รักครั้งใหม่ๆของยัยตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มต้น

         
          ในคืนที่มืดมิด ขณะที่ผู้คนมากมายต่างเหน็ดเหนื่อยจากการทำงาน และแยกย้ายกันกลับบ้าน หญิงสาวคนหนึ่งยังคงเดินอยู่อย่างโดดเดี่ยว บนทางเดินที่ลาดยาวออกไปจนสุดลูกหูลูกตา แต่ทันใดนั้นจู่ท้องฟ้าที่เคยมืดครื้ม ก็กลับสว่างโล่งขึ้นมาทันที 
         
          "ในยามที่เธออ้างว้าง สับสน ไม่เหลือใคร ฉันจะคอยอยู่เคียงข้างเธอเสมอ ตราบใดที่เธอต้องการ ฉันจะทำ" น้ำเสียงที่นุ่มนวลของชายคนหนึ่งดังขึ้น 
         
          "นายเป็นใครน่ะ?!! ฉันไม่รู้จักนายซักหน่อย" หญิงสาวตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสงสัยระคนตกใจ 
         
          "เอาไว้เดี๋ยวเราก็รู้จักกันเองแหละ โชคชะตาจะทำให้ฉันกับเธอมาพบกันเอง"     
         
          "นี่นายหมายความว่ายังไงน่ะ? ฉันไม่เข้าใจ" 
         
          "เฮ้อ เธอนี่นอกจากจะเตี้ยแล้ว ยังเข้าใจอะไรยากจริงๆเลยนะ" น้ำเสียงของชายตรงหน้าที่เคยนุ่มนวลเมื่อ2นาทีก่อน กลับกลายมาเป็นน้ำเสียงยียวนกวนประสาท ซึ่งนั่นทำให้หญิงสาวมึนงงอยู่ ไม่น้อย กับอารมณ์ขึ้นๆลงๆของชายผู้นี้   
         
          "เอ๊ะ!! นี่นาย!! ก็ฉันไม่เข้าใจจริงๆหนิ อยู่ดีๆนายก้อโผล่มาไหนก็ไม่รู้ แล้วก็มาพูดๆๆบ่นๆๆได้อย่างหน้าตาเฉย นายคิดว่าฉันจะเข้าใจอย่างงั้นหร๋อ แล้วอีกอย่างเกณฑ์วัดมาตรฐานความสูงของ นาย ทำงานผิดปกติรึปล่าวฮะ อย่างฉันเนี่ยแถวบ้านนายเค้าเรียกว่าเตี้ยกันหร๋อ" หญิงสาวเริ่มอารมณ์ขาดกระจุย เถียงกลับชายหนุ่มอย่างไม่ลดละ 
         
          "เฮอะ อย่างน้อยเธอก็เตี้ยกว่าฉันแล้วกันน่า" ชายหนุ่มพูด พร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้หญิงสาวแล้วมองกลับมาด้วยสายตายียวนตามเดิม 
         
          "นาย!! นายเป็นใคร กล้าดียังไงมาว่าฉันแบบนี้" หญิงสาวเกิดอาการตัวสั่นเล็กน้อย เนื่องมาจากความโกรธที่มีอยู่ตอนนี้ 
         
          "เออๆ ชั่งเหอะ เพราะอีกไม่นานเธอก็คงเข้าใจเอง" 
         
          "นี่นายพูดเรื่องอะไรอ่ะ? แล้วนั่นนายจะไปไหน? เดี๋ยว!! เดี๋ยวก่อน!! หยุดก่อนสิ!! นี่นายจะรีบไปไหนน่ะ!! หยุดก่อน!! อย่าเพิ่งปายยยยยย......!!!!!" 
         
          แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก อะไรเนี่ย ตกลงว่านี่ฉันฝันไปใช่ไหม โอ้ย จะบ้าตาย ทำไมฉันถึงได้ฝันร้ายขนาดนี้นะ เอ๊ะ ว่าแต่ไอ้บ้านั่นมันเป็นใครกันแน่ ฮึ่ย พูดถึงก็แค้นไม่หาย กล้าดียังไงมาด่าว่าฉันเตี้ย ไม่หล่อแล้วยังตาถั่วอีก อีตาบ้านี่ เอ๊ะเดี๋ยว จะว่าไปตานั่นก็พอจะหาความหล่อได้นิดหน่อยอ่ะนะ จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากอมชมพูบางได้รูป ตากลมโตสีดำสนิท รับกับผมทรงขนเม้นสีดำ ซึ่งเข้ากับรูปหน้า ของเขาได้ดีทีเดียว รูปร่างก็ผอมสูงอย่างกับเสาไฟฟ้า ฉันว่าเขาคงจะสูงประมาณซัก184 ล่ะมั้ง แต่ก็นะ ไม่เห็นจะมีอะไรพิเศษเลย ก็แค่หน้าตาดีกว่าผู้ชายทั่วๆไปบางคนก็แค่นั้นแหละ โอ้ย แล้วนี่ฉันจะ มัวพล่ามอยู่ทำไมล่ะเนี่ย วันนี้เปิดเทอมวันแรกซะด้วย รีบไปปลุกไอ้พี่บ้าก่อนดีกว่า 
         
          ก๊อกๆๆ!! ก๊อกๆๆ!! ปึ่งๆๆ!! ปึ่งๆๆ!! โธ่เอ้ย ทำไมไม่มาเปิดซะทีล่ะ ฉันทั้งเคาะทั้งทุบจนเมื่อยแล้วนะ น้ำก็ยังไม่ได้อาบ เดี๋ยวก็สายกันพอดี สงสัยต้องใช้วิธีทั่วๆไปแล้วมั้งเนี่ย ฮึบ เอาก็เอาวะ 
         
          "ไฟม่ายยยยย ช่วยด้วย ไฟม่ายยยยย เฮียยย ไฟม่ายยยย ตื่นเร็ววววว" ผ่าง!! โห ได้ผลเกินคาดแฮะ เร็วดีจัง

          "ไหนๆๆไฟไหม้ แล้วยืนนิ่งอยู่ทำไม ไปหาน้ำมาดับไฟสิ เร็วเข้า เดี๋ยวไม่ทัน" พูดจบเฮียแกก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งไปทางห้องครัวอย่างรวดเร็ว 555 ทำไมเฮียฉันหลอกง่ายจัง เห็นอย่างงี้แล้วตลกชะมัด

          "ฮ่า ฮ่า ฮ่า ก๊ากๆๆๆ" 
    
          "ไอ้พายด์ ไหนแกบอกว่าไฟไหม้ไง ฉันไม่เห็นมันจะไหม้ตรงไหนเลย" เฮียเดินออกมาทางห้องครัวด้วยสีหน้างงๆ 

          "ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฉันล้อเล่นน่ะเฮีย ไม่มีหรอกไฟไหม้อะไรนั่นน่ะ" 
 
          "อ่าวเฮ้ย นี่ตกลงแกหรอกฉันงั้นหร๋อ" เอาละซิ เฮียแกเริ่มเครียดแล้วไงล่ะ ไม่น่าเลยฉัน 
         
          "แหะๆๆ เอ่อ คือฉันมีเหตุผลนะเฮีย"

          "เหตุผลอะไรของแก ไหนว่ามาซิ เอาให้เข้าหูนะ ไม่งั้นโดนแน่" 
 
          "ก็...ก็ฉันเคาะประตูห้องเฮียตั้งนานแล้ว แต่เฮียไม่ยอมมาเปิดซะที ฉันก็เลยลองใช้วิธีนี้ดูเผื่อจะได้ผล แล้วเป็นไงได้ผลเกินคาดเลย เห็นมั้ยเฮีย อีกอย่างเฮียบอกเองนะ ว่าวันนี้อยากไปโรงเรียน เร็วๆน่ะ ฉันทำทุกอย่างเพื่อเฮียเลยนะ เฮียอย่างโกรธฉันนะ" ฉันพยายามอย่างสุดๆที่จะหาเหตุผลมาอ้างแล้วนะ เฮียจ๋า ให้อภัยน้องนะ แงๆๆๆ ตายแน่เลยฉัน

          "เออๆๆ ฉันไม่โกรธแกหรอก" เฮียทำหน้าคิดเล็กน้อย แล้วก็ตอบกลับมาพร้อมรอยยิ้มสดใส เอ๊ะ แปลกๆนะเนี่ย

          "เฮ้ย จริงดิ วันนี้เฮียมาแปลกแฮะ มีอะไรรึป่าวเนี่ย" สงสัยฉันจะเดาถูก เพราะเฮียแกเริ่มหน้าซีดลงนิดๆ

          "ก็...ก็...ก็เอ่อ..คือ..เย็นนี้น่ะ ฉันจะไปเลี้ยงฉลองกับเพื่อน ฉันขอให้แกอย่าบอกแม่ได้มั้ย ถ้าแม่รู้นะฉันตายแน่ๆเลย นะขอร้องนะจ๊ะ น้องรัก" กะแล้วเชียวว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ 
 
          "อืมๆก็ได้ แต่ฉันว่านะ ตอนนี้เฮียไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนเหอะ"

          "เออๆแกก็ด้วยนะ"

          "อือ ฉันรู้แล้วน่า แต่เดี๋ยวต้องไปปลุกยัยพาล์มก่อน"

          "เออๆ" ปึ่ง!! 
 
          "โอ้ย นี่เฮียเป็นพวกบ้าพลังตั้งแต่เมื่อไหร่กันล่ะเนี่ย ปิดทีประตูแทบพัง ประตูบานนึงไม่ใช่ถูกๆ จะใช้ให้มันดีๆหน่อยก็ไม่ได้ เชอะ" ฉันบ่นพึมพัมเบาๆอยู่คนเดียว ขณะเดินไปที่ห้องของยัย พาล์ม แม่น้องสาวจอมป่วนของฉันเองแหละ 
 
          ก๊อกๆๆ!! ผ่าง!! โอ้ย!! ไม่ต้องสงสัยหรอกว่ามันเป็นเสียงอะไร เพราะฉันกำลังจะบอกอยู่นี่ไงล่ะ เสียงแรกเป็นเสียงฉันเคาะประตูห้อง เสียงที่สองก็คือน้องสาวฉันเปิดประตู ส่วนไอ้เสียงสุดท้ายนี่ เป็นเสียงร้องของฉันเองแหละ จะไม่ให้ร้องได้ไงล่ะ ก็ยัยน้องสาวตัวดีดันเปิดประตูมากระแทกจมูกฉันเต็มๆเลยน่ะสิ บ้าชะมัด

          "ว้าย!! ฉันขอโทษนะเจ๊ ไม่เจ็บตรงไหนใช่มั้ย" มันเดินออกมาจากประตู พร้อมกับใส่ชุดนักเรียนมัธยมต้นเรียบร้อยแล้ว

          "ไม่เจ็บกะเตี่ยแกน่ะสิ เล่นเปิดประตูมาแบบไม่บอกไม่กล่าวแบบนี้อ่ะ แล้วดูประตูห้องแกมันมากระแทกจมูกฉันสิ ถ้าดั้งฉันหักใครจะรับผิดชอบยะ" ฉันตะโกนด่ามันจนสุดเสียง แต่ดูท่าทางมัน จะไม่สำนึกเลยซักนิด

          "ก็เจ๊ดันอยากเอาหน้ามาชนประตูห้องฉันเองทำไมล่ะ ช่วยไม่ได้นิ อีกอย่างเตี่ยฉันก็เตี่ยเจ๊ด้วยอ่ะแหละ แล้วนี่เจ๊ยังไม่อาบน้ำอีกหร๋อ ฉันไม่อยากไปสายตั้งแต่วันแรกที่เปิดเทอมหรอกนะ ฉันให้ เวลา20นาที ไปอาบน้ำแต่งตัวซะ" แหม สวดเป็นชุดเลยนะ ไอ้น้องบ้า

          "เออๆ นี่ตกลงแกเป็นน้องหรือเป็นแม่ฉันกันแกเนี่ย สั่งจัง เออๆฉันไปแระ แกก็ไปหาไรกินก่อนไป เดี๋ยวเสร็จแล้วฉันตามไป" มันพยักหน้าแล้วเดินเข้าห้องไป เฮ้อ ได้อาบน้ำซะทีฉัน

          ลัล ลัล ลา ลัน ลัน ลา ล๊า ลา~ ~ ~ เฮ้อ ฉันชอบที่สุดเลยเวลาได้อยู่ในห้องน้ำเนี่ย โอ๊ะๆๆนี่ฉันลืมอะไรไปรึปล่าว? เดี๋ยวนะ? นึกก่อน... อ๋อ นึกออกแล้ว ฉันยังไม่ได้แนะนำตัวเลยใช่มั้ยล่ะ งั้นเริ่มเลยละกัน ฉันชื่อ นางสาว เบญจกรณ์ ศิริวิวัฒนากูล มีชื่อเล่นที่แสนจะไพเราะว่า พายด์ อายุ 16 เรียนอยู่ไฮสคูลปี1 โรงเรียนนานาชาติ D.K. ส่วนที่เห็นเราอยู่กันแค่3คนพี่น้อง นั่นไม่ได้ แปลว่าฉันไม่มีพ่อ-แม่นะ เพียงแต่ว่าบ้านหลังใหญ่โต แต่มีคนอยู่แค่ไม่กี่คนมันก็ดูไม่มีความสุขใช่มั้ยล่ะ เพราะว่าเตี่ยกับแม่บินไปดูงานต่างประเทศบ่อยๆ เลยไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน พวกเราก็เลย ขอออกมาอยู่คอนโดใกล้ๆโรงเรียนอย่างงี้ไง ดีกว่าตั้งเยอะ แต่โอ้ยหิวข้าวจังเลยยยยย

          ปึ่งๆๆ!! ปึ่งๆๆ!! โอ้ย ใครมาขัดความสุขฉันเนี่ย เดี๋ยวเอากะละมังตีหัวแตกเลย
         
          "เฮ้ย!! ไอ้พายด์ เสร็จยังวะ แล้วหน่อยดิเว้ย!! เดี๋ยวไม่ทัน" สงสัยจะอาบน้ำนานไปหน่อย เฮียพิวเลยเดินมาตะโกนอยู่หน้าห้องซะงั้นอ่ะ

          "เออๆ เสร็จแล้ว รอนิดรอหน่อยทำเป็นบ่นไปได้ เฮียอ่ะ" ผ่าง!! เฮ้อ เสร็จจนได้ 
  
          "ไปเร็วๆเลย ฉันไม่อยากไปสายนะ"

          "รู้แล้วน่า เฮีย"

          "นี่ มัวเถียงกันอยู่นั่นแหละ วันนี้เปิดเทอมวันแรกนะ ไปเร็วเข้า"

          "อ่าวเฮ้ย ฉันยังไม่ได้กินอะไรเลยนะ"

          "ไม่ทันแล้วเจ๊ ไปเหอะ เดี๋ยวรอกินตอนกลางวันเลยก็ได้" แล้วเราก็ออกเดินทางมาโรงเรียน โดยรถสปอร์ตสีดำรุ่นใหม่ล้าสุดที่เพิ่งสั่งตรงมาจากอเมริกาของเฮียทันที ฉันไม่เข้าใจจริงๆเลยโรงเรียนก็อยู่ใกล้นิดเดียว จะเอารถไปให้เปลืองน้ำมัน ทำไม แต่สงสัยวันนี้จะออกจากคอนโดช้าไปหน่อย รถเลยติดซะระนาวเลย เฮ้อ เซง เครียด หิวข้าวววววว

********************************************

ตอนต่อไปจะเป็นตอนที่ไปถึงที่โรงเรียนแล้วก็เจอกับ

ไปซ์แล้วนะคะ ฝากติดตามด้วยนะจ๊ะ

++หิมะน้ำแข็ง++