คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : # 1 Thailand
Japan
“ริท แกต้องระวังตัวให้มากขึ้นนะเมืองไทยศัตรูเราเยอะกว่าที่ญี่ปุ่น” เสียงผู้หญิงวัยกลางคนกล่าวกับหลานชายของเธอที่สนามบิน
“ครับ ผมจะระวังตัว” ผู้ชายร่างเล็กรับคำด้วยท่าทีนิ่งๆ
“ใกล้เวลาแล้วไปกันเถอะริท” ผู้ชายตัวสูงเดินมาแล้วกล่าวกับเขา
“ดูแลน้องดีๆ ละฮั่นศัตรูเราที่นั่นเยอะและอันตรายกว่าที่นี้หลายเท่า” หญิงวัยกลางคนกล่าวกับผู้ชายตัวสูง
“ครับมี๊ ผมลาละครับ” ชายร่างสูงกล่าวแล้วโผเข้ากอดหญิงวัยกลางคนซึ่งเป็นแม่ของเขา
“ดูแลแม่ฉันด้วยละ” ชายร่างสูงหันไปกล่าวกับชายชุดดำนับสิบที่ยืนอยู่ข้างหลังแม่ของเขา
“โชคดีนะ ริท ฮั่น” หญิงวัยกลางคนยิ้มบางๆให้ผู้ชายทั้งสองคนตรงหน้าเธอ
ประเทศไทย
สุวรรณภูมิ
“โอ้ยยร้อน ทำไมเมืองไทยมันร้อนอย่างนี้พี่ฮั่น” ผู้เป็นน้องหันไปพูดแล้วพัดให้ตัวเอง
“พี่ก็ไม่รู้ เคยอยู่แต่ญี่ปุ่น” ผู้เป็นพี่ตอบกวนๆ แล้วเดินนำไป
“กวนตี_” ผู้เป็นพูดเบาๆก่อนเดินตามไป
“รอคนของเราตรงนี้นะเดี๋ยวพี่มาไปเข้าห้องน้ำก่อน” ผู้เป็นพี่สั่งแล้วเดินออกไป
“ฮัลโหลครับ ตอนนี้ผมอยู่สุวรรณภูมิ $%^&*&**#$^_)((**!$^&” เสียงดังมาแต่ไกล
“เฮ้อออ “ คนตัวเล็กบิดขี้เกียจไปมาอย่างเบื่อหน่าย
“โอ๊ะ! โอ๊ยยย!” เขาถอยไปชนใครบางคนเข้าอย่างจัง
ริท
“โอ๊ะ! โอ๊ยยย!” ผมกำลังบิดขี้เกียจจู่ๆก็ไปชนใครไม่รู้ TT
“ごめんなさい。” ผมพูดภาษาที่ผมค่อนข้างถนัดกับเขาเพราะดูแล้วเขาน่าจะใช่คนญี่ปุ่น
“ หื้ออ ?” เขาดูทำหน้า งงๆ
“ you are Japanese ?”
“ โนวๆ ไอไทนิสสส “ -0- ผมไม่เข้าใจที่เขาพูด
“ I don’t know what mean ?”
“เยสส โนวว โอเค กู๊ดบายย ซียู เลิฟยูทูมัชโซมัชเวรี่” - -? เอ่อะอะไรอ่ะญี่ปุ่นแน่หรอว้ะ
“เฮียเกิดไรขึ้นอ้ะ -0-“ มีน้องผู้หญิงคนนึงเดินมาพูดไทยกับเขา
“ก็ไอ่ต่างชาติแคระนี่ดิ่พูดไรไม่รู้ว้ะ นท งงไปหมดละ” อ่าวนี่เขาเป็นคนไทยหรอกหรอเนี่ย -w-
“ excuse me what happen ?” น้องผู้หญิงถามผมด้วยท่าทีสุภาพ
“ผมพอพูดไทยได้ครับ (:”
“อ่อ คะงั้นนทต้องขอโทษแทนพี่ชายนทด้วยนะคะพอดีพี่ชายนทเขาไม่ค่อยมีพื้นฐานด้านภาษาอะไรเลยอ่ะคะ”
“อ่อไม่เป็นไรครับ”
“หนูชื่อนทนะคะ เป็นคนไทย ^__^” น้องเขายิ้มให้แล้วยื่นมือมา
“ผมริทนะครับมาจากญี่ปุ่น (:” ผมยิ้มแล้วยื่นมือจับแสดงไมตรี
“โหวว! คนญี่ปุ่นหรอนทชอบมากอ้ะพี่ประเทศญี่ป่น”
“ฮ่าๆ ขอบคุณมากครับ” ผมหัวเราะในท่าทีของน้องแล้วก้มคำนับขอบคุณ
“เฮ้ย ริทคุยกับใครว้ะ” พี่ฮั่นเดินมาทักผมเป็นภาษาถิ่นทำให้น้องนทอึ้งไปเลย
“มันพูดภาษาอะไรของมันกันว้ะนท” ไอ่มั่วภาษาเมื่อกี้กระซิบกับน้องนทดังจนผมได้ยิน
“เขาพูดภาษาญี่ปุ่นกันเฮีย”
“อ่อ แม่งฟังยากว้ะมีแต่ เซๆ โนๆ คัม คม นม ยาน” – ที่มันพูดแปลว่าอะไรว้ะ [2 คำหลังอย่าไปรู้เลยพี่ริท]
“เขาเป็นคนไทยอ้ะ พี่ฮั่นมาคุยด้วยน้องผู้หญิงชอบประเทศเรามาก” ผมก็พ่นญี่ปุ่นใส่พี่ฮั่นต่อทำให้น้องนทก็ยังมองตามต่อ 555 ไอ่มั่วภาษาพี่ชายน้องนทด้วย
“เอ่อะ นี่พี่ชายผมชื่อพี่ฮั่นครับ นี่น้องนทนะพี่ฮั่น” ผมพยายามพูดไทยใส่พี่ฮั่นน้องนทจะได้ไม่งงไปมากกว่านี้
“คนนิชิวะ” น้องนทก้มคำนับแล้วทักทายพี่ฮั่น
“คนนิชิวะ นี่น้องนทพูดญี่ปุ่นได้หรอ” พี่ฮั่นดูประหลาดใจ - -
“ได้นิดหน่อยค่า ^___^” น้องนทยิ้มอายๆแล้วเกาหัว
“อ่าวๆ จะคุยกันอีกนานป้ะ ไอ่นทกลับบ้านกันรถมารับแล้ว” พี่ชายน้องนทขัด - -; ผมเริ่มไม่ถูกชะตากับมันทะแม่งๆ
“งั้น ซะโยนาระค่าไว้เจอกันใหม่นะคะ ^__^” น้องนท(โบกมือให้พวกผมแล้วเดินตามพี่เธอ
End rit part
“มองตามเลยนะๆ”
“ป่าวนา ไม่ได้มองน้องนทเลย”
“พี่ก็ไม่ได้บอกว่าแกมอวนทนี่แกมองพี่น้องนทต่างหาก”
“ไม่ใช่ละโว้ววว ไปเถอะรถมาละๆ” คนตัวเล็กเดินขึ้นรถไปก่อนแล้วนั่งคิดเรื่องคำพูดของพี่ชายแล้วเผลออมยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ฝากด้วยจ้า (: เม้นเยอะๆนะ -/\-
Dr. Fu
ความคิดเห็น