ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 7
ตอนที่ 7
Part IQ
“ว่าไง” ผมรับโทรศัทพ์ขณะขับรถอยู่กลางถนนไอ้เมี่ยงโทรมา
“มึงอยู่ไหนแล้ววะ”
“กำลังจะถึง” อีกนานกว่าผมจะถึงแต่นิสัยคนไทยให้บอกว่าใกล้ไว้ก่อน
“เออดีๆๆมึงรีบมาเลยนะโว้ยยย” มันเร่งผม วันนี้ไอ้เมี่ยงให้ผมไปหาที่มอ หลังจากสอบแกทแพทครั้งนั้นก็ผ่านมาหลายเดือนแล้วครับ ผมยื่นคะแนนติดที่เดียวกับไอ้เมี่ยง จริงๆมหาลัยยังไม่เปิดแต่ก็มีบางคนที่สอบวัดระดับภาษาอังกฤษไม่ผ่านต้องไปเรียนปรับพื้นฐาน แต่ผมผ่านไง และที่ไอ้เมี่ยงให้ผมไปวันนี้เพราะว่ามันจะย้ายหอพัก แล้วให้ผมไปช่วยขนของ ไอ้เมี่ยงตอนแรกมันอยู่หอในครับ แต่มันบอกว่ากฏเกณฑ์เยอะเกินไปมันเลยขอแม่อยู่แค่ปีเดียวแล้วพอปี2จะย้ายมาอยู่หอนอก
“ตอนมึงบอกกูว่าใกล้ถึงเนี๊ยะ มึงอยู่ตรงไหนของเส้นทางวะ” เจอหน้ามันก็ทักผมทันทีหน้าตาค่อนข้างหงุดหงิดที่ผมมาช้า
“ปากซอยบ้านกู” ผมตอบยิ้มกวนตีนให้มัน
“เออไอ้ห่า” มันสถบออกมายื่นตีนทำท่าจะถีบผมแต่ผมหลบทัน
“มึงแม่งไปเลยช่วยกูขนของ กูขนรอมึงจนจะหมดแล้วนิ” ผมมองไปที่กองสัมภาระของมัน ก็ไม่ได้มีอะไรเยอะแยะ
“เออๆเดี๋ยวกูเอาไอ้กองนี้ขึ้นรถให้ มึงไปเอาข้างบนลงมาให้หมด” ผมบอกมัน
“ฉลาดสัสนะมึง”
“อ้าว ไอ้เมี่ยงมึงย้ายหอหรอ” เสียงผู้หญิงทักมัน ผมหันไปมอง ตัวสูงๆใส่แว่นดูห้าวๆ ท่าทางบู๊เอาเรื่อง
“เออดิ กูเบื่อหอใน ลากใครมาแดกไม่ได้ได้” ไอ้เมี่ยงมันหันไปตอบกวนตีน
“สักวันเอดส์จะถามหานะมึง”
“ระดับนี้ สนใจมาแซ่บกับกูไหมจ๊ะน้องสาว”
“สาวพ่อมึงสิ ว่าจะช่วยสักหน่อยเจอปากแบบมึงแล้วกูไปดีกว่า” อ้าวเชี่ยเมี่ยงมึงรั้งมันไว้เลยนะ
“โอ๋ๆน้องไหมคนงามอย่าใจร้ายกับพี่นักเลย มาช่วยพี่ยกของขึ้นรถหน่อยนะ” ไอ้เมี่ยงทำหน้าอ้อนตีนเกาะแขนประจบประแจงเป็นภาพที่ค่อนข้างอุบาทตา
“ไม่สงสารพี่ก็สงสารเพื่อนหน้าหล่อของพี่หน่อยนะ” ไอ้เมี่ยงมันโบ้ยหน้ามาทางผมผมเลยยิ้มตอบไปให้นิด ๆ
“ไอ้เมี่ยงมึงเข้าใจคบเพื่อนเนอะ” ผู้หญิงคนนั้นยิ้มให้ผมแบบเป็นมิตร
“แน่นอน อย่างกูต้องคบคนที่หน้าตาระดับเดียวกันโว้ยย”
“ถุยย!กล้าพูดนะมึง” หมดสภาพผู้หญิงเลยครับ ไอ้เมี่ยงหน้าเสียนิดๆ
“เออมึงว่างใช่ไหม มาช่วยไอ้คิวมันยกของขึ้นรถดิ๊ ไอ้คิวนี่ไอ้นี่มันชื่อไหม เพื่อนต่างคณะกูมันเรียนวิศวะเครื่องกล ส่วนไอ้นี่ชื่อคิวเพื่อนกูรุ่นเดียวกัน แต่มันซิ่วมาเรียนสถาปัตย์ปีนี้” ไอ้เมี่ยงมันแนะนำให้ผมรู้จักกัน เรียนเครื่องกลถึงว่าสิครับ ห้าวซะ
“กูก็อยากช่วยนะโว้ย แต่กูจะไปรับเด็กวะ ป่านนี้เรียนเสร็จละ”
“ห๊ะ มึงนี่นะมีเด็ก ใครวะ ปี1 หรอ พวกเด็กปรับพื้นอ่านะ ” ไอ้เมี่ยงมีสีหน้าแปลกใจเล็กน้อย
“เออใช่ๆ คนนั้นไง งั้นกูไปละ คิวกูไปก่อนนะไว้เจอกันตอนรับน้องรวมโว้ย” ไอ้เมี่ยงพยักหน้าเข้าใจ ไหมยิ้มให้ผมก่อนจะเดินออกไป ผมก็เริ่มลงเมื่อขนของ ส่วนไอ้เมี่ยงมันก็เดินขึ้นไปเอาของที่เหลือลงมา
“เห้อออออออ เสร็จสักที ร้อนฉิบหายยยยยยยย” ไอ้เมี่ยงตะโกนออกมาทันทีที่กล่องชิ้นสุดท้ายถูกโยนขึ้นกระบะรถ
“ปะๆน้องคิวจะกินอะไรดี พี่เมี่ยงคนนี้เลี้ยงไม่อั้น” มันเอามือมาโอบไหล่ผมทำหน้ากวนตีนผมเลยถีบมันออก
“กวนตีนละมึง” ยกตีนจะถีบมันอีกครั้ง
“ฮ่าๆมึงอย่านะโว้ยย มึงรุ่นน้องกูนะ” ไอ้เมี่ยงยกมือยอมแพ้ แต่หน้ามันนี่ท้าทายมาก
“กูคิดถูกคิดผิดวะย้ายมาเรียนกับมึงเนี่ย” ไอ้เมี่ยงหัวเราะชอบใจ ผมไม่ได้หงุดหงิดติดรำคาญมันนิดหน่อยแม่งชอบกวนตีนผม
“กูไปซื้อน้ำกินแปป มึงรอที่นี่แหละ” ผมบอกมันก่อนจะเดินออกมา หาเซเว่นในมอ อยากกินอะไรเย็นๆวันนี้แม่งโครตร้อนเลยครับ ผมเดินไปที่ตู้แช่น้ำเย็นหยิบเป๊ปซี่มาสองขวดเผื่อไอ้เมี่ยงมันด้วย ก่อนจะเดินไปจ่ายเงินที่เคาร์เตอร์
“ออนไลน์ดีแทค 300 บาทครับ” ผมบอกพนักงานที่เคาร์เตอร์ เมื่อเช้าโทรหาแม่มันบอกว่าเหลือน้อยกว่า20บาทแล้วครับ
“เห้ยยยยยยยยยยยยยย !”
“อะไรของแกวะ อ้าวคิวว เจอกันอีกแล้ว” ผมได้ยินเสียงทัก ผมเลยหันไปมองก็เจอไหมผู้หญิงห้าวๆที่เจอเมื่อไม่นานมานี้ กับ ไอ้
เตี้ย ใช่แล้ว ไอ้เตี้ย มันมาอยู่ที่นี่ได้ไง หรือมันเรียนที่นี่ คิดได้แค่นั้นปากผมก็ยกยิ้มน้อยๆแล้วครับ ไอ้เตี้ยมันคงตกใจไม่น้อยเหมือนกันที่เจอผม ดูจากหน้ามันตอนนี้โครตเหวออะ
“อ้าวไอ้นี่ ตะลึงในความหล่อเลยหรือไง ยืนอ้าปากค้างเลยโว้ยย” ไหมมันยักคิ้วให้ผม
ป้าบบบบบ!
“โอ้ยย พี่ไหมตบหัวผมไหมเนี่ย” ไอ้เตี้ยมันโวยวายที่โดนโบกหัวว
“ก็แกจะยืนตาค้างมองไอ้คิวมันอีกนานไหมละ”
“เอ่อผมแค่ตกใจเฉยๆเหอะ”
“มึงตกใจอะไรวะ” ผมถามไอ้เตี้ยนิ่งๆ
“ก็ตกใจแปลกใจเจอกันได้ไง พี่มาทำไม พี่มายังไง มาทำอะไร โอ้ยยย” ไอ้เตี้ยเริ่มรวน
“มึงเอาทีละประโยคดิ๊กูตอบไม่ทัน”
“ไม่เอาไม่ต้องตอบไม่ได้อยากรู้โว้ย” ไอ้เตี้ยจิ๊ปากไม่พอใจที่ผมยิ้มล้อๆมัน
“เอ้าแล้วเมื่อกี้แกไปถามเขา”
“ก็หลุดปาก เห้ย ไม่ใช่ ไม่มีไร พี่ไปจ่ายตังเด้ จะได้ไปสักที” ผมเห็นอาการไอ้เตี้ยแล้วก็ขำแต่ถึงกับสะอึกกับประโยคตอนจบของมัน จะได้ไปสักที มึงไม่อยากเจอกูหรอ ไอ้เตี้ยมันพูดจบก็เดินออกไปเลย ผมรีบหันไปหยิบของแล้วก็ตั้งตังไว้แล้วเดินตามมันออกมาเห็นมันยืนหน้ามุ่ยอยู่ใต้ต้นไม้ข้างๆเซ่เว่น
“มึงไม่อยากเจอหน้ากูหรอ” ผมถามมันนิ่งๆเสียงผมนิ่งครับแต่ใจมันไม่นิ่งกลัวคำตอบที่มันจะตอบกลับมา
“เห้ยเปล่าพี่ผมไม่ได้คิดงั้น” มันรีบหันมาโบกมือปฏิเสธผม
“ก็มึงทำตัวเหมือนไม่อยากเจอกู”
“ผมไม่ได้ทำซะหน่อย”
“มึงทำ”
“สองคนนี้รู้จักกันหรอ” ไหมที่เพิ่งเดินตามออกมาคงเห็นผมยืนเถียงกันอยู่เลยถามขึ้น
“ไม่รู้จักครับ” ไอ้เตี้ยมันตอบแต่กูเจ็บในใจละสัส ผมมองมันตาขวางเลยครับ
“อ้าว” ไหมทำหน้าแปลกใจ
“อันที่จริงก็เคยเจอกันครับ” ไอ้เตี้ยมองหน้าผมแล้วรีบเปลี่ยนคำพูดแต่กูก็ยังรู้สึกไม่พอใจอยู่ดี
“อ๋ออ คิวมึงแล้วขนของเสร็จยังอะ”
“เสร็จแล้วว่ะ ไหมกูฝากนี่ให้ไอ้เมี่ยงหน่อยแล้วบอกมันว่าเดี๋ยวกูตามไป”
“ส่วนมึงมานี่” ผมโยนเป๊ปซี่ให้ไหม ก่อนจะลากแขนไอ้เตี้ยไปอีกทาง ไหมมีสีหน้างงๆแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรรับเป๊ปซี่จากผมแล้วเดิน
ออกไป
“โอ้ยย พี่จะลากผมทำไมเนี๊ยะผมเจ็บบ” ไอ้เตี้ยมันโวยวายพยายามแกะมือผมออก
“พี่ปล่อยก่อนนน ผมเจ็บ” ไอ้เตี้ยมันพูดเสียงสั่นๆผมหันไปมองเลยเห็นว่าผมบีบแขนเล็กๆของมันเป็นรอยแดงเลย
“ขอโทษ” ผมรีบปล่อยมือ
“บีบมาได้ โห้ยยยยแดงเลยเห็นไหมเนี่ยยย” มันโวยวายยื่นแขนที่มีรอยแดงๆมาให้ผมดู มันมองหน้าผมแบบไม่พอใจ
“มึงทำให้กูโมโหเอง”
“ห๊ะ ผมเนี่ยนะ ผมไปทำอะไรให้พี่ตอนไหนไม่ทราบ” มันเถียงปากยื่นเลยครับเห็นแล้วอยากจับมาจูบซะให้เข็ด
“เอาเป็นว่ากูอารมณ์ไม่ดี”
“อารมณ์ไม่ดีก็เรื่องของพี่ดิ ไม่เกี่ยวกับผมสักหน่อย แล้วลากผมมาเนี๊ยะ มีอะไรก็ว่ามา” แดดมันร้อนหรือยังไง ทำไมหน้ามึงแดง
จังวะ
“มึงเรียนที่นี่ใช่ไหม” ผมถามคำถามที่พอจะรู้คำตอบอยู่แล้วออกไป
“เออดิ แล้วพี่อะมาทำอะไรที่นี่ อย่าบอกนะว่าเรียนนี่”
“เออ”
“ห๊ะ!!!!” ตามึงนี่จะถล่นออกมานอกเบ้าและ
“เรื่องจริงป่ะเนี่ย” มันถาม
“จริง” ผมก็ตอบ
“โลกกลมไปป่ะวะ” มันพูดเสียงเบาแต่ผมเสือกได้ยิน
“มึงว่า ง “
เสียงโทรศัพท์ของไอ้เตี้ยดังขัดขึ้นมาก่อนผมจะพูดจบมันรีบหยิบมารับคิ้วมันขมวดเข้าหากันเล็กน้อยตอนที่มองไปที่หน้าจอ
“ฮัลโหล”
“อยู่มอ”
“ไม่ได้โกหก มาดูเลยไหม”
“ห๊ะ อะไรนะ”
“มึงมาทำเชี่ยอะไร”
“เออกูจะรีบไป อยู่มอ อยู่เซเว่นเนี๊ยะ”
“ไม่ได้โกหก มึงอย่ากวนตีนดิ๊ สันดาน”
ไอ้เตี้ยมันโต้ตอบกับปลายสาย ผมไม่รู้ว่าใครโทรมาแต่คงกวนตีนไม่ใช่น้อยไอ้เตี้ยหน้ามุ่ยอย่างหงุดหงิดก่อนมันจะรีบวิ่งออกไป ผมมองตามหลังมันไปยิ้มๆ ว่าจะชวนมันไปกินข้าวซะหน่อย ไว้วันหลังก็ได้วะยังไงผมกับมันก็มีโอกาสเจอกันอีก คิดแล้วมุมปากมันก็ยกยิ้มขึ้นมา แปลกนะครับ ที่อยู่ๆผมก็สนใจผู้ชายด้วยยกันขึ้นมาซะงั้น ทั้งที่เมื่อก่อนผมก็คบกับผู้หญิงมาตลอด ถามว่าตอนนี้ผมชอบมันขนาดไหน ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ แค่ชอบผมอาจจะเอ็นดูมันเหมือนน้องชายคนนึงหรือบางทีผมอาจจะคิดกับมันมากกว่านั้น รอให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์แล้วกัน ผมเดินมาที่รถก็เจอไอ้เมี่ยงนั่งกินเป๊ปซี่พลางคุยอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆของมัน
“เห้ยไอ้หล่อมาละ กูไปก่อนนะโว้ย จะนัดร้านไหนก็โทรบอกกูด้วย” ไอ้เมี่ยงมันเห็นผมก็เลยหันไปสั่งเสียกับเพื่อนๆของมันแล้วตามผมขึ้นรถมา
“มึงกับไหมสนิทกันมากเลยหรอวะ” ไอ้เมี่ยงหันมามองหน้าผมแบบงงๆ
“กะ ก็สนิท แต่ไอ้คิวมึงถามแบบนี้สนใจมันหรอวะ “ มึงเอาส้นตีนไรคิดเนี่ยผมมองมันนิ่งๆ
“มึงไม่ต้องมาทำหน้าโหดใส่กู กูแค่แปลกใจเฉยๆปกติไม่เคยเห็นมึงสนใจใคร”
“กูไม่ได้สนใจ”
“อ้าวแต่มึงถามถึงมัน”
“กูถามไม่ได้แปลว่ากูสนใจ”
“เออแม่งขี้เกียจเถียงกับมึง กูกับมันสนิทกันระดับนึงเจอกันตอนรับน้องรวม และบางตัวก็เรียนแซคเดียวกัน” ผมพยักหน้าเข้าใจ
ก่อนจะหันมาสนใจถนนตรงหน้าต่อ
“กูแปลกใจจริงๆนะเนี่ย มึงถามถึงมันทำไม” อยู่ๆโรคเสือกไอ้เมี่ยงก็กำเริบครับ
“กูถามเฉยๆ”
“มันไม่ใช่สันดานมึง มึงทำตัวน่าสงสัยนะเนี่ย”
“มึงเลิกเสือกเรื่องของกูแล้วก็รีบๆขนของลงไปเลยไป” ผมขับรถมาถึงหอพักมันพอดีเลยรีบตัดบทไม่ใช่ว่าผมอยากปิดบังอะไรมัน
นะครับ แต่ผมอยากให้ตัวเองมั่นใจมากกว่านี้ก่อน ไอ้เมี่ยงกับผมช่วยกันขนของขึ้นไปเก็บ พอเสร็จผมก็ขับรถกลับมาคอนโดทันที อยากนอนพักเอาแรงวันนี้ใช้พลังงานไปเยอะจริง อีกแค่อาทิตย์เดียวมหาลัยก็จะเปิดสักทีมีอะไรให้ผมทำอีกเยอะแยะ
.....................
เสียงรบกวนน่ารำคาญดังมาจากโทรศัพท์ผมเอง ผมเอื้อมมือควานหาก่อนจะกดรับไม่รู้หรอกว่าใครตอนนี้รู้สึกง่วงมาก ไม่อยากลืมตา
“ว่า”
“ไอ้คิวมึงอยู่ไหน” เสียงแบบนี้ไอ้เมี่ยงครับ
“คอนโด”
“มึงทำไรอยู่วะ”
“นอน”
“มึงจะอนามัยไปแหละสาสเพิ่งจะสองทุ่มเองรีบนอนไปไหนวะ”
“มึงมีไร” กูไม่อยากจะบอกมึงว่ากูนอนตั้งแต่4โมงเย็นแล้วเหอะ
“กูจะชวนมึงมาแดกเหล้าหน่อย ไหนๆมะรืนก็เปิดเทอมแล้วเมาส่งท้ายโว้ยย มาเปล่าๆ” น้ำเสียงมันดูตื่นเต้นนะ
“เออเดี๋ยวกูไป ที่ไหน”
“ร้านพี่ฟีย์”
“เออ” ผมรู้จักดีเลยครับ ร้านนี้ไปบ่อยเพราะพี่ฟีย์เป็นพี่ชายของไอ้ฟาร์บางทีพวกผมก็ได้กินเหล้าฟรีประจำ
“เออรีบมานะมึง สาวๆกำลังแซ่บ”
ผมตัดสายมันไปก่อนจะลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวแล้วขับรถออกไปทันที ตลอดอาทิตย์นี้ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากคลุกตัวอยู่ที่
คอนโดกลับบ้านบ้างเป็นบางครั้งเวลาพ่อใช้ไปทำงานแต่ส่วนใหญ่จะนอนอยู่ที่คอนโดมากกว่าวันนี้ขอไปปลดปล่อยก่อนเปิดเทอมหน่อยแล้วกัน
มาถึงก็อยู่กันครบเลยไอ้เมี่ยง ไอ้ฟาร์ ไอ้อ้วน ไอ้ฟิวส์ และก็มีเพื่อนๆของไอ้เมี่ยงที่ผมไม่รู้จักอีกสามคน
“พวกมึงก็มากันด้วยหรอวะ” ไอ้ฟิวส์ยกแก้วเหล้าขึ้นในอากาศทำท่าชนกับผมก่อนจะกระดกรวดเดียวหมด
“พลาดได้ไงว๊า” ไอ้อ้วนตอบหน้าเยิ้มๆผมว่าพวกมันคงมากันนานแล้วสภาพแต่ละคนเริ่มกรึ่มๆ
“ไอ้คิววววววว มึงมาแล้วหรอออออ” เสียงไอ้เมี่ยงล้อแล้เลยครับ
“มึงมานี่กูจะแนะนำให้รู้จักกับเพื่อนๆกู” มันหันไปพูดกับไอ้ฟาร์ ไอ้ฟาร์ส่ายหัวก่อนจะจับหน้าไอ้เมี่ยงหันมาทางผม หมดสภาพมากอะมึง
“อ่อไอ้คิววว นี่ๆเพื่อนที่คณะกู ไอ้เจ ไอ้บอล ไอ้ต้นนนนนนนนน “ มันชี้ไปที่เพื่อนมันแบบมั่วๆ เพื่อนมันก็ยิ้มให้ผมแต่ละคนท่าทางน่าคบครับ
“ไอ้เมี่ยงมึงนี่อาการหนัก กูไม่ได้อยู่คณะมึงโว้ยยย” ไอ้แว่นตาหน้าตี๋ที่ชื่อต้นมันโวยวายขำๆ
“ไอ้ต้นนนนนนแล้วมึงอยู่คณะอารายยยยยยยยวะ มึงมาเป็นเพื่อนกูได้ยังงายยยยยยยยยยยยยย” ไอ้เมี่ยงพูดเสียงยานแบบเมา
แล้วรั่วประมานนั้น
“ต้นนนนนนนนนมึงงงงงปายยยตามมน้องงงงเด้ๆๆหายปายยยนานนนแล้วววว” เสียงผู้หญิงท่าทางอ้อแอ้ดังขึ้นก่อนจะเจอกับไหมที่กระแทกตัวนั่งลงๆข้างๆไอ้ต้น
“แล้วนี่ครายยย หล่ออเชี่ยๆอะ มึงงงงมาน้างงงงผิดโต๊ะหรอวะ” ไหมมองหน้าผมอย่างแปลกใจ ทุกคนหลุดขำเลยครับ
“มึงเมาแล้วนิ” ไอ้คนชื่อเจตบแก้มไหมเบาๆ
“ม่ายยยเมาวอยยยย ยางด้ายยยยยยยอีกกเยอะ” มันพูดพลางซดเหล้าเข้าปาก
“ไหมมน้องรูทอยู่ไหนนน” เสียงไอ้ต้นมันถาม หูผึ่งเลยครับ ไหมชี้ไปมั่วๆตามประสาคนเมาใครพาไอ้เตี้ยมาที่แบบนี้วะ
“ไหมมม มึงตอบดีๆดิ” ไอ้ต้นเร่ง
“ห้องงงงงงน้ามมมมมมมมม เอิ๊กกๆ”
“เพ่ไหมมมมมมมมมมม ทำมายไม่รอผมมมมมมมมมมม” เสียงมาพร้อมกับร่างไอ้เตี้ยเวอร์ชั่นเมาทิ้งตัวลงมาข้างๆผม เอามือเกาะแขนผมแบบงอนๆ หน้าตาเยิ้มได้อีก มันเม้มปากเข้าหากันเป็นเส้นตรง แม่งโครตยั่วอะ
“รูทเข้าปายยยยยยยยยนานนนนนนนนรอม่ายยยไหววววว” ไอ้ไหมมันตอบ มันนั่งตรงข้ามกับผม ไอ้นี่ก็อาการหนักเกาะแขนไอ้ต้นหันไปง้อ มันคงคิดว่าไอ้ต้นเป็นไอ้เตี้ย
“เพ่ทิ้งผมมมมมมมมมมมมมมมม” ไอ้เตี้ยมันก็คงคิดว่าผมเป็นไอ้ไหม เอาหน้ามาซบอกผมแล้วเบะปากร้องไห้เวอร์ชั่นนี้ผมค่อนข้างช๊อกนิดนึง
“กูว่าสองคนนี้ไม่ไหวแล้ววะ พากลับเหอะ” เสียงไอ้ฟิวส์มันสั่งครับ ไอ้ฟิวส์มันมาก่อนผมคงทำความรู้จักกันไปเรียบร้อยแล้ว
“ต้นมึงขับรถไหวไหม” ไอ้บอลหันไปถามไอ้ต้น
“ไหวแต่ว่าไอ้ไหมมันพักหอใน สภาพนี่เอาขึ้นหอไม่ได้หรอกวะ ไอ้รูทด้วย” ไอ้ต้นมันหันมาตอบ
“มึงเอาไอ้ไหมไปส่งที่ห้องไอ้เมี่ยงแล้วกัน เดี๋ยวคืนนี้กูพาไอ้เมี่ยงไปนอนที่คอนโดกู ไอ้นี่ก็สภาพไม่น่าจะไหว” ไอ้ฟาร์แก้ปัญหา
“กูจะปายยยยยยยยยเต้นนนนนนนนนน”
“เออเอางั้นก็ได้ เดี๋ยวกูโทรเรียกให้ปลามาอยู่เป็นเพื่อนมัน กูฝากดูแลน้องรูทด้วย กูไปก่อนนะ เชี่ยไหมลุกๆๆ” ไอ้ต้นมันว่าก่อนจะลากไอ้ไหมออกไป
“แล้วเด็กน้อยคนนี้ คืนนี้นอนไหนดีครับ” ไอ้ฟิวส์มันมองหน้าไอ้เตี้ยแล้วยิ้มหื่นๆมาให้ ไอ้สัสกูหวง
“ผมจะนอนนนนกะเพ่หมายยยยยยยยย” ไอ้เตี้ยมันกอดผมแน่นเอาหน้าซุกอกผมแล้วพูดเสียงอู้อี้ กูไม่ใช่พี่ไหมของมึง หงุดหงิดนะครับที่มันบอกว่าจะนอนกับคนอื่นน
“ฮ่าๆ ไอ้คิวมึงกลายเป็นไอ้ไหมไปแล้ววะ” ไอ้อ้วนมันหัวเราะขำๆที่เห็นไอ้เตี้ยกอดแน่นแต่เสือกเรียกชื่อคนอื่น
“เชี่ย” ผมสถบออกมาก่อนจะจับไอ้เตี้ยให้มันนั่งดีๆ แต่ไอ้เตี้ยมันกลับปีนขึ้นมาคร่อมตักผมเอามือมาโอบคอผมแล้วซบหน้าลงบนไหล่ผมซะงั้น
“อู้ยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“ท่านี่ติดเรตนะเนี่ย” เสียงไอ้ฟาร์ครับบ
“พาเค้ากลับบ้านหน่อยนะ” ไอ้เตี้ยมันกระซิบข้างหูผม เสียวไปทั้งตัวแหละ มึงยั่วกูไปละไอ้เตี้ย
“มีอ้อนด้วยโว้ยยยยย” ไอ้อ้วนกับไอ้ฟาร์นี่แซวไม่เลิกก
“ฮึกๆพี่คิวพารูทกลับบ้านนหน่อยนะ เสียงดังไม่ชอบ!” ห๊ะ สตั้นไปสิบวิ เมื่อกี้มึงเรียกชื่อกูหรอ สาบานได้ครับผมไม่คิดว่ามันจะรู้ชื่อผม มันเรียกชื่อผมออกมากัดปากแน่นซบหัวลงบนไหล่ผมร้องไห้สะอื้นเบาๆมึงเวอร์ชั่นเมานี่หลายอารมณ์นะ
“เดี๋ยวๆมึงจำกูได้หรอ” ผมจับงัดหน้ามันขึ้นมาจ้องหน้ากับผมตรงๆ เอามือประคองหน้ามันไว้ ตาแดงๆเปียกๆแก้มแดงเพราะฤทธิ์เหล้าส่วนปากนี่แดงเป็นปกติของมันอยู่แล้วบวมๆนิดหน่อย
“งื้อออ จำไม่ได้” มันทำหน้ามุ่ยแบบที่ชอบทำจิ๊ปากไม่พอใจ
“แล้วมึงเรียกชื่อกูถูกได้ไง”
“จิ๊ ไม่รู้ งื้อออออ กลับบ้าน ฮึกๆ ฮึก กลับบ้าน คนเยอะไม่ชอบ!” มันโถมตัวลงมากอดคอผมอีกครั้ง
“มึงรู้จักกับน้องมันหรอวะ” ไอ้ฟิวส์มันหันมาถามผม
“เออรู้จัก” ผมตอบมันไปมือก็ลูบหลังไอ้เตี้ยเบาๆให้มันหยุดร้อง
“เออดีงั้นมึงรีบเอาน้องมันไปส่งบ้านเลยไป ไม่ไหวแล้วนิ” ไอ้อ้วนมันบอกผมก็พยักหน้าเข้าใจ
“รูทลุกขึ้นก่อน จะพากลับบ้านนะครับ” ผมกระซิบบอกไอ้เตี้ยขี้เมามันทำหน้ามุ่ยไม่สบอารมณ์
“อุ้ม” มันบอก พวกผมนี่ช๊อกกันทั้งโต๊ะแล้วครับ
“ฮ่าๆๆ โครตอ้อนอะมึง ให้กูอุ้มแทนก็ได้นะ” ไอ้ฟิวส์บอกผม
“เสือก!”
“มีหวงด้วยโว้ยยยย” ไอ้บอลมันแซววขำๆ ไอ้พวกที่เหลือก็หัวเราะชอบใจ
“ขี่หลังนะครับ” ผมบอกไอ้เตี้ย มันยิ้มแบบเมาๆให้ผมก่อนจะเอี้ยวตัวมาเกาะหลังผมแทนน
“คิวมึงส่งน้องให้ถึงบ้านนะโว้ย” ไอ้ฟาร์บอกผม
“เออๆ” ผมลุกขึ้นยืนเต็มตัวโดยมีไอ้เตี้ยเกาะเป็นลิงอยู่ข้างๆหลัง ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นผมว่ามันคงแปลกๆแต่ไอ้เตี้ยขี้เมานี่มันไม่
ต่างกับผมพาผู้หญิงขี่หลังเลยครับ
“มึงอย่าแวะพาน้องมันลากลงข้างทางนะสาสส” ไอ้อ้วนแซวผม
“สัส กูไปก่อนละ มายังไม่ได้แดกก็ต้องกลับและ” ผมหันไปด่าไอ้อ้วนแล้วร่ำลาพวกมัน
“มึงก็กลับไปแดกสิวะ อาหารก็อยู่บนหลัง” ไอ้บอลพูดติดตลกแต่พากริบกันทั้งโต๊ะ
“เหี้ยยยย”
“ฮึกๆๆ กลับบ้านจะกลับบ้าน” ไอ้ลิงบนหลังเริ่มงอแงอีกครั้ง
“กูไปก่อนนะ ไว้เจอกัน”
พูดจบผมเลยรีบพามันออกมาขึ้นรถ มันบอกจะกลับบ้านแต่ผมไม่รู้จักบ้านมันหรอกครับ พามันไปส่งที่หอก็ไม่ได้ ทางเลือกสุดท้ายก็พาไปคอนโดผมนี่แหละ ไอ้เตี้ยขึ้นรถมาก็นั่งนิ่งๆไม่ได้หลับแต่เสือกกวนตีน ถามอย่างก็ตอบอีกอย่าง
“บ้านมึงอยู่ไหน”
“อยู่บนฟ้า คึคึ”
..................
อีกสักตอน 55
Part IQ
“ว่าไง” ผมรับโทรศัทพ์ขณะขับรถอยู่กลางถนนไอ้เมี่ยงโทรมา
“มึงอยู่ไหนแล้ววะ”
“กำลังจะถึง” อีกนานกว่าผมจะถึงแต่นิสัยคนไทยให้บอกว่าใกล้ไว้ก่อน
“เออดีๆๆมึงรีบมาเลยนะโว้ยยย” มันเร่งผม วันนี้ไอ้เมี่ยงให้ผมไปหาที่มอ หลังจากสอบแกทแพทครั้งนั้นก็ผ่านมาหลายเดือนแล้วครับ ผมยื่นคะแนนติดที่เดียวกับไอ้เมี่ยง จริงๆมหาลัยยังไม่เปิดแต่ก็มีบางคนที่สอบวัดระดับภาษาอังกฤษไม่ผ่านต้องไปเรียนปรับพื้นฐาน แต่ผมผ่านไง และที่ไอ้เมี่ยงให้ผมไปวันนี้เพราะว่ามันจะย้ายหอพัก แล้วให้ผมไปช่วยขนของ ไอ้เมี่ยงตอนแรกมันอยู่หอในครับ แต่มันบอกว่ากฏเกณฑ์เยอะเกินไปมันเลยขอแม่อยู่แค่ปีเดียวแล้วพอปี2จะย้ายมาอยู่หอนอก
“ตอนมึงบอกกูว่าใกล้ถึงเนี๊ยะ มึงอยู่ตรงไหนของเส้นทางวะ” เจอหน้ามันก็ทักผมทันทีหน้าตาค่อนข้างหงุดหงิดที่ผมมาช้า
“ปากซอยบ้านกู” ผมตอบยิ้มกวนตีนให้มัน
“เออไอ้ห่า” มันสถบออกมายื่นตีนทำท่าจะถีบผมแต่ผมหลบทัน
“มึงแม่งไปเลยช่วยกูขนของ กูขนรอมึงจนจะหมดแล้วนิ” ผมมองไปที่กองสัมภาระของมัน ก็ไม่ได้มีอะไรเยอะแยะ
“เออๆเดี๋ยวกูเอาไอ้กองนี้ขึ้นรถให้ มึงไปเอาข้างบนลงมาให้หมด” ผมบอกมัน
“ฉลาดสัสนะมึง”
“อ้าว ไอ้เมี่ยงมึงย้ายหอหรอ” เสียงผู้หญิงทักมัน ผมหันไปมอง ตัวสูงๆใส่แว่นดูห้าวๆ ท่าทางบู๊เอาเรื่อง
“เออดิ กูเบื่อหอใน ลากใครมาแดกไม่ได้ได้” ไอ้เมี่ยงมันหันไปตอบกวนตีน
“สักวันเอดส์จะถามหานะมึง”
“ระดับนี้ สนใจมาแซ่บกับกูไหมจ๊ะน้องสาว”
“สาวพ่อมึงสิ ว่าจะช่วยสักหน่อยเจอปากแบบมึงแล้วกูไปดีกว่า” อ้าวเชี่ยเมี่ยงมึงรั้งมันไว้เลยนะ
“โอ๋ๆน้องไหมคนงามอย่าใจร้ายกับพี่นักเลย มาช่วยพี่ยกของขึ้นรถหน่อยนะ” ไอ้เมี่ยงทำหน้าอ้อนตีนเกาะแขนประจบประแจงเป็นภาพที่ค่อนข้างอุบาทตา
“ไม่สงสารพี่ก็สงสารเพื่อนหน้าหล่อของพี่หน่อยนะ” ไอ้เมี่ยงมันโบ้ยหน้ามาทางผมผมเลยยิ้มตอบไปให้นิด ๆ
“ไอ้เมี่ยงมึงเข้าใจคบเพื่อนเนอะ” ผู้หญิงคนนั้นยิ้มให้ผมแบบเป็นมิตร
“แน่นอน อย่างกูต้องคบคนที่หน้าตาระดับเดียวกันโว้ยย”
“ถุยย!กล้าพูดนะมึง” หมดสภาพผู้หญิงเลยครับ ไอ้เมี่ยงหน้าเสียนิดๆ
“เออมึงว่างใช่ไหม มาช่วยไอ้คิวมันยกของขึ้นรถดิ๊ ไอ้คิวนี่ไอ้นี่มันชื่อไหม เพื่อนต่างคณะกูมันเรียนวิศวะเครื่องกล ส่วนไอ้นี่ชื่อคิวเพื่อนกูรุ่นเดียวกัน แต่มันซิ่วมาเรียนสถาปัตย์ปีนี้” ไอ้เมี่ยงมันแนะนำให้ผมรู้จักกัน เรียนเครื่องกลถึงว่าสิครับ ห้าวซะ
“กูก็อยากช่วยนะโว้ย แต่กูจะไปรับเด็กวะ ป่านนี้เรียนเสร็จละ”
“ห๊ะ มึงนี่นะมีเด็ก ใครวะ ปี1 หรอ พวกเด็กปรับพื้นอ่านะ ” ไอ้เมี่ยงมีสีหน้าแปลกใจเล็กน้อย
“เออใช่ๆ คนนั้นไง งั้นกูไปละ คิวกูไปก่อนนะไว้เจอกันตอนรับน้องรวมโว้ย” ไอ้เมี่ยงพยักหน้าเข้าใจ ไหมยิ้มให้ผมก่อนจะเดินออกไป ผมก็เริ่มลงเมื่อขนของ ส่วนไอ้เมี่ยงมันก็เดินขึ้นไปเอาของที่เหลือลงมา
“เห้อออออออ เสร็จสักที ร้อนฉิบหายยยยยยยย” ไอ้เมี่ยงตะโกนออกมาทันทีที่กล่องชิ้นสุดท้ายถูกโยนขึ้นกระบะรถ
“ปะๆน้องคิวจะกินอะไรดี พี่เมี่ยงคนนี้เลี้ยงไม่อั้น” มันเอามือมาโอบไหล่ผมทำหน้ากวนตีนผมเลยถีบมันออก
“กวนตีนละมึง” ยกตีนจะถีบมันอีกครั้ง
“ฮ่าๆมึงอย่านะโว้ยย มึงรุ่นน้องกูนะ” ไอ้เมี่ยงยกมือยอมแพ้ แต่หน้ามันนี่ท้าทายมาก
“กูคิดถูกคิดผิดวะย้ายมาเรียนกับมึงเนี่ย” ไอ้เมี่ยงหัวเราะชอบใจ ผมไม่ได้หงุดหงิดติดรำคาญมันนิดหน่อยแม่งชอบกวนตีนผม
“กูไปซื้อน้ำกินแปป มึงรอที่นี่แหละ” ผมบอกมันก่อนจะเดินออกมา หาเซเว่นในมอ อยากกินอะไรเย็นๆวันนี้แม่งโครตร้อนเลยครับ ผมเดินไปที่ตู้แช่น้ำเย็นหยิบเป๊ปซี่มาสองขวดเผื่อไอ้เมี่ยงมันด้วย ก่อนจะเดินไปจ่ายเงินที่เคาร์เตอร์
“ออนไลน์ดีแทค 300 บาทครับ” ผมบอกพนักงานที่เคาร์เตอร์ เมื่อเช้าโทรหาแม่มันบอกว่าเหลือน้อยกว่า20บาทแล้วครับ
“เห้ยยยยยยยยยยยยยย !”
“อะไรของแกวะ อ้าวคิวว เจอกันอีกแล้ว” ผมได้ยินเสียงทัก ผมเลยหันไปมองก็เจอไหมผู้หญิงห้าวๆที่เจอเมื่อไม่นานมานี้ กับ ไอ้
เตี้ย ใช่แล้ว ไอ้เตี้ย มันมาอยู่ที่นี่ได้ไง หรือมันเรียนที่นี่ คิดได้แค่นั้นปากผมก็ยกยิ้มน้อยๆแล้วครับ ไอ้เตี้ยมันคงตกใจไม่น้อยเหมือนกันที่เจอผม ดูจากหน้ามันตอนนี้โครตเหวออะ
“อ้าวไอ้นี่ ตะลึงในความหล่อเลยหรือไง ยืนอ้าปากค้างเลยโว้ยย” ไหมมันยักคิ้วให้ผม
ป้าบบบบบ!
“โอ้ยย พี่ไหมตบหัวผมไหมเนี่ย” ไอ้เตี้ยมันโวยวายที่โดนโบกหัวว
“ก็แกจะยืนตาค้างมองไอ้คิวมันอีกนานไหมละ”
“เอ่อผมแค่ตกใจเฉยๆเหอะ”
“มึงตกใจอะไรวะ” ผมถามไอ้เตี้ยนิ่งๆ
“ก็ตกใจแปลกใจเจอกันได้ไง พี่มาทำไม พี่มายังไง มาทำอะไร โอ้ยยย” ไอ้เตี้ยเริ่มรวน
“มึงเอาทีละประโยคดิ๊กูตอบไม่ทัน”
“ไม่เอาไม่ต้องตอบไม่ได้อยากรู้โว้ย” ไอ้เตี้ยจิ๊ปากไม่พอใจที่ผมยิ้มล้อๆมัน
“เอ้าแล้วเมื่อกี้แกไปถามเขา”
“ก็หลุดปาก เห้ย ไม่ใช่ ไม่มีไร พี่ไปจ่ายตังเด้ จะได้ไปสักที” ผมเห็นอาการไอ้เตี้ยแล้วก็ขำแต่ถึงกับสะอึกกับประโยคตอนจบของมัน จะได้ไปสักที มึงไม่อยากเจอกูหรอ ไอ้เตี้ยมันพูดจบก็เดินออกไปเลย ผมรีบหันไปหยิบของแล้วก็ตั้งตังไว้แล้วเดินตามมันออกมาเห็นมันยืนหน้ามุ่ยอยู่ใต้ต้นไม้ข้างๆเซ่เว่น
“มึงไม่อยากเจอหน้ากูหรอ” ผมถามมันนิ่งๆเสียงผมนิ่งครับแต่ใจมันไม่นิ่งกลัวคำตอบที่มันจะตอบกลับมา
“เห้ยเปล่าพี่ผมไม่ได้คิดงั้น” มันรีบหันมาโบกมือปฏิเสธผม
“ก็มึงทำตัวเหมือนไม่อยากเจอกู”
“ผมไม่ได้ทำซะหน่อย”
“มึงทำ”
“สองคนนี้รู้จักกันหรอ” ไหมที่เพิ่งเดินตามออกมาคงเห็นผมยืนเถียงกันอยู่เลยถามขึ้น
“ไม่รู้จักครับ” ไอ้เตี้ยมันตอบแต่กูเจ็บในใจละสัส ผมมองมันตาขวางเลยครับ
“อ้าว” ไหมทำหน้าแปลกใจ
“อันที่จริงก็เคยเจอกันครับ” ไอ้เตี้ยมองหน้าผมแล้วรีบเปลี่ยนคำพูดแต่กูก็ยังรู้สึกไม่พอใจอยู่ดี
“อ๋ออ คิวมึงแล้วขนของเสร็จยังอะ”
“เสร็จแล้วว่ะ ไหมกูฝากนี่ให้ไอ้เมี่ยงหน่อยแล้วบอกมันว่าเดี๋ยวกูตามไป”
“ส่วนมึงมานี่” ผมโยนเป๊ปซี่ให้ไหม ก่อนจะลากแขนไอ้เตี้ยไปอีกทาง ไหมมีสีหน้างงๆแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรรับเป๊ปซี่จากผมแล้วเดิน
ออกไป
“โอ้ยย พี่จะลากผมทำไมเนี๊ยะผมเจ็บบ” ไอ้เตี้ยมันโวยวายพยายามแกะมือผมออก
“พี่ปล่อยก่อนนน ผมเจ็บ” ไอ้เตี้ยมันพูดเสียงสั่นๆผมหันไปมองเลยเห็นว่าผมบีบแขนเล็กๆของมันเป็นรอยแดงเลย
“ขอโทษ” ผมรีบปล่อยมือ
“บีบมาได้ โห้ยยยยแดงเลยเห็นไหมเนี่ยยย” มันโวยวายยื่นแขนที่มีรอยแดงๆมาให้ผมดู มันมองหน้าผมแบบไม่พอใจ
“มึงทำให้กูโมโหเอง”
“ห๊ะ ผมเนี่ยนะ ผมไปทำอะไรให้พี่ตอนไหนไม่ทราบ” มันเถียงปากยื่นเลยครับเห็นแล้วอยากจับมาจูบซะให้เข็ด
“เอาเป็นว่ากูอารมณ์ไม่ดี”
“อารมณ์ไม่ดีก็เรื่องของพี่ดิ ไม่เกี่ยวกับผมสักหน่อย แล้วลากผมมาเนี๊ยะ มีอะไรก็ว่ามา” แดดมันร้อนหรือยังไง ทำไมหน้ามึงแดง
จังวะ
“มึงเรียนที่นี่ใช่ไหม” ผมถามคำถามที่พอจะรู้คำตอบอยู่แล้วออกไป
“เออดิ แล้วพี่อะมาทำอะไรที่นี่ อย่าบอกนะว่าเรียนนี่”
“เออ”
“ห๊ะ!!!!” ตามึงนี่จะถล่นออกมานอกเบ้าและ
“เรื่องจริงป่ะเนี่ย” มันถาม
“จริง” ผมก็ตอบ
“โลกกลมไปป่ะวะ” มันพูดเสียงเบาแต่ผมเสือกได้ยิน
“มึงว่า ง “
เสียงโทรศัพท์ของไอ้เตี้ยดังขัดขึ้นมาก่อนผมจะพูดจบมันรีบหยิบมารับคิ้วมันขมวดเข้าหากันเล็กน้อยตอนที่มองไปที่หน้าจอ
“ฮัลโหล”
“อยู่มอ”
“ไม่ได้โกหก มาดูเลยไหม”
“ห๊ะ อะไรนะ”
“มึงมาทำเชี่ยอะไร”
“เออกูจะรีบไป อยู่มอ อยู่เซเว่นเนี๊ยะ”
“ไม่ได้โกหก มึงอย่ากวนตีนดิ๊ สันดาน”
ไอ้เตี้ยมันโต้ตอบกับปลายสาย ผมไม่รู้ว่าใครโทรมาแต่คงกวนตีนไม่ใช่น้อยไอ้เตี้ยหน้ามุ่ยอย่างหงุดหงิดก่อนมันจะรีบวิ่งออกไป ผมมองตามหลังมันไปยิ้มๆ ว่าจะชวนมันไปกินข้าวซะหน่อย ไว้วันหลังก็ได้วะยังไงผมกับมันก็มีโอกาสเจอกันอีก คิดแล้วมุมปากมันก็ยกยิ้มขึ้นมา แปลกนะครับ ที่อยู่ๆผมก็สนใจผู้ชายด้วยยกันขึ้นมาซะงั้น ทั้งที่เมื่อก่อนผมก็คบกับผู้หญิงมาตลอด ถามว่าตอนนี้ผมชอบมันขนาดไหน ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ แค่ชอบผมอาจจะเอ็นดูมันเหมือนน้องชายคนนึงหรือบางทีผมอาจจะคิดกับมันมากกว่านั้น รอให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์แล้วกัน ผมเดินมาที่รถก็เจอไอ้เมี่ยงนั่งกินเป๊ปซี่พลางคุยอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆของมัน
“เห้ยไอ้หล่อมาละ กูไปก่อนนะโว้ย จะนัดร้านไหนก็โทรบอกกูด้วย” ไอ้เมี่ยงมันเห็นผมก็เลยหันไปสั่งเสียกับเพื่อนๆของมันแล้วตามผมขึ้นรถมา
“มึงกับไหมสนิทกันมากเลยหรอวะ” ไอ้เมี่ยงหันมามองหน้าผมแบบงงๆ
“กะ ก็สนิท แต่ไอ้คิวมึงถามแบบนี้สนใจมันหรอวะ “ มึงเอาส้นตีนไรคิดเนี่ยผมมองมันนิ่งๆ
“มึงไม่ต้องมาทำหน้าโหดใส่กู กูแค่แปลกใจเฉยๆปกติไม่เคยเห็นมึงสนใจใคร”
“กูไม่ได้สนใจ”
“อ้าวแต่มึงถามถึงมัน”
“กูถามไม่ได้แปลว่ากูสนใจ”
“เออแม่งขี้เกียจเถียงกับมึง กูกับมันสนิทกันระดับนึงเจอกันตอนรับน้องรวม และบางตัวก็เรียนแซคเดียวกัน” ผมพยักหน้าเข้าใจ
ก่อนจะหันมาสนใจถนนตรงหน้าต่อ
“กูแปลกใจจริงๆนะเนี่ย มึงถามถึงมันทำไม” อยู่ๆโรคเสือกไอ้เมี่ยงก็กำเริบครับ
“กูถามเฉยๆ”
“มันไม่ใช่สันดานมึง มึงทำตัวน่าสงสัยนะเนี่ย”
“มึงเลิกเสือกเรื่องของกูแล้วก็รีบๆขนของลงไปเลยไป” ผมขับรถมาถึงหอพักมันพอดีเลยรีบตัดบทไม่ใช่ว่าผมอยากปิดบังอะไรมัน
นะครับ แต่ผมอยากให้ตัวเองมั่นใจมากกว่านี้ก่อน ไอ้เมี่ยงกับผมช่วยกันขนของขึ้นไปเก็บ พอเสร็จผมก็ขับรถกลับมาคอนโดทันที อยากนอนพักเอาแรงวันนี้ใช้พลังงานไปเยอะจริง อีกแค่อาทิตย์เดียวมหาลัยก็จะเปิดสักทีมีอะไรให้ผมทำอีกเยอะแยะ
.....................
เสียงรบกวนน่ารำคาญดังมาจากโทรศัพท์ผมเอง ผมเอื้อมมือควานหาก่อนจะกดรับไม่รู้หรอกว่าใครตอนนี้รู้สึกง่วงมาก ไม่อยากลืมตา
“ว่า”
“ไอ้คิวมึงอยู่ไหน” เสียงแบบนี้ไอ้เมี่ยงครับ
“คอนโด”
“มึงทำไรอยู่วะ”
“นอน”
“มึงจะอนามัยไปแหละสาสเพิ่งจะสองทุ่มเองรีบนอนไปไหนวะ”
“มึงมีไร” กูไม่อยากจะบอกมึงว่ากูนอนตั้งแต่4โมงเย็นแล้วเหอะ
“กูจะชวนมึงมาแดกเหล้าหน่อย ไหนๆมะรืนก็เปิดเทอมแล้วเมาส่งท้ายโว้ยย มาเปล่าๆ” น้ำเสียงมันดูตื่นเต้นนะ
“เออเดี๋ยวกูไป ที่ไหน”
“ร้านพี่ฟีย์”
“เออ” ผมรู้จักดีเลยครับ ร้านนี้ไปบ่อยเพราะพี่ฟีย์เป็นพี่ชายของไอ้ฟาร์บางทีพวกผมก็ได้กินเหล้าฟรีประจำ
“เออรีบมานะมึง สาวๆกำลังแซ่บ”
ผมตัดสายมันไปก่อนจะลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวแล้วขับรถออกไปทันที ตลอดอาทิตย์นี้ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากคลุกตัวอยู่ที่
คอนโดกลับบ้านบ้างเป็นบางครั้งเวลาพ่อใช้ไปทำงานแต่ส่วนใหญ่จะนอนอยู่ที่คอนโดมากกว่าวันนี้ขอไปปลดปล่อยก่อนเปิดเทอมหน่อยแล้วกัน
มาถึงก็อยู่กันครบเลยไอ้เมี่ยง ไอ้ฟาร์ ไอ้อ้วน ไอ้ฟิวส์ และก็มีเพื่อนๆของไอ้เมี่ยงที่ผมไม่รู้จักอีกสามคน
“พวกมึงก็มากันด้วยหรอวะ” ไอ้ฟิวส์ยกแก้วเหล้าขึ้นในอากาศทำท่าชนกับผมก่อนจะกระดกรวดเดียวหมด
“พลาดได้ไงว๊า” ไอ้อ้วนตอบหน้าเยิ้มๆผมว่าพวกมันคงมากันนานแล้วสภาพแต่ละคนเริ่มกรึ่มๆ
“ไอ้คิววววววว มึงมาแล้วหรอออออ” เสียงไอ้เมี่ยงล้อแล้เลยครับ
“มึงมานี่กูจะแนะนำให้รู้จักกับเพื่อนๆกู” มันหันไปพูดกับไอ้ฟาร์ ไอ้ฟาร์ส่ายหัวก่อนจะจับหน้าไอ้เมี่ยงหันมาทางผม หมดสภาพมากอะมึง
“อ่อไอ้คิววว นี่ๆเพื่อนที่คณะกู ไอ้เจ ไอ้บอล ไอ้ต้นนนนนนนนน “ มันชี้ไปที่เพื่อนมันแบบมั่วๆ เพื่อนมันก็ยิ้มให้ผมแต่ละคนท่าทางน่าคบครับ
“ไอ้เมี่ยงมึงนี่อาการหนัก กูไม่ได้อยู่คณะมึงโว้ยยย” ไอ้แว่นตาหน้าตี๋ที่ชื่อต้นมันโวยวายขำๆ
“ไอ้ต้นนนนนนแล้วมึงอยู่คณะอารายยยยยยยยวะ มึงมาเป็นเพื่อนกูได้ยังงายยยยยยยยยยยยยย” ไอ้เมี่ยงพูดเสียงยานแบบเมา
แล้วรั่วประมานนั้น
“ต้นนนนนนนนนมึงงงงงปายยยตามมน้องงงงเด้ๆๆหายปายยยนานนนแล้วววว” เสียงผู้หญิงท่าทางอ้อแอ้ดังขึ้นก่อนจะเจอกับไหมที่กระแทกตัวนั่งลงๆข้างๆไอ้ต้น
“แล้วนี่ครายยย หล่ออเชี่ยๆอะ มึงงงงมาน้างงงงผิดโต๊ะหรอวะ” ไหมมองหน้าผมอย่างแปลกใจ ทุกคนหลุดขำเลยครับ
“มึงเมาแล้วนิ” ไอ้คนชื่อเจตบแก้มไหมเบาๆ
“ม่ายยยเมาวอยยยย ยางด้ายยยยยยยอีกกเยอะ” มันพูดพลางซดเหล้าเข้าปาก
“ไหมมน้องรูทอยู่ไหนนน” เสียงไอ้ต้นมันถาม หูผึ่งเลยครับ ไหมชี้ไปมั่วๆตามประสาคนเมาใครพาไอ้เตี้ยมาที่แบบนี้วะ
“ไหมมม มึงตอบดีๆดิ” ไอ้ต้นเร่ง
“ห้องงงงงงน้ามมมมมมมมม เอิ๊กกๆ”
“เพ่ไหมมมมมมมมมมม ทำมายไม่รอผมมมมมมมมมมม” เสียงมาพร้อมกับร่างไอ้เตี้ยเวอร์ชั่นเมาทิ้งตัวลงมาข้างๆผม เอามือเกาะแขนผมแบบงอนๆ หน้าตาเยิ้มได้อีก มันเม้มปากเข้าหากันเป็นเส้นตรง แม่งโครตยั่วอะ
“รูทเข้าปายยยยยยยยยนานนนนนนนนรอม่ายยยไหววววว” ไอ้ไหมมันตอบ มันนั่งตรงข้ามกับผม ไอ้นี่ก็อาการหนักเกาะแขนไอ้ต้นหันไปง้อ มันคงคิดว่าไอ้ต้นเป็นไอ้เตี้ย
“เพ่ทิ้งผมมมมมมมมมมมมมมมม” ไอ้เตี้ยมันก็คงคิดว่าผมเป็นไอ้ไหม เอาหน้ามาซบอกผมแล้วเบะปากร้องไห้เวอร์ชั่นนี้ผมค่อนข้างช๊อกนิดนึง
“กูว่าสองคนนี้ไม่ไหวแล้ววะ พากลับเหอะ” เสียงไอ้ฟิวส์มันสั่งครับ ไอ้ฟิวส์มันมาก่อนผมคงทำความรู้จักกันไปเรียบร้อยแล้ว
“ต้นมึงขับรถไหวไหม” ไอ้บอลหันไปถามไอ้ต้น
“ไหวแต่ว่าไอ้ไหมมันพักหอใน สภาพนี่เอาขึ้นหอไม่ได้หรอกวะ ไอ้รูทด้วย” ไอ้ต้นมันหันมาตอบ
“มึงเอาไอ้ไหมไปส่งที่ห้องไอ้เมี่ยงแล้วกัน เดี๋ยวคืนนี้กูพาไอ้เมี่ยงไปนอนที่คอนโดกู ไอ้นี่ก็สภาพไม่น่าจะไหว” ไอ้ฟาร์แก้ปัญหา
“กูจะปายยยยยยยยยเต้นนนนนนนนนน”
“เออเอางั้นก็ได้ เดี๋ยวกูโทรเรียกให้ปลามาอยู่เป็นเพื่อนมัน กูฝากดูแลน้องรูทด้วย กูไปก่อนนะ เชี่ยไหมลุกๆๆ” ไอ้ต้นมันว่าก่อนจะลากไอ้ไหมออกไป
“แล้วเด็กน้อยคนนี้ คืนนี้นอนไหนดีครับ” ไอ้ฟิวส์มันมองหน้าไอ้เตี้ยแล้วยิ้มหื่นๆมาให้ ไอ้สัสกูหวง
“ผมจะนอนนนนกะเพ่หมายยยยยยยยย” ไอ้เตี้ยมันกอดผมแน่นเอาหน้าซุกอกผมแล้วพูดเสียงอู้อี้ กูไม่ใช่พี่ไหมของมึง หงุดหงิดนะครับที่มันบอกว่าจะนอนกับคนอื่นน
“ฮ่าๆ ไอ้คิวมึงกลายเป็นไอ้ไหมไปแล้ววะ” ไอ้อ้วนมันหัวเราะขำๆที่เห็นไอ้เตี้ยกอดแน่นแต่เสือกเรียกชื่อคนอื่น
“เชี่ย” ผมสถบออกมาก่อนจะจับไอ้เตี้ยให้มันนั่งดีๆ แต่ไอ้เตี้ยมันกลับปีนขึ้นมาคร่อมตักผมเอามือมาโอบคอผมแล้วซบหน้าลงบนไหล่ผมซะงั้น
“อู้ยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“ท่านี่ติดเรตนะเนี่ย” เสียงไอ้ฟาร์ครับบ
“พาเค้ากลับบ้านหน่อยนะ” ไอ้เตี้ยมันกระซิบข้างหูผม เสียวไปทั้งตัวแหละ มึงยั่วกูไปละไอ้เตี้ย
“มีอ้อนด้วยโว้ยยยยย” ไอ้อ้วนกับไอ้ฟาร์นี่แซวไม่เลิกก
“ฮึกๆพี่คิวพารูทกลับบ้านนหน่อยนะ เสียงดังไม่ชอบ!” ห๊ะ สตั้นไปสิบวิ เมื่อกี้มึงเรียกชื่อกูหรอ สาบานได้ครับผมไม่คิดว่ามันจะรู้ชื่อผม มันเรียกชื่อผมออกมากัดปากแน่นซบหัวลงบนไหล่ผมร้องไห้สะอื้นเบาๆมึงเวอร์ชั่นเมานี่หลายอารมณ์นะ
“เดี๋ยวๆมึงจำกูได้หรอ” ผมจับงัดหน้ามันขึ้นมาจ้องหน้ากับผมตรงๆ เอามือประคองหน้ามันไว้ ตาแดงๆเปียกๆแก้มแดงเพราะฤทธิ์เหล้าส่วนปากนี่แดงเป็นปกติของมันอยู่แล้วบวมๆนิดหน่อย
“งื้อออ จำไม่ได้” มันทำหน้ามุ่ยแบบที่ชอบทำจิ๊ปากไม่พอใจ
“แล้วมึงเรียกชื่อกูถูกได้ไง”
“จิ๊ ไม่รู้ งื้อออออ กลับบ้าน ฮึกๆ ฮึก กลับบ้าน คนเยอะไม่ชอบ!” มันโถมตัวลงมากอดคอผมอีกครั้ง
“มึงรู้จักกับน้องมันหรอวะ” ไอ้ฟิวส์มันหันมาถามผม
“เออรู้จัก” ผมตอบมันไปมือก็ลูบหลังไอ้เตี้ยเบาๆให้มันหยุดร้อง
“เออดีงั้นมึงรีบเอาน้องมันไปส่งบ้านเลยไป ไม่ไหวแล้วนิ” ไอ้อ้วนมันบอกผมก็พยักหน้าเข้าใจ
“รูทลุกขึ้นก่อน จะพากลับบ้านนะครับ” ผมกระซิบบอกไอ้เตี้ยขี้เมามันทำหน้ามุ่ยไม่สบอารมณ์
“อุ้ม” มันบอก พวกผมนี่ช๊อกกันทั้งโต๊ะแล้วครับ
“ฮ่าๆๆ โครตอ้อนอะมึง ให้กูอุ้มแทนก็ได้นะ” ไอ้ฟิวส์บอกผม
“เสือก!”
“มีหวงด้วยโว้ยยยย” ไอ้บอลมันแซววขำๆ ไอ้พวกที่เหลือก็หัวเราะชอบใจ
“ขี่หลังนะครับ” ผมบอกไอ้เตี้ย มันยิ้มแบบเมาๆให้ผมก่อนจะเอี้ยวตัวมาเกาะหลังผมแทนน
“คิวมึงส่งน้องให้ถึงบ้านนะโว้ย” ไอ้ฟาร์บอกผม
“เออๆ” ผมลุกขึ้นยืนเต็มตัวโดยมีไอ้เตี้ยเกาะเป็นลิงอยู่ข้างๆหลัง ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นผมว่ามันคงแปลกๆแต่ไอ้เตี้ยขี้เมานี่มันไม่
ต่างกับผมพาผู้หญิงขี่หลังเลยครับ
“มึงอย่าแวะพาน้องมันลากลงข้างทางนะสาสส” ไอ้อ้วนแซวผม
“สัส กูไปก่อนละ มายังไม่ได้แดกก็ต้องกลับและ” ผมหันไปด่าไอ้อ้วนแล้วร่ำลาพวกมัน
“มึงก็กลับไปแดกสิวะ อาหารก็อยู่บนหลัง” ไอ้บอลพูดติดตลกแต่พากริบกันทั้งโต๊ะ
“เหี้ยยยย”
“ฮึกๆๆ กลับบ้านจะกลับบ้าน” ไอ้ลิงบนหลังเริ่มงอแงอีกครั้ง
“กูไปก่อนนะ ไว้เจอกัน”
พูดจบผมเลยรีบพามันออกมาขึ้นรถ มันบอกจะกลับบ้านแต่ผมไม่รู้จักบ้านมันหรอกครับ พามันไปส่งที่หอก็ไม่ได้ ทางเลือกสุดท้ายก็พาไปคอนโดผมนี่แหละ ไอ้เตี้ยขึ้นรถมาก็นั่งนิ่งๆไม่ได้หลับแต่เสือกกวนตีน ถามอย่างก็ตอบอีกอย่าง
“บ้านมึงอยู่ไหน”
“อยู่บนฟ้า คึคึ”
..................
อีกสักตอน 55
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น