อาจารย์ป่วน ก้วนจอมมาร

ลำดับตอนที่ #20 : จบภาคแรก

           ท่ามกลางหมู่ตึกใหญ่โตในวังหลวง  วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่มีความคึกคักกว่าปกติ  หลังจากเรื่องราวการกลับมาพบและคืนดีกันของศิษย์อาจารย์และคนรักจบลงด้วยดี วันนี้้เป็นวันที่ทั้งสามจะกลับไปยังบ้านของพวกเขา


           รอยยิ้มพิมพ์ใจส่งมาจากไทเฮาอย่างอ่อนโอน  ปิ่นหงส์ฟ้าถูกปักไว้บนเกศาสีเพลิงเสริมความงดงามของกันและกัน  เทียนหลงที่แม้จะไม่ได้ร่ำเรียนวิชายุทธจนกลายเป็นยอดฝีมือ แต่เขาก็พอใจแล้ว



           " เจ้าจงเติบใหญ่เป็นคนที่ดีมีความสามารถอย่างแท้จริง "


           " ขอรับอาจารย์ "


           เทียนหลงกล่าวส่งท้ายก่อนจะหันไปมองไซซี  คราแรกก็ตั้งใจว่าจะกล่าวร่ำลาเสียดีๆ แต่เมื่อมองเห็นดวงตาที่แฝงแววหม่นหมองเอาไว้ก็เกิดอาการกล่าวไม่ออกขึ้นมา


           " ฟงเหลย ท่านก็พานางไปกับเราซิ "

 
            เสียงกระซิบแผ่วเบาดังข้างหูของเขา ซึ่งนับเป็นความคิดที่ดีไม่น้อยเพียงแต่ว่า  หากนางไปด้วยกันกับเขาจริงฐานะของนางจะเปลี่ยนไปทันที นางจะมิใช่หญิงสาวธรรมดาอีกต่อไป หากแต่จะกลายเป็นหนึ่งในมหารมาร ที่ยุทธภพต่างตามล่า 



            " ไซซี "

            " ค๊ะ? "


             ยังไม่ทันทีฟงเหลยจะคิดจบเสียงหวานใสของหยางกุ้ยเฟยก็ส่งออกไปเสียแล้ว


             " เจ้าไปกับเราได้นะ ข้าสัญญาว่าจะดูแลเจ้าอย่างดี "

             " ต แต่อาจารย์ไม่... "

             " ไม่หรอก ใช่ไหมฟงเหลย "


             กล่าวแล้วก็หันมามองเขาอย่างคาดหวัง ฟงเหลยแค่สายตาของหยางกุ้ยเฟยก็เพียงพอแล้วที่จะโน้มน้าวใจเขา แต่ตอนนี้ดันมีสายตาเศร้าสร้อยที่ไม่อาจปล่อยไว้ได้ของไซซีอีก ให้ตายสิเดี๋ยวนี้เจอแต่ของแพ้ทาง



             " เมื่อเจ้ามากับพวกเรา เจ้าจะเป็นศิษย์ของทรราชสีหยกอย่างเต็มตัว เจ้าจะถูกพันธนาการด้วยความโกรธแค้นและบุญคุณ  ชีวิตที่เหลือของเจ้าจะไม่สามารถกลับมาเป็นเพียงหญิงสาวธรรมดาที่จะตายลงเมื่อชรา เจ้าจักยอมรับไหม? "


             " ข้า ไซซี ซื่อซี  ยินยอมติดตามท่านโดยมิสนสิ่งใด "


             หญิงสาวกล่าวพร้อมกับถอนสายบัวน้อยๆ  หยดน้ำตาไหลรินอย่างยินดี  ท่ามกลางรอยยิ้มกึ่งดีใจและหวาดวิตกของใครหลายๆคน


              " ไซซี รับหยกชิ้นนี้ไป  ยามว่างก็กลับมาเยี่ยนพวกเราบ้าง "


              ไทเฮากล่าวอย่างอ่อนโยน นัยสำคัญคงประมาณว่าคนที่เหลือจะมาเมื่อไหร่ก็คงไม่ใช่เรื่องยาก แต่ไซซีที่ดูบอบบางอ่อนแอนั้นมิใช่  


              " งั้นพวกเราขอตัวก่อน "


              ว่าแล้วมารอันทพาลก็ส่งสัญญามือเพียงพริบตาเกี้ยวหลังใหญ่ที่กว้างขวางก็ร่อนลงมาจะฟากฟ้า  เหล่าทหารองค์รักษ์ต่างกลืนน้ำลายอึกใหญ่  จะมีก็เพียงแต่ไทเฮากับราชทายาทกระมังที่ยืนส่งด้วยท่าทางเศร้าๆ



               " ฤดูหนาวผ่านไปแล้วย้อนคืน ดาราตื่นจันทราส่องแสง "


               มารอันทพาลประกาศเท่านั้น เหล่าชายชุดดำนับไม่ถั่วก็ปรากฎการ  เกี้ยวหลังใหญ่สีแดงทะยานไปบนฟากฟ้า พร้อมกันกับกองอารักขาที่หลายร้อยที่วิ่งเหยียบอากาศ  หลงเหลือเอาไว้แต่พระราชวังที่กลับมาเป็นปกติอีกครั้ง



              " ให้ตายสิ อาจารย์เท่จริงๆ "








               เกี้ยวสีแดงแล่นนภาข้ามนาวา  ราวกะเป็นเทวาจากฟากฟ้าไกล

               ยามหนาวชืนมื่นชื่นชมอนังค์นาง  แย้มยิ้มหยาดเยิ้มกอปรหยาดหทัย






------------------------------------------------------------------------------------------------------



              หลายๆคนอ่านแล้วอาจผิดหวังไปบ้างก็ขออภัยด้วยครับ เพราะฟิลลิ่งมันไม่มีอ่า

              แต่จากนี้ไปจะเข้าสู่ภาคตะลุยยุทธจักรแล้ว   ศัตรูคู่ฟ้าของพระเอกเราอาจปรากฏกาย 

              ไหนจะหนี้แค้นของผู้ให้กำเนิดที่ยังมิได้ชำระอ่า  ไม่รู้จะแต่งออกมาดีรึเปล่าแต่ยังไงก็ต้องขอบคุณทุกท่านที่ตามอ่านมาจนถึงตอนนี้