คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : CaMp'Phoenix...!!!! ... Intro
1
Intro
...ถ้าคำว่ารักของคุณ มันมาคู่กับคำว่า “ผิดหวัง” มาตลอด
คุณจะทำยังไงกับหัวใจที่มันต้องเจ็บปวด ครั้งแล้วครั้งเล่า
จะรักต่อ หรือปิดกั้นตัวเอง
ทุกครั้งที่มีความรัก คนเราย่อมคาดหวังที่จะ “สมหวัง”
แต่จะมีสักกี่คนที่ได้สมหวังกับคนที่ใช่
แล้วถ้าให้เลือกระหว่างคนที่ คุณรัก และคนที่รักคุณ คุณจะเลือกใคร???
คำถามมากมายเกี่ยวกับความรักมันน่าปวดหัวจริงมั้ย?
แล้วทำไมใครๆยังต้องการ...
“โรส เราเลิกกันเถอะ” เด็กหนุ่มรุ่นน้องเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเศร้า หลังจากที่คิดทบทวนมาหลายครั้ง
“อื้ม...” หญิงสาวตอบรับสั้นๆก่อนจะเดินหันหลังให้ โดยไม่มีแม้แต่คำถามว่า เลิกเพราะอะไร? แม้ว่าเธอจะรักผู้ชายคนนั้นมากเท่าไหร่ แต่มันไม่มีเหตุผลที่จะต้องรั้งคนที่หมดรัก
สาวน้อยในกระโปรงนักเรียนนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้หินอ่อน ก่อนจะฟุบลงกับโต๊ะและหลับตาลงอย่างเหนื่อยหน่าย เด็กสาวที่พึ่งขึ้นมัธยมปลายมาดๆมีแฟนเป็นเด็กมัธยมต้น มันคงไม่มีอะไร หากว่าเด็กหนุ่มรุ่นน้องนั่นไม่ใช่นักบาสโรงเรียน ขวัญใจเด็กในโรงเรียนมัธยมแห่งนี้
“เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วน่ะ” เด็กสาวพึมพำกับตัวเองเบาๆก่อนจะปล่อยให้หยดน้ำใสที่คลอเบ้าตามานานหยดมากระทบแขนตัวเอง เธอมองแหวนเงินที่นิ้วตัวเองก่อนจะหลับตาลงอีกครั้งแล้วนึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมาตลอดระยะเวลา2เดือนที่ผ่านมา
.
.
.
.
“พี่โรส ผมชอบพี่ เป็นแฟนกับผมน่ะ” คำขอร้องจากเด็กหนุ่มรุ่นน้องสุดน่ารักทำให้เธอน่าแดง ก่อนจะพยักหน้าเบาๆด้วยความเขินอาย
ข่าวการคบกันของรุ่นพี่ม.4สายวิทคณิตกับเด็กหนุ่มรุ่นน้องนักบาสโรงเรียนแพร่ไปทั่วโรวเรียนภายในเวลาไม่นาน ความหวานเลี่ยนของคู่รักคู่นี้ทำให้พี่คนทั้งอิจฉา ทั้งหมันไส้
“โรส พี่เตือนน่ะ ระวังไอเด็กนี่ไว้หน่อยก็ดี เห็นแบบนี้เจ้าชู้ใช่เล่นนน่ะ” รุ่นพี่นักบาสที่สนิทเอ่ยบอกรุ่นนน้องด้วยความเป็นห่วง
“คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง น้องเค้าก็น่ารักดีน่ะ 5555” เธอรู้สึกดีใจที่รุ่นพี่เป็นห่วง หากแต่คิดว่า คงไม่มีอะไรหรอก เพราะคนที่มาขอคบคือรุ่นน้องคนนั้น และเธอก็ยังไม่เคยได้ยินชื่อเสียงด้านลบของเด็กคนนี้ เลยมองเป็นเพียงเรื่องตลกเท่านั้น
“อื้ม พี่เตือนเพราะพี่ห่วงเราน่ะรู้มั้ย” รุ่นพี่เอ่ยก่อนเอามือยีหัวหญิงสาวเบาๆด้วยความเอ็นดู
“ค่ะ” เธอเอ่ยเบาๆแล้วยิ้มให้รุ่นพี่ ก่อนจะเดินไปหาแฟนหนุ่มที่ตอนนี้พักจากการซ้อมบาสแล้ว…
* 2 เดือนต่อมา
“โรส แกรู้เรื่องที่แฟนแกไปจีบเด็กเข้าใหม่รึเปล่า???”
“อย่ามาพูดอะไรมั่วๆน่ะ แกไปรู้มาจากไหน” เด็กสาวขมวดคิ้ว ก่อนจะถามกลับไปด้วยน้ำเสียงโกรธๆ
“มั่วที่ไหน แกดูนี่เลย” เพื่อนสนิทของสาวน้อยส่งโทรศัพท์เครื่องบางมาให้ หญิงสาวสรับไปดูก่อนจะนิ่งกับภาพที่เห็น
...ภาพเด็กหนุ่มตัวสูงถือช่อดอกไม้แล้วยื่นให้เด็กใหม่ที่พึ่งย้ายมา คงจะไม่มีอะไรหากเด็กหนุ่มในรูปไม่ใช่แฟนของเธอ... ร่างเล็กฝืนยิ้มแล้วหัวเราะฝืดๆแล้วแก่ต่างให้แฟนหนุ่มที่รัก
“อาจจะแค่แสดงความยินดีที่เข้าใหม่ก็ได้ หรือไม่เค้าอาจจะเป็นพี่น้องกันก็ได้แก” สาวน้อยยิ้มให้เพื่อนรักก่อนจะยื่นโทรศัพท์คืน
“งั้นหรอว๊ะ ก็ตามใจแกล่ะกัน แต่ระวังไว้บ้างน่ะ เด็กใหม่นั่นน่ารักใช่เล่น”เพื่อนรักเอ่ยเตือนด้วยความหวังดีก่อนจะเดินกลับเข้าห้องเรียน
“อื้ม...” หญิงสาวครางรับเบาๆในลำคอก่อนจะเดินตามเข้าห้อง
พักเที่ยง...
“โรส มานี่กับเราหน่อยสิ” แฟนหนุ่มเรียกแฟนสาวให้เดินตามเขามา หญิงสาวทำเพียงแค่เดนตามเงียบๆ ทั้งสองไปหยุดอยู่ที่แปลงเกษตรหลังอาคารคหกรรม ไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกจากปากทั้งสองเป็นเวลานาน ก่อนที่ชายหนุ่มจะเป็นคนเริ่มพูดด้วยประโยคที่ทำให้คนฟังชาไปทั้งตัว
“โรส เราเลิกกันเถอะ” สิ้นเสียงของชายหนุ่มก็เกิดความเงียบระหว่างมทั้งสองอีกครั้ง
“อืม...”
ความเสียใจที่เกิดจากความผิดหวังในครั้งนี้มันเจ็บปวดมากเกินไป เพราะคาดหวังมาก หากผิดหวัง ก็เจ็บปวดมากเป็นธรรมดา ... แต่คาดหวัง ผิดหวัง ไม่ได้แปลว่า “รัก” นี่นา หญิงสาวยิ้มมุมปากก่อนจะปาดน้ำตาเบาๆ “หึ...”
เธอลุกจากที่นั่งก่อนจะคว้ากระเป๋านักเรียนพาดบ่าแล้วเดนกลับบ้านด้วยอารมณ์เบิกบานแตกต่างจากท่าทางเมื่อสักครู่โดยสิ้นเชิง “กลับบ้านดีกว่า” ...
คนรอบข้างมองตามหญิงสาวที่เดินอมยิ้มออกจากโรงเรียนไปด้วยความงุนงง เพราะตอนแรกยังนั่งร้องไห้อยู่เลย = =;
________________
เริ่มเรื่องแบบงงๆค่ะ แต่อย่าพึ่งสงสัยอะไร รอติดตามตอนต่อไป คุณจะหายสงสัยว่าทำไม โรสของเราถึงแปลกๆไป
55555 ไรเตอร์เริ่มเรื่องสั้นไปมั้ย = =' ก็ไม่รู้สิน่ะ เอิ่ม.. จบๆ ดีกว่า 555 (ไรเตอร์แม่งบ้า) -*-
ความคิดเห็น