ลุ้นรัก...คุณหนูสุดร้าย (Bigbang Vs 2ne1) อัพแล้วจ้า (06/08/2555)

ลำดับตอนที่ #8 : [ - Part 6 - ]

 

               ภายในสตูดิโอถ่ายภาพขนาดใหญ่ ที่มีพนักงานเดินวกไปวนมา แต่มีเพียงหญิงสาวผมแดงเพลิงปาร์คบอมกับควอนจียงเจ้า้ของบริษัท ที่กำลังยืนจ้องหน้ากันอย่างเอาเป็นเอาตาย จนพนักงานที่เดินผ่านต่างมองกันอย่างกล้าๆกลัวๆ


               "มองแบบนี้มีปัญหามากนักหรอ"


               หลังจากที่จ้องกันอยู่นานในที่สุดปาร์คบอมก้อเอ่ยปากถามก่อน เพราะรู้สึกอึดอัดและพร้อมที่จะด่าได้ทุกเมื่อ 


               "ก้อเธอมามองฉันก่อน นี่ อย่าบอกนะว่าเธอแอบชอบฉัน"


               "ฉันนี่นะ ย๊าห์ ไอ้คนขายประกัน นายนั่นแหละมองฉันก่อน ฉันรู้หรอกนะที่นายมองฉันนะ เพราะว่า...."


               ปาร์คบอมเว้นประโยคสุดท้าย ก่อนที่จะเดินเข้าไปใกล้ชายหนุ่มมากขึ้น สองมือโอบรอบคอของเขาทันที โดยไม่สนคนรอบข้าง 


               จียงมองหญิงสาวผมแดงเพลิงที่ตอนนี้กำลังใช้มือโอบรอบคอเขาอยู่ จียงแสยะยิ้มที่มุมปากก่อนจะค่อยๆโน้มตัวลงไปใกล้เธอเรื่อยๆ ใกล้ ใกล้ ใกล้จน...


               "โอ๊ยย... ยัยบ้า เธอเหยียบเท้าฉันทำไม ให้ตายสิ"


               "เมื่อกี๊นายจะทำอะไรฉันล่ะ หืมม คิคิ ไปหาดาร่าดีกว่า อยู่แถวนี้พวกโรคจิตเยอะ"


               ปาร์คบอมพูดขึ้น แต่ก็มิวายใช้มือบางหยิกแก้มของควอนจียงก่อนเดินออกไป ปล่อยให้ชายหนุ่มนั่งกุมเท้าพร้อมกับใช้สายตาปรามลูกน้องที่กำลังหัวเราะให้กับการกระทำของเขาและเธอ


               "เจ็บชะมัด ให้ตายสิยัยผมแดง แสบนักนะ สักวันฉันจะต้องเอาคืนให้ได้ ปั๊ดโธ่เว้ยย...โอ๊ยย"


              ด้วยความโกรธทำให้ชายหนุ่มสบถพร้อมกับเตะเข้ากับโซฟาสีแดงอย่างลืมตัว ทำให้เท้าที่เจ็บอยู่แล้ว ยิ่งเจ็บกว่าเดิม จนเลขาสาวที่เพิ่งเข้ามา ต้องรีบมาพยุงตัวของเขา


               "คุณจียงเป็นอะไรคะเนี้ย อุ๊ยตายแล้ว เดินไหวไหมคะ"


               "ยัยปีศาจผมแดง ฝากไว้ก่อนเถอะ"


               "ใครกันคะ แหม๋ๆๆ โดยสาวทำร้ายร่างกายมาหรอคะ อิอิ"


               เลขาสาวหลุดหัวเราะออกมา เมื่อรู้ว่าเจ้านายสุดหล่อที่ไม่เคยมีสาวไหนกล้าปฏิเสธ กลับโดนผู้หญิงทำร้ายร่างกาย จียงที่เห็นเลขาหัวเราะก้อสงสายตาเป็นเชิง 'พอได้แล้ว ถ้าไม่หยุดฉันจะไล่ออก' ทำให้เลขาสาวหยุดหัวเราะแต่ก้อมิวายเผลอยิ้มออกมา


               'รับรองฉันเอาคืนแน่ ยัยตัวแสบ!!'
 

 


 

 

               "ไปเถอะนะ ต๊อกกี้ นะ นะ วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ไปสนุกสนานกันเถอะนะ"

              
               ปาร์คบอมฉุดกระชากเพื่อนสาวที่ตอนนี้ใช้มือเกาะประตูเอาไว้ ไม่รู้จะกลัวอะไรนักหนา ก็แค่ไปผับ นั่งดื่ม นั่งกิน และเต้น เท่านั้นเอง ไม่เห็นจะมีอะไรน่ากลัว ทีไปเที่ยวสวนสัตว์ สวนสนุกนี่รีบเลยทีเดียว คนสวยล่ะเซง!!

               
               "หู๊ยยยยย ยัยบอม ไม่เอาอ่ะ คนเยอะ น่าเบื่อ แถมมีแต่พวกชอบมองขาอ่อนผู้หญิง เกลียดๆๆๆ"


               "จะกลัวอะไรล่ะต๊อกกี้ เธอไปกับใคร รู้ไหม ไปกับปาร์คบอม ไม่มีอะรต้องกลัว ให้ไว ถ้าเํธอไม่ไป ฉันจะเอาคลิปที่เธอเต้นตอนเมาไปให้ประจาน ฮ่าๆๆๆ"


               ดาร่าเบิกตากว้างกับคลิปที่ปาร์คบอมเปิดให้ดู มันเป็นท่าเต้นที่ดาราสาวอย่างเธอไม่ควรทำด้วยซ้ำ ถ้าเต้นระบำหน้าท้องแบบคนเมา กับท่าเต้นบีบอยที่ดูยังไงมันก็เหมือนคนเมาหัวทิ่มพื้น โอ๊ยยย... ชีวิต ดาร่าอยากจะเป็นลม


               "ชิส์ ยัยบอมตัวแสบ"



               
               
               สองสาวในชุดเดรสสีดำก้าวเข้ามาภายในผับสุดหรู ทุกสายตาต่างจ้องมาที่พวกเธออย่างไม่ละสายตา สาวสวยคนแรกไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเธอคือใคร ดาราสาวสวยผู้โด่งดัง เธอมาพร้อมกับชุดเดรสสายเดี่ยวสีดำ ผมยาวสลวยดัดเป็นลอนยาว เติมแต่งด้วยสร้อยครัสตัลสีดำยาว ต่างหูคริสตัลสีดำมน พร้อมกับรองเท้าส้นสูงสีแดงตัดกับชุดได้เป็นอย่างดี กับอีกหนึ่งสาวที่ไม่่คุ้นหน้าแต่ก็ทำเอาหัวใจละลาย ผมสีแดงเพลิงที่ดูสะดุดตาที่ถูกรวบไว้เผยให้เห็นคอระหงษ์ ตากลมโตราวกับตุ๊กตา ผิวขาวนวลน่าสัมผัส กับชุดเกาะอกสีดำ ไร้เครื่องประดับใดๆ รองเท้าส้นแหลมปรี๊ดสีดำ ที่ทำเอาชายหนุ่มหลายคนมองไม่วางตา ทั้งสองเดินไปยังโต๊ะวีไอพีที่จองไว้ล่วงหน้า แต่ก็มิวายหันมาส่งยิ้มหวานให้หนุ่มๆหลายคนที่ตอนนี้คงจะละลายไปตามๆกัน


               "แค่เข้ามาก็มีคนมองซะแล้ว เราสองคนเสน่ห์แรงจริงๆ"


               "มีแต่พวกชีกอล่ะไม่ว่า"


               ริมฝีปางบางที่เติมแต่งด้วยลิปสติกสีชมพูอ่อนเบ่ะปากขึ้น เมื่อหันไปมองรอบโต๊ะที่มีสายตาของผู้ชายหลายคนอยากจะกลืนกินเธอให้ได้ ผู้ชายก็เป็นแบบนี้หมด ในโลกนี้จะมีคนดีๆเหลืออยู่บ้างไหมเนี้ย


               "นี่ ดาร่า อย่าไปคิดอะไรมาก มาเที่ยวนะไม่ใช่ให้มาทำหน้าเซง เอ้า ดื่มๆๆ"

 

 





 

 

               "ชนนนนนนนนน!!!"


               สี่หนุ่มเจ้าประจำของผับต่างยกแก้วของตนเองขึ้นชน เพื่อฉลองอำลาความโสดของยองเบที่ตอนนี้ทำหน้าบอกบุญไม่รับ


               "ทำหน้าแบบนี้ก็หมดสนุกสิว่ะ แค่ไปดูตัว ยังไม่ได้แต่งสักหน่อย"


               "ใช่แล้วคคร๊าบคุณยองเบ อย่าไปคิดมาก มาๆ ดื่มๆๆ"


               ยองเบส่ายหัวให้กับความคิดของซึงริและจียงที่วันนี้เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย หึ จะไม่ให้คิดได้ยังไง นี่มันมีผลไปตลอดชีวิตของเขาเลยนะ 



               "เห้ย มีคนบอกว่าซานดาร่านั่งอยู่มุมริมสุดฝังขวาอ่ะ แถมยังมากับสาวโคตรสวย ลองไปดูหน่อยเหอะ"


               "เอาดิ่ เพื่อได้หิ้วขึ้นห้องสักคืน 5555"


               เสียงสนทนาของหนุ่งสองคนดังเข้ามาในโสตประสาทยองเบ มือหนาวางแก้วค๊อกเทลล์ลง ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มทั้งสี่มองหน้ากันอย่างงงๆ จนในที่สุดควอนจียงก็เดินตามออกไปเช่นเดียวกัน





               ทางด้านสองสาวปาร์คบอมและดาร่าที่กำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปมากทำให้หน้าขาวใสของทั้งคู่ขึ้นสีเล็กน้อย สองสาวคุยไปหัวเราะไป ทำให้หนุ่มๆรอบข้างอยากจะเข้าไปรวมวงด้วย แต่ก็โดนตอกจนหงายไปแล้วรายหลายไม่กล้าเข้าไปอีก


               "บอมมี่ ฉันไปห้องน้ำก่อนนะ เดี๋ยวมา"


               "ระวังตัวด้วยล่ะ แล้วก็มาไวๆนะ"


              ดาร่าพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไป โดยไม่รู้ว่าตอนนี้กำลังมีคนเดินตามเธอไปด้วยเช่นกัน ส่วนสาวอีกคนที่นั่งรอก็มีชายหนุ่มเดินเข้าไปหาด้วยเหมือนกัน


               "ผับนี้เข้าให้เด็กกะโปโลเข้าด้วยหรอเนี้ย"


               เสียงผู้มาใหม่ที่คุ้นเคยทำให้ปาร์คบอมละสายตาจากหน้าจอโทรศัพท์ขึ้นมาดูเจ้าของเสียง เธอส่งเสียงจิ๊ในลำคอ พร้อมกับทำหน้าเบื่อหน่ายออกมา ให้ตายสินี่เป็นวันอะไรนะถึงได้เจออิตาคนขายประกันทั้งวัน หน้ากวน ปากกวน เดี๋ยวก้อได้เจอรองเท้าส้นเข็มกวนสักที


               "ได้หรือไม่ได้ ก็เห็นๆอยู่"


               "แต่งตัวแบบนี้ คิดว่าจะมีคนสนใจหรอ ยัยเด็กกะโปโล"


               ควอนจียงจ้องมองการแต่งตัวของหญิงสาวผมแดงตรงหน้านี้อย่างละเอียด ตากลมโต ปากอวบอิ่ม หุ่นเอสไลน์ แบบนี้มันช่างหน้าหลงใหล ถึงแม้จะไกลแค่ไหนก็เด่นสะดุดตา แต่พอมาดูใกล้ๆ ความหลงใหลที่มีก็ยิ่งเพิ่มขึ้นโดยไม่รู้สาเหตุ แต่ก็ต้องกลบเกลื่อนเพราะคนตรงหน้านี้คือ ยัยเด็กปีศาจผมแดง ที่เขาเกลียด


               "ทำไมจะไม่มีคนสนใจ นี่ไง ผิวขาวๆของฉันกับเรียวขาสวยๆ แค่เดินเข้่ามาลูกตาของพวกผู้ชายก็จะหลุดออกมาแล้ว"


               ว่าแล้วปาร์คบอมก็จัดกาีรลูบไล้แขนขาวๆ พร้อมกับลูบไล้ขาเรียวสวยให้ควอนจียงรวมถึงเหล่าชายหนุ่มที่ต่างจ้องเธอตาไม่กะพริบให้ได้ดูกันถ้วนหน้า


               "ว่าแต่คนอื่น ไม่ดูตัวเองเลย แต่งตัวอะไรก็ไม่รู้รกรุงรังแถมยังใส่หมวกอีก ให้ตายเถอะในผับนะไม่ใช่ทะเลที่จะได้ใส่หมวกเดินไปเดินมา เหอะ ถ้าแน่จริงเจอกันกลางฟอร์เลยเป็นไง"


               ปาร์คบอมมองหน้าชายหนุ่มที่อารมณ์กำลังเดือดได้ที่ ก่อนจะเดินไปที่ฟอร์พร้อมกับกระดิกนิ้วเป็งเชิงท้าทาย


               "เธอคิดว่าฉันไม่กล้าหรอยัยผงซักฟอก!!"




              กลางฟอร์ที่ร้อนระอุ เต็มไปด้วยหนุ่มสาวที่เต้นปลดปล่อยกันอย่างสุดขีด ปาร์คบอมที่โดดเด่นด้วยท่าเต้นที่แสนยั่วยวนโดนหนุ่มๆรุมล้อม ต่างคนก็ต่างพยายามจะเข้าไปร่วมเต้นกับเธอ อีกด้าน ควอนจียงก็เช่นเดียวกัน เขาโดนสาวๆรุมหน้ารุมหลัง บางคนก็เต้นเบียดเสียดเข้ามาสะจนต้องถอยหนี


               "ยัยปีศาจนั่นไปไหนแล้วนะ"


               ควอนจียงฝ่าวงล้อมของสาวๆออกมาดูความเคลือนไหวของหญิงสาวที่ท้าเขาออกมาเต้นประชันเสน่ห์ สายตาที่มองหาเธอในกลุ่มผู้ชายที่ตอนนี้แน่นขนัดแต่ก็ไม่พบ เขามองไปรอบๆจนพบหญิงสาวผมแดงที่ตอนนี้กำลังเต้นอยู่กับผู้ชายสองสามคน ไม่รู้เป็นเพราะอะไรทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดใจไม่น้อย สองขายาวเดินฝ่าวงล้อมเข้าไปพลางถอดเสื้อคลุมแขนยาวออกมา


          พรึบบบบ ...!!!


               "เฮ้ยย อะไรเนี้ย"


               เสื้อคลุมตัวใหญ่ถูกคลุมไปที่ร่างของปาร์คบอม ตามมาด้วยมือหนาที่จับเข้าที่ข้อมือของเธอไว้ก่อนจะดึงเธอออกมาจากฟอร์ที่วุ่นวาย มือบางพยายามสะบัดมือนั้นให้หลุดออกแต่ก็ไม่เป็นผล


               "นายทำบ้าอะไรเนี้ย ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ปล่อย ไอ้คนขายประกัน โอ๊ยยย ควอนจียง!!!"


               "ปล่อยแน่ ฉันก็ไม่อยากจับมือเธอเท่าไหร่หรอก"


               จียงปล่อยมือของเธอออก ก่อนที่จะมองไปรอบๆแก้เขิน แต่แล้วก็ต้องหันมาเมื่อปาร์คบอมกำลังจะถอดเสื้อคลุมของเข้าออก


               "เธอจะถอดออกทำไม อยากโชว์หรอ"


               ถึงปากจะบ่นแต่มือก็เอื้อมไปจับเสื้อคลุมมาคลุมร่างของปาร์คบอมดั่งเดิม ด้วยความที่ไม่พอใจหญิงสาวจึงพยายามจะถอดออก แต่็จียงก็จัดการคลุมไว้เหมือนเดิม


               "ไอ้บ้า นายจะทำไรเนี้ย เอาเสื้อนายมาใส่ให้ฉันทำไม"


               "นี่เธออยากจะโชว์มากหรอไง"


               "จะโชว์หรือไม่โชว์มันก็เรื่องของฉัน นายยุงไรด้วย เอ๊ะ หรือว่า..."


               ปาร์คบอมกระชับเสื้อคลุมพร้อมกับส่งสายตาที่ใครเห็นต้องสยบแทบเท้าของเธอ แต่ไม่ใช่ควอนจียง ที่ใช้มือผลักหน้าผากเธอเบาๆ พร้อมกับจ้องหน้าเธอ


               "อะไร อะไร ที่ฉันทำเพราะกลัวไอ้ซึงฮยอนโดนแม่เล่นงาน โทษฐานที่ปล่อยให้เด็กกะโปโลอย่างเธอโดนผู้่ชายหิ้วขึ้นห้องไงล่ะ"


               "อ๋อหรอ งั้นก็ เรื่องของพวกนาย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!! ปล่อยนะๆๆๆๆๆ"


               จียงไม่ยอมปล่อยให้หญิงสาวได้เดินหนี สองมือกระชากตัวเธอมาไว้ในอ้อมกอด ก่อนจะจับร่างบางขึ้นพาดบ่า


               "ปล่อยนะ ปล่อยยยยย โอ๊ยย นายจะตีก้นฉันทำไม กรี๊ดๆๆๆๆๆ"


               ยิ่งปาร์คบอมดิ้น จียงก็ยิ่งใช้มือตีก้นเธอบ่อยขึ้น นี่ไม่ได้แต๊ะอั๋งนะก็แค่ตีเพื่อให้หยูดดิ้นเท่านั้นเอง ดิ้นเป็นลูกหมูโดนเชือดไปได้ ไม่เห็นใจคนแบกบ้างเลย


               "เฮ้ยย ไอ้จี นี่ถึงกับต้องอุ้มมาเลยหรอไง เข้าห้องไหนดีล่ะ ฮ่าๆๆๆ"


               "เข้าห้องบ้าบอคอแตกอะไรของนายไอ้หมีแพนด้า แล้วนายปล่อยฉันได้แล้ว ปล่อย"


               ซึงริที่โดนหญิงสาวด่าก็ตกใจไม่น้อย ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นไปดูหน้าผู้หญิงที่จียงจะพาขึ้นห้อง เมื่อเห็นหน้าชัดๆ ถึงกับตกใจจนต้องกลับมานั่งที่เดิม


                จียงวางปาร์คบอมลงบนโซฟา พร้อมกับเสื้อคลุมของเขาที่ได้คืนโดยการที่หญิงสาวขว้างใส่หน้าอย่างจัง


               "ยะ ยัยเด็กผมแดงเธอมาทำอะไรที่นี้"


                ซึงฮยอนที่กลับมาจากคุยโทรศัพท์ก็ต้องตกตะลึงเมื่อเห็นความงามของหญิงตรงหน้า จากที่เคยสวยโดยที่ไม่เติมแต่ง ยิ่งสวยกว่าเดิมเมื่อเติมแต่งด้วยการแต่งหน้าอ่อนๆบวกกับชุดที่ทำให้ดูเซ็กซี่ อะไรกันเนี้ย นี่นะหรอยัยเด็กผมแดงกะโปโล แต่ก่อนจะจะตกในภวังค์ไปมากกว่านี้ ซึงฮยอนก็นึกขึ้นได้ว่าเธอตรงหน้านี้มาทำอะไร


               "มาซักผ้ามั้งถามได้ แล้วนายพาฉันมาที่นี้ทำไมฉันจะไปหาเพื่อนฉัน หลบๆ"


                "ตอนนี้เธอไม่อยู่แล้ว มีคนไปส่งเรียบร้อย"


                "อะไรนะ ใครไปส่งดาร่า ได้ไง ฉันจะโทรหาเพื่อนฉันเอาโทรศัพท์มานี่"


               ปาร์คบอมแย่งโทรศัพท์ของแดซองแล้วกดโทรหาดาร่าทันที เมื่อปลายสายรับเธอก็ถามด้วยความเป็นห่วง จนในที่สุดก็วางสายไป เธอส่งคืนโทรศัพท์ให้แดซอง เขารับมาอย่างงงๆ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไร


               "สบายใจแล้วใช่ไหม งั้นเธอก็ควรจะกลับได้แล้ว มานี่"


               ซึงฮยอนใช้เสื้อของเขาคลุมให้กับร่างบางตรงหน้าพร้อมกับช้อนตัวเธอขึ้นมาอุ้ม ด้วยความตกใจปาร์คบอมถึงกับดิ้นสุดขีดเตะซึงริที่กำลังหันหลังให้เธอ สมน้ำหน้าอย่างนอกใจเพื่อนฉันดีนัก


                "นี่เธอจะดิ้นเพื่ออะไรไม่ทราบ รู้ไหมว่าเธอนะหนักเหมือนหมูเลยนะ"


                "ไอ้ผู้ชายหยาบคาย นายทั้งสองคนมันหยาบคาย นี่แน่ะๆ"


               ปาร์คบอมพยายามดิ้นให้สุดแรง เท้าของเธอก็เตะไปที่ควอนจียงหนึ่งที จากที่เดินมาข้างๆต้องเปลี่ยนไปเดินนำหน้าแทน


               "เปิดรถทีไอ้จี ฉันไม่ไหวแล้ว"


               จียงเปิดประตูหลังคนขับให้ซึงฮยอน เมื่อมาถึงเขาก็จัดการจับยัยเด็กตัวดียัดเข้าไปในรถทันที ทั้งสองรีบขึ้นรถก่อนที่่เธอจะรีบลงรถ


               "เปิดเดี๋ยวนี้นะไอ้บ้า เปิดๆ รถของฉันล่ะ รถช้านนนนน"


               "จอดไว้นี้แหละ ไม่มีใครขโมยหรอก"


               "ฉันไม่ได้จะเอารถ ฉันไม่อยากนั่งรถไปกับนายสองคนตะหาก กรี๊ดๆๆๆๆ ปล่อยฉันลงนะไอ้บ้า กรี๊ดๆๆๆ"


               ปาร์คบอมส่งเสียงกรี๊ดไปตลอดทาง มืองทั้งสองก็ขว้าเข้าที่ผมของจียงและซึงฮยอนพร้อมดึงอย่างแรง จนทั้งสองร้องลั่นออกมา จียงที่ทนไม่ไหวหันมาจับมือเธอเอาไว้พร้อมกับพยายามปิดปากไม่ให้เธอกรี๊ดออกมา ซึงฮยอนก็ขับรถปาดซ้ายปาดขวา เพื่อให้หญิงสาวหยุดโวยวาย และแล้วสงครามระหว่าง1 หญิง 2 ชายก็เกิดขึ้นภายในรถ กว่าจะถึงบ้านต้องมีข้างใดข้างหนึ่งเละไม่เป็นท่าแน่นอน








 


               
               

              

              

 

 

 

21/05/2555
          สวัสดีคะ ท่าผู้อ่านทุกคน ก่อนอื่นไร์เตอร์ต้องขอกราบประทานโทษอย่างงามที่หายไปนานแสนนาน นั้นเป็นเพราะว่าไรท์เตอร์ฝึกงานเป็นเวลา 4 เดือน และที่สำคัญ...คอมพังเจ้าคะ T^T แต่ตอนนี้ ฝึกงานเสดแล้วแต่คอมยังไม่ได้รับการซ่อมแซม จึงทำให้ไรท์เตอร์อัพได้แค่นี้่ ต้องขออภัยเป็นอย่างสูง แต่ก้อจะมาอัพอีกเรื่อยๆ แต่ตอนนี้ขอไปคิดพล๊อตเรื่องนี้ต่อ เพราะหลงๆ ลืมๆ ซะแล้ว (ยังไงก้อกลับมาอ่านกันเถอะนะจ๊ะ ... นะจ๊ะ)

23© Tenpoints !

23/06/2555
               ไรท์เตอร์มาแล้วจ้า อัพครบ100แล้วนะคะ อ่านแล้วก็เม้นบ้างอะไรบ้างเป็นกำลังใจ ตอนหน้ามาลุ้นกันว่าใครตามดาร่าไปบ้าง คิคิ และก็มาลุ้นกันว่าระหว่างซึงฮยอนและจียง กับปาร์คบอม ที่ทำสงครามกันในรถใครจะชนะ อิอิ ยังไงก็เข้ามาอ่านกันนะคะ *-*