[SF] SuJu Yaoi

ลำดับตอนที่ #3 : [SF] >KiHae< My Everything Part 3

.

.

.

            “คิบอมคะ ชอนซาเข้าชมรมแล้วนะคะ แล้วเจอกันค่ะ” หญิงสาวพูดพร้อมก้มลงหอมแก้มคิบอม แล้วเดินออกไป

            “แหม มาคั่วหญิงอยู่ที่นี่นั่นเองหรอคิบอม” เยซองที่ยังไม่ได้ไปเข้าชมรมเอ่ยขึ้นเมื่อเดินผ่านห้องๆหนึ่งที่แง้มไว้ เค้าก็เห็นคิบอมที่กำลังจูบกับหญิงสาวคนหนึ่งอยู่

            เยซอง หรือ คิมจองอุน หนุ่มตาตี๋หน้าซาลาเปา ปี 4 คณะเศรษฐศาสตร์ เพื่อนสนิทของคังอิน เป็นพี่ชายคนล่ะแม่กับเรียววุค

            “เอาเถอะพี่... ให้ผมไปด้วยได้มั้ย” คิบอมไม่ได้เถียงอะไร แต่ขอเดินไปกับเยซองด้วย

            “เอาสิ ดีเหมือนกัน ฉันจะได้ไม่เหงา” แล้วทั้งคู่ก็เดินตรงไปยังห้องชมรม พลางพูดอะไรเรื่อยเปื่อยไปตามภาษา

            “เอ่อ คิบอม พี่ขอถามอะไรหน่อยได้มั้ย” แล้วเยซองก็เอ่ยสิ่งที่คาใจอยู่ออกไป คิบอมชะงักแล้วหันมามอง

            “อะไรฮะ?”

            “ทำไมเลิกกับทงเฮล่ะ?” ใช่แล้ว นั่นอาจเป็นคำถามที่ใครๆก็อยากจะรู้ ในเมื่อเมื่อก่อน หวานกันจนคนอื่นเค้าอิจฉา แถมยังคบกันมานานแล้วด้วย

            “คำถามนี้ ผมคงให้คำตอบไม่ได้หรอกครับ แล้วแต่พี่จะคิดแล้วกัน” จากแววตาที่สดใสเมื่อครู่ กลับกลายเป็นเฉยชาและเมินเฉยเมื่อได้ยินเรื่องนี้

            “ไม่เป็นไร เพียงแต่พี่อยากให้นายคิดอะไรซักหน่อยเท่านั้น” เยซองพูดเป็นปมแล้วเดินนำหน้าให้เร็วกว่า

            คิดอะไร... ซักหน่อย

            ณ ชมรม

            “เฮ้ย! เดินเหม่อมาเชียวคิบอม จะชนประตูอยู่แล้วไม่รู้เรื่องเลยเรอะ!?” เสียงร้องดังขึ้นหน้าห้อง ทุกคนต่างหันไปมองก็เห็นฮยอกแจว่าคิบอม

            “อ้าว - -* ฉันไม่เห็น ว่าแต่ไอ้คยู กะพี่ชินดงล่ะ” คิบอมพูดแล้วทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ที่อยู่ติดกับทงเฮซึ่งเมื่อกี้ฮยอกแจนั่ง ทงเฮหันมามอง แต่ก็หันไปมองหนังสือในมือต่อ คิบอมเบ้ปากใส่

            “ไปซื้อขนมอะ เดี๋ยวคงมา” ฮันกยองบอก

            “มาแล้วคร๊าบ~” ถ้าให้เดาหลายๆคนก็คงจะรู้ว่าเป็นเสียงใคร คยูฮยอนนั่นเอง เสียงมาก่อนตัวซะอีก

            “เสียงมาก่อนตัวอีกนะไอ้แสบ” แล้วก็เจอซองมินว่าเข้าให้ คยูฮยอนได้แต่ยิ้มแห้งๆ

            “พี่ชินดง อย่าแย่งขนมผมเซ่” เสียงเรียววุคเถียงกับชินดงที่กำลังแย่งขนมในมือเค้าไป

            “อะไรเล่า เรียวก็เอาห่ออื่นเด้” ชินดงเถียงกลับ

            ชินดง หรือ ชินดงฮี ปี 4 คณะคหกรรม หนุ่มร่างท้วม แต่อบอุ่น ชอบเสียสละให้เพื่อน (แล้วเมื่อกี้มันเสียสละตรงไหนฟร่ะ?) เป็นทั้งพี่+เพื่อนสนิทกับทุกๆคน

            “เชอะ เอาห่อนี้ก็ได้ แบร่!” แล้วเรียววุคก็ยอมแพ้ หยิบขนมห่อใหม่แทน แต่ก็มิวายแลบลิ้นให้ชินดง

            “ฮยอกแจ ฉันอยากเข้าห้องน้ำ ไปด้วยกันหน่อย” ซองมินเรียกฮยอกแจที่นั่งอยู่บนพรมที่พื้นข้างๆตน

            “ผมไปเป็นเพื่อนป่ะ?” เสียงที่ไม่ได้รับเชิญ คยูฮยอน (อีกรอบ)

            “ยุ่ง!” แล้วคยูฮยอนก็โดนซองมินว่าอีกแล้ว (น่าสงสาร *0*) จากนั้นซองมินก็เดินออกห้องไปพร้อมกับลากฮยอกแจออกไปด้วย

            ทำไมต้องฉันว่ะ?

            ไอ้คยูมันอาสาเมื่อกี้ทำไมไม่ไปกับมัน

            ลากฉันมาทำเพื่อ?

            ฉันกำลังนั่งกินขนมอยู่นะไอ้กระต่ายบ๊อง!!!

.

.

.

            วันนี้เป็นวันศุกร์ เป็นวันที่ทงเฮไม่มีเรียน ฉะนั้นทงเฮเลยนัดหนุ่มออกไปเที่ยวตอนค่ำๆ ทงเฮแต่งตัวเป็นเสื้อแขนยาวสีครีมพิมพ์ลายคอกว้าง ผ้าพันคอหลวมๆสีน้ำตาลสลับดำ กางเกงขายาวสีขาว รองเท้าผ้าใบสีน้ำตาล ควงกุญแจรถแจ๊สสีแดงแปร๊ดของพี่ชายแล้วขับออกไป ณ ที่หมายทันที

            “มาแล้วหรอครับน้องทงเฮ” เมื่อมาถึงที่หมายนั่นคือร้านที่คล้ายๆผับแห่งหนึ่ง เสียงเรียกของชายหนุ่มเรียกทงเฮเหมือนเห็นเค้าเดินเข้ามาในร้าน ทงเฮรีบเดินยิ้มเข้าไปหาทันที

            “มาเร็วจังนะฮะ พี่มินวู” ทงเฮกล่าวแล้วนั่งลงบนตักของชายหนุ่ม ที่ตอนนี้ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนคนปัจจุบัน พร้อมเอามือเรียวคล้องคอชายหนุ่มอย่างเสร็จสรรพ

            “แน่นอนครับ ใครจะให้คนสวยรอนาน” มือปลาหมึกล้วงลึกเข้าไปภายในเสื้อของทงเฮ ทงเฮยิ้มและผละออกลงมานั่งข้างๆแทน

            “สั่งอะไรรึยังครับ?” ทงเฮถาม มินวูพยักหน้าแล้วยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นมาดื่ม

            “เอ่อ... โทษนะฮะ ผมขอวอสก้าแก้วนึง” ทงเฮบอกบริกรที่มาบริการที่โต๊ะเค้า ไม่นานบริกรก็ยกแก้วที่มีเครื่องดื่มแอลกฮอล์มาให้ วอสก้าเป็นเครื่องดื่มที่แรงมาก แต่ทงเฮก็ไม่ได้ดื่มบ่อย นอกจากจะมาเที่ยวที่ผับแบบนี้เท่านั้น (ถ้างั้นก็ต้องบอกว่าบ่อยแล้วล่ะ - -^)

            “ไม่เมาแย่หรอทงเฮ” มินวูถามเมื่อเห็นทงเฮที่ดื่มวอสก้ากำลังสะลึมสะลือ

            “ไม่หรอกฮะ” นี่ขนาดไม่นะ ยังสะลึมสะลือขนาดนี้

            “คิบอมคะ คนมันเยอะนะคะ” แล้วเสียงผู้หญิงคนหนึ่งก็ดังขึ้นข้างๆโต๊ะของทงเฮ เธอกำลังเรียกชื่อของ คิบอม เมื่อทงเฮได้ยินก็ตาสว่างทันที พร้อมหันไปมองต้นเสียง

            “แต่ฉันอยากจูบเธอ” พูดจบริมฝีปากของคิบอมก็ประทับริมฝีปากหนาของตนลงบนริมฝีปากที่ทาด้วยลิปสติกของหญิงสาวทันที ทั้งสองจูบกันอย่างดูดดื่ม

            แต่ใช่ว่าคิบอมจะไม่เห็นทงเฮ

            เพราะเห็น จึงทำเช่นนั้น ...

            “อื้ม ทงเฮ” ไม่นานทงเฮก็ขึ้นคร่อมมินวูแล้วประกบจูบลงไปเช่นกัน เพื่อให้คิบอมเห็นบ้าง แล้วก็เป็นอย่างที่ใจอยาก ร่างเล็กเหลือบตามองร่างหนาน้อยๆก็เห็นคิบอมหันมาเห็นแล้วกัดฟันกรอดๆ แต่ก็ไม่ค่อยจะเข้าใจตัวเอง

            จบกันไปแล้ว แล้วทำไมเราถึงเป็นแบบนี้เนี่ย

            “แฮ่ก จูบเก่งจังเลยนะ” ทงเฮผละออกแล้วชมชายหนุ่มที่เลียริมฝีปากอย่างหื่นกระหาย

            “ขอตัวไปเข้าห้องน้ำแปปนะครับ” ทงเฮเดินเลี่ยงออกไปเข้าห้องน้ำ ซึ่งคิบอมก็ตามไปเช่นกัน

            “ไงทงเฮ” คิบอมเอ่ยด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ทักทงเฮที่กำลังเดินออกจากห้องน้ำ

            “ไงคิบอม” ทงเฮทักกลับด้วยคำพูดแบบขวานผ่าซากเหมือนคิบอม ทำให้คิบอมต้องกระชากตัวทงเฮแล้วฉุดไปยังมุมมืด

            “นี่! ทำอะไรของนาย ปล่อย!” ทงเฮพยายามดิ้นแต่ไม่เป็นผล ในเมื่อตัวเค้าเล็กและสูงไม่เท่าคิบอม แต่ยิ่งดิ้นเท่าไหร่คิบอมก็ยิ่งกอดรัดเค้าแน่นขึ้นมากเท่านั้น

            “ทำไม เป็นอะไรไปล่ะ เมื่อกี้ยังไปจูบไอ้นั่นอยู่เลย” คิบอมเอ่ยอย่างเหยียดหยาม พร้อมสายตาที่รังเกียจให้ทงเฮ ทงเฮค้อนขวับกลับมาจ้องหน้า

            “แล้วจะทำไม ปากฉัน นั่นก็แฟนฉัน เกี่ยวอะไรกับนาย” ทงเฮพูดอย่างเยาะเย้ย ใช่ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคิบอมล่ะ ในเมื่อตอนนี้ก็เป็นแค่คนรู้จัก

            “ฮึ ส่ำส่อนจังเลยนะ” ว่าจบคิบอมก็ประกบจูบลงไปบนริมฝีปากสีชมพูระเรื่อ ทงเฮตกใจ ตัวแข็งทื่อ แต่ก็ตอบรับคิบอมกลับไปอย่างคล่องแคล่ว ลิ้นเรียวทั้งสองกระหวัดกระเหวี่ยงกันอย่างเร่าร้อน สติของทงเฮเริ่มเลื่อนลางลงเรื่อยๆ รู้สึกว่าตัวเองตัวอ่อนระทวยจึงยกมือคล้องคอคิบอมไว้เพื่อไม่ให้ล้ม

            เวลาเนิ่นนานที่ทั้งสองจูบกัน ทงเฮเป็นคนได้สติก่อน จึงรวบรวมกำลังผลักอกคิบอมออกทันที

            “ถ้าฉันมันส่ำส่อน แล้วนายจะมาจูบฉันทำไม!” พูดจบก็หันหลังวิ่งออกไปทันที ปล่อยให้คิ      บอมยืนอึ้งกับคำพูดของทงเฮ

            นั่นสิ เค้าจะจูบทงเฮทำไม

            ความรู้สึกหวานที่ได้จูบกับทงเฮ

            มันหมายความว่ายังไงกันแน่

…

            “คิบอมคะ ไปนานจังเลยนะ” หญิงสาวเห็นคิบอมเดินเข้ามาแล้วก็รีบถลาไปเกาะแขน คิบอมมองหน้าเธอแล้วค่อยๆเอาแขนเธอออก ก่อนจะขอตัวกลับบ้าน และสั่งให้เธอกลับเอง

            ส่วนทงเฮ หลังจากวิ่งออกมาแล้วก็กลับมาที่โต๊ะแล้วทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพื่อไม่ให้มินวูสงสัย อยู่เพียงไม่นานก็ขอตัวกลับบ้านทันที

            ทงเฮนั่งอยู่บนรถที่ยังไม่เคลื่อนที่และยังไม่ได้สตาร์ท ปรับเบาะให้เอนลงแบบให้นอนได้ กำลังคิดอะไรต่างๆมากมาย เค้ายอมรับว่าเสียใจที่คิบอมว่าเค้าว่าส่ำส่อน ทั้งที่เค้าไม่ยอมให้ใครจูบหรือจับมือก่อนเลย แต่ที่จูบมินวูนั่นก็เพราะเห็นคิบอมนั่นแหละ อยากมาจูบผู้หญิงต่อหน้าเค้าเอง

            ปึง! ปัง!

            เสียงเปิดและปิดประตูรถดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ทำให้ทงเฮต้องหันไปมองเบาะข้างๆก็เห็นคิบอมที่ขึ้นมานั่งหน้าตาเฉย นี่เค้าไม่ได้ล๊อกหรอเนี่ย บ้าชะมัด!

            “ขึ้นมาทำไม นี่มันรถฉัน ลงไปนะ!” ทงเฮไล่ แต่คิบอมก็ยังนั่งเฉย แล้วหันมามองหน้าทงเฮพร้อมกระตุกยิ้มขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์

            “อะไรกัน ทีเมื่อก่อนเรายังเคยทำอะไรกันในรถเลยนะ” พูดแบบหน้าด้านๆ ทงเฮหันขวับมามอง หน้าขาวขึ้นสีระเรื่อ เม้มปากแน่นอย่างขัดใจ

            “แต่นั่นมันเมื่อก่อน ไม่ใช่ตอนนี้!” ทงเฮตวาด

            “งั้นตอนนี้ก็เอาเลยเป็นไง!” พูดจบคิบอมก็ข้ามเบาะไปยังเบาะคนขับที่ทงเฮนั่งแล้วเอนกายทับตัวดงเฮ ทงเฮตาโตแล้วดิ้นอย่างแรง

            “ออกไปนะ นายจะทำอะ...” ยังไม่ทันพูดจบปากสีชมพูระเรื่อของทงเฮก็ถูกปิดด้วยริมฝีปากหนาอีกครั้ง ลิ้นเรียวลากวนริมฝีปากก่อนจะสอดแทรกลิ้นร้อนเข้าไป ทงเฮหยุดดิ้นแล้วตอบรับสัมผัสของคิ   บอมอย่างเคลิบเคลิ้ม แต่คิบอมไม่ได้หยุดแค่นั้น!

            มือหนาของคิบอมสอดเข้าไปในเสื้อสีขาวของทงเฮ ทงเฮตาโตขึ้นอีกครั้งและพยายามจะดันตัวคิบอมออก แต่ไม่เป็นผล แรงเค้าสู้แรงคิบอมไม่ได้เลย น้ำตาไหลลงมาจากดวงตากลมโต พร้อมกับทงเฮที่หยุดดิ้นเพราะเค้าเหนื่อยแล้ว

            เหนื่อยเหลือเกิน …

            ทำไมต้องทำแบบนี้กับเค้า

            ไม่รักเค้าแล้วไม่ใช่หรอ

            อยากเลิกกับเค้าไม่ใช่หรอ

            เค้าไม่เข้าใจคิบอมเอาเสียเลย ...

            “ฮึก ฮึก...” เสียงสะอื้นของทงเฮดังออกมา

            เมื่อคิบอมเห็นว่าทงเฮหยุดดิ้นและมีเสียงสะอื้นก็ผละออกทั้งมือและปาก ก้มหน้ามองทงเฮที่กำลังหลับตา น้ำตาไหลลงมาอย่างไม่ขาดสาย คิบอมใจกระตุก มือหนาเอื้อมเข้าไปจะเช็ดน้ำตา แต่ก็ต้องชักกลับเข้ามา แววตาเปลี่ยนเป็นเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด แต่เสียดายเหลือเกินที่ร่างเล็กไม่ได้เห็นมัน จากนั้นทุกอย่างก็จบลง คิบอมเดินลงจากรถทงเฮ ทงเฮรับรู้ได้ว่าคิบอมลงไปแล้วก็ลืมตาขึ้น แต่น้ำตาก็ยังคงไหล หลังจากนั้น ทงเฮก็ขับรถกลับบ้าน

            รุ่งเช้า ทงเฮยื่นหนังสือลาที่คณะเพื่อที่จะขอพัก 2 อาทิตย์ และเรียนชดเชยทีหลังเท่าเวลาที่เสียไป ทำให้เพื่อนๆต่างแปลกใจมาก เมื่อถามทงเฮแล้ว ก็แค่บอกว่า ‘เหนื่อย’ และเพื่อนๆก็ไม่ถามอะไรอีก เพราะที่ทงเฮตอบแบบนี้เพื่อนๆต่างก็รู้ว่าทงเฮไม่อยากให้รู้และไม่อยากบอกใคร แต่เรื่องที่หลังจาก 2 อาทิตย์นี้แล้วนั่นคือเรื่องร้านของพี่แจจุงที่ยังไม่ได้บอกใครว่าจะแต่งร้านใหม่ ทงเฮไม่ผิดสัญญาแน่นอน โดยเฉพาะกับซองมินเนี่ย

            “ทงเฮ อย่าลืมสัญญาหลังจาก 2 อาทิตย์น๊า~” นี่คือเหตุผลที่ทงเฮไม่คิดจะผิดคำสัญญากับซองมิน ก็ทั้งอ้อนทั้งเอาแก้มมาถูกับแขนเค้าแบบนี้

            “ไม่ผิดแน่นอน แต่ตอนนี้ฉันต่อไปแล้ว แล้วจะติดต่อมานะ” หลังจากนั้นทงเฮก็บอกลาเพื่อนๆ พี่ๆ และน้องๆของเค้า แล้วขี่รถแจ๊สที่เค้าไปเอาของพี่มาขับกลับบ้าน

            “มันจะไปไหนของมัน รีบซะ!” ชินดงบ่นแล้วยัดขนมเข้าปากต่อ

            “นั่นสิ” คยูฮยอนเสริมทัพแล้วเล่นเกมส์กดต่อ

            “ว่าแต่เสาร์-อาทิตย์นี้แกไม่มีเรียนซักคนเลยรึไงเนี่ย” ฮีชอลบ่นแล้วเอามือกวาดหนังสือที่วางอยู่บนโต๊ะใส่กระเป๋า

            “ถูก!” ทุกคนตอบ ยกเว้นคนที่เรียนอยู่ปี 4 อย่างลีทึก เยซอง ฮันกยอง คังอินและชินดง

            “ดีเนอะ เห็นแล้วก็อยากกลับไปอยู่กับพวกเด็กปี2 ปี3” ฮันกยองบอก

            “แสดงว่าพี่ไม่อยากจบหรอฮะ” คยูฮยอนกล่าวต่ออย่างไม่กลัวตาย ทำให้ฮันกยองต้องกันมาถลึงตาใส่

            “จะบ้าหรอ ใครจะไม่อยากจบกันเจ้าตัวยุ่ง เรียนมาเหนื่อยแทบตาย” ลีทึกบอกแล้วยิ้มบางๆให้ คยูฮยอนที่นั่งมองตาแป๋ว (ต๊าย~ น่ารัก)

            “แต่อันที่จริง ฉันก็ไม่อยากจบเหมือนกันนะ ฉันจะได้ไม่จากพวกนาย ถึงวันนั้นล่ะเหงาตาย” เยซองต่อ

            “นั่นสิ พวกเราคงเหงาแย่ แต่ไม่เป็นไร พวกเราก็ไปป่วนพี่ฮีชอลที่ร้านได้นี่นา ใช่มะ?” ซีวอนบอกแล้วหัวเราะเบาๆ ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย แต่ฮีชอลนี่สิ...

            “ถึงเวลานั้นร้านฉันคงจะพัง”

            “ฮ่าๆๆ” ทุกคนต่างหัวเราะอย่างมีความสุข แต่เสียดายที่ทงเฮไม่อยู่ร่วมหัวเราะไปด้วย คิบอมก็เอาแต่นั่งเงียบคิ้วขมวดเหมือนกำลังคิดอะไรเครียดๆอยู่ แต่เพื่อนๆก็ไม่อยากกวน เพราะรู้ว่านั่นคือนิสัยที่แก้ไม่หายของคิบอม

.

.

.

            เวลาเย็นๆของวันเสาร์นี้ ทงเฮยกเลิกนัดภายใน 2 อาทิตย์นี้หมด ไม่ว่าคนๆนั้นเค้าจะสำคัญหรือไม่ก็ตาม ทงเฮอยู่ที่เกาะนามิซึ่งเป็นทะเลสาบและเป็นเกาะสวยแห่งหนึ่ง มีนักท่องเที่ยวมากมาย เพราะที่นี่เป็นสถานที่ที่สวยงามมาก และเคยเป็นสถานที่ถ่ายทำซีรี่ส์เกาหลีเรื่อง Winter Love Song ก่อนจะเข้าไปภายใน จะมีประตูไม้สลักสวยงามอยู่ก่อน เดินเข้าไปสักหน่อยก็จะเห็นทางซ้ายมือเป็นหินสลักพระ-นางของซีรี่ส์เกาหลีนี้ และเป็นรูปของนักท่องเที่ยวที่มาเยี่ยมชมและได้ถ่ายรูปเก็บไว้ เดินต่อเข้าไปเรื่อยๆก็จะเป็นต้นสนสูงที่ขนาบอยู่ทั้งสองข้างทางอย่างสวยงาม ทงเฮอยากจะมาเที่ยวที่นี่ตั้งนานแล้ว และก็มีโอกาสคราวนี้ แต่ก็เสียดายที่เพื่อนๆและครอบครัวไม่ได้มาด้วย คาดว่าคราวหน้าคงจะได้มากันแน่ๆ

            ทงเฮเดินไปเรื่อยเปื่อย ก่อนจะค่ำทงเฮก็ได้ไปห้องพักของตัวเองที่ติดต่อไว้ก่อนหน้านี้แล้ว ภายในห้องพักเป็นไม้ทั้งหมด ได้บรรยากาศธรรมชาติเพราะข้างหน้าคือทะเลสาบนามิ มีเครื่องใช้สะดวกครบครัน โซฟาตัวยาว โทรทัศน์  โต๊ะไม้ ห้องนอน ห้องน้ำ ห้องครัว ห้องนั่งเล่น

            นี่เรียกว่าบ้านได้เลยนะเนี่ย ไม่ใช่ห้องพักแล้ว

            “โทร.หาพี่ฮีชอลน่าจะดี” ว่าแล้วทงเฮก็หยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมา แล้วกดโทร.ออกทันที ไม่นานก็มีคนรับ

            ‘ พี่ทงเฮ/ทงเฮ!!!! ’

            “รู้สึกว่ามันจะไม่ใช่เสียงพี่คนเดียวนะเนี่ยพี่ฮีชอล” ทงเฮแซว นี่คงจะไปนอนบ้านพี่ฮีชอลกันแน่ๆเลย

            ‘ แน่นอน ทงเฮไปเที่ยวไหนหรอ? พี่ทงเฮเป็นอะไรรึเปล่า? บลาๆๆๆ ’ และหลากหลายคำถามที่ทงเฮอยากจะตอบแต่ก็ตอบไม่ทันซะที ได้แต่หัวเราะ

            “ช้าๆได้มั้ย ฉันมาที่เกาะนามิแหละ สวยมากๆ อยากให้พวกนายมาด้วยจัง”

            ‘ จริงหรอ พี่ทงเฮถ่ายรูปมาเยอะๆเลยนะ ’

            “ได้อยู่แล้วคยูฮยอน”

            ‘ ฉันขอขนมนะทงเฮ!! ’

            “โอเคชินดงกับ...คังอิน ใช่มั้ย?” และยังไม่ทันที่คนที่ทงเฮถามจะตอบกลับ ก็มีเสียงอื่นๆแทรกเข้ามา ทำให้ทงเฮตอบแทบไม่ทัน และไม่ครบทุกคำถาม เวลาผ่านไปนานกว่า2ชั่วโมง ทงเฮก็ต้องขอตัววางเพราะเค้าจะไปอาบน้ำและที่นี่หนาวมาก ถ้าไม่รีบอาบก่อนเวลานี้ก็จะต้องหนาว เพื่อนๆรบเร้าให้ทงเฮโทรหาด้วยเวลาไปเที่ยว ทงเฮก็ให้สัญญา

            เพราะทงเฮ ... เป็นคนชอบรักษาสัญญา

            และชอบให้คำสัญญา

2BC
- - - - - - -
คุยกะไรเตอร์หน่อยน๊า

ดีใจมากมายที่มีคนติดตามด้วย อิอิ

ตอนนี้เป็นอะไรที่ยากมากเหมือนกันนะ - -*

มันเกือบจะ NC ฮี่ๆๆ

ตอนต่อไปขอ 12-18 เม้นแล้วกัน ไม่เยอะไปใช่ป่ะ

ตอนหน้ามีอะไรพิเศษๆ เลยขอกำลังใจเยอะๆหน่อยน๊า

ความคิดเห็นที่ 8

อ่าไรเตอร์มาอัพแล้ว คิบอมก้อจัยร้ายทัมกับด๊องได้555+ สู้ๆๆค่ะ ไรเตอร์ชื่อรัยค่ะ อยากรู้ วันนี้อัพด้วยเน้อ 

ไรเตอร์ชื่อแอมจ้า อายุ 15 แหล่ว~
โทษด้วยนะคะที่วันที่ 5 ไรเตอร์ไม่ได้อัพให้
พอดีไรเตอร์ไปเข้าค่ายธรรมะมาค่ะ เพิ่งกลับวันที่ 6
แล้วก็สลบตั้งแต่วันที่ 6 ตอนถึงบ้าน ถึงวันที่ 7 ตอนเย็นเลยแหน่ะ
หลับข้ามวันเลยเรา อิอิ

Name : →ÑяaG ~★NEW< My.iD > [ IP : 118.172.93.115 ]
Email / Msn:
วันที่: 5 พฤษภาคม 2551 / 10:52

ความคิดเห็นที่ 11

มาอัพเถอะค่ะ

คิบอมหวงด๊องแน่ๆเรย

อิอิ

สงสารที่รัก

ถูกย่ำยีหัวใจ

เม้นท์ที่ 11 แล้ว

มาอัพได้แล้วจ้า 

เย่ ไรเตอร์มาอัพให้แล้ว ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้น๊า
ได้ข่าวว่าเป็นแฟนพันธ์แท้ด้วย ขอบคุณที่ติดตามนะคะ

---

PS.  หากไม่อ่อนแอในวันนั้น...คงจะไม่เจ็บมาถึงวันนี้ T_T โฮกกกกกกก ช้านร๊ากกกแกน้านู่ด๊อง อิอิ

Name : u R mYDarLinG< My.iD > [ IP : 203.146.104.31 ]
Email / Msn:
วันที่: 7 พฤษภาคม 2551 / 13:05