คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : the second memory : อีกครึ่งหนึ่งที่หายไป
The second memory : ไขกุญแจอีกเสี้ยวหนึ่งของหัวใจ
บอกทีเถอะว่าฉันไม่ได้ฝันไปอ๊ะ!!! ผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้าฉันนี่...!!!! คือเนมจริงๆ =O=
การเวลาทำให้คนเปลี่ยนไปจริงๆอ๊ะ เขา...เขา...เขาหล่อมากกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!
ตอนเด็กๆฉันก็แอบนึกอยู่ในใจนะว่าคนอะไรหน้าตาดี๊ดี แต่พอมาตอนนี้ฉันพูดได้อยากเต็มปากเต็มคำเลยอะ.....ให้ตายเถอะ...เขาหล่อได้ใจจริงๆ >_<
หลังจากที่พวกเราได้เล่นบทโศกาเพื่อฉลองการพบหน้ากันอีกครั้งแล้ว เนมก็บ่นว่าหิวๆ แต่ประเด็นคือบ้านฉันมีแต่ผลไม้ =O= เพราะฉันกินข้าวทุกมื้อที่โรงเรียน ฉันก็เลยมีแต่
แอปเปิ้ลให้เขากินเนี่ยแหละ -_-
เพราะฉะนั้นตอนนี้หมอนั่นเลยกำลังนั่งแทะแอปเปิ้ลลูกสีแดงๆเข้าปากแล้วก็เคี้ยวแก้มตุ่ยอยู่บนเตียงฉัน
...ยะ...อย่าทำตัวน่ารักได้มั้ย!!! เดี๋ยวฉันเผลอใจไปปล้ำนายนะเฟ้ย >_</// (อ้าว - -)
“^_^” แล้วอยู่ดีๆหมอนั่นก็เงยหน้าขึ้นมามองฉันแล้วก็ส่งยิ้มที่ทำร้ายหัวใจฉันมากๆ ฉันจะหัวใจวายยยยยยย~~~~~
กรี้ดดด!!!!!! ผู้ชายอะไรยิ้มสวยจัง >_<///
“กินมั้ย ^^” เนมถามแล้วยื่นแอปเปิ้ลแหว่งๆที่เกิดมาจากรอยกัดของเขามาให้ฉัน...อะ..ไอ้บ้า ทำแบบนี้ก็เหมือนจูบทางอ้อมอะดิ >_<
ฉันส่ายหน้าเป็นคำตอบ แต่แทนที่หมอนั่นจะจัดการกับแอปเปิ้ลของตัวเองต่อเขากลับค้างมือที่ยื่นมาให้ฉันไว้ยังงั้น และไม่หยุดส่งยิ้มละลายใจด้วยนะ -_-//
“ไม่เอาอ๊ะ นายกินเถอะ” ฉันผลักมือเขาออกเบาๆเพื่อปฏิเสธ
“จะให้ฉันส่งให้ทางมือ...”
“....?”
“หรือทางปากดี ^^”
“=O=”
ฉันรีบฉวยแอปเปิ้ลมาแล้วกันอีกด้านนึงที่เขายังไม่ได้กัดทันที เนมมองฉันแล้วยิ้มอย่างพอใจ...ทำไมถึงอยากให้ฉันกินนักกินหนาเนี่ย!?
“ให้กัดคำเดียวพอเอาคืนมา ^^’” แล้วหมอนั่นก็ฉกคืนไป =O=
“ทำไมถึงต้องอยากให้กินขนาดนั้นด้วยนะ...” ฉันพึมพำ...แปลกชะมัด
“ผิดด้วยรึไง -_-“ เป็นคนหรือหมาฟะ =_= หูไวชะมัด
“ไม่ผิดหรอก....เอ๊ะ O_O!!!”
“?”
“รึว่า.......นายใส่ยาพิษเข้าไป!!! T^T”
“ยัยไร้สาระ =_= งั้นป่านนี้ฉันก็ตายไปแล้วสิ...” หมอนั่นทำหน้าเอือมระอาก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้มกรุ้มกริ่มแล้วโยนแอปเปิ้ลที่เหลือแต่ก้านออกไปนอกหน้าต่าง
“ถ้าเป็นฉันคงไม่ใส่ยาพิษหรอก...แต่จะใส่ยาเลิฟแทน ^^”
“O_O///” พะ...พูดอะไรยะ >_<
“ครีม...ไปเดินเล่นกันเถอะ ^_^”
แล้วเขาก็เปลี่ยนเรื่อง อ้ากกกกก ฉันตามเขาไม่ทันจริงๆอะ =_=///////
พวกเราพากันเดินไปตามท้องถนนยามเย็นที่ไม่ค่อยจะมีคนเท่าไร พระอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า ทำให้ท้องฟ้ากลายเป็นสีส้ม...ฉันชอบบรรยากาศแบบนี้จัง >_<
“ดูเธอไม่ค่อยประสีประสาเรื่องความรักเลยนะ ^^” อยู่ดีๆคนข้างๆก็เปิดประเด็นมาซะดื้อๆ =_=
ทำไมยะ -_- ฉันผิดหรอ
“ก็...พวกผู้ชายที่มาจีบฉันมีแต่พวกซ้ำซาก น่าเบื่อ จำเจ ฉันไม่เอาเป็นแฟนหรอก”
“มีคนมาจีบเธอด้วยหรอ =_=^”
“-_-^” พูดแบบนี้หมายความว่าไงยะ...แอบเคือง =3= ใช่สิดูจากท่าทางของนายแล้ว นายมันเชี่ยวนิ =^= หึ!
“ให้ตายเถอะ...เยอะมั้ย?”
หมอนั่นถามเสียงซีเรียส ....จะถามทำไมยะ.....
...
หรือเขาเกิดสนใจผู้ชายขึ้นมา O[]Olllllllll
“เท่าไรถึงจะถือว่าเยอะล่ะ...?” ฉันถามกลับอย่างเครียดๆ
...หวังว่านายจะไม่เป็นเกย์นะT_T
“แล้วกี่คนล่ะ =_=^”
“เกิน 10 เอง...”
“=O=^^”
“อะไรของนาย ฉันมีคนมาจีบมันแปลกมารึไงยะ”
“..........ไม่แปลกหรอก......แต่ฉันเริ่มหึงแล้วว่ะ....=_=^^^”
“///O_O///”
ตึก ตัก ตึก ตัก...
ฉันรู้สึกได้ถึงจังหวะหัวใจที่เต้นเร็วขึ้นเรื่อยๆ....เหมือนหัวใจมันกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง หลังจากที่ห่อเหี่ยวมาตลอดหลายปี....
ฉันเงยหน้าขึ้นมองผู้ชายข้างๆ...ดูเขาสูงกว่าฉันเกิน 10 เซนแน่ๆ ผิวเขาขาวเพราะมีเชื้อคนจีน แต่ตาไม่ตี่นะ =O= ฉันชอบตาของเขา...ตาของเขามีเสน่ห์มาก....มันทำให้ฉันรู้สึกถึงพลังในตัวเขา ว่าไม่ว่าอะไรเขาก็จะสามารถเอาชนะมันได้...
พอเห็นเนมแล้ว...ฉันก็อดที่จะคิดถึงผู้ชายอีกคนหนึ่งไม่ได้...รุ่นพี่ในความทรงจำของฉัน....พี่ทิม...ฉันคิดถึงเขาจัง....
“ครีม!!! ระวัง!!!!!!”
เอี้ยด!!!!!!!!!!!!
เนมดึงฉันเข้าไปในอ้อมกอดเพื่อให้ฉันหลบพ้นจากไอ้รถสารเลวที่มันจะชนฉัน เขาสบถอย่างหัวเสียพร้อมลูบหัวฉันเบาๆราวกับจะเรียกขวัญกลับมา...ยิ่งนายทำแบบนี้ขวัญฉันยิ่งกระเจิงนะ >_<///
พุทโธ พุทถัง ไม่ปล้ำ หรือปล้ำดี?....อ้าว =O=//
หมอนั่นทำท่าจะเข้าไปเอาเรื่องไอ้รถเวรๆที่มันขับเฉี่ยวฉัน แต่ยังไม่ทันเดินไปถึงเจ้าของรถก็ปรากฏตัวออกมา
“เอ่อ...ขอโทษครับ เป็นอะไรมากรึ....!!!!!!! O_O!!!!”
“O_O!!!!!” ฉันช้อกไปเลยล่ะเมื่อเห็นคนที่ลงมาจากรถ!!!
“คะ...ครีม...?” ไม่อยากจะเชื่อ..........ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ!!!
“.............................พี่ทิม!!!”
___________________________________________________________________
ช่วยอ่านช่วยเม้นเป็นกำลังใจด้วยนะค้า ^^"
น้ำแข็งก้อนสุดท้าย...
ความคิดเห็น