คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : chapter 3:sister going to school
วันนี้วันเกิด เอมเบอร์จากเกมเกนชิน เลยลงให้อีกตอนค่ะ
TW:ooc;คำพูดที่ตัวละครใช้อาจไม่ตรงกับในเมะ;ความรุนแรงในครอบครัว;เลือด
_____________________________________________
Chapter 3:sister going to school
"นานะจัง ฟุยุกะจัง ข้าวกล่องครับ"อุเคียวพูดขึ้นเมื่อทุกคนทานอาหารกันเสร็จหมดแล้ว
"ทำไมถึงเรียกแค่สองคนนั้นกัน"ยูสุเกะบ่นออกมา
"เป็นคนขี้อิจฉาไม่เปลี่ยนไปเลยนะ"ฟูโตะที่อยู่ข้างๆยูสุเกะทำให้ได้ยินที่ยูสุเกะบ่นก็เปิดปากแซวด้วยสีหน้าและน้ำเสียงเยาะเย้ย
"นายว่าไงนะ!?!"ด้วยความโมโหที่ถูกกวนทำให้ยูสุเกะส่งเสียงดัง
นานะกับฟุยุกะที่กำลังจะรับข้าวกล่องจากอุเคียวก็หันไปตามเสียงของยูสุเกะก่อนที่นานะจะพูดออกมาว่า
"ยูสุเกะ หุบปากแล้วมาเอาเข้ากล่องได้แล้ว...เราต้องไปโรงเรียนกัน"พูดจบก็ส่งสายตาไม่พอใจให้ยูสุเกะทำให้เจ้าตัวคอตกพร้อมกับหันหน้าหนีอย่างหงอยๆ"ขอบคุณค่ะพี่อุเคียว...นายก็ด้วยฟูโตะ อย่าให้ฉันต้องบอกช้ำ"
หลังจากพูดกับยูสุเกะจบนานะก็หันมารับข้าวกล่องจากอุเคียวก่อนจะหันไปอีกครั้งและพูดกับฟูโตะแถมยังทำท่าจะเถียงอีกทำให้นานะหลีตาลงเล็กน้อยก่อนพูดพูด
"หน่าๆนานะ...พวกเขายังเป็นแค่เด็กนะคะ เด็กควรร่าเริงสดใสแบบนี้สิ^^ดื้อหน่อยไม่เป็นไรหรอกค่ะ"ฟุยุกะหันมาพูดกับนานะราวกับเกลี่ยกล่อมเพื่อไม่ให้พระเจ้าของเธอไม่พอใจถึงขั้นร้ายแรง
"เพราะเป็นเด็กถึงต้องสอนไม่ใช่หรอ?...แต่ช่างเถอะ เราไปโรงเรียนกันดีกว่า"
พวกพี่ๆบ้านอาซาฮินะอยากจะพูดเหลือเกินว่าพวกเธอก็เป็นแค่เด็กนะ แต่ไม่ได้ว่าฟุยุกะจังหรอกนะ
โรงเรียน
"วันนี้เราจะมาเรียนเรื่อง-----"
ในขณะที่อาจารย์กำลังเขียนและอธิบายอยู่นั้นนานะก็ไม่ได้จับปากกาเพื่อเขียนหรืออะไรเลยเพราะสิ่งที่นานะถนัดคือการจดจำด้วยสัมผัสทั้ง5มากกว่าแตกต่างจากฟุยุกะที่ตั้งใจเขียนที่ อาจารย์อธิบายราวกับเป็นเด็กเรียนซึ่งก็เรียนดี เรียนเก่งจริงไปนั้นแหละ
หลังจากเลิกเรียนนานะก็เก็บของเตรียมจะกลับแต่ฟุยุกะก็พูดขึ้น
"นี่~นานะ ตอนนั้นนะ...คิดอะไรอยู่หรอถึงได้เข้ามาช่วยฉันที่ถูกรังแกน่ะ?"
ฟุยุกะถามนานะด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนไม่มีความเศร้าหรืออารมณ์ทางลบเลยทั้งๆที่พูดเรื่องที่โดนรังแกแท้ๆ
"ไม่แน่ใจว่าตอนนั้นรู้สึกยังไงและคิดอะไรอยู่...แต่วันนั้นเป็นวันที่ฉันไปเรียนวันแรกและเจอยูกะคนแรกเลยตามไปและเห็นโดนแกล้ง"นานะหยุดพูดก่อนจะหันมามองฟุยุกะที่ยังยิ้มอ่อนโยนอยู่"ตอนแรกไม่คิดจะเข้าไปช่วยหรอกเพราะมันไม่ใช่เรื่องของฉัน แต่พอเห็นแววตาของยูกะที่ราวกับไม่เข้าใจอะไรเลยทั้งๆที่โดนแกล้ง...มันทำให้ฉันรู้สึกอยากแกล้งแทนมากกว่า^^"
"ฟุฟุ--"
ฟุยูกะที่ได้ฟังคำตอบที่เคยอยากถามมาตลอดตั้งแต่นานะเข้ามาช่วยเหลือตอนอายุ3ขวบจนถึงตอนนี้พึ่งได้ถาแต่คำตอบและรอยยิ้มนั้นก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้จริงๆ...รู้สึกดีจังเลยนะที่ได้ถามในสิ่งที่สงสัยมาตลอดแบบนี้โล่งใจสุดๆไปเลยแหละ
"ถ้านานะอยากแกล้งฉัน...ฉันยอมนานะได้ทุกอย่างเลยนะคะ"
"ฉันรู้หน่า กลับบ้านกันเถอะยุสุเกะคงหัวร้อนได้ที่แล้วแหละ"
ฟุยุกะหัวเราะกับคำพูดของนานะ คนพวกนั้นคงเริ่มอยู่ในสายตาของนานะแล้วสินะแต่ถ้าคิดจะมาแทนที่เธอเหมือนคนพวกนั้นคงปล่อยเอาไว้ไม่ได้
"ยัยเด็ก***แกมานี้เลยนะ!!!???!!!"ผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นแม่ของเด็กสาวพูดจาหยาบคาย และ ตะคอกใสเด็กสาวเสียงดังก่อนเด็กสาวจะถูกลากเข้าไปในบ้านพร้อมกับเสียงทุบตีดังขึ้น คนแถวนั้นไม่มีใครคิดจะสนใจใยดีกับเรื่องพวกนี้เพราะเด็กสาวพอเดินเองได้คนเป็นแม่ก็ใช้เด็กสาวทำทุกอย่างในบ้านห้ามออกไปไหนนอกจากโรงเรียนถ้ากลับมาพร้อมเสื้อผ้าที่สกปรกก็จะถูกตีนานขึ้น
แต่พออายุได้5ขวบได้ไม่นานก็มีรถหรูสีดำประมาณ3คันอย่างต่ำขับมาจอดหน้าบ้านของเด็กสาว คนที่ลงมาจากรถนอกจากพวกที่ใส่ชุดดำและแว่นดำแล้วก็คือคนที่ใส่ชุดกิโมโนสีแดงลวดลายมังกรกิโมโนที่ผู้ชายคนนี้ใส่ราวกับมีไฟลุกทวมก็ไม่ปาน แค่มองก็ขนลุกแล้วถึงหน้าตาจะดูดีก็ตามบ้านของเด็กสาวไปทำอะไรให้คนใหญ่คนโตแบบนี้ต่อจากญี่ปุ่นมาที่นี่ได้กัน ต้องร้ายแรงขนาดไหนกันพร้อมเขาควรย้ายหนีก่อนดีไหม
ผู้ชายใส่กิโมโนเข้าไปในบ้านของเด็กสาวราว10นาทีก็ออกมาพร้อมกับเด็กสาวที่เต็มตัวมีแต่สีแดงแถมใส่ชุดสีขาวสีแดงยิ่งเด่นขึ้นไปอีก แถมยังหันมายิ้มอ่อนโยนให้พวกเขาที่แค่มองแต่ไม่คิดจะยื่นมือเข้าไปช่วยอีก ราวกับเด็กสาวเป็นนางฟ้า เป็นแม่พระที่พร้อมจะอภัยให้ทุกสิ่งอย่าง...แต่สีแดงนั้นคือสีจากอะไรกันล่ะ?
______________________________________________
ป.ล ถ้าเม้นถึงสามจะลงอีก
ป.ล2 อัพอาทิตย์ละตอน
ความคิดเห็น