++ฝากถึงผู้อ่าน++
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายชายรักชาย
ที่เบาสมองอ่านแล้วสบายใจ และมีความฟินมอบให้
รูปที่นำมาใช้ในนิยายเป็นเพียงอิมเมจขอตัวละครในเรื่อง
บุคคลในรูปไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้นกับเนื้อหาในเรื่อง
++ฝากถึงผู้อ่านจากใจผู้เขียน++
จินตนาการ(มโน)จะสร้างสรรค์ความฟินให้คงอยู่ในโลกใบนี้
หากขาดจินตนาการ(มโน) โลกใบนี้คงไม่สดใส เพราะขาดความฟิน
ดังนั้นไปฟินกับจินตนาการ(มโน)ของผู้เขียนให้เต็มที่!! Gooo
...จอมพล...
เดินก็เดินอยู่ดีๆ ไม่ได้ไปแกว่งเท้าแกว่งปากหาเรื่องใคร แต่ทำไม!! ถึงมีไอ้ลูกหนังกลมๆสีขาวดำ มากระแทกโดนหัวผมซะเต็มแรง ซึ่งตอนแรกที่โดนนั้น ผมก็คิดว่าโดนใครเอาหินมาทุ่มใส่หัวซะอีก เจ็บเหี้ยๆ อย่าให้กูรู้นะว่าใครทำ เสือกทำใครไม่ทำดันมาทำเขา "จอมพล" จบไม่สวยแน่งานนี้
...สอง...
"เฮ้ย!!ไอ้สองรับลูก" เจ้าของชื่อสองที่ใส่เสื้อบอลหมายเลขเดียวกันกับชื่อ ก็รับลูกบอลที่ถูกเตะส่งมาให้ได้อย่างชำนาญ จากนั้นก็เลี้ยงลูกหลบหลีกฝ่ายตรงข้าม และเตรียมที่จะยิงประตูเต็มที่ แต่ดันกะจังหวะและแรงผิดไปจนทำให้ลูกฟุตบอลพุ่งออกไปจากสนาม ไปกระแทกเข้าที่หัวของผู้เคราะห์ร้ายแบบเต็มๆ ซึ่งไม่ต้องบอกก็รู้ว่าต้องเจ็บมากแน่ ก็เขาเล่นใส่มันเต็มแรงเลยน่ะสิ
"เหี้ย!! แล้วมั๊ยล่ะไอ้สองเอ้ยยย"
เรื่องย่อ:
' ฟิ้ววว ปึ๊ก!!'
โอ๊ย!! เหี้ยอะไรกระแทกหัววะเนี่ย อ๋อ
ผมรู้แล้วลูกฟุตบอล!!
"เอ่อ คือผมขอโทษจริงๆนะครับ พี่เป็นไรมากมั๊ยครับ"
"กูไม่เป็นไรหรอกมั้ง หัวจะแตกเนี่..."
คำพูดที่กำลังจะออกจากปากเหมือนโดนกลืนกลับเข้าไปที่เดิม
เมื่อได้เห็นกับใบหน้าหวานจิ้มลิ้ม...
...Charom...
ฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจลีดเดอร์ทุกคนด้วยนะจ๊ะ
เป็นเรื่องที่สองแล้วที่แต่งแนวนี้ แต่เรื่องแรกพับเก็บไว้ก่อน
รอพร้อมจะเอามาฝากให้อ่านกันนะ
ถ้าชอบเรื่องนี้ง่ายนี๊สสสเดียว
คอมเม้นส์มาช่วยเป็นกำลังใจให้รอมด้วยนะ
กำลังใจคือสิ่งที่ทำให้คนแต่งมีแรงในการเขียนนิยายสูงมั๊กๆ
เพราะงั้นขอกำลังใจให้เค้าหน่อยจิทุกคนนนน
กำลังใจ = คอมเม้นส์
จะทยอยลงนะจ๊ะ ฝากเข้ามาอ่านติชมได้เต็ม
หรือจะให้กำลังใจกันเม้าส์มอยเราก็ชอบหมด555
ความคิดเห็น