ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : เค้าลางเมฆหมอก
มารฟ้าอาฆาตรเชี่ยวชาญวิชายุทธยิ่ง มีดรรชนีสุริยันอันร้ายกาจ ในยุทธภพหากไม่นับสี่มารประหารเทพก็เห็นจะมีอีกไม่กี่คนเท่านั้นที่พอจะสู้สูสีกับมันผู้นี้ เพียงแต่ข่าวที่ว่าพรรคมารฟ้าถูกบุกถล่มชั่วข้ามคืนช่างน่าตระหนกนัก
ณ พรรควาฬทมิฬทะเลใต้
" เรียนท่านประมุข....ซุบซิบๆๆ "
สุดยอดสายข่าวของพรรควาฬทมิฬซุบซิบข่าวลับแก่นายตนอย่างเร่งร้อน ยิ่งฟังสีหน้าของวาฬนักล่า อึนอึน ยิ่งบิดเบี้ยว
" บัดซบ ขนาดนั้นเชียวรึ "
" ขอรับ ตายคาบัลลังทองเลย ไม่มีโอกาสแม้แต่จะตอบโต้ ร้ายกาจมากๆ ข้า... "
อึนอึน ยกมือห้ามไม่ต้องพูด ก่อนจะลอบกุมขมับอย่างอ่อนแรง
" ปีนี้มันปีบ้าอะไรฟ่ะ "
สำหรับมันแล้วพรรคมารฟ้าย่อมเป็นศัตรูคู่ฟ้ามิต้องสงสัย เพียงแต่เป็นมันเท่านั้นที่มักแพ้อยู่ร่ำไป แล้วไฉนยามนี้กลับตายเสียง่ายดาย มิหนำซ้ำ ยังมีศัตรูใหม่ที่แสนร้ายกาจทบเท่าทวีรออยู่อีก หรือมันต้องลี้ภัยจรลีเสียแล้ว คิดสระตะแล้วก็ออกคำสั่งอย่างเสียมิได้
" บอกฉลามเสือ เตรียมออกเรือ "
" ขอรับท่านประมุข "
" ทะเลกว้างใหญ่ ข้าจะไปตามหาเคล็ดวิชาของท่านปรมจารย์ "
สำเนียงส่องฟ้า วิหกล่าตะวันฉาด อณงนางไล้ เลือดรักโรยริน
บทกวีเลือดถูกขีดเขียนไว้บนผาสูง รองหินถูกสลักด้วยลมปราณชั้นสูง พื้นหลังฉะโลมด้วยเลือดทำให้อักษรหินเด่นขึ้นมา เบื้องล่างเป็นชาวพรรคมารที่กำลังลำเลียงสิ่งของจำเป็นในการสร้างพรรคมาร ทั้งไม้หายาก หินสำหรับทำบ้านเรือน เหล็กและทองคำ
มารอันทพาลลอยตัวเหยียบลวดเหล็กมองดูภาพเบื้องล่างอย่างพึงพอใจ โดยมีสภามารร้ายเป็นผู้คอยกำกับงานต่างๆ
" เรียนท่านเจ้าสำนัก ตอนนี้เรากำลังเข้าสู่ขั้นตอนที่สองแล้ว คาดว่าไม่เกินเดือนรากฐานของวังมารจะสำเร็จ และต้องใช้เวลาอีกประมาณสองปีสี่เดือน กับสิบห้าวันกว่าวังจะเสร็จสมบูรณ์ "
เลขาธิการสภามารร้ายกล่าวรายงานอย่างอารมณ์ดี ข้างกายเป็นหน่วยองค์รักษ์รุ่นใหม่ที่ถูกฝึกมาอย่างดี
" ดีมาก ข้าจะได้ไปรายงานอาจารย์หญิงถูก ว่าแต่เคล็ดวิชานั้นการตีความไปถึงไหนแล้ว "
" เรียนท่านเจ้าสำนัก ตอนนี้กองงานวิจัยเคล็ดวิชากำลังทำงานอย่างหนัก เนื่องจากวิชาลับของพรรคมารฟ้าและพรรคอื่นๆมีจำนวนมาก เพียงแต่สาระสำคัญน่าจะเป็นวิชาขั้นที่สองของท่านปรมจารย์สำนักเราเสียมากกว่า "
มารอันทพาลฟังแล้วขมวดคิ้วสงสัยจึงเร่งให้มันกล่าวออกมาต่อ
" คือ เคล็ดขั้นที่สองเราตีความได้ค่อนข้างมากแล้วขอรับ เพียงแต่.. เพียงแต่ท่านจะให้เริ่มเผยแพ่ในสำนักเราจริงรึขอรับ เพราะมันเป็นยอดวิชาที่ฝึกยากมาก "
" เฟ้ย พวกเจ้ากลัวอันใด ทั้งข้าทั้งอาจารย์หญิงต่างฝึกมาแล้ว ไป๊ กลับไปฝึกมา "
" ขอรับ "
มารอันทพาลบ่นเสียงหงุดหงิดหลังจากแผ่นหลังศิษย์ในพรรคจากไป หากแค่นี้ยังกลัวแล้วริจะเป็นมารไปเพื่ออะไร น่าขันว่าพักหลังๆคนในพรรคเริ่มจะใจอ่อนกลายเป็นคนดีแล้วหรือกระไร ทั้งปล่อยเด็กและผู้หญิงทั้งไม่ย่อมฆ่าล้างครัว มารเหล่านี้ไม่จำหรือกระมังในวันที่โดนเหยียบย่ำราวกะเศษขยะ
" ชิ เจ้าพวกไม่ได้ความ "
ขณะที่อีกฟากหนึ่งขอยุทธภพกำลังเข้มข้น ทางด้านฟงเหลยก็ไม่น้อยหน้า
" อ อาจารย์ ลมปราณของท่านมันจะหลายขั้นไปไหน "
" น่าของดีต้องมีประมาณเนี้ย เอ้า ไซซีอย่าเสียสมาธิสิ หายใจเข้าลึกๆ เจ้าจะรู้สึกถึงปราณ "
" อึก อึก ฟู่... ข้าไม่ไหวแล้ว อาจารย์ท่านไม่มีวิธีอื่นง่ายๆหรือ "
" ใช่ๆๆ อาจารย์ อย่างวิธีลัดอะไรแบบนั้นน่ะ "
สองศิษย์กล่าวออดอ้อนอย่างไร้เดียงสา แล้วความคิดของเขาก็พลันนึกไปถึงมารอันธพาล
" จริงสิ ยังมีวิธีนั้นอยู่นิ "
ว่าแล้วฟงเหลยหันไปมองศิษย์ทั้งสองด้วยรอยยิ้มที่แตกต่างไปจากปกติ
" เทียนหลง เจ้าว่าอาจารย์ดูแปลกๆไปไหม? "
" ข ข้าไม่แน่ใจ ยังไงก็เลดี้เฟิร์สนะ "
โดยทั้งสองไม่รู้เลยว่าศัตรูที่ผู้คนในยุทธภพโจนจัญกันมากอย่างมารอันธพาล จะกลัวรอยยิ้มแบบนี้ที่สุด
ขณะที่กงล้อของยุทธจักรกำลังขับเคลือนทีละน้อย ไป๋ กว่อ ไม่รู้ตัวเลยว่าภัยร้ายกำลังมาเยือนตนเองในมิช้า ข้ากายของมันล้วนเป็นหญิงงามเมืองที่ถูกซื้อมา ชีวิตสุขสันยิ่งกว่าพระราชา
" แด่ ความสุขล้นของข้า ดื่ม!! "
จอกสุราหยกครั้งหนึ่งก่อนจะหมดไป ภายเขียนของชายหญิงคู่หนึ่งนั่นเองที่มันผู้นี้กล่าวด้วย แลละม้ายคล้ายกับใครสักคนที่ตกตายไปเมื่อนานมาแล้ว
" เฟ้ย เจ้าสุขสบายเสียจริงนะ อากว่อ "
เสียงอิสตรีดังขึ้นจากความว่างเปล่า ทำให้เอาชายร่างอ้วนที่กำลังสุขสันถึงกับตกใจ
" ท ท่าน ท่าน "
" อะไรกัน แค่ไม่กี่ปี ถึงกับนึกชื่อข้าไม่ออกเชียวรึ ข้าเฟยเยี้ย คนที่ทำให้เจ้าเสวยสุขได้ยังไงล่ะ "
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น