ก็ร้องเพลงอีกเช่นเคย ว้าวๆ” ชินดงพูดแล้วทำเสียงตื่นเต้น

            “แล้วนายล่ะชินดง” ลีทึกย้อนถามบ้าง

            “ฉันก็ทำขนมไงล๊า~” ตอบคำถามแบบยิ้มๆ

            ♪~ ซา ทัง ชอ รอม ดัล คม ฮัล กอซ กา ทา แวน จี อา คา ชี อา ฮยัง กี โด นัล คอซ กา ทา ~♪

            * First Kiss – F.T Island

            เสียงโทรศัพท์ของฮีชอลดังขึ้นขัดจังหวะ โดยที่โดนฮันกยองแซวว่า ‘ริงโทนไม่เข้ากับนายเลยอ่ะ’ ปรากฏว่า ทงเฮโทรมานั่นเอง และเมื่อคนที่หลับๆอยู่ได้ยินฮีชอลบอกว่าทงเฮโทรมา ต่างคนก็ต่างใส่เกียร์หนึ่งลุกพรวดขึ้นมาพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย จนพวกคนที่ไม่ได้หลับสงสัยว่าพวกมันมีญาณวิเศษกันรึเปล่า

            “พี่ทงเฮ เป็นยังไงบ้าง เมื่อไหร่จะกลับเนี่ย พวกเราคิดถึงจะแย่อยู่แล้ว” เสียงเรียววุคเอ่ยนำเป็นคนแรก

            ‘พี่สบายดีเรียววุค ไม่ต้องเป็นห่วง อีกไม่กี่วันจะกลับแล้วล่ะ’

            “จริงเหรอ เย่ๆ คิดถึงนายจังเลย” ลีทึกเอ่ยต่อ

            ‘ผมก็คิดถึงพวกพี่เหมือนกัน’

            “นายไม่อยู่ล่ะเหงามากเลยล่ะ หนุ่มๆก็มาตามนายที่ห้องชมรมพี่ทุกวันเลยอ่ะ” ฮีชอลบอกพลางเหล่ตามองคิบอมที่ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่

            ‘แฮ่ๆ ผมขอโทษนะพี่’

            และอื่นๆอีกมากมายที่พวกเค้าได้คุยกัน เวลาไม่นานทงเฮก็วางสาย คังอิน เรียววุค ฮยอกแจ ซองมินและคยูฮยอนก็กลับมานอนกันเหมือนเดิม พวกฮีชอลก็คุยกันเรื่องชมรมต่อ มีแต่คิบอมคนเดียวเท่านั้นที่ไม่พูดอะไรเลยหลังจากที่ทงเฮวางสายไปแล้ว รู้สึกเคืองๆที่ฮีชอลบอกว่ามีผู้ชายมาตามทงเฮถึงห้อง แต่เค้าก็รู้สึกใจชื้นขึ้นมาเป็นกองเมื่อทงเฮบอกว่าคิดถึง เพียงแต่บอกแบบไม่เจาะจงเท่านั้น แต่ก็อาจจะหมายถึงเค้าด้วยก็ได้นี่นะ

            ตอนนี้เป็นเวลาเย็นแล้ว มหาวิทยาลัยก็ไม่ค่อยมีนักศึกษาแล้วเช่นกัน ส่วนพวกฮีชอลนัดกันว่าวันนี้จะไปนอนบ้านฮันกยอง จัดได้ว่าอาทิตย์ที่ผ่านมานี้ทั้งกลุ่มก็ไม่ค่อยจะได้กลับบ้านตัวเองเลย ทุกคนเลยคิดว่าจะกลับบ้านไปเอาของก่อนแล้วค่อยไปบ้านฮันกยอง ส่วนคิบอมก็บอกแค่ว่า ขอไปดึกๆหน่อยเพราะวันนี้เค้าจะไปเที่ยว

            “นายนะนาย เที่ยวบ่อยจริงๆเลยนะ” ซีวอนบ่นแล้วหันไปเบ้ปากใส่คิบอม

            “เรื่องของฉันน่า ไปล่ะ” พูดจบก็เดินออกไป ปล่อยให้เพื่อนๆมองหน้ากันราวกับจะบอกว่า คิบอมมันเป็นอะไรไปอีกคนล่ะเนี่ย

            ที่ผับแห่งเดิม

            คิบอมเดินเข้ามาแล้วสอดส่ายสายตาหาหญิงสาวที่เค้านัดไว้ ไม่นานก็เห็นหญิงสาวคนนั้นนั่งอยู่ที่เคาท์เตอร์พร้อมดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์

            “มาช้าจังเลยนะคิบอม” เมื่อหญิงสาวเห็นคิบอมก็ตรงเข้าไปหาแล้วเอามือสองข้างของเธอคล้องคอคิบอมเอาไว้

            “ฉันมาได้ก็ดีแล้วล่ะ ไปนั่งกันเถอะ” แล้วคิบอมก็พาหญิงสาวไปนั่งที่โต๊ะที่ดูเหมือนจะเป็นมุมอับซะด้วย และไม่ต้องพูดถึงว่าจะเกิดอะไรต่อ ทั้งคู่ก็นัวเนียกันน่ะสิ!

ๆ

            ฉันล่ะหมั่นไส้แกแทนทงเฮมันจริงๆเล๊ยยยยย

            คนแต่งเริ่มอินค่ะ 5555

.

.

.

            และวันนี้ก็เป็นวันที่ทงเฮกลับมาแล้ว ทุกๆคนต่างตื่นเต้นยินดีมาก ยกเว้นแต่คิบอมที่เฉยๆไม่ได้พูดอะไร แต่ก็มีแอบดีใจที่ได้เจอทงเฮแล้ว ก่อนร่างบางจะกลับมา ก็มีบางคำถามที่เพื่อนๆเค้าถามคิบอมเกี่ยวกับผู้หญิงแต่ละคน คิบอมมักจะตอบได้เสมอ แต่พอเจอคำถามที่เกี่ยวกับทงเฮเมื่อไหร่ คิบอมจะเปลี่ยนแววตาเป็นเฉยชาและเดินออกจากวงไปทันที ทำเอาเพื่อนๆคาดเดาอะไรได้หลายๆอย่าง และตอนนี้ทงเฮก็มาถึงที่มหา’ลัยแล้ว เพื่อนๆต่างเฮกันยกใหญ่และกอดทงเฮซะจนตัวเล็กกว่าเดิม

            “นี่ๆๆ ทงเฮไปแค่ 2 อาทิตย์นะ ไม่ใช่ 2 ปี” คังอินปราม ทุกคนที่กอดทงเฮก็ต้องเอามือออกจากร่างเล็ก

            “ก็คิดถึงนี่~” ฮยอกแจพูดแล้วหน้าถูกับแขนของทงเฮ

            “ฮ่าๆ วันนี้ตอนเย็นๆพวกนายว่างกันมั้ย” ทงเฮถาม

            “ว่างสิๆๆๆ พี่จะทำตามสัญญาแล้วใช่ม๊า~” คยูฮยอนพูดอย่างตื่นเต้น

            “ใช่แล้ว~” ทงเฮตอบรับเสียงใส คิบอมเบะปากแล้วพูดออกมา

            “ฉันไม่ว่างนะ ไม่ไป!” เมื่อพูดจบทุกคนต่างหันไปมองคิบอม เพียงแต่ทงเฮที่กระตุกยิ้มขึ้นมา

            “ก็ดี ไม่ไปซะก็ดี อ้อ! ฉันลืมไป นายคงไปคั่วสาวเหมือนเดิมล่ะสินะ” ทงเฮพูดแล้วมองคิ        บอมด้วยสายตาเย้ยหยัน คิบอมมองกลับอย่างเยาะเย้ย

            “ฉันไม่เหมือนนายหรอกนะทงเฮ ที่ทำตัวเหมือนคนไร้ค่า!!!!” หลังจากคิบอมพูดจบก็เดินออกไป ทงเฮได้แต่เงียบและก้มหน้าลง จนเพื่อนๆรู้สึกใจเสีย

            “เฮ้ย! ทงเฮ ช่างมันเถอะ ไม่ต้องไปสนใจมัน” และเยซองเองที่เป็นคนปลอบพร้อมกับลูบหัวร่างบางที่เอาแต่ก้มหน้า แต่เมื่อทงเฮเงยหน้าขึ้นมาทุกคนก็ได้แต่ประหลาดใจ เพราะทงเฮกำลัง...ยิ้ม แต่แววตากลับไม่ได้ยิ้มด้วยเลยสักนิด

            “อ่า...เอ่อ คือ พี่ว่าเราไปเรียนกันเถอะนะ แล้วตอนเย็นก็เจอกันหน้าหอแล้วกัน” ลีทึกชิงตัดบทก่อนที่จะเกิดอะไรมากไปกว่านี้ จากนั้นทุกคนก็แยกย้ายไปเรียน

            ตอนเย็น

            ทั้งกลุ่มที่ยกเว้นคิบอมต่างก็มาพร้อมหน้ากันที่หน้าหอแล้วต่างก็ขับรถไปที่ย่านเมียงดงทันที ใช้เวลาไม่นานก็มาถึง ทงเฮซึ่งได้โทรบอกให้แจจุงจัดร้านรอแล้วเพราะวันนี้เค้าจะเหมาทั้งร้าน หลังจากนั้นก็ได้นำทุกคนมาที่ร้านของแจจุงทันที

            “ว้าวววว~ สวยมาก~~~” คังอินเอ่ยคนแรกเมื่อได้เห็นร้านที่ตกแต่งใหม่ของแจจุงแล้ว ทุกคนพยักหน้าตามและเดินชมรอบๆร้าน ต่างก็เอ่ยปากชมไม่หยุด ทำเอาแจจุงเจ้าของร้านยิ้มแก้มปริ

            ร้านไอศกรีมและเครื่องดื่มร้านนี้ ถูกตกแต่งด้วยวอลเปเปอร์ซึ่งเป็นแบบทรงกลมและสี่เหลี่ยมแบบลายสก๊อตโดยการผสมผสานสีชมพู ขาวและน้ำตาลเข้าไว้ด้วยกันอย่างลงตัว โต๊ะกระจกกลมก็ถูกเอาผ้ามาปูซึ่งผ้านั้นเป็นลายสก๊อตสีชมพู-ขาว และบนโต๊ะก็มีแจกันใส่ดอกไม้เล็กๆ

            “พี่เลือกเอาดอกคาร์เนชั่นมาใส่ล่ะ สวยใช่ม๊า~ ความหมายของคาร์เนชั่นแต่ละสีก็ดีเหมือนกัน”เมื่อแจจุงเห็นทงเฮยืนมองดอกไม้ที่อยู่ในแจกันของแต่ล่ะโต๊ะก็เดินเข้ามาทัก

            “สวยมากเลยพี่ ว่าแต่ใครให้พี่เลือกดอกคาร์เนชั่น แล้วก็พวกทรงกลมทรงสี่เหลี่ยมนี่ล่ะ?” ทงเฮย้อนถามและยิ้มหวานให้ อยู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นว่า

            “จะใครซะอี๊ก~ ถ้าไม่ใช่พี่ยุน จริงมั้ยล๊าพี่แจ~” เป็นเสียงของลีทึกนั่นเอง แซวจนแจจุงอายม้วนไปแปดตลบ

            จากนั้นทุกคนต่างก็สั่งและโซ้ยทั้งเครื่องดื่มและขนมของร้านนี้ อุดหนุนซะของหมดเกลี้ยง และเมื่อไม่มีอะไรให้กินแล้วทุกคนก็ขอกลับบ้าน และอีกอย่างตอนนี้มันก็เป็นเวลาเกือบ 3 ทุ่มแล้วด้วย เพียงแต่ทงเฮคนเดียวที่ขอตัวแยกออกไปคนเดียว

            ที่ผับ เวลา 09.18 PM

            หลังจากทงเฮออกมาจากร้านแจจุงแล้วเค้าก็ตรงมาที่ผับทันที โดยเค้าก็น่าจะเดาถูกว่าคิบอมก็น่าจะมาผับนี้และยังไม่กลับ เป็นดังคาดหมายไว้ คิบอมกำลังดื่มอยู่กับสาวๆที่โต๊ะ ส่วนทงเฮก็ขอไปสลัดคราบนักศึกษา และเดินออกมาจากหลังร้านด้วยเสื้อแหวกคอลึกสีดำลายทองดูเซ็กซี่ สร้อยไม้กางเขนถูกแขวนประดับอยู่ที่ลำคอขาว กางเกงขายาวสีขาวซึ่งมันออกจะรัดๆซักหน่อย ส่งผลให้ร่างบางเป็นที่จับจ้องทันที ไม่รอช้า ร่างบางก็ขึ้นไปเต้นอยู่กลางฟลอร์ และต่างก็มีหนุ่มๆเข้ามาเต้นกับทงเฮมากมาย หนึ่งในนั้น คือคิบอม!

            เมื่อทงเฮรู้ว่าคิบอมขึ้นมาด้วย เค้าก็เลี่ยงจากคนอื่นๆเข้าไปหาคิบอมทันที ทำให้คิบอมได้ใจ ทั้งล้วงทั้งจับของทงเฮมั่วไปหมด ส่วนทงเฮก็ยั่วโดยการเอาต้นขาไปสัมผัสกับแกนกลางของคิบอม และเอามือลูบไล้ที่หน้าอกของคิบอมลงไปเรื่อยๆจนเกือบจะถึงส่วนล่าง ทำให้เส้นความอดทนของคิบอมขาดออก คว้ามือทงเฮเดินไปที่เคาท์เตอร์และขอกุญแจเพื่อเปิดห้องชั้นบนทันที

++++++++++ NC ++++++++++

ใครจะอ่านกด Ctrl+A นะคะ

ถ้าไม่อ่านก็ข้ามไปเลย

            เมื่อคิบอมได้กุญแจห้องแล้ว ก็รีบเดินขึ้นไปทันที ทงเฮไม่ยอมขัดขืนแม้แต่นิดเดียว กลับยิ้มหวานและเดินตาม เมื่อมาถึงห้อง คิบอมก็จัดการเหวี่ยงทงเฮขึ้นเตียงและคร่อมทันที

            “ยั่วจังเลยนะคนสวย” คิบอมพูดแล้วก้มศีรษะ ลงมาไซร้ซอกคอทงเฮ และอีกมือที่ล้วงไปใต้เสื้อของทงเฮ ร่างสูงก้มลงไปขบเม้มบริเวณอกให้เป็นรอยแดงได้ 2-3 รอย เเล้วเงยหน้าขึ้นประกบจูบที่ดุดันต่อทงเฮต่อ ลิ้นร้อนเลียริมฝีปากบางอย่างรุนแรง ก่อนจะค่อยๆแทรกไปแลกความหวานของกันและกัน

            “อ๊ะ อื้อ~ อื้ม ~~ “ทงเฮครางหนักในลำคอ มือหนึ่งของคิบอมลูบไล้ปุ่มนูนสีชมพูที่ตั้งชันของเค้า เเละอีกมือที่ไล้จากด้านหลังลงไปถึงขอบกางเกง ล้วงมือเข้าไปในกางเกงด้านหลัง ลูบสะโพกอย่างเร่าร้อน เเละดึงกางเกงกับชั้นในของดงเเฮออกมาพร้อมๆกัน

            “อ๊า อ๊า อ๊ะ” เมื่อคิบอมถอนจูบทงเฮก็ครางหนักอีกครั้งเมื่อถูกร่างหนารุกล้ำทั้งสองทางแบบนี้

            คิบอมยิ้มกริ่มเมื่อได้ยินเสียงคราง ก่อนจะถอดเสื้อและกางเกงของตนออกให้เหลือแต่บ๊อกเซอร์ และจัดการตัวเองให้ขนาบไปกับทงเฮ ก้มลงไปดูดดุนตุ่มสีชมพูนั่นอีกครั้ง แต่ทงเฮกลับตัวให้คิบอมลงไปอยู่ใต้ร่างเค้าแทน พร้อมกับประกบริมฝีปากชมพูเข้ากับริมฝีปากหนา ลิ้นเรียวกระหวัดกันอย่างดุเดือดและเร่าร้อน ทงเฮผละออกมา พร้อมใช้ปากดึงบ๊อกเซอร์ของคิบอมลง ส่งผลให้เห็นส่วนของคิบอมที่ชูชันขึ้นอย่างชัดเจน และเลื่อนหน้าลงไปยังส่วนนั้นของคิบอมที่ชูชัน จมูกโด่งไล้ไปตามความยาว ลมหายใจร้อนๆรดลงบนแกนกายของคิบอม

            “อ๊า ทงเฮ อื้มมมม~” ไม่รอช้า ริมฝีปากบางก็เข้าครอบครอง ลิ้นเรียวเลียวนไปมาที่ปลายส่วน ทั้งดูดทั้งเม้ม ใช้ลิ้นกดที่ปลายส่วน เร่งการขยับปากมากกว่าเดิม จนน้ำสีขาวขุ่นปริ่มออกมา

            คิบอมครางเสียงนุ่มด้วยความต้องการ แต่เพียงไม่นานที่ทงเฮได้ครอบครองมัน ก่อนที่ตัวเค้าจะปลดปล่อย ร่างหนาก็ดึงทงเฮขึ้นมาพร้อมพลิกตัวเองให้ทาบทับไปกับทงเฮ จัดการให้ทงเฮลงไปอยู่ใต้ร่างเค้าอีกครั้ง พร้อมก้มลงไปดูดดุนตุ่มสีชมพู

            “อ๊ะ คิบอม อ๊า” ทงเฮครางเล็กน้อยแล้วกดหัวคิบอมให้ก้มลงมาอีก ปฏิเสธไม่ได้ว่าตัวเค้าเองก็มีอารมณ์เหมือนกัน คิบอมค่อยๆเลื่อนหน้ามายังหน้าท้อง เลียวนรอบสะดือก่อนจะเลื่อนหน้าลงมาดูตรงแกนกายของทงเฮที่ดูเหมือนจะมีอารมณ์ คิบอมเงยขึ้นไปมองทงเฮที่มองเค้าอย่างเย้ายวน ทำเอาคิบอมยิ้มเจ้าเล่ห์ๆแล้วประกบปากกับริมฝีปากสีชมพูของทงเฮอีกครั้ง

            “อื้ออ~ อืมมมม” ทั้งสองแลกลิ้นกันอย่างสนุกสนาน ก่อนที่คิบอมจะเป็นฝ่ายถอนจูบแล้วเลียตั้งแต่ไหปลาร้าลงมาถึงหน้าท้อง คิบอมละจากหน้าท้องก่อนจะเอามือข้างหนึ่งจับส่วนนั้นของทงเฮแล้วรูดขึ้นลงอย่างรุนแรงและรวดเร็ว ส่วนอีกมือหนึ่งก็ขยี้ยอดอกชมพูข้างบนไปด้วย

            “อ๊ะ คิบอม อ๊ะ อื้อ” ทงเฮครางเสียงดังเพราะถูกรุกทั้งสองทาง แล้วยึดเอาไหล่ของคิบอมเป็นหลักก่อนจะขยับสะโพกตามมือของร่างหนาที่รูดขึ้นรูดลงกับส่วนของเค้า

            “อ๊ะ อึก อ๊า~~” ทงเฮครางเสียงดังก่อนจะปลดปล่อยน้ำหวานสีขาวขุ่นออกมาใส่มือคิบอม ก่อนที่ร่างหนาจะเลียมือที่มีแต่น้ำหวานของทงเฮ

            “มาต่อกันเถอะที่รัก” พูดจบคิบอมก็แหวกขาทงเฮ แล้วสอดนิ้วใส่ช่องทางอ่อนนุ่มของทงเฮเพื่อเป็นการเบิกทาง น้ำหวานสีน้ำนมของทงเฮที่เค้าเลียออกจากมือยังไม่หมด อาจจะเป็นเจลหล่อลื่นที่ดีในการเบิกทาง

            “อ๊า อึก อื้อ” ทงเฮครางหนักขึ้นเมื่อคิบอมเพิ่มเป็น 3 นิ้วแล้วดึงเข้าดึงออก จนไปโดนจุดกระสันของเค้า จากนั้นร่างสูงก็ค่อยๆถอดนิ้วออกและบอกทงเฮซึ่งทำให้ทงเฮยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นมาอีกครั้ง

            “ขึ้นเองหน่อยนะทงเฮ” ร่างบางไม่ตอบรับเพียงแต่ค่อยๆปล่อยมือจากไหล่ของคิบอม ค่อยๆจับแกนกลางของร่างหนาและค่อยๆดันสะโพกให้ส่วนของคิบอมเข้าไปในร่างกายเค้าอย่างช้าๆ

            “อ๊า อ๊ะ อ๊ะ~” ทงเฮครางอีกเมื่อส่วนของคิบอมไปโดนจุดของเค้าอีกครั้ง

            “ขยับหน่อยสิ” คิบอมบอก ทงเฮเชิดหน้าขึ้น ยึดไหล่ของร่างหนา และขยับสะโพกให้เร็วและแรงขึ้น

            “อ๊า ทงเฮ สุดยอดมาก อ๊ะ อ๊า” คิบอมครางอย่างสุขสม พร้อมจับสะโพกของทงเฮ แรงขยับสะโพกของทงเฮทำให้เตียงขนาดใหญ่ของทางร้านสั่นหงึกๆอย่างหน้ากลัวมันจะหัก ส่วนคิบอมก็ขยับสวนทางและกระแทกเข้าออกอย่างแรงจนของเค้าหลุดออกมาจากช่องทางของทงเฮแล้วครั้งหนึ่ง

            “อ๊า~ อ๊ะ อ๊ะ” ทงเฮรีบกระแทกลงแกนกายของคิบอมอีกครั้งและเริ่มขยับต่ออย่างถี่รัว

ให้ขยับแล้วกดลงมาที่แกนกายของเค้าอีกด้วยความต้องการ พร้อมกับให้ขยับอย่างถี่รัว จนร่างเล็กครางไม่เป็นภาษา

            “อ๊ะ คิบอม อ๊า~” ทงเฮคราง ก่อนที่เค้าและคิบอมจะปลดปล่อยออกมาพร้อมๆกัน ทงเฮล้มตัวลงไปนอนด้วยความอ่อนแรง คิบอมมองที่ต้นขาของร่างเล็กก่อนจะก้มลงไปทำความสะอาดให้ เมื่อเสร็จแล้วร่างบางก็เลียหน้าท้องแกร่งของคิบอมเพื่อทำความสะอาดให้เช่นกัน ก่อนที่ทั้งคู่จะแลกลิ้นกันอีกครั้ง

            “อื้มมมม~” ทงเฮครางและใช้มือจิกที่ไหล่เมื่อรู้ว่าตัวเองเริ่มหายใจไม่ออก ก่อนที่คิบอมจะกดจูบหนักลงไปที่ริมฝีปากบางอีกครั้งและถอนจูบออกด้วยความเสียดาย

+++++++++ จบเขต NC ++++++++++

            “เหนื่อยแล้วหรอทงเฮ” คิบอมถามทงเฮแล้วยิ้มให้

            น่าแปลกที่มันไม่ใช่รอยยิ้มเจ้าเล่ห์แต่อย่างใด

            ยิ้มแบบจริงใจงั้นหรือ?

            “ใช่ ฉันเหนื่อย พรุ่งนี้ก็มีเรียนไม่ใช่หรอ งั้นฉันกลับก่อนล่ะกัน” พูดอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะใส่เสื้อผ้าและเดินออกจากห้องไป คิบอมได้แต่มองตามและคิดอะไรบางอย่าง

...

            “เมื่อคืนเจ็บมั้ยทงเฮ? ผมขอโทษนะ”

            “ไม่เป็นไรหรอกคิบอม ฉันมึความสุขมากนะ”

            “งั้นเหรอ ผมดีใจจัง กลัวว่าคุณจะเจ็บ ผมรักทงเฮนะ”

            “ขอบคุณนะคิบอม ขอบคุณที่รักฉัน ฉันก็รักคิบอมนะ”

…

            บทสนทนาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักของทั้งคู่ที่ก่อด้วยกันมาเป็นเวลานาน ประโยคบอกรักของ

ตัวเองที่เคยบอกทงเฮลอยเข้ามาในหัวใจ คิบอมหลับตาลงแล้วคิดอย่างไม่เข้าใจ ตอนนี้หัวใจเค้าสับสนกับความคิดของตัวเอง ความคิดที่ว่าเค้าอาจจะกระทำกับทงเฮไม่เหมือนคนอื่นๆ การกระทำที่อ่อนโยน ที่เค้าไม่เคยได้เอาไปทำกับใคร

            “ทำไมเลิกกับทงเฮล่ะ?”

            คิดอะไร... ซักหน่อย

            “ถ้าฉันมันส่ำส่อน แล้วนายจะมาจูบฉันทำไม!”

            “ฉันไม่เหมือนนายหรอกนะทงเฮ ที่ทำตัวเหมือนคนไร้ค่า!!!!”

            คำถามของเยซองที่เคยถามและเคยบอกเค้า กับประโยคที่ทงเฮพูดกับเค้าและที่เค้าพูดกับทงเฮเมื่อไม่นานนี้ก็ได้ลอยเข้ามา

            นายไม่ได้ไร้ค่าหรอกทงเฮ

            คนบางคนต่างหาก

            ที่ไม่ได้มองคุณค่าในตัวนายเลย

 
2BC

- - - - - - - -

NC จนได้ - -* ครั้งแรกในชีวิตเลยนะเนี่ย
ไรเตอร์จะเน้นบรรยายมากกว่าคำพูดนะคะ
เพราะมันบิ๊วท์ง่ายแล้วก็จิ้นง่ายกว่าอะ แหะๆ
ตอนต่อไปจะจบแล้วนะคะ ช่วยติดตามแล้วก็
เม้น+โหวตเป็นกำลังใจด้วยนะ