คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ: แค่รู้ว่าทำเพื่อใคร
แค่รู้...ว่าทำเพื่อใคร
21:45
ในปราสาทแห่งหนึ่งของอิตาลีที่กำลังมีงานเลี้ยงฉลองผู้คนที่มาร่วมงานต่างใส่ชุดที่ตนคิดว่าสวยงามพร้อมเครื่องประดับเพื่อไม่ให้น้อยหน้าใครและเพื่ออวดสถานะตนเอง คนเหล่านั้นต่างพูดคุยกันด้วยใบหน้ายิ้มแย้มและเสียงหัวเราะบรรยากาศงานเลี้ยงครึกครื้นราวกับวันนี้เป็นวันที่ดีมากอีกวันหนึ่งของทุกวัน
ในมุมหนึ่งของงานเลี้ยงมีคนกลุ่มหนึ่งกำลังพูดถึงเรื่องราวของคนคนหนึ่งซึ่งกำลังโด่งดังในวงการขณะนี้อย่างออกรส
"โรสเดธนี้หน้าตาเป็นยังไงนะครับอยากรู้จริงจริง"
"ถ้าอยากรู้คงมีแต่ต้องเป็นคนจ้างเท่านั้นแหละนะ ฮา" หลังจากพูดจบก็หัวเราะออกมาราวกับเป็นเรื่องตลก
"หรือไม่ก็เป็นคนที่โรสเดธต้องฆ่า" หลังจากที่ชายคนนั้นพูดจบเสียงหัวเราะก็หายไปพร้อมกับที่ทุกคนในกลุ่มหันมาสนใจชายคนนนั้นเป็นตาเดียว "ว่าไปนั้น555+" ชายคนนั้นหัวเราะออกมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
จากนั้นคนในกลุ่มนั้นก็หัวเราะออกมาอีกครั้งหลังจากหน้าซีดที่ได้ยินประโยคแรกของชายผมน้ำตาลและคิดว่าโรสเดธที่พวกตนพูดถึงคงไม่มีทางรับงานในที่ที่เป็นงานเลี้ยงมีคนและบอดี้การ์ดมากมายแบบนี้หรอก
แต่ถ้าพวกเขามองมาที่ชายผมสีน้ำตาลอีกครั้งก็คงจะได้เห็นแววตาที่ราวกับมองคนโง่และเยาะเย้ยในแววตานั้น
คำเตือน: มีฉากการตาย,เลือด,การฆาตกรรม
พรึ่บ!
ไฟทั้งงานดับแต่คนในงานไม่มีใครตื่นตกใจแม้แต่น้อยเพราะคิดว่ามันเป็นการเซอร์ไพรซ์ที่เกือบทุกงานเลี้ยงก็เป็น
พรึ่บ!
และไม่นานไฟในงานเลี้ยงก็สว่างอีกครั้งคนทั้งงานต่างตกตะลึงกันการเซอร์ไพรซ์ครั้งนี้
กริ๊ดดดดดดด!!!!!!
เสียงกรีดร้องของผู้หญิงในงานเลี้ยงดังขึ้นในเวลาต่อมาเพราะภาพตรงหน้ามันเป็นการเซอร์ไพรซ์ที่ไม่น่าจดจำเอาเสียเลย เมื่องานเลี้ยงในขณะนี้ต่างแต่งแต้มไปด้วยสีแดงที่เกิดจากเลือดของผู้คนในงานเลี้ยงซึ่งภาพการตายของคนพวกนั้นคือการถูกตัดหัวให้เลือดไหลนองเต็มพื้น
กริ๊ดด--!ฉัวะ!
เสียงร้องที่ขาดหายทำให้คนในงานเลี้ยงที่เหลือหันไปมอง
กรุบ~กรุบ~
หัวของผู้หญิงที่น่าจะเป็นเจ้าของเสียงร้องกลิ้งมาทางกลุ่มที่เหลือรอดเพียงกลุ่มเดียวของงานเลี้ยงในวันนี้ หัวของผู้หญิงคนนั้นมีใบหน้าที่ตื่นตระหนก หวาดกลัวตาเบิกโพลงเป็นใบหน้าที่แตกต่างจากคนอื่นอย่างสิ้นเชิง การตายแบบไม่รู้ตัวยังมีใบหน้าที่ดูดีกว่าเลย
ตึก ตึก ตึก
เสียงเดินดังขึ้นทำให้คนกลุ่มนั้นละสายตาจากหัวของผู้หญิงคนนั้นเงยหน้ามองคนที่เดินมาทางกลุ่มนี้
ลักษณะของนักฆ่าตรงหน้าคือผู้หญิงผมสีเงินยาวสวยนัยน์ตาสีฟ้าอมเขียวชุดของเธอเป็นสีดำแต่ไม่รู้ทำไมพวกเขาถึงเห็นดอกไม้สีแดงโอบล้อมนักฆ่าคนนี้ราวกับมันคือเครื่องประดับชิ้นหนึ่ง แต่ในขณะที่คนกลุ่มนี้กำลังตะลึงกับรูปลักษณ์ของหญิงสาวนักฆ่าผู้ชายผมสีน้ำตาลก็พูดขึ้น
"งายยยโรสเดธ^^" พวกเขาที่ได้ยินยิ่งหน้าซีดกว่าเดิมแล้วพวกบอดี้การ์ดมันไปไหนหมด!?!เหล่าคนที่เหลืออยู่ต่างคิดอย่างสิ้นหวังและบางคนก็สงสัย ผู้ชายผมสีน้ำตาลรู้ได้ยังไ--ไม่สิ เจ้าหมอนี้เป็นใคร
ฉัวะ!!
เอ๊ะ??
ตุบ!
ก่อนที่จะได้พูดอะไรหัวของคนกลุ่มนั้นก็ขาดออกจากตัวพร้อมกันโดยที่คนเหล่านั้นมีใบหน้าที่สงสัยและงงงวยไปในตัว
"555+รีบร้อยจังเลยนร้าา" ผู้ชายผมสีน้ำตาลลุกขึ้นยืนหลังจากที่ย่อตัวหลบคมดาบของนักฆ่าตรงหน้าอย่างหวุดหวิด"แล้วนี้คิดจะฆ่าฉันด้วยหรือไง?"
"...." หันหน้ามองไปที่ดาบของตนเองที่อยู่ในมืออย่างไม่สนใจเสียงคนที่พูดด้วย เมื่อเห็นแบบนั้นชายผมสีน้ำตาลก็ถอนหายใจแล้วทำหน้าเบื่อหน่าย
"ฉันอุสาเป็นเหยื่อล่อให้เลยนะไม่คิดจะตอบแทนกันเลยหรอ~?" ลากเสียงกวนใส่ก่อนจะเดินตามอีกคนไป
"ก็บอกแล้วนี้ว่าไม่ให้ตามไปด้วยหรอกน่ะ" รู้ดีอีกว่าจะให้ตอบแทนอะไร ชายผมสีน้ำตาลคิด
"รู้น่า แล้วนี้อัลลี่ออกมายังอ่ะ?" ชายผมสีน้ำตาลถามขึ้นเมื่อไม่เห็นเพื่อนร่วมทีมอีกคนที่มาด้วยกัน
โรสเดธเหล่ตามองก่อนจพลอย
"ลาวิลออย่าโง่ ถ้าอัลเลนมาก็ต้องเห็นแล้วสิ?" ถามกลับด้วยใบหน้าสงสัย ฉันไม่น่าถามเธอเลยชายผมสีน้ำตาล หรือ ก็คือลาวิลคิดด้วยความเหนื่อยใจ อยู่ดีดีก็โดนด่า
หลังจากพวกเขาออกมาจากสถานที่แห่งนั้นแล้วก็จัดการเปลี่ยนชุดใหม่แล้วใช้กล่องส่องทางไกลเพื่อมองดูผลงานของเพื่อนร่วมทีมอีกคนที่ยังไม่มา
"ไดเนล่าฉันถามจริงนะทำไมเธอถึงเข้าวงการนี้กันล่ะ?"ลาวิลถามทั้งที่สายตาก็ยังใช้กล่องทางไกลเพื่อดูผลงานของเพื่อนร่วมงานอีกคน
"ฉันไม่เคยปิดบังประวัติตัวเอง นายก็รู้นิ" โรสเดธหรือชื่อจริงจริงคือ ไดเนล่าตอบคำถามของลาวิลทั้งที่ทางท่าก็ไม่ต่างจากลาวิล ทั้งสองพูดคุยราวกับพูดถึงดินฟ้าอากาศ
ปึง!
"หยุด!อย่าขยับนะ!"
\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\
จบตอนแรกแล้วค่ะ//ตบมือ
ความคิดเห็น