วุ่นรักแปลงโฉมสาวห้าว

ลำดับตอนที่ #2 : แปลงโฉมและ~ความรู้สึก~

สยาม

อยู่ๆอาร์มก็พาฉันบึ่งรถมาสยาม แล้วก็พาฉันเข้าไปในร้านเสริมสวยร้านหนึ่ง แล้วก็แต่ละคนในร้านก็มีแต่กะเทยทั้งนั้นเลย ไม่รู้ว่าไอ้นี่มันเปลี่ยนรสนิยมมาชอบกะเทยตั้งแต่เมื่อไหร่นะ

"อ้าว...น้องอาร์มสุดหล่อนี่เองไม่ได้เจอกันตั้งนานหล่อขึ้นเป็นกองเลยนะจ๊ะ"เจ๊เจ้าของร้านทัก (กะเทยค่ะกระเทย)

"พี่พิ้งค์กี้นั่นแหละครับ ดูน่ารักขึ้นนะมีแฟนแล้วเหรอ"

"อุ๊ยตาย อย่าพูดอย่างนั้นสิจ๊ะหัวใจของพี่ยังว่างไว้ให้น้องอาร์มนะจ๊ะ ถึงแม้จะมีคนมาชอบพี่เยอะจนนับไม่ถ้วนก็เหอะ อ๊ะ แล้วนั่นใครน่ะ"เจ๊พิงขี้ เอ้ยพิ้งกี้ถามอาร์มแล้วมองด้วยสายตาหยาดเยิ้มเมื่อเห็นฉัน อี๋เมื่อกี่ยังบอกอยู่เลยว่าหัวใจว่างไว้ให้อาร์มแหวะ ไอ้ที่ว่างไว้น่ะมันไม่มีใครอยากได้น่ะสิไม่ว่า

"อ๋อแฟนผมเองฮะ ชื่อยีนส์"

"ว้าย นี่น้องอาร์มชอบทอมเหรอจ๊ะ พี่ไม่ยักรู้"เจ๊หน้าขี้ทำสีหน้าตกใจชนิดที่กระแดะสุดๆ

"ไม่ใช่หรอกค่ะพี่หินบี้..."

"พิ้งกี้จ๊ะ"เจ๊พิ้งกี้แก้ให้

"ค่ะพี่พิ้งกี้ คือยีนส์ไม่ใช่ทอมหรอกค่ะแต่ที่ยีนส์ต้องใส่ชุดนี้ก็เพราะว่าเมื่อกี้ฝนตกแล้วชุดของยีนส์ก็เปียกยีนส์ก็เลยต้องใส่ชุดของอาร์มน่ะค่ะ"ฉันแกล้งแต่งเรื่องโกหกเจ๊เค้าไปอย่างนั้น จะว่าไป ชั้นนี่ก็ตอแหลเหมือนกันนะเนี่ย โฮะ ๆๆๆๆ

"อ๋อเหรอคะ แล้วตกลงวันนี้จะมาทำอะไรเหรอค่ะ"เจ๊พิ้งกี้รีบเปลี่ยนเรื่อง

"ก็อย่างที่เห็นแหละครับพี่พิ้งกี้ ยีนส์ดูเหมือนทอมมากจนใครๆก็เข้าใจผิด ผมเลยอยากให้พี่พิ้งกี้ช่วยทำให้ยีนส์ดูไม่เหมือนทอมหน่อยน่ะครับ"อาร์มอธิบาย

"งั้นเดี๋ยวให้ลูกน้องพี่จัดการให้ก็แล้วกันนะ นี่นังเปิ้ลมานี่ซิ"พี่หน้าบี้หันไปเรียกลูกน้องในร้านคนนึงมา

"มีอะไรฮ้าเจ๊ อุ๊ยต๊ายตายน้องอาร์มสุดหล่อก็อยู่ด้วยหรอเนี่ย"พี่เปิ้ลเมื่อเห็นอาร์มก็กระดี๋กระด้าขึ้นมาทันใดทันทีเลย

"นี่นังเปิ้ลแกอย่ามัวแต่พูดมากน่า ทำงานได้แล้ว"พี่เปิ้ลเมื่อถูกเจ๊พิ้งกี้ว่าเอาก็จ๋อยทันทีแล้วก็พาฉันมาทำผม ทำเล็บ แต่งหน้าแล้วก็ทำนู้นทำนี่อีกมากมายจนทำให้ฉันรู้สึกรำคาญเอามากๆ

และในที่สุดเวลาที่แสนโหดร้ายของฉันก็ได้ผ่านไปหลังจากที่ต้องโดนพี่เปิ้ลจับแต่งโน่นแต่งนี่เป็นเวลานานเกือบๆ3ชั่วโมงได้เลยทีเดียว

"เอาละค่ะเสร็จเรียบร้อยแล้วฮ้า คุณน้องลองดูตัวเองในกระจกสิค่ะว่าแบบนี้ถูกใจมั้ย"พี่เปิ้ลพูดพลางชี้มือไปที่จะจกบานใหญ่ที่อยู่ข้างหลังฉัน และเมื่อฉันได้มองตัวเองที่อยู่ในกระจกบานนั้นก็ทำให้ฉันตกตะลึงที่ได้เห็นตัวเองในแบบที่ฉันไม่เคยได้เป็น

สภาพฉันในตอนนี้คือเด็กสาวน่ารักแต่งหน้าอ่อนๆ สวมเสื้อแขนสั้นสีชมพูมีลายลูกหมีอยู่กลางหลังด้วย>0< และกางเกงขาสั้นสีครีม ซึ่งมันทำให้ดูคิขุเอามากๆ มากจนทำให้ฉันต้องถามตัวเองเลยว่า เนี่ยหรอฉัน หรือถ้าฉันจะทำเป็นไม่รู้ว่าคนที่อยู่ในกระจกนั้นเป็นตัวฉันเองแล้วก็เข้าไปจีบเลยก็ยังได้

"เอาล่ะฮ้า ได้เวลาไปอวดโฉมกันแล้ว"พี่เปิ้ลพูดพลางจูงมือฉันออกไปข้างนอก อ๊ากกกก อายเป็นบ้าเลย

"อุ๊ยตาย ว้ายกรี๊ด น้องยีนส์น่ารักมากๆเลย ต่างจากเมื่อตะกี้เลยนะเนี่ย"พี่พิ้งกี้เมื่อเห็นฉันก็อุทานอย่างตกใจ ส่วนไอ้อาร์มน่ะเหรอ ก็เอาแต่ยืนนิ่งไม่พูดอะไรเลยสักคำเดียว เชอะ คงจะเห็นผู้หญิงมามากแล้วล่ะสิ

*- อาร์ม SAY-*

ตึกๆๆ ตึกๆๆ...

เนี่ยนะเหรอยีนส์ สาวหน้าหล่อประจำโรงเรียนที่มีสาวๆรุมตอมมากกว่าฉันซะอีก ตอนนี้มันทำไมดู...น่ารักได้ขนาดนี้นะ แล้วทำไมหัวใจเราต้องเต้นรัวขนาดนี้ด้วยล่ะ ทำไม...

"อาร์ม...ไอ้อาร์ม"

"ห๊ะ มะ...มีอะไร"ผมสะดุ้งนิดนึงก่อนจะหันไปตามเสียงเรียกของยีนส์

"นี่อาร์ม เมื่อไหร่จะกลับบ้านเนี่ย ฉันเหนื่อยแล้วนะ"ยีนส์พูดด้วยสีหน้าเซ็งๆ ซึ่งมันก็ทำให้ผมรู้ทันทีเลยว่ายีนส์คงจะเบื่อที่ต้องถูกจับแต่งนู่นแต่งนี่แน่นอน

"อืม กลับก็กลับ"และแล้วผมก็ขับรถพายีนส์ไปส่งที่อาพาทเม้นท์ และในตลอดทางผมก็เอาแต่คิดเรื่องที่ผมใจเต้นรัวในตอนนั้นจนทำให้ผมไม่มีสมาธิขับรถจนถูกไอ้ยีนส์ตบหัวไปตั้งหลายที

"อ่ะยีนส์เงินสองพัน ค่าเดทของวันนี้"ผมพูดพลางยื่นเงินให้ยีนส์

"เอ่อ...แกเก็บไว้ก่อนเหอะเงินฉันยังมีอยู่เยอะ ถ้าแกให้เงินฉันตอนนี้ฉันกลัวว่าจะใช้หมดซะก่อนน่ะ เอาไว้เสร็จงานแล้วแกค่อยจ่ายฉันทีเดียวเลยดีกว่า"

"เอางั้นก็ได้ งั้นฉันไปก่อนนะ"

"อืม...ขับรถดีๆล่ะ อย่าเหม่อให้มากนักล่ะ"ยีนส์พูดพลางเดินขึ้นไปบนห้องของยีนส์ ผมจึงขับรถกลับบ้าน แต่ระหว่างทางผมก็นึกขึ้นได้ว่ายีนส์ลืมถุงเสื้อผ้าผมจึงวนรถกลับไปหายีนส์เพื่อที่จะเอาถุงเสื้อผ้าไปให้ยีนส์

ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ

"มีอะไรมีวะไอ้อาร์ม"

"..."อึ้ง ครับอึ้ง จะไม่ให้อึ้งได้ยังไงล่ะ ก็ในเมื่อตอนนี้ยีนส์ใส่แค่ผ้าเช็ดตัว แค่ตัวเดียวเท่านั้น ซึ่งมันทำให้ผมมองเห็นเนินอกของยีนส์ และดูๆไปยีนส์นี่ก็น่าอกโตใช่เล่นเลย

"เป็นอะไรวะ ยืนอึ้งอยู่ได้ เข้ามาดิ"ยีนส์พูดพลางเดินเข้าไปนั่งบนเตียง!! 0.0

"เฮ้ยยีนส์ ฉันว่าแกไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนดีกว่านะ"

"ทำไมอ่ะ ปกติแกก็เคยเห็นฉันใส่ผ้าเช็ดตัวตัวเดียวแกยังไม่ว่าอะไรเลย แล้ววันนี้แกเป็นอะไรวะ จะว่าไปแล้วฉันรู้สึกว่าวันนี้แกแปลกๆไปนะ ถามจริงเหอะแกเป็นอะไรกันแน่วะ "

ยีนส์เริ่มทำหน้าเครียด ผมไม่ค่อยชอบเลยเวลาที่เห็นมันทำหน้าเครียดเนี่ย เพราะผมรู้สึกว่าเหมือนมันจะรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่ ถึงแม้ตอนนี้ผมจะยังไม่รู้ตัวเองเลยว่าผมเป็นอะไรกันแน่ก็เหอะ

"ช่างเหอะ เพราะฉันก็แค่เอาถุงเสื้อของแกที่ลืมไว้มาให้ก็เท่านั้นเอง"ผมพูดพลางยื่นถุงเสื้อให้ยีนส์แล้วก็รีบกลับบ้านทันที