ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : [ - Part 5 - ]
ซานดาร่า ดาราสาวหน้าใสกำลังทำอาหารอยู่ในครัวอย่างสนุกสนาน สองมือหยิบจับวัตถุดิบอาหารอย่างคล่องแคล่ว จนเวลาผ่านไปสักพัก อาหารแสนอร่อยทั้งหมดก็เสร็จเรียบร้อย ดาร่ายิ้มอย่างภาคภูมิใจในฝีมือทำอาหารของตนเอง
"หอมจัง ต๊อกกี้"
"อ๊ะ ตกใจหมดเลย"
ดาร่าสะดุ้งโหย่งเมื่อมีมือเล็กๆมากอดรอบเอว 'ปาร์คบอม' เพื่อนสนิทสุดเซี้ยวที่มาเซอร์ไพร์ซเธอเมื่อหลายวันก่อน และขอมาอยู่ด้วยสักพัก ใจจริงดาร่าอยากให้เพื่อนรักมาอยู่กับเธอจนกว่าจะกลับไปเรียนต่อ แต่เพราะปาร์คบอมมีภารกิจที่ต้องทำจึงอยู่ได้เพียงไม่กี่วัน
"วันนี้มีอะไรกินบ้างน๊า ขอบอมมี่คนสวยชิมหน่อยสิ"
ปาร์คบอมเดินไปตักชิมอาหารจานนั้นจานนี้ จนดาร่าต้องรีบมาแย่งช้อนออกไป เพราะมันไม่ใช่แค่ชิม แต่มันจะหมดจานอยู่แล้ว
"หยุดเลยนะ นี่เธอชิมหรือจะกินจนหมดจานกันแน่"
"ก็มันอร่อยนิน่า นานๆทีจะได้กินอาหารฝีมือเธอสักหน่อย จะว่าไปก็คิดถึงยัยสองคนนั้น เมื่อไหร่จะกลับมาสักทีน๊า"
"ไม่นานหรอก เอ่อนี่ โทรศัพท์เธอหน่ะ มิสคอลเป็นร้อยแล้วนะ ไม่คิดจะรับสายหน่อยหรือไง ฉันเห็นไอ้ลิงคิงคองโทรมาหาเธอทุกวันเลย"
ดาร่าโชว์โทรศัพท์ที่หน้าจอขึ้นมิสคอล 132 สาย ให้เพื่อนรักดูก่อนจะยื่นให้ ปาร์คบอมรับโทรศัพท์มาก่อนจะกดโทรออกหาใครบางคน
"ฮะ..."
(ยัยเด็กผมแดง ยัยเด็กตัวแสบ ให้ตายเถอะ เธอหายหัวไปไหนมาถึงไม่รับโทรศัพท์ฉัน เธอนี่มันแสบมากเลยนะ โทรไปบอกแม่ฉันเดี๋ยวนี้ แล้วเธออยู่ที่ไหน บอกมา ฉันจะไปรับ)
"รับโทรศัพท์ปุ๊ปก็รั่วใส่ฉันเลยนะ ไอ้ลิงคิงคอง ฉันอยู่ที่ไหนก็ได้ แล้วฉันก็จะไม่กลับไปบ้านนายเด็ดขาด เพราะนายเป็นคนไล่ฉันออกไปเอง ส่วนเรื่องของคุณป้าก็ฝันไปเถอะ"
ปาร์คบอมยิ้มเยาะให้กับคนในสายที่ตอนนี้อารมณ์คงจะเดือดพล่านจนถึงที่สุด แค่คิดถึงหน้าตอนที่โกรธปาร์คบอมก็แทบจะอยากหัวเราะให้โลกแตก คนอาร๊ายตอนโกรธหน้าเหมือนลิงชะมัด
(อย่ามากวนประสาทฉันนะยัยเด็กปีศาจ หืม เธอจะให้ฉันทำยังไงเธอถึงจะยอมกลับมา?)
"นี่นายอ้อนวอนฉันหรอ คิคิ"
(.....................)
"แหน่ะ มีเงียบ โอเคๆ ฉันมีเงือนไข ข้อแรกนายต้องยกห้องนอนของนายให้ฉัน ข้อสองนายต้องเรียกฉันว่าคุณบอมมี่ และข้อสุดท้าย บอกเพื่อนนายมาขอโทษฉันซะ แค่นี้ทำได้ไหม"
หลังจากบอกเงื่อนไขเสร็จ ปาร์คบอมก็รอคำตอบจากปลายสายที่เงียบไป ดาร่าที่ฟังอยู่นานก็ยกนิ้วมือทั้งหมดขึ้นมา แล้วก็ค่อยๆ งอนิ้วลงทีละนิ้ว ก่อนนิ้วสุดท้ายจะค่อยๆงอลง เสียงปลายสายที่เงียบอยู่นานก็เอ่ยประโยคที่ทำให้ปาร์คบอมถึงกับหัวเราะร่า
"โอเค ฉันทำตามนั้น"
"ดี พรุ่งนี้เจอกันที่บ้านนาย แหม๋ไม่ได้เจอหน้ากันตั้งหลายวัน หน้านายจะยังเหมือนลิงหรือเปล่าน๊า อิอิ ไอ้มาเฟียหน้าลิง"
ทันทีที่พูดเสร็จนิ้วเรียวก็กดวางสายทันที ก่อนจะหัวเราะออกมาด้วยความพอใจ ในที่สุดแผนการยึดห้องก็สำเร็จไปด้วยดี แถมไอ้คนขายประกัน4คนก็ต้องมาขอโทษเธอด้วย อะไรมันจะดีขนาดนี้น๊า
"อ๊ะ ยัยบอม แสดงว่าเธอก็ต้องไปแล้วน่ะสิ ชิส์ ทิ้งฉันอีกแล้วนะ"
ดาร่าแกล้งทำหน้างอนใส่หญิงสาวที่กำลังหัวเราะร่าจนเธอยิ้มเจื่อนๆ ปาร์คบอมยิ่นมือมาดีดหน้าผากของดาร่าเบาๆ ก่อนจะหัวเราะออกมาอีกครั้ง
"นี่ต๊อกกี้ ยังไงฉันก็มาหาเธอทุกวันแหละน๊า แล้ววันถ่ายเอ็มวีเพลงพรุ่งนี้ฉันก็จะไปเป็นเพื่อนเธอด้วยนะ"
"โอเค หายงอล งั้นเราไปกินข้าวกันเถอะ วันนี้ฉันมีถ่ายแบบ เธอก็ต้องไปกับฉันด้วยนะยัยบอม"
"จัดไปอย่าให้เสีย หุหุ"
สองสาวต่างกันหัวเราะให้กับคำพูดของตนเอง อีกใจก็คิดถึงอีกสองคน ถ้าครบสี่ละก็วงแตก ฮาระเบิดแน่ๆ !!
ภายในห้องรับแขกของตระกูลชเว ร่างสูงเดินไปเดินมาอย่างไม่สบอารมณ์นัก นี่มันถึงเวลาที่ปาร์คบอมจะกลับมาที่บ้านและเขาจะต้องคุยกับเธอให้รู้เรื่อง มิเช่นนั้นแม่ของซึงฮยอนต้องโทรบ่นเขาจนหูชาอีกแน่ แต่นี่มันก็เลยเวลามากว่าชั่วโมงแล้วยังไม่มีวี่แววของเธอเลยแม้แต่นิด
"ยัยเด็กผมแดงบ้าเอ้ย เมื่อไหร่จะมาสักทีวะเนี้ย"
"แน่ะๆ คิดถึงฉันอยู่หรอ ไอ้มาเฟียน่าลิง คิคิ"
ซึงฮยอนหันไปมองต้นเสียงด้วยความโกรธแต่ก็ทำได้เพียงเก็บไว้ในใจ สองขาย่างกรายเข้ามาคว้าเอากระเป่าของหญิงสาวไปถือไว้ ก่อนจะฉีกยิ้มหวานๆ จนทำให้ปาร์คบอมถึงกับเกาหัวด้วยความฉงน แต่ก็ฉีกยิ้มหวานกลับไปเช่เดียวกัน
"เดี๋ยวฉันช่วยถือเข้าไปในห้องเอง"
"มาแปลกนะเนี้ย ปกติทำแต่หน้าลิงเอ้ยหน้าดุ"
"ไม่มีไร คุณบอมมี่เชิญบนห้องเลยนะครับ"
ปาร์คบอมมองตามหลังของซึงฮยอนที่ถือกระเป๋าเดินนำไปก่อนอย่างสงสัย ในใจครุ่นคิดว่ามันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ๆ ไม่อย่างนั้นเขาจะทำตัวดีแบบนี้ได้อย่างไร
"เชิญคร๊าบบบ"
ซึงฮยอนผายมือเป็นการเชิญหญิงสาวเข้าไปในห้องก่อนจะเดินตามเข้าไป สองมือจัดการล๊อคประตูโดยไม่ให้เธอรู้พร้ิอมกับเดินเข้าไปประชิดตัว
"อะไรของนะ ว๊ายยย...."
มิอหนาจัดการช้อนร่างบางขึ้นโดยไม่ให้เธอรู้ตัว ปาร์คบอมตกใจไปครู่นึงก่อนจะดิ้นสุดแรงเพื่อให้เขายอมปล่อย เมื่อเห็นปาร์คบอมดิ้นไม่หยุดซึงฮยอนจึงจับเธอนอนลงบนเตียงพร้อมรวบมือทั้งสองข้างไว้เหนือหัว
"ไอ้ลิงคิงคอง ไอ้คนเจ้าเล่ห์ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ถ้านายไม่ปล่อยฉันจะฟ้องคุณป้า"
"ถ้าอยากให้ฉันปล่อย เธอก็ทำตามที่ฉันบอก"
"ทำอะไรก็บอกมาสิ ฮึ๊ยย นายนี่ตัวหนักเป็นบ้าไอ้@@$#%%$#$@$"
ซึงฮยอนไม่สนกับคำด่าของหญิงสาวแต่อย่างใด เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาก่อนจะต่อสายไปหาผู้หญิงที่สามารถทำให้มาเฟียอย่างเขาหัวหดเหลือสองนิ้วได้
"แม่หรอครับ บอมมี่กลับมาแล้วนะครับ ตอนนี้กำลังนอนเอ้ยนั่งเล่นกับผมอยู่เลย แม่อยากคุญกับเธอไหมครับ"
ปารืคบอมจ้องหน้าซึงฮยอนอย่างเอาเรื่อง จากประโยคที่บอกว่าเขากับเธอนอนเล่นด้วยกัน แต่ซึงฮยอนกลับยิ้มเยาะให้กับความเป็นต่อในตอนนี้ของตัวเอง
"คุณป้าหรอค่ะ บอมมี่เองนะคะ ตอนนี้หนูกำลังนั่งเล่นกับพี่ซึงฮยอนอยู่เลยค่ะ อ๋อ พี่เขาไปง้อหนูเองคะ คุณป้าไม่ต้องห่วงนะคะ ตอนนี้หนูกับพี่ซึงฮยอนเราคุยกันดีแล้วคะ อ่ะ ได้ค่ะๆ แล้วหนูจะบอกพี่เขาให้นะคะ โชคดีคะคุณป้า"
"วางไปแล้วหรอ"
ซึงฮยอนรับโทรศัพท์มาจากปาร์คบอม ก่อนจะใช้มือบีบจมูกเธอเบาๆ ด้วยความหมั่นไส้ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ใบหน้าใสๆของเธอถึงได้ชวนให้หลงใหลนัก
"ยี้ นายทำบ้าอะไรห่ะ และนี่เมื่อไหร่จะปล่อยฉัน ปล่อยๆ ปล่อย"
"ปล่อยก็ได้ ฉันไม่พิศวาสเธอหรอกนะ"
หลังจากที่ซึงฮยอนลุกออกไป หญิงสาวจึงหันไปคว้าหมอนใบโตเขวี้ยงใส่เชาทันที พร้อมกับร้องตะโกนไล่ให้ออกไปจากห้อง ซึงฮยอนที่เห็นดังนั้นก็หัวเราะชอบใจที่เขาสามารถทำให้ยัยเด็กผมแดงโกรธได้ แต่แล้วหมอนข้างใบโตก็ลอยมาโดนหน้าหล่อๆของซึงฮยอนเต็มๆ
"โอ๊ยยย ยัยเด็กบ้า ยัยปีศาจ ขว้างมาได้ ไปก็ได้ แต่อย่าล๊อคห้องนะ เดี๋ยวเข้ามานอนด้วยไม่ได้ ฉันไปล่ะ จุ๊บ"
"อี๋ จะอ้วก ไปไหนก็ไปเลยไป ไอ้มาเฟียหน้าโหล่ แล้วหย่าหวังจะได้เข้ามา อี๋ๆๆๆๆ"
เมื่อเดินออกมาจากห้องนอนของตัวเองที่ตอนนี้ถูกยึดไปแล้ว ซึงฮยอนก็เดินไปยังห้องนอนข้างๆ ที่ตอนนี้เขาให้แม่บ้านจัดทำไว้ให้ เพื่อเป็นห้องนอนสำหรับเขา ซึงฮยอนทิ้งตัวลงบนที่นอนก่อนจะหลับตาลง
"หน้าตาก็น่ารักดี แต่ทำไมถึงได้ร้ายอย่างนี้นะ"
"มาก่อนเวลานัดอีกนะค่ะเนี้ย งั้นเชิญคุณซานดาร่าแต่งหน้าก่อนนะคะ"
"ค่ะ ยัยบอมนั่งก่อน"
ปาร์คบอมนั่งรอดาร่าอยู่ด้านนอกห้องแต่งตัว เธอมองไปรอบๆสตูดิโอที่มีสีขาว แต่แล้วสายตาก็ไปสะดุดอยู่ที่ผู้ชายสองคนกำลังยืนคุยกับชายวัยกลางคน ผู้ชายที่ไว้ผมทรงประหลาดกับอีกคนที่แต่งตัวมหาเว่อร์ที่ไม่รู้จะเว่อร์ไปไหน
"สองคนนี้มันหน้าคุ้นๆ เหมือนเจอกันที่ไหนกันน๊า"
แทยังและจียงยืนคุยกับผู้กำกับอยู่นาน จนไปสะดุดตากับหญิงสาวผมสีแดงที่นั่งอยู่หน้าห้องแต่งตัว ทั้งสองมองหน้ากันก่อนจะเดินเข้าไปดูให้แน่ชัดว่าใช้คนที่เข้าทั้งสองคนคิดไว้หรือเปล่า
"ขอให้ไม่ใช่ทีเถอะ"
จียงพึมพำกับตัวเองพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้เรื่อยๆ สองตาเบิกกว้างขึ้นเมื่อเขาเห็นผู้หญิงผมแดงคนนั้นอย่างชัดเจน ผู้หญิงคนนี้ ผู้หญิงอันตราย
"เธอ เธอ เธอ"
"ฉัน ฉันหรอ"
"เห้ย เธอมาทำอะไรที่นี่ ยัยผมแดงตัวร้าย"
ปาร์คบอมหันมองซ้ายที ขวาที แล้วจึงใช้นิ้วชี้ที่หน้าตัวเอง แต่แล้วเธอก็ยื่นหน้าเข้าไปใกล้กับจียง จนทำให้จียงถึงกับรีบถอยหลังออกมา
"พวกนาย ไอ้คนขายประกันเพื่อนไอ้ลิงคิงคองนี่น่า พวกนายมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง"
"ฉันต้องเป็นคนถามเธอมากกว่า เธอมาทำอะไรที่บริษัทของฉัน"
"อ้าว มีอะไรกันหรอค่ะ"
ซานดาร่าที่เดินออกมาจากห้องแต่งตัวถามด้วยความสงสัย เมื่อเห็นว่าเพื่อนรักและประธานบริษัทกำลังยืนคุยกันด้วยสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์นัก
"ไม่มีอะไรหรอก เธอมานี่ ถึงเวลาจะถ่ายแล้ว"
ยองเบขว้าเข้าที่ข้อมือของซานดาร่า ก่อนจะออกแรงดึงให้เธอเดินตามมา ส่วนดาร่าก็เดินตามยองเบไปอย่างว่าง่ายโดยที่ไม่พูดไม่ถามอะไร เมื่อทั้งสองมาถึงผู้กำกับก็บอกให้ทั้งสองเข้าฉากร่วมกัน โดยให้ดาร่าใช้มือโอบคอของยองเบ ส่วนยองเบก็ใช้มือจับที่สะโพกของดาร่า และก็เต้นไปตามจังหวะ
"ขอโทษนะ"
ด้วยความที่เป็นสุภาพบุรุษยองเบจึงเอ่ยประโยคขอโทษก่อนจะใช้มือจับที่สสะโพกของเธอ ดาร่ายิ้มรับหน่อยๆ และทั้งสองก็เต้นไปตามจังหวะที่เพลงเปิด
"ต่อไปจะเปลี่ยนท่าแล้วนะ"
ดาร่าที่ได้ยินยองเบบอก ก็ใช้มือพล่กที่อกเบาๆ ก่อนจะสะบัดตัวให้หันกลับไปอีกทาง แต่แล้วขาเจ้ากำดันขัดกันเองสะนี่ ดาร่าที่กำลังจะล้มลงก็มีมือจับตัวเธอเอาไว้ หน้าดาร่าเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที ที่เห็นมือของยองเบจับอยู่ที่ก้นของเธอ
"ทำไมก้นเธอแข็งจัง ฮึฮึ"
เมื่อได้ยินที่ยองเบพูดดังนั้น จากหน้าที่แดงอยู่แล้วก็ยิ่งแดงขึ้นอีกด้วยความอาย ดาร่าได้แต่ก้มหน้างุด กลัวว่ายองเบจะรู้ว่าที่เข้าจับไปเมื่อกี๊มันไม่ใช่ก้น แต่มันเป็น ....
'ฟองน้ำเสริม!!'
26/01/2012
มาอัพแล้วจ้า 50% อีกครึ่งรอหน่อยนะคะ มาเม้นเยอะๆนะค่ะ อิอิ ส่วนประโยคปริศนานี้ ใครเป็นคนพูดกันนะ คงเดาออกใช่ไหมล่ะค่ะ อิอิ (รักคนอ่าน มากมาย!!!!!)
29/01/20125
100% แล้วจ๊า ยังไงก็เข้ามาเม้นกันเยอะๆนะค่ะ หรือไม่ก็ชวนเพื่อนๆเข้ามาอ่านได้ค่ะ ถึงมันจะไม่ค่อยสนุกก็ตาม อิอิ ยังไม่ทันไรเบ้ก็ได้จับก้นป้าด้าสะละ อิอิ จะเป็นยังไงต่อน๊า รอติดตามนะคะ (รักคนอ่านจ๊า จุ๊บๆๆ!!!!)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น