ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : การเจอกันครั้งแรก
เพราะเกลียดเธอจึงเจอรัก
ตอนที่ 1 การเจอกันครั้งแรก
บรรยากาศชานเมืองที่ดูเงียบสงบ ร้านขายขนมเค้กตั้งโดดเด่นอยู่บนเนินริมถนน ลมพัดโชยเอื่อย ใบไม้ปลิวว่อนพลิ้วไหวไปกับสายลม แสงอาทิตย์ยามเช้าตกกระทบโดนผิวน้ำเป็นประกายแวววับ นกน้อยร้องเพลงครวญไปกับหมู่มวลดอกไม้หลากสีในท้องทุ่ง ดุวันนี้จะเป็นวันดีของใครหลายคนแต่ไม่ใช่ของ.........อิงฟ้า....
"นี่เธอว่างมากนักรึไง ถึงมาแกล้งคนอื่นเค้าแบบเนี่ย" อิงฟ้าต่อว่าลูกค้าสาวที่แกล้งทำเลอะเทอะให้เธอเช็ดอยู่หลายครัง
"ก็ชั้นไม่ได้ตั้งใจนี่มันหลุดมือจริงๆ.....อุ๊ย!! ตายแล้วหลุดมืออีกแล้ว"ลูกค้าสาวสวยแกล้งทำน้ำหก
"นี่เธอชั้นไม่มีเวลามาเล่นเป็นเด็กปัญญาอ่อนกับเธอนะ ถ้าจะมาสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นเค้าแบบนี้ ออกไปเลย"อิงฟ้าออกปากไล่
"นี่เธอกล้าดียังไงมาว่าชั้นรู้มั้ยว่าชั้นลูกใคร"สาวสวยกล่าวอย่างวางมาด
"เธอนี่ท่าทางจะปัญญาอ่อนจริงๆ พ่อแม่เป็นใครตัวเองยังไม่รู้เลย"หญิงสาวกล่าวพร้อมกับหัวเราะเบาๆ
"นี่เธอ...ธีร์ขา มันว่ารินคะธีร์ อย่างงี้รินไม่ยอมนะค่ะ ธีร์ต้องจัดการให้รินนะ"เมื่อเห็นว่าสู้ไม่ได้จึงหันไปขอกำลังเสริมจากชายหนุ่มที่นั่งข้างๆ
"เอ่อ...เธอก็ขอโทษคุณรินเค้าหน่อยสิเรื่องมันจะได้จบๆ"ธีรวุฒิพูดอย่างเสียไม่ได้
"เรื่องสิ ชั้นไม่ผิดซะหน่อยทำไมต้องขอโทษ อีกอย่างถ้าพวกคุณไม่พอใจก็ออกไป"หญิงสาวกล่าวอย่างหมดความอดทน
ชายหนุ่มทำตามอย่างรวดเร็วราวกับเขารอฟังคำนี้มานานแล้ว แค่ก็ยังไม่ลืมจูงมือสรินยาไปด้วย
"อุ๊ยตาย ขอโทษด้วยนะ มันหลุดมืออีกแล้ว"สรินยาแกล้งทำชามขนมเค้กคว่ำและหันกลับมายิ้มเยาะอิงฟ้า
//"นี่มันจะมากไปแล้วนะ "//
"เพี๊ยะ"
"เธอกล้าตบชั้นเรอะ หน้าเป็นรอยรึเปล่าก็ไม่รู้ ...แก นะ แก"สรินยาโวยวายที่ถูกตบหน้า
"นี่ยังน้อยไปด้วยซ้ำกับสิ่งที่เธอทำไว้ ถ้าไม่อยากโดนอีกรีบออกไปซะ"อิงฟ้าขู่
"คราวนี้เธอทำมากไปแล้วนะ ไม่มีใครเคยสั่งสอนรึไง ไปเถอะริน"ธีรวุฒิพุดพลางกึ่งลากกึ่งจูงสรินยาออกจากร้านขนมเค้ก
"ขอโทษทุกๆคนด้วยนะคะ ที่เกิดเรื่องวุ่นวาย เชิญทานต่อตามสบายคะ"หญิงสาวหันกลับมาพูดกับลูกค้าในร้านเมื่อเห็นว่าทั้งสองออกจากร้านแล้ว
"ใครเค้าจะไปกินต่อละ เดี๋ยวไม่ใช่นั่งไปนั่งมาเธอเดินมาตบเข้าให้จะทำไง นี่ตังค์ไม่ต้องทอนนะ"หนึ่งในบรรดาลูกค้ากล่าวขึ้น ซึ่งก็เป็นผลลูกค้ารายอื่นก็พากันเห็นด้วย และทยอยกันจ่ายเงิน ออกจากร้านไป
"เอ่อ ......เดี๋ยวสิคะ วันนี้มีเมนุพิเศษนะคะ....เฮ้ย ทำไมเป็นอย่างงี้อะ"อิงฟ้ากล่าวอย่างอารมณ์เสีย
//"เพราะสองคนนั้นแท้ๆเลย โอ๊ย วันนี้วันซวยช้านแท้ๆ เรย ฮือๆๆ// อิงฟ้าคิดอย่างเจ็บใจ
เธอคงต้องใช้เวลาอีกนานกว่าคนจะกลับมาแน่นร้านเหมือนเดิม
หึ!!! คิดแล้วก้แค้น
------------------------------------------------
"รินไปแกล้งเค้าอย่างนั้นทำไม"ธีรวุฒิถามสาวสวยที่ยืนอยู่ข้างๆ
"ก็รินหึงนี่คะ ธีร์ออกจะหล่อขนาดเนี่ย"หญิงสาวกอดแขนออเซาะเมื่อเห็นอีกฝ่ายอารมณ์เสีย
ไม่ทันที่เขาจะพูดอะไรต่อเสียงโทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น
//ใครโทรมาขัดจังหวะตอนนี้นะ เฮ้ย!!!! น้องลิลลี่ โทรมาทำไมฟะ ถ้ารินรู้มีหวังเป็นเรื่องแน่//
"อ้าว ธีร์ ทำไมไม่รับโทรศัพท์ละคะ"
"เอ่อ.....อ๋อ เบอร์ไม่คุ้นอะจ่ะ สงสัยโทผิด"ชายหนุ่มแก้ตัว สรินยาพยักหน้าหงึกๆ ไม่ได้เอะใจอะไร
ตอนที่ 1 การเจอกันครั้งแรก
บรรยากาศชานเมืองที่ดูเงียบสงบ ร้านขายขนมเค้กตั้งโดดเด่นอยู่บนเนินริมถนน ลมพัดโชยเอื่อย ใบไม้ปลิวว่อนพลิ้วไหวไปกับสายลม แสงอาทิตย์ยามเช้าตกกระทบโดนผิวน้ำเป็นประกายแวววับ นกน้อยร้องเพลงครวญไปกับหมู่มวลดอกไม้หลากสีในท้องทุ่ง ดุวันนี้จะเป็นวันดีของใครหลายคนแต่ไม่ใช่ของ.........อิงฟ้า....
"นี่เธอว่างมากนักรึไง ถึงมาแกล้งคนอื่นเค้าแบบเนี่ย" อิงฟ้าต่อว่าลูกค้าสาวที่แกล้งทำเลอะเทอะให้เธอเช็ดอยู่หลายครัง
"ก็ชั้นไม่ได้ตั้งใจนี่มันหลุดมือจริงๆ.....อุ๊ย!! ตายแล้วหลุดมืออีกแล้ว"ลูกค้าสาวสวยแกล้งทำน้ำหก
"นี่เธอชั้นไม่มีเวลามาเล่นเป็นเด็กปัญญาอ่อนกับเธอนะ ถ้าจะมาสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นเค้าแบบนี้ ออกไปเลย"อิงฟ้าออกปากไล่
"นี่เธอกล้าดียังไงมาว่าชั้นรู้มั้ยว่าชั้นลูกใคร"สาวสวยกล่าวอย่างวางมาด
"เธอนี่ท่าทางจะปัญญาอ่อนจริงๆ พ่อแม่เป็นใครตัวเองยังไม่รู้เลย"หญิงสาวกล่าวพร้อมกับหัวเราะเบาๆ
"นี่เธอ...ธีร์ขา มันว่ารินคะธีร์ อย่างงี้รินไม่ยอมนะค่ะ ธีร์ต้องจัดการให้รินนะ"เมื่อเห็นว่าสู้ไม่ได้จึงหันไปขอกำลังเสริมจากชายหนุ่มที่นั่งข้างๆ
"เอ่อ...เธอก็ขอโทษคุณรินเค้าหน่อยสิเรื่องมันจะได้จบๆ"ธีรวุฒิพูดอย่างเสียไม่ได้
"เรื่องสิ ชั้นไม่ผิดซะหน่อยทำไมต้องขอโทษ อีกอย่างถ้าพวกคุณไม่พอใจก็ออกไป"หญิงสาวกล่าวอย่างหมดความอดทน
ชายหนุ่มทำตามอย่างรวดเร็วราวกับเขารอฟังคำนี้มานานแล้ว แค่ก็ยังไม่ลืมจูงมือสรินยาไปด้วย
"อุ๊ยตาย ขอโทษด้วยนะ มันหลุดมืออีกแล้ว"สรินยาแกล้งทำชามขนมเค้กคว่ำและหันกลับมายิ้มเยาะอิงฟ้า
//"นี่มันจะมากไปแล้วนะ "//
"เพี๊ยะ"
"เธอกล้าตบชั้นเรอะ หน้าเป็นรอยรึเปล่าก็ไม่รู้ ...แก นะ แก"สรินยาโวยวายที่ถูกตบหน้า
"นี่ยังน้อยไปด้วยซ้ำกับสิ่งที่เธอทำไว้ ถ้าไม่อยากโดนอีกรีบออกไปซะ"อิงฟ้าขู่
"คราวนี้เธอทำมากไปแล้วนะ ไม่มีใครเคยสั่งสอนรึไง ไปเถอะริน"ธีรวุฒิพุดพลางกึ่งลากกึ่งจูงสรินยาออกจากร้านขนมเค้ก
"ขอโทษทุกๆคนด้วยนะคะ ที่เกิดเรื่องวุ่นวาย เชิญทานต่อตามสบายคะ"หญิงสาวหันกลับมาพูดกับลูกค้าในร้านเมื่อเห็นว่าทั้งสองออกจากร้านแล้ว
"ใครเค้าจะไปกินต่อละ เดี๋ยวไม่ใช่นั่งไปนั่งมาเธอเดินมาตบเข้าให้จะทำไง นี่ตังค์ไม่ต้องทอนนะ"หนึ่งในบรรดาลูกค้ากล่าวขึ้น ซึ่งก็เป็นผลลูกค้ารายอื่นก็พากันเห็นด้วย และทยอยกันจ่ายเงิน ออกจากร้านไป
"เอ่อ ......เดี๋ยวสิคะ วันนี้มีเมนุพิเศษนะคะ....เฮ้ย ทำไมเป็นอย่างงี้อะ"อิงฟ้ากล่าวอย่างอารมณ์เสีย
//"เพราะสองคนนั้นแท้ๆเลย โอ๊ย วันนี้วันซวยช้านแท้ๆ เรย ฮือๆๆ// อิงฟ้าคิดอย่างเจ็บใจ
เธอคงต้องใช้เวลาอีกนานกว่าคนจะกลับมาแน่นร้านเหมือนเดิม
หึ!!! คิดแล้วก้แค้น
------------------------------------------------
"รินไปแกล้งเค้าอย่างนั้นทำไม"ธีรวุฒิถามสาวสวยที่ยืนอยู่ข้างๆ
"ก็รินหึงนี่คะ ธีร์ออกจะหล่อขนาดเนี่ย"หญิงสาวกอดแขนออเซาะเมื่อเห็นอีกฝ่ายอารมณ์เสีย
ไม่ทันที่เขาจะพูดอะไรต่อเสียงโทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น
//ใครโทรมาขัดจังหวะตอนนี้นะ เฮ้ย!!!! น้องลิลลี่ โทรมาทำไมฟะ ถ้ารินรู้มีหวังเป็นเรื่องแน่//
"อ้าว ธีร์ ทำไมไม่รับโทรศัพท์ละคะ"
"เอ่อ.....อ๋อ เบอร์ไม่คุ้นอะจ่ะ สงสัยโทผิด"ชายหนุ่มแก้ตัว สรินยาพยักหน้าหงึกๆ ไม่ได้เอะใจอะไร
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น