คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 8: happy picnic outside
TW:Ooc:ตัวละครอาจใช้คำไม่เหมือนในอนิเมะ;
______________________________________________
วันนี้เป็นวันหยุด ที่ทุกคนในบ้านอยู่บ้านพร้อมกันนานๆทีจะมีวันหยุดตรงกัน ทุกคนก็อยากใช้เวลาร่วมกันอยู่แล้ว อุเคียวเลยตั้งใจทำอาหารเพื่อจะได้ไปปิกนิกกันโดยมีฟุยุกะช่วยด้วย
ในขณะที่นั่งรอนานะก็คิดถึงเรื่องราวที่ได้เกิดขึ้น พี่สึบารุกับพี่นัตสึเมะ ทะเลาะกันเพราะพี่นัตสึเมะจะเลิกเล่นบาสแต่สึบารุไม่เห็นด้วยที่พี่ชายจะทิ้งความฝันทั้งที่เก่งขนาดนั้นทั้งสองเลยทะเลาะกันจนพี่น้องทุกคนกังวลกันมาก ฟุยุกะเลยเลือกจะเข้าไปพูดคุยกับทั้งสองคนให้มานั่งหันหน้าคุยกันดีๆและเรื่องก็จบโดยที่ทั้งสองก็คืนดีกันได้และเข้าใจกันดี แถมยังแลกเปลี่ยนความคิดกัน และ เล่นบาสด้วยกันเหมือนเดิม แบบนี้สิถึงจะเรียกว่าครอบครัวรักใคร่
ทุกคนต่างโตมากขึ้นและมีความฝันเป็นของตัวเอง มีเส้นทางที่ตัวเองเลือกและจะไม่นึกย้อนมาเสียใจที่หลัง เธอมีความสุขกับครอบครัวที่เป็นเช่นนี้มาก ฟุยุกะก็ดูอารมณ์ดีด้วย อยากให้ช่วงเวลาแบบนี้มีต่อไปตลอดจังเลยนะ
"นานะ เตรียมตัวพร้อมสำหรับไปปิกนิกรึยังคะ^^"
"อื้อ! พร้อมมากๆเลยแหละ"
วันนี้พวกเรามีแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะแห่งความสุข สนุกสนานกับอิสสระภาพและครอบครัว
"พี่สึบากิ พี่อาสึสะ พวกพี่ฮิคารุ พี่รุย กับพี่คานาเมะไปไหนหรอ"
นานะถามขึ้นเมื่อไม่เห็นทั้งสามคนบนรถ
"อ่อ พวกนั้นไปรอล่วงหน้าก่อนแล้วน่ะ"อาสึสะตอบ"ตอนแรกพี่มาซาโอมิก็ไปรอด้วยแต่วาตารุไม่ยอมบอกจะไปพร้อมนานะจัง"
"วาตารุเด็กดีไหม?" เมื่อฟังจบนานะก็หันไปมองน้องชายคนเล็กแล้วถาม
"ผมน่ะเป็นเด็กดีสุดๆไปเลยล่ะนะครับ"ทำตาเปร่งประกาย
"งั้นมานั่งนี้สิ" นานะตบเบาๆที่ตักตัวเองวาตารุเห็นแบบนั้นก็ส่ายหา--!ก็รีบเดินมานั่งตุปุบนตักนานะแถมนานะยังป้อนขนมวาตารุอีก
น่าอิจฉาเกินไปแล้วนะ! พวกเราก็อยากถูกนานะจังป้อนบ้าง!!คนที่ได้สิทธิ์มีแค่ฟุยุกะจัง วาตารุ และสัตว์เลี้ยงเองหรอ!?! อยากถูกน้องป้อนบ้าง
เหล่าพี่น้องบ้านอาซาฮินะที่เริ่มจะกลายเป็นซิสค่อนต่างคร่ำครวญในใจ
"พี่มาซะ อ้ามมม"พูดว่าอ้ามแถมยังอ้างปากเป็นแบบให้อีกพี่มาซะน่าอิจฉากว่าถูกป้อนอีก!!
"พี่นัตสึเมะ...พี่อาสึสะ...พี่สึบากิ...พี่สึบารุ...พี่อูเคียว...พี่อิโอริ...อ้ามสิ" น่ารักๆๆๆน้องสาวพวกเขาน่ารักมากๆเลย(っ˘̩╭╮˘̩)っอยากจับกอดแต่ถ้าทำคงโดนถีบออกมาแหง ตอนน้องสาวอารมณ์ดีแบบนี้ต้องคว้าไว้ให้ได้มากที่สุดสิ
"ไม่ป้อนฉันบ้างหรอ"ยูสุเกะพูดเสียงเบาอย่างหงอยๆเหมือนเห็นลูกหมาเลยหูหลูหางตกเชียว น่ารักดีแหะ
"ผมก็อยากให้พี่นานะป้อนด้วยนะ "ส่วนฟูโตะก็แววตาหมาขี้อ้อน ถึงนานะจะชอบแมว(?)หมากว่าหมาแต่พอถูกทำแบบนี้ใส่มันก็น่ารักดีแหละ
"งั้น..อ้ามมมนะ"
""อ้ามมมม"" น่ารัก เหมือนลูกหมาจริงๆด้วยแหละ พอป้อนเสร็จนานะหันไปหาฟุยุกะด้วยแววตาเปร่งประกาย ฟุยุกะได้แต่ยิ้มและหัวเราะเบาๆให้กับท่าทางน่ารักของนานะอย่างเอ็นดู แค่พระเจ้าของเธอมีความสุขแค่นั้นก็พอแล้ว
"ยูกะอยากให้ป้อนรึเปล่า"นานะถามพร้อมกับเอาขนมเข้าปากชิ้นแล้วชิ้นเล่า
ฟุยุกะมองมือที่เลอะด้วยผงของขนมที่ปลายนิ้วมือของนานะที่หยิมขนมเข้าปากพร้อมกับเลียที่ปลายนิ้ว ลิ้นเล็กๆสีชมพูออกแดงนิดๆเลียนิ้วแบบนั้น มัน ดูมีเสน่ห์มากเลยแหละ
"ไม่เป็นไรค่ะ นานะกินเถอะ^^" เพราะแค่ดูเธอกินฉันก็อิ่มความสุขแล้วไงล่ะ
.
.
.
"มาช้าจังเลยนะพวกนายเนี่ย"ฮิคารุพูดขึ้นเมื่อเห็นพวกเราเดินมาในระยะที่ได้ยินเสียง พวกเราที่ใต้ต้นซากุระที่บานสะพรั่งสวยงามในยามเที่ยงวันมีคนอยู่กันใต้ต้นซากุระบ้างประปรายแต่ส่วนมากจะเป็นพวกคู่รักมากกว่า คงมาเดตกันล่ะสิแต่ในนี้ก็มีคนมีแฟนนะ
เหลือบตาไปมองอิโอริและฟุยุกะที่เอาอาหารออกมาส่งให้กันก่อนจะเหลือบไปมองนานะที่กำมีดปอกผลไม้ในมือแน่น เอิ่ม...ไว้อาลัยล่วงหน้าเลยนะอิโอริ
แต่ทุกอย่างก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีไม่มีเหตุการนองเลือดเกิดขึ้น กินข้าวกันพร้อมหน้ากับครอบครัว พูดคุยเกี่ยวกับชีวิตประจำวันที่ไม่ใช่ในบ้าน ให้คำปรึกษากันในเรื่องที่คิดไม่ตก ดีจังเลยนะคริบครัวเนี่ย
รอยยิ้มที่ยิ้มจนตาปิดของนานะราวกับเป็นแสงสว่าง ทำให้ทุกคนอยากรักษารอยยิ้มนี้ไว้ ไม่อยากให้มันให้ไปเลย
______________________________________________
ป.ล ถ้าเม้นถึง3จะลงอีกตอน
ป.ล2 อัพอาทิตย์ละตอน
ความคิดเห็น