คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 11: A Funeral with Two Bodies
TW:Ooc:ตัวละครอาจใช้คำไม่เหมือนในอนิเมะ;คนตาย;โรคซึมเศร้า;พยามฆ่าตัวตาย
______________________________________________
งานศพของฟุยุกะกับอายาเมะถูกจัดที่ตระกูลอิวานาริ งานศพที่จัดขึ้นเฉพาะคนที่เกี่ยวข้องซึ่งก็มีแค่พี่น้องอาซาฮินะทั้ง13คนกับแม่และนานะเท่านั้น
ตระกูลของฟุยุกะมีคนสืบทอดคือฟุยุกะคนเดียวเหมือนกับตระกูลของนานะ นานะเลยต้องไปเจรจากับกับผู้นำตระกูลคนปัจจุบันซึ่งก็คือพ่อของฟุยุกะด้วยตัวเองแล้วบอกเขาว่าตนจะเป็นผู้นำของทั้งสองตระกูลเอง ทั้งแม่ของนานะและพ่อของหนูกะไม่ว่าอะไรเพราะเห็นฝีมือของนานะมาแล้วแต่กลับคนอื่นน่ะไม่ นานะเลยต้องออกแรงนิดหน่อยจนได้รับการยอมรับ นานะต้องดูแลทั้งสองตระกูลนับตั้งแต่นี้ไป ไม่มีเวลาเที่ยวเล่นเหมือนก่อนหน้านี้อีกแล้ว แต่ก็ยังให้เรียนจนจบ ม.ปลาย เหมือนเดิม
ในขณะที่นานะต้องไปทำงานเพื่อให้ทุกอย่างเข้าร่องเข้ารอยต้องเดินทางไปมาระหว่างญี่ปุ่นกับอิตาลี อิโอริก็ดูเหมือนจะเป็นโรคซึมเศร้าพยายามจะฆ่าตัวตายอยู่เกือบตลอด สีหน้าอมทุกข์พี่น้องอาซาฮินะเป็นกังวลใจมากเพราะนานะก็ไม่อยู่คอยเตือนคานาเมะจึงเข้าไปห้ามอิโอริด้วยตัวเองเพราะไปเห็นตอนอิโอริพยายามฆ่าตัวตาย ทุกคนในบ้านต่างสร้างบรรยากาศเพื่อให้อิโอริไม่เศร้าและไม่คิดจะฆ่าตัวตาย ถึงแม้มันจะไม่ค่อยดีขึ้นเลยก็ตาม ภาพของฟุยุกะที่ตายคงติดตามากแถมยังอยู่บ้านเดียวกัน มันลืมยากก็ไม่แปลก รักครั้งแรกมาตายจากไปเพราะช่วยตนเอง แต่คนที่ควรเป็นห่วงอีกคนคือนานะ อยู่ด้วยกันมาก่อนพวกเขาเป็นเพื่อนรักกันต่างคนต่างเป็นคนสำคัญที่สุดของกันและกัน ไม่รู้ว่าตอนนี้จะเป็นยังไงบ้าง
.
.
.
นานะที่จัดการทุกอย่างเสร็จแล้วก็กลับมาเรียนที่ญี่ปุ่นอีกครั้ง นานะขึ้นลิฟท์เอาของไปเก็บที่ชั้น3ห้องของตัวงเองก่อนจะเห็นคานาเมะเข้าไปในห้องอิโอริอย่างรีบร้อนแล้วมีเสียงดังออกมา นานะจึงเดินตามเข้าไปดู ก็เห็นอิโอริที่นั่งอยู่บนเตียงถือมีดคัตเตอร์เตรียมปาดที่ข้อมือโดยมีคานาเมะพยายามห้าม
"ทำบ้าอะไรของพี่น่ะ พี่อิโอริ" นานะพูดขึ้นด้วยแววตาเย็นชา
"นานะ"อิโอริเรียกชื่อนานะก่อนน้ำตาจะไหลออกมา มีดคัตเตอร์ที่เธออยู่ก็ร่วงลง"ขอโทษ! ฉันขอโทษ"
นานะเดินเข้าไปหาอิโอริ คานาเมะที่เห็นแบบนั้นก็หลีกทางให้ นานะตบหน้าอิโอริไปที่หนึ่งก่อนจะจับกรามหน้าอิโอริเงยขึ้นมามองตน
"ถ้ารู้ว่าตัวเองผิด พี่ก็ควรทำตัวให้ดี ให้ดีพอกับที่ยูกะช่วยชีวิตพี่ไว้สิ"นานะพูดพร้อมกับใช้มือทั้งสองข้างจับที่ใบหน้าของอิโอริแล้วค่อยไปเซ็ดน้ำตาให้"ฉันโกรธมากเลยนะ ที่เห็นพี่ไม่รักชีวิตตัวเองแบบนี้ทั้งๆที่ยูกะช่วยชีวิตพี่ไว้"
"พี่ขอโท--!!"
"ฉันเบื่อที่จะได้ยินคำขอโทษแล้ว พี่แค่แสดงให้ฉันเห็นก็พอว่าพี่รักชีวิตตัวเองมากพอ"
พอได้ยินนานะพูดอิโอริก็เหมือนฉุกคิดอะไรบางได้ก่อนจะมองหน้านานะแล้วยิ้มเหมือนปกติก่อนจะมีเหตุการณ์แบบนี้ให้นานะ
"นั้นสินะ คนที่ควรเจ็บปวดมากกว่าพี่คือนานะนี้น่า ถ้าพี่มัวแต่เป็นแบบนี้จะใช้ชีวิตที่ถูกช่วยไว้อย่างมีความสุขได้ไงล่ะ"
"...จะคิดยังไงก็เรื่องของพี่สิ"นานะพูดจบก็เดินออกไปจากห้อง คานาเมะมองหน้าอิโอริก่อนจะพูดขึ้น
"คิดได้แบบนั้นก็ดีแล้วล่ะ"
"ขอบคุณพวกพี่มากนะ ที่คอยห้ามผมไม่ให้ทำเรื่องโง่ๆ ผม...จะไปหาทุกคนเพื่อขอบคุณเองครับ"
เมื่อเห็นแบบนั้นคานาเมะก็ออกไปจากห้องอิโอริอีกคน
"ฉันจะเข็มแข็งเหมือนนานะได้รึเปล่านะ ทั้งๆที่ควรจะรู้สึกมากกว่าใครแต่กลับไม่ร้องไห้ออกมาเลย มีภาระเยอะจังนะตัวแค่นี้เองแท้ๆ"
"ฮัดชิ้ว!"
เสียงจากหน้าห้องทำให้อิโอริสดุ้งตกใจ นานะคงไม่รู้หรอกนะ ถ้ารู้เขาอาจโดนต่อยก็ได้แรงไม่ใช่น้อยๆด้วยนะอุ้มสัตว์เลี้ยงไปมาได้ขนาดนั้น
.
.
.
20:00
"ในฐานะที่หายไปแล้วพึ่งกลับมาวันนี้จะทำอาหารให้ทานก็แช้วกันนะ ซื้อของสดมาเพียบ"
นานะยกของที่มีเยอะมากขึ้นมาโชว์ให้พวกที่ห้องนั่งเล่นที่ตอนนี้ค้างไปแล้วดูก่อนจะเดินไปเค้าเตอร์ครัวเพื่อทำอาหาร
"พี่นานะ!!จะกลับมาอยู่กับพวกเราใช่ไหมครับ?!"
"ฟูโตะสงบเสงี่ยมลงหน่อย แต่จะกลับมาอยู่ที่นี้แล้วจริงไหมนานะจัง"รุย
"ใช่ จะอยู่จนกว่าจะจบ ม.ปลาย เหมือนที่แม่ตกลงไว้กับคุณอาซาฮินะ"นานะจบทั้งที่ยังขยับตัวทำอาหารไปมาโดยไม่มองใครก่อนจะเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเสียงอิโอริ
"วันนี้ทำอาหารชดเชยหรอนานะ"
"ทำเพื่อจะใส่ยาพิษให้พี่ได้ง่ายขึ้นน่ะ"นานะตอบหน้านิ่งอิโอริที่ได้ยินก็ถึงกับก้าวลงบันไดพลาดกันเลยทีเดียวก่อนจะหัวเราะแห้งกลบเกลื่อน
"ดีจังเลยนร้าาา วันนี้น่ะฮิคารุก็กลับมาแล้วด้วย นัตสึเมะก็กำลังขับรถมาที่นี้^^"สึบากิพูดด้วยสีหน้ายิ้มๆแม้แววตาจะแสดงความเศร้าออกมาก็ตาม ก็ถ้าบอกว่าครบหน้าก็ไม่ใช่ ในเมื่อขาดไปคนหนึ่ง เป็นคนที่เอากลับมาไม่ได้แล้วนี่น่า ฟุยุกะน่ะถือว่าเป็นน้องสาวของพวกเราคนหนึ่งเลยนะถึงแม้จะมีอิโอริที่คิดไม่ซื่อก็ตาม
"....ซูการ์กับบราวนี่พวกพี่ดูแลมันดีรึเปล่า"นานะเลือกที่จะเปลี่ยนเรื่องเมื่อเห็นแววตาแบบนั้น เธอก็อยากแสดงความอ่อนแอออกมานะแต่มัน---เธอทำไม่ได้ เธอมีภาระที่ต้องทำจะแสดงความอ่อนแอแบบนั้นไม่ได้เด็ดขาด
"ดีสิ!!ผม วาตารุ และ เจ้าฟูโตะ พามันไม่เดินเล่นและให้อาหารพวกมันตลอดเลยนะ สนุกมากๆเลยแหละ!!"ยูสุเกะพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอย่างร่าเริงเมื่อพูดถึงสัตว์เลี้ยงทั้งสองตัวที่โตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก
"แบบนั้นก็ดีแล้ว...พี่อุเคียวกับพี่มาซะล่ะ ยังไม่กลับหรอ?"
"ยังเลย แต่อีกเดี๋ยวก็กลับมาแล้วแหละ เพราะพี่ส่งในแชตว่านานะจะกลับมาและทำอาหารอยู่น่ะ^^"คานาเมะ
"หรอ...งั้นต้องทำไว้เยอะๆเลยสินะ"
จากนั้นก็กลับไปสนใจการทำอาหารต่อ พวกพี่น้องอาซาฮินะก็พูดคุยกันฆ่าเวลา ถึงพวกเขาจะรู้ว่านานะเปลี่ยนไปทั้งคำพูดที่ใช้ แววตา ท่าทางที่เย็นชาและดูเป็นผู้ใหญ่มสกขึ้น พวกเขารู้พวกเขาสัมผัสได้ แต่พวกเขาก็พอจะรู้เหตุผลที่นานะเปลี่ยนไปเหมือนกัน เพราะอิโอริก็เย็นชาและเหม่อลอยอยู่บ่อยครั้ง พวกเขาแค่อยากให้ทั้งสองคนอย่าเศร้าไปมากกว่านี้เลย อิโอริจิตใจอ่อนแอเกินไป ส่วนนานะก็ปิดกั้นตัวเองจากความรู้สึกเกินไป แต่ก็นะยังไงพวกเราก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนี่น่า ถึงแม้จะไม่ใช่สายเลือดเดียวอย่างรุย หรือ จะเป็นแค่สายเลทอดครึ่งเดียวอย่างนานะที่เป็นพี่น้องคนละแม่กะบแฝดสาม พวกเขาก็ไม่คิดว่าแปลกแยกหรอก ก็ในเมื่อพวกเราเป็นครอบครัวกันแล้วนี่น่า
"นานะ/นานะจัง!!พี่ชายกลับมาแล้ว!!"
"อย่าใช้เสียงดังสิ!!!"
แต่นานะใช้เสียงดังกว่าพวกนี้รวมกันอีกนะ แต่พูดออกไปไม่ได้(༎ຶ ෴ ༎ຶ)
______________________________________________
ป.ล ถ้าเม้นถึง3จะลงอีกตอน
ป.ล2 อัพอาทิตย์ละตอน
ความคิดเห็น