คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #54 : บทที่ 6: นลินแน่ใจเหลือเกินว่าเธอรักเขา
EBOOK สามีวายร้าย -> https://bit.ly/46oR9gw
***
มิสเอร์วิลสันเินไปส่เธอ เาวนเวียนรวสอบรอบบ้านนแน่ใว่าหน้า่าและประูทุบานไ้รับารล็อา้านในอย่าแน่นหนา ส่วนนลินวิ่ึ้นบันไเ้าไปในห้ออัวเอ เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออาเป้ใบเล็แล้ว่อสายถึแอเอร์ทันที
“เธออยู่ไหนแอ”
“ันมีเรื่อสำั้อทำ แล้วะโทรหา”
แอเอร์วาสายไปแล้ว แ่เมื่อี้นลินแน่ใว่าไ้ยินเสียบิลลี่...เาอยู่ับบิลลี่! และเรื่อสำัที่พูถึ็ะเป็นารยพวีันอแ๊อันธพาลน่ะสิ!
ถ้าฝ่ายนี้อยาะ่าฝ่ายนั้น แล้วทำไมฝ่ายนั้นะไม่อยา่าฝ่ายนี้บ้าล่ะ...ึ่นั่นหมายวามว่าืนนี้แอเอร์อาะเป็นาร หรือไม่็อาะเป็นศพ
นลินเบียหลัับหัวเียอย่าื่นระหน เธอะทำอย่าไรี ถ้าแม่ยัอยู่ให้ำปรึษาเธอไ้ เธอโทรหาแอเอร์อีรั้และอีรั้ แ่ไม่รู้ว่าในมือเาถือมีหรือปืนถึไม่ยอมรับสายเลย
ไ้โปรเถอะสวรร์! นลินแน่ใเหลือเินว่าเธอรัเา เธอะไม่ปล่อยให้เาิุหรือายาเธอไปอีน เธอรับวามสูเสียไม่ไ้อีแล้ว ในวัยสิบห้าปีเธอัสินใย่อออทาประูหลับ้าน เธอ้อหยุแอเอร์ให้ไ้!
เมื่อมอย้อนลับไปแล้วมัน่าเป็นารระทำที่โ่เลาและวนให้หัวใวาย เธอส่้อวามไปหาแอเอร์ถี่ๆ เพื่อเรียวามสนใาเา เริ่มาารบอเาว่าเธอำลัออาบ้าน เธอไปหยุหน้ารอที่เยโนปล้น ถ่ายรูปัวเอส่ไปให้เาู
‘เธอ้อมาหาันแอ ัน้อารเธอ!’
นลินรอ้วยวามระวนระวายและหวาลัว ยามึแถวนี้อันรายแม้แ่ับผู้ายัวโ เธอส่้อวามไปหาเาอีรั้
‘เธอ้อเลือ! ถ้าห่วัน็ออาแ๊มาหาัน!’
นลินอาถูปล้น ถ้าเลวร้ายว่านั้นเธออาถู่มืน เสียปืนัลั่นมาาที่ไหนสัแห่ เธอสะุ้โหยและถอยไปนำแพในเามื เสียโห่ร้อำรามัึ้นไลๆ พร้อมับเสียปืนอีรั้ ราวนี้เธอัวสั่นนวบุมไม่ไ้
แ่แล้ว็มีเสียไเรนพร้อมับไฟวูบวาบ รถำรวแล่นผ่านไป้วยวามเร็ว เสียฝีเท้าหนัๆ วิ่สวนมาและหยุอยู่ใล้ๆ เธอไ้ยินเสียหอบหายใอใรนนั้น
“ลิน!”
“แอ!” นลินออาเามืและโผเ้าอเา
“ทำบ้าแบบนี้ทำไมยายโ่!”
“เพราะันเสียเธอไปไม่ไ้ไล่ะ ไอ้นสารเลว!” นลินะอลับ น้ำาไหลอาบแ้ม
เสียไเรนใล้เ้ามาอีรั้ ฟัเหมือนัมาารอบทิศทานเาไม่ไ้ แอเอร์หันหลัให้ถนน ่อนะัสินใประอใบหน้าเธอึ้น เาโน้มศีรษะลมาประบริมฝีปาับเธอในะที่รถำรวหลายันแล่นผ่านไป
มันเป็นูบแรที่ไม่ไ้าหมาย เิึ้นอย่ารวเร็วและไร้วามโรแมนิใๆ ทั้สิ้น แอเอร์ทำลไปเพียเพื่อะปิบัใบหน้านลินาพวำรว เาถอนริมฝีปาเมื่อเสียไเรนห่าออไปไลแล้ว เาว้ามือเธอ พาวิ่ลับไปที่บ้าน
“หวัว่าพวำรวะไม่เห็นหน้าเธอ!”
“พวำรวะไปที่ไหนัน”
นลินเพิ่สัเว่าใบหน้าอแอเอร์าวีนน่าลัว
“ล้อมับพวที่ี...นรเถอะ! ันเห็นเ็นนั้นถูยิ่อหน้า!”
“แล้วเธอเ็บรไหนไหม”
“เา้อายแน่ๆ”
ริมฝีปาอแอเอร์สั่นระริ เาเผิับสถานาร์ที่สะเทือนวัมา่อน นลินไม่เยเห็นเาเป็นแบบนี้ เธอับมือเาแน่นึ้น
“ไปับันนะแอ ไปที่บ้านัน”
วาอแอเอร์แ่ำ นลินเห็นไ้อย่าัเนเมื่อพวเาอยู่ใ้แสสว่าอไฟิ่ เธอุ๊ปาให้เาเียบและพาลัเลาะเ้าประูหลั ระาให้เาเินามึ้นไปยัั้นสอ ผลัเาเ้าสู่ห้อนอน ระแทประูปิและล็อทันที
“เธอโอเไหม”
แอเอร์ไม่อบ เาทรุลนั่ับพื้น นลินุเ่า่อหน้าเา
“แอ...เิอะไรึ้น”
“เ็นนั้น...” เสียเาแหบโหย “เาอายุน้อยว่าเธออีลิน ันเยุยับเามา่อน เาเป็นพวอเนลสัน เาถูบิลลี่ยิ”
พื้นานิใอแอเอร์ไม่ใ่นที่โหร้าย และอนนั้นเา็็ออย่ามา
“ำรวน่าะไปถึแล้ว พวเาพาเ็นนั้นไปส่โรพยาบาล”
“เาายแล้ว...” น้ำาอแอเอร์ไหลออมาโยไม่รู้ัว “นที่ายวระเป็นนอื่น...”
นลินบหน้าเาเ็มแรเพื่อเรียสิ “ไม่มีใรสมวรายทั้นั้น!”
“เาเ็เินไป เาน่าะเพิ่เ้าแ๊้วย้ำ”
******
อนเ็ๆ น่ะแอับลินผ่านอะไร้วยันมาเยอะเลย่ะ พวเา่า็เป็นที่พึ่ เป็นวามอบอุ่นใอันและันมาลอเลย
อบุสำหรับาริามนะะ แล้วเรามาพบันใหม่ในอนหน้าน๊า
อนนี้ “สามีปล้นใ” เรื่ออวินเน์มาแล้วน๊า ฝนลรายอนแล้ว่ะ + มีโปรอีบุ๊ 99 ้วย้า
อีบุ๊ สามีปล้นใ่ะ --> https://bit.ly/489k75y
ความคิดเห็น