[ คลังเก็บนิยายที่ยังแต่งไม่เสร็จ ]

ลำดับตอนที่ #1 : ลำดับตอนที่ 1

             "  ฮือๆๆๆๆ!!! " 
             " ยัยเปรี้ยว!   แกเป็นอะไร!  หรือว่าใครทำอะไรแก!? บอกฉันมาเดี๋ยวนี้!!!  " ฉันวิ่งกระฮืดกระหอบมาโรงเรียนด้วยความรวดเร็วเมื่อยัยมิวสิคโทรศัพท์ไปตามให้มาดูใจยัยเปรี้ยวที่กำลังร้องไห้เหมือนคนบ้าอยู่คนเดียว
             " ยัยมิว  ยัยเปรี้ยวเป็นอะไรรีบๆบอกฉันมาเร็ว " ฉันหันไปถามยัยมิวสิคแทนเมื่อถามจากคนที่ร้องไห้ไม่สำเร็จ
             " ก็แฟนยัยเปรี้บอกเลิกนะสิ   มันก็เลยนั้งรองไห้ฟูมฟายตั้งแต่เมื่อคืน " ยัยมิวสิคพูดอย่างเหนื่อยๆ
             " แฟนบอกเลิก... " ฉันพูดทวนคำอีกรอบ
             " ใช่นะสิ  อุสาครบกันมาตั้ง 7 ปี อยู่ๆก็มาบอกเลิกยัยเปรี้ยว... " ยัยมิวสิกพูดอย่างเศร้าใจ
             " ก็แค่ผู้ชายคนเดียวยัยเปรี้ยวมันเป็นถึงขนาดนี้เลยเหรอ ? "
             " ตอนแรกยัยเปรี้ยวก็แค่ร้องไห้แปปเดียวแล้วก็เลิกร้องไป  แต่พอมาเมื่อเช้ายัยเปรี้ยวจะลองไปถามเหตุผลจากแฟนมัน...มันก็เลยชวนฉันไปด้วย  แต่พอยัยเปรี้ยวไปถามปุ๊บ!!.... " ยัยมิวสิคเว้นวรรคหยุดเล่าเมื่อถึงจุดไคลแม็กซ์   ก่อนจะเริ่มเล่าต่อเมื่อเห็นฉันตั้งใจฟัง " แกรู้มั้ยว่ามันบอกยัยเปรี้ยวว่าอะไร!!...มันบอกว่า ' ฉันชอบผู้ชายด้วยกันไม่ได้ชอบพวกชะนีอย่างหล่อน '  เป็นแกแกจะช๊อคมั้ยล่ะครบกันมาตั้ง 7 ปีพึ่งมารู้ความจริงกันวันนี้ก็วันนี้ "
              " ฮืออออออออ!!!!! " เมื่อยัยมิวสิคเล่าจบก็ทำให้ยัยเปรี้ยวยิ่งร้องไห้โฮหนักกว่าเดิม
              เมื่อฉันได้ฟังยังงั้นปุ๊บ!  ก็รู้สึกว่าปรอทความอดทนของฉันแตกดังเพล้ง! เลยทีเดียว    เพราะเรื่องเเบบนี้มันสะเทือนใจฉันมากยิ่งเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับเพื่อนหรือคนใกล้ตัวด้วยเเล้วฉันทนไม่ได้!!
               ปัง!!
              " ยัยเปรี้ยวแฟนแกไอ้คนที่ชื่อ ( ไอ้ )นิว  ที่อยู่โรงเรียนXXX  ใช่มั้ย!! " ฉันทุบโต๊ะอย่างแรงด้วยความโมโหพร้อมตะโกนชื่อคนที่ทำให้เพื่อฉันเสียน้ำตากับไอ้เรื่องไร้สาระๆแบบนี้
              " ( _ _ ;)  ( T.T; )  ( _ _; )  " ยัยเปรี้ยวพะยักหน้าช้าด้วยความแปลกใจนิดๆ
              " ดี!   ฉันจะได้ไปเอาเลือดหัวมันออกเดี๋ยวนี้!!!! " ฉันแหกปากตะโกนลั้นโดยไม่อายใครพร้อมกับรีบลุกพรวดพราดเตรียมตัวจะไปคิดบัญชีแค้นแต่ก็โดนยัยมิวสิคจับไว้อย่างรวดเร็ว
               " แกอย่าไปมีเรื่องเลยคิดว่าฉันขอร้องล่ะ " ยัยมิวสิคพูดพร้อมส่งสายตาเหมือนกับลูกแมวขี้อ้อนมาทางฉัน
               " หยุดเลย!!  แกไม่ต้องส่งสายตาแบบนี้มาให้ฉันเพราะในเวลานี้สายตานี้มันจะใช้ไม่ได้ผล "  ฉันพูดแบบใจแข็ง
               " จริงเหรอ ~   " ยัยมิวสิคพูด
               " จะ...จริงสิ! " ฉันไม่รอให้คนที่เกาะฉันอยู่พูดตอบฉันก็เเกะมือของยัยมิวสิคก่อนจะวิ่งออกนอกโรงเรียนไปพร้อมกับยัยมิวสิคกับยัยเปรี้ยวที่วิ่งตามหลังออกมาด้วยความเป็นห่วงเพื่อน ( หรือป่าว? ) 
               โรงเรียน XXX อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลไปจากโรงเรียนฉันสักเท่าไรแค่นั้งรถเมล์ต่อไปอีกสองป้ายก็ถึง   โรงเรียนนี้ก็ไม่มีอะไรมากก็แค่ค่าเทอมเข้าขั้นหลักล้านต่อเทอม  เปิดสอนตั้งแต่อนุบาลถึงมหา'ลัย  เป็นโรงเรียนที่ใหญ่ที่สุดในเอเชียเลยก็ว่าได้  คนที่จะเข้าโรงเรียนนี้ได้ถ้าไม้ใช่เด็กที่มีเส้นใหญ่มากๆก็เด็กทุนที่เรียนเก่งโครตๆ!    หรือไม่ก็ลูกพวกคนใหญ่คนโต  ลูกท่านหลานเธอ  และอื่นๆอีกมากมายหลายล้านแปดที่อธิบายร้อยหน้ากระดาษก็ไม่หมด
                และไม่ต้องถามว่าฉันรู้ได้ไง  เพราะฉันก็ไม่ได้เก่งเรื่องสืบหาข้อมูลแบบนี้    เรื่องแบบนี้ก็คงจะต้องยกความดีความชอบให้ยัยมิวสิคที่ชอบหาข้อมูลที่เป็นประโยขน์(ในบ้างครั้ง)ให้...   และตอนนี้พวกฉันก็ได้มายืนอยู่หน้าประตูโรงเรียน XXX เป็นที่เรียนร้อยแล้ว  พวกเรารีบกระโดดลงจากกำแพงเข้าไปในโรงเรียนอย่างรวดเร็วแต่พอพวกเราจะเดินต่อก็ต้องชะงักเพราะ....
                " พวกเธอไม่ใช่นักเรียนที่นี่ไม่ใช่เหรอ " เสียงนี้ดังมาจากทางด้านหลังของพวกเราที่แอบปืนกำแพงเข้ามาในโรงเรียนอย่างทุลักทุเลและเพราะเสียงนี้ทำให้เราหยุดชะงัก " พวกฉันขอถามอีกทีว่า พวกเธอมาอะไรกันที่นี่! " เสียงนี้ไม่ใช่เสียงที่ถามพวกฉันตอนแรกแถมน้ำเสียงนี้ก็เริ่มจะมีน้ำโหขึ้นมาไม่บากก็น้อย
                  พวกเราทั้งสามจึงค่อยๆหันไปทางที่มาของเสียง   แต่ก็ต้องตลึงเมื่อมีกลุ่มผู้ชายหน้าตาดีราวกับเทพบุตรลงมาจุติลงตรงหน้ายังไงยังงั้นเลยแต่นี่ก็คงจะมีแต่ยัยสองคนนี้เท่านั้นที่คิดแบบนี้    เพราะสำหรับฉันแล้วผู้ชายพวกนี้เป็นเพศที่อันตรายที่สูดในระบบสุริยะเลยก็ว่าได้!!!
                  " ตอบมาได้หรือยังยัยพวกแปลกหน้า " ผู้ชายหนึ่งในกลุ่มนั้นพูดขึ้น                
                  " คะ...คือพวกเราเดิมเข้ามาผิดโรงเรียนน่ะ   และพวกเราก็กำลังจะไปแล้ว เนอะๆ.... " ประโยคหลังฉันหันไปพูดกับยัยเพื่อนทั้งสองคนที่ตอนนี้ยังคงยืนหน้าเหวอไม่หาย  
                  " แล้วทำไมถึงเข้ามาทางกำแพงล่ะ " คราวนี้หนึ่งในนั้นไม่พูดเปล่ากลับเดินย่างสามขุมเข้ามาทางพวกฉันสามคน
                  " กะ...ก็คือว่า.... " ฉันถึงกลับพูดติดอ่างเมื่อรู้สึกได้ว่าคนที่ย่างสามขุมเข้ามายืนอยู่ตรงหน้ามีความหน้ากลัวอยู่ไม่น้อย
                  " ว่าไง! " ชายร่างสูงที่อยู่ตรงหน้าเริ่มขึ้นเสียง
                  ตอนนี้ฉันพูดอะไรไม่ออกแม้แต่น้อยไม่ใช่เพราะตะลึงในความหล่อ  ความเท่  หรืออะไรทั้งสิ้น....  แต่มันเพราะฉันรู้สึกได้จากรังสีอำมหิตย์ของคนที่อยู่ตรงหน้าต่างหาก!!
                 ." เฮ้!  ไอ้เฟอร์แกจะทำอะไรผู้หญิงว่ะ " นายผมสีน้ำตาลที่ท่าท่างเจ้าชู้ๆที่น่าจะเป็นหนึ่งในสมาชิกของผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าฉันร้องทักขึ้นเมื่อนายผมดำตรงหน้าฉันยกมือของตัวเองขึ้ันบีบแก้มฉันอย่างแรง!
                  " โอ๊ย!  อายอะอำอะไออันเอีย!! " ฉันเริ่มโว้ยวายเมื่อรู้ว่าภัยกำลังจะมาถึงตัวถึงมันจะไม่ทันแล้วก็ตาม =__=;;
                  " ฉันจะนับหนึ่งถึงสาม...ถ้าเธอไม่เปิดปากพูดฉันจะเรียก ร.ป.พ.  มาโยนเธอออกไปนอกโรงเรียนและฉันจะแจ้งตำรวจจับเธอข้อหาบุกลุก " นายชั่วร้าย(?)ที่อยู่ตรงหน้าฉันเริ่มบีบแก้มฉันแรงขึ้ัน
                  " gavi "