คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 2 : Loving You (SUNDARA) Ft. G-BOM
“ดาร่า”
“พะ พี่ยองเบมีอะ อะไร หรือเปล่าคะ”หญิงสาวที่ถูกชายหนุ่มตรงหน้าเรียกนั้นได้แต่ก้มหน้าซ่อนความอายเอาไว้ เธอพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ใบหน้าหวานบัดนี้กลับขึ้นสีระเรือ มือบางเกาท้ายทอยเบาๆกลบความเขินอายเอาไว้
“เป็นแฟนกับพี่นะ”
เป็นแฟนกับพี่นะ…
เป็นแฟนกับพี่นะ…
เป็นแฟนกับพี่นะ…
“พี่ยองเบขอฉันเป็นแฟน มะ มะ ไม่จริงใช่ไหม ดาร่าจะเป็นลม”ทันทีที่พูดจบร่างของหญิงสาวก็ล้มลงไป เธอหลับตาปี๋เพราะกลัวความเจ็บ แต่โชคดีที่มีแขนแกร่งรองรับเธอเอาไว้ ดาร่าค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นมาก็พบว่าใบหน้าเจ้าของอ้อมกอดนี้อยู่ห่างจากเธอไม่ถึงคืบ ใบหน้าที่เคยแดงกล่ำกลับยิ่งแดงขึ้นกว่าเดิม
ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ
เสียงหัวใจของเธอเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ เมื่อใบหน้าของเขานั้นโน้มลงมาใกล้เธอมากขึ้น มือหนาเชยคางเธอขึ้นมาพร้อมที่จะมอบจุมพิตที่แสนหวาน
“ใกล้แล้ว ใกล้แล้ว ใกล้แล้ว”ดาร่าทำปากยืนออกไปเพื่อรอรับจุมพิตจากชายหนุ่ม อีกนิดเดียวเท่านั้น อีกนิดเดียว ....
“ซานดาร่า ปาร์ค !!!”
“ใกล้แล้ว ใกล้แล้ววววว”หญิงสาวผมลอนด์ นัยดาสวย ใบหน้าเนียนใส่ที่มีคราบน้ำหวานติดอยู่นิดหน่อยตะโกนขึ้นมาเสียงดัง เธอใช้มือขยี้ตานิดหน่อยก่อนจะจ้องไปที่ใบหน้าคนตรงหน้า ผู้หญิงผมยาว มีไฝเม็ดเท่าเปาหือ ใส่แว่นหนาเตอะ
“อาจารย์โยริน แหะๆ ซวยแล้วไงยัยดาร่า”ประโยคสุดท้ายหญิงสาวพูดออกมาให้เบาที่สุด สายตาเหลือบไปมองเพื่อนตัวดีของเธอที่ไม่ยอมปลุก แต่เธอก็ต้องหลุดขำออกมาเพราะว่า ‘มันก็หลับเหมือนกันนี่หว่า’
“ขำอะไรคุณดาร่า คุณปาร์คบอม คุณปาร์คบอม”ขึ้นเสียงก็แล้ว เขย่าก็แล้วเจ้าคุณเธอก็ยังไม่ยอมตื่น แบบนี้ต้องซวยแน่ๆยัยบอมเอ่ย ดาร่าขอเป็นลมอีกรอบ
“ข้าวโพดมา ข้าวโพดมา”
“ไหนๆ ไหนๆ ไหนๆ”หญิงสาวผิวขาวที่หลับเป็นตายตอนนี้กลับลุกขึ้นมามองซ้ายมองขวา เธอมองไปรอบๆ ก่อนจะไปหันไปถามเพื่อนรักอย่างดาร่า “ข้าวโพดอยู่ไหนยัยดัล”
“อยู่ข้างหน้าเธอนี่ไง”
“โอ๊ะ วันนี้ทำไมอาจารย์สวยจังเลยคะ อุ๊ยๆ”ไม้เรียวก้านยาวถูกส่งไปให้ปาร์คบอมและดาร่าคนละที ก่อนที่อาจารย์โยรินจะเดินกลับไปประจำที่ของตัวเอง
ดาร่ามองเพื่อนตัวดีที่ยิ้มร่าแอบกินขนม เธอแอบรับขนมจากเพื่อนสาวพร้อมกับเอามันเข้าปากอย่างรวดเร็ว ร่างบางจ้องมองออกไปสนามบาสเก็ตบอลกลางแจ้งหวังว่าจะเจอกับผู้ชายในฝันของเธอ และในที่สุดฟ้าก็เป็นใจคนนั้นๆกำลังเล่นบาสอยู่กับเพื่อนๆของเขา ทั้งชูตทั้งรับทั้งส่ง ช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน แค่เห็นไกลๆก็ทำให้หัวใจของดาร่าคนน่ารักต้องปั่นป่วนหัวใจสะแล้ว
กริ๊งๆ ๆ ๆ
“ในที่สุดเวลาที่ฉันรอคอยก็มาถึงงง”ดาร่าลุกขึ้นมาตะโกนเบาๆพร้อมกับบิดขี้เกียจ ชั่วโมงนี้มันช่างน่าเบื่ออะไรแบบนี้ เดี๋ยวก็อ่านกลอน เดี๋ยวก็อ่านบทกวี หลับไปกี่รอบๆก็ไม่จบซักที
“รออะไรของแกยัยดัล รอที่จะได้ไปเจอพี่ยองเบอ่ะดิ๊”ปาร์คบอมที่จับไต๋เพื่อนรักได้ก็พูดออกมา นั้นทำให้ดาร่าได้แต่บิดตัวไปมา
ยิ่งคิดก็ยิ่งทำให้นึกถึงความฝันเมื่อกลางวัน หุหุ อ๊ะ จริงสิ โบราณเขาว่าไว้ถ้าใครฝันกลางวันความฝันนั้นจะเป็นจริงๆ โฮ๊ะๆ พี่ยองเบเสร็จดาร่าคนนี้แน่นอน ฟันโต๊ะเรียน!!
“โอ๊ยยย!!”
“แกเป็นบ้าป่ะเนี้ย คิดได้ไงเอามือไปฟาดโต๊ะ สมน้ำหน้า รีบไปกันเถอะเดี๋ยวก็ไม่ทันพี่ยองเบของแก”คำสุดท้ายถูกเน้นนัก ยิ่งทำให้ดาร่ายิ้มจนแก้มปริ ก็มันแน่อยู่แล้ว พี่ยองเบต้องเป็นของดาร่าคนนี้คนเดียว ของแท้และแน่จริง
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
สนามบาสเก็ตบอลกลางแจ้งที่เต็มไปด้วยสาวๆที่รายล้อมสนามเอาไว้ ภายในสนามมีชายหนุ่มนับสิบคนกำลังแข่งบาสกันอย่างสนุกสนาน
ทีมฝั่งซ้าย ประกอบไปด้วย ดองวุค จียง แดซอง ยองดึก และเท็ดดี้
ทีมฝั่งขวา ประกอบไปด้วย ยองเบ ซึงฮยอน ซึงริ ดนนี่ และซังมิน
ทั้งหมดนี้เป็นนักเรียนเกรด 12 ที่มีดีกรีเป็นถึงประธานนักเรียนและคณะกรรมการนักเรียน ด้วยความหล่อของพวกเขาแต่คนทำให้นักเรียนหญิงเกือบทั้งโรงเรียนคลั่งไคล้เป็นอย่างมาก
“หลบหน่อยๆ ขอทางๆ หลบๆ”ดาร่าและปาร์คบอมพยายามแหวกกลุ่มนักเรียนเข้าไปในสนาม ถึงแม้ว่ามันจะลำบากแต่ดาร่าคนนี้ก็ไม่ถอย
“เห้ยย พี่ยองเบของแกเก่งจริงๆยัยดัล ถึงขาจะสั้นแต่ชู๊ตแม่นมาก”
“นี่แกชมหรือด่าพี่ยองเบกันแน่ห๊ะ ยัยบอม”หญิงสาวเท้าเอวมองเพื่อนรักอย่างเคืองๆ จะว่าใครยังไงดาร่าคนนี้ไม่ว่า แต่ถ้ามาว่าพี่ยองเบของฉัน มีเคือง
“แกนี่ อุ๊ยย แข่งเสร็จแล้วไปกันเถอะ”
ทันทีที่ดาร่าและปาร์คบอมวิ่งเข้าไปหาชายหนุ่มในสนามนั้นก็เรียกเสียงกรี๊ดของเด็กสาวข้างสนามได้เป็นอย่างดี บางคนก็รู้สึกอิจฉาตาร้อน บางคนถึงกับอยากจะร้องไห้ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ปาร์คบอมก็เป็นน้องสาวของเท็ดดี้ ส่วนดาร่าก็เป็นญาติกับจียง นั้นยิ่งทำให้ไม่มีใครกล้าทำอะไรได้(ถึงแม้ว่าอยากทำมากก็เหอะ)
“ไงบอม ไงดาร่า อื้มม วันนี้ทำผมน่ารักนะ”ยองเบหันไปทักทายให้กับสองสาว เขามองไปที่ดาร่าก่อนจะส่งยิ้มไปให้ นั้นถึงกับทำให้หญิงสาวอกแทบจะระเบิด โอ๊ยย ไม่ไหวแล้ว ดาร่าคนนี้อยากจะจับมาเป็นแฟน
“แหม๋ พี่ยองเบชมแต่ดาร่าคนเดียวเลยนะ วันนี้เขาก็ทำผมมานะ ดูสิมักจุกด้วย”
“ยัยโอโม่พลังแอทแทค เธอทำยังไงมันก็ไม่น่ารักหรอกนะ”ชายหนุ่มหน้าหวานจียงหันมามองปาร์คบอมอย่างกวนๆ ก่อนจะโดนกระเป๋าใบสีขาวลอยละล่องไปที่หัว
“ไอ้กบเขียวผิดพันธุกรรมที่ชอบเห่า ไปไกลๆเลย”
ดาร่ามองจียงและปาร์คบอมที่กำลังทะเลาะกันอย่างมั่วที่สุดก็หัวเราะออกมาเหมือนกับคนอื่นๆ ก่อนที่สายตาของเธอจะไปสบกับสายตาอีกคู่หนึ่ง รอยยิ้มของเขาถูกส่งมาให้เธออีกครั้งจนทำให้เธอต้องหลบสายตา ดาร่าหันมามองอีกครั้งแต่ก็ไม่เจอเขาซะแล้ว
“ดาร่า”หญิงสาวสะดุ้งเมื่อได้ยิงเสียงของชายที่เธอมองหา ดาร่าหันกลับไปด้านหลังก็พบยองเบเจ้าของรอยยิ้มที่ทำให้เธอเคลิ้ม เขายื่นกระดาษที่ถูกพับเป็นรูปนกส่งไปให้เธอ มือบางรับมาอย่างงงๆ
“นี่มันอะไรคะพี่ยองเบ”
“กลับถึงบ้านแล้วค่อยเปิดอ่านนะ พี่ไปล่ะ”ชายหนุ่มก้มกระซิบเบาๆให้หญิงสาวได้ยินก่อนจะเดินจากไป ใบหน้าของเขานั้นแดงก่ำ รอยยิ้มที่เผยออกมา พร้อมกับหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ
ผิดกับดาร่าที่ยืนแข็งทื่อกับการกระทำของเขาเมื่อสักครู่จนในที่สุดเธอก็ได้สติเมื่อถูกลูกหลงของการต่อสู้ระหว่าง กบเขียวผิดพันธุกรรมและโอโม่พลังแอทแทค
“ยัยบอม จียง พวกพี่ๆ ฉันกลับบ้านก่อนนะ เพิ่งคิดได้ว่ามีธุระด่วนที่สู๊ดดด”ยังไม่ทันที่จะได้คำกล่าวลาจากเพื่อนและพี่ ดาร่าก็รีบวิ่งออกมา ต้องถึงบ้านให้เร็วที่สุด อยากอ่านแล้ว กรี๊ดๆๆๆๆ ดาร่าอยากเป็นลมรอบที่สาม!!!!!
พรุ่งนี้ 9 โมงเช้าเจอกันที่ร้านxxxนะ
พี่จะรอจนกว่าเธอจะมานะ
จาก YB
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด กรี๊ดๆๆๆๆ”ร่างบางกระโดดไปมาบนเตียงอย่างดีใจพร้อมกับส่งเสียงกรี๊ดออกมา เธอกอดจดหมายของยองเบไว้แน่นพร้อมกับจูบนับไม่ถ้วน’ในที่สุด คิคิ ไม่อยากจะพูด’
“พรุ่งนี้ใส่ชุดไหนดีนะ ชุดนี้ก็ไม่ดี ชุดนี้ก็ไม่สวย ชุดนี้ก็ไม่เอา”ดาร่าที่ขนเสื้อผ้าออกมาจากตู้ทั้งหมด เธอลองใส่ที่หน้าจกพร้อมกับหมุนไปมาตัวแล้วตัวเล่าก็ไม่มีตัวไหนถูกใจซักที ร่างบางล้มลงบนเตียงพร้อมกับนึกเหตุการณ์วันแรกที่เธอเจอกับยองเบ และเป็นวันที่ทำให้เธอตกหลุมรักเขาเข้าเต็มเปาอย่าถอนตัวไม่ขึ้น
“โอ๊ยยย”ดาร่าที่อยู่ในชุดนักเรียนเกรด10ล้มลงกับพื้นอย่างแรงหลังจากที่โดนเด็กนักเรียนมากมายที่พยายามเบียดเสียดกันเข้าสมัครชมรมวาดภาพ เธอก้มมองหัวเข่าที่ตอนนี้เริ่มมีเลือดซึมออกมาจากบาดแผลถลอก
“เธอไม่เป็นอะไรนะ”จู่ๆผ้าเช็ดหน้าผืนสีขาวก็ถูกวางลงบนเข่าของเธอ ชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งกำลังใช้ผ้าซับเลือดที่ซึมออกมาอย่างเบามือ ดาร่ามองด้วยความตกใจแต่ก็ยอมให้ชายคนนี้ใช้ผ้าซับที่เขาเธอต่อไป
“ลุกไหวไหม”มือหนาถูกยืนส่งมา ดาร่ามองหน้าชายหนุ่มตรงหน้าไปพร้อมๆกับหัวใจที่เต้นแรง หล่อ น่ารัก แถมยังใจดี พรหมลิขิตชัดๆ หลังจากที่เคลิ้มไปกับคนตรงหน้า เธอจึงค่อยๆยื่นมือออกไป เขาพยุงตัวดาร่าขึ้นมาก่อนจะพาไปห้องพยาบาลโดยไม่รู้เลยว่าหญิงสาวนั้นแทบอยากจะแกล้งเป็นลมแล้วให้เขาอุ้มไปห้องพยาบาลเลยทีเดียว
“ยัยดาร่าแกหายไปไหนมา ละนี่เข่าแกไปโดนอะไรมา ใครทำอะไรแกบอกมาฉันจะไปจัดการกับมันเดี๋ยวนี้”
“ไม่มีอะไรฉันแค่ล้ม ว่าแต่แกเรียกฉันมาที่นี่ทำไม”ฉันถามปาร์คบอมเพื่อนสนิทซี้ปึกออกมา ก่อนที่สายตาของฉันจะไปสะดุดกับผู้ชายคนนั้น ทรงผมโมฮ๊อค ตาตี่ ร้อยยิ้มบาดใจ ใช่เลยผู้ชายใจดีคนนั้น เห็นทีไรหัวใจเต้นแรงจนมันจะออกมาเต้นข้างนอกแล้วเนี้ย เขากำลังเดินมาทางชั้นและยัยบอม ตายแล้วยัยดาร่า หัวใจจะวายตายก็คราวนี้แหละ
“ไงบอม เอ่อ เธอ หวัดดี”
“...”เหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน ผู้ชายคนนี้ทักฉันด้วย
“ไงพี่ยองเบ มาคนเดียวหรอ นี่เพื่อนของบอมเองชื่อดาร่า น่ารักป่ะล่ะ”ยองเบยิ้มให้กับบอมก่อนจะมองไปยังดาร่า เขาส่งยิ้มให้เธอก่อนจะแนะนำตัวเองให้รู้จัก “พี่ชื่อยองเบนะ อยู่เกรด 11”
ตั้งแต่วันที่รู้จักกันดาร่าก็คอยแต่แอบมองยองเบตลอดเวลาไม่ว่าจะทำอะไรที่ไหน เล่นบาส นอน อ่านหนังสือ หรือแม้แต่เข้าห้องน้ำ ก็อยู่ในสายตาของดาร่าคนนี้ไปซะหมด วันไหนที่ไม่ได้เห็นดาร่าแทบจะคลั่ง
“วันๆเอาแต่คิดถึงพี่ยองเบ คิดถึง คิดถึง คิดถึง”
ร้าน XXX
ร่างบางที่นั่งอยู่โต๊ะริมสุดของร้านกำลังนั่งกินน้ำอย่างบ้าคลั่ง นี่เป็นแก้วที่ 4 ของเธอตั้งแต่มานั่งภายในร้าน ดาร่ามานั่งรอชายที่นัดเธอเอาไว้ตั้งแต่ 8 โมงเช้า หลังจากที่เลือกชุดตั้งแต่เมื่อคืนบวกกับความตื่นเต้นนั่นทำให้เธอไม่ได้นอน จะนอนหลับก็ประมานตี4กว่าๆ ทุกๆครั้งที่กระดิ่งหน้าร้านสั่นเธอจะต้องชะเง้อออกไปดูทุกครั้ง
“ยังไม่มาหรอเนี้ย อ่ะ”หญิงสาวก้มลงไปเก็บช้อนที่หล่นลงกับพื้นก่อนจะค่อยๆขึ้นมานั่ง ตาคู่สวยเบิกกว้างขึ้นเมื่อพบว่ายองเบกำลังนั่งจ้องเธออยู่ ดาร่าส่งยิ้มไปให้หน่อยๆเป็นเชิงทักทาย
“มานานหรือยังคะ”
ตึก ตึก ตึก
คำว่า คะ ของยองเบนั้นทำให้อัตราการเต้นหัวใจของดาร่าเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว เธอส่ายหัวเป็นเชิงปฎิเสธกลับทำให้ยองเบลอบยิ้มออกมา จะไม่ให้ยิ้มได้ยังไง เขามาก่อนเธอเสียอีก เขาเห็นพฤติกรรมของเธอทุกอย่าง เรียกได้ว่าเธอก็อยู่ในสายตาของเขาตลอดเวลาเหมือนกัน
“ที่พี่นัดดาร่าออกมา เพราะพี่มีเรื่องอยากจะบอก”ยองเบถอนหายใจออกมาเบาๆ แต่ก็ไม่พ้นสายตาของหญิงสาวตรงหน้า ดาร่ารอลุ้นคำที่ยองเบอยากจะบอก ใจหนึ่งก็ขอให้เป็นเรื่องที่ดี อีกใจก็กลัวเป็นเรื่องที่ไม่ดี
“พี่มีอะไรจะบอกกับดาร่าหรอค่ะ”
“คือ พี่ พี่ พี่”ยองเบที่อ้ำอึ่งไม่ยอมบอกสักทีนั้นทำให้ดาร่ายิ่งเป็นกังวล เธอกลัว กลัวว่าจะเป็นเรื่องที่จะทำให้เธอเสียใจ
“คือ พี่ พี่”
“โอ๊ยยยยย พี่ยองเบ/ไอ้ยองเบ”ดาร่าและยองเบหันมองไปยังต้นเสียงโต๊ะด้านข้างก็พบกับไอ้กบผิดพันธุกรรมและยัยโอโม่พลังแอทแทค ที่ตะโกนออกมา เขาทั้งต่างสวมหมวกบวกแว่นดำอำพรางตัวเป็นอย่างดี
“จะขอดาร่าเป็นแฟนก็ขอสักทีสิพี่ยองเบ มัวแต่อ้ำอึ้งอยู่ได้ ลุ้นจะตายอยู่แล้วเนี้ย”
“นั่นดิวะ ป๊อดวะ เสียอารมณ์ ยัยโอโม่พลังแอทแทคไปกันเหอะ ให้สองคนนี้เขาได้...กัน”จียงพูดเสร็จก็คว้าแขนของปาร์คบอมทันที
“ไอ้กบผิดพันธุกรรมเอามือของนายออกไปเลยนะ ถือวิสาสะมาจับเนื้อต้องตัวฉันได้ยังไง ห๊ะ”
“ทำไมจะไม่ได้ก็เราเป็นแฟนกันนิ จุ๊บ”จียงขโมยหอมแก้มเนียนๆของปาร์คบอมฟอดใหญ่ก่อนจะรีบวิ่งออกไปนอกร้าน
“จะทำอะไรก็รีบทำล่ะ คิคิ ไอ้กบเขียวผิดพันธุกรรมชอบฉวยโอกาสแกตายยยยยยยย”
ดาร่าและยองเบหัวเราะให้กับคนทั้งคู่สักพักก่อนจะเข้าสู่โหมดความเงียบโดยอัตโนมัติ
“ดาร่า พี่ชอบเธอมานานแล้ว ได้โปรดรับพี่ไว้พิจารณาด้วยนะ”ในที่สุดยองเบก็สามารถบอกความในใจไปได้ เขาลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก กว่าจะทำใจได้แทบแย่
“คือ พี่ยองเบคะ คือว่าดาร่า”ยองเบจ้องหญิงสาวตรงหน้านิ่ง ไม่ว่าคำตอบจะเป็นเช่นไร เขาก็พร้อมจะยอมรับ
กล่องของขวัญใบเล็กถูกยื่นส่งไปยังชายตรงหน้า ยองเบรับมันมาก่อนจะเปิดออกมาดู ผ้าเช็ดหน้าสีขาวภายในกล่องสร้างความฉงนให้กับยองเบเป็นอย่างมาก เขามองดาร่าสลับกับผ้าเช็ดหน้าผืนขาวนี้ นั้นทำให้รอยยิ้มผุดออกมาจากใบหน้า
“ฉันก็ชอบพี่คะ ชอบมานานแล้ว ทุกครั้งที่เห็นพี่หัวใจของฉันจะเต้นแรงตลอดเวลา วันไหนฉันไม่เห็นหน้าพี่ฉันคิดถึงพี่มาก ฉันต้องมองผ้าเช็ดหน้าผืนนี้ทุกวันถึงจะนอนหลับได้ ฉัน ฉัน ฉันรักพี่ยองเบ”ดาร่าเอ่ยคำสารภาพออกมาจนหมด ใบหน้าหวานถูกแต่งแต้มด้วยสีแดงจากความเขินอาย ยองเบที่เห็นดังนั้นเขาจึงฉุดแขนดาร่าให้วิ่งตามออกมา ทั้งสองมาหยุดอยู่สนามเด็กเล่นของร้าน
“แล้วตกลงดาร่าจะยอมคบกับพี่ไหม”ยองเบจับมือดาร่าไว้แน่น และคำตอบที่ได้นั้นถึงกับทำให้หัวใจของเขาถึงกับพองโต
“ตกลงคะ”ดาร่าโผเข้ากอดยองเบทันที ในที่สุดวันที่เธอฝันมาตลอดก็เป็นจริง ต้องขอบคุณวิชาอาจารย์โยรินที่ทำให้ดาร่าคนนี้ฝันกลางวันจนกลายเป็นเรื่องจริง
ยองเบลูบผมดาร่าอย่างเบามือ ก่อนที่จะเลื่อนหน้าเขาไปใกล้เธอเรื่อยๆ ใกล้เรื่อยๆ จนริมฝีปากของทั้งคู่เกือบจะสัมผัสกัน ถ้าไม่โดนขัดจังหวะเสียก่อน
“จะไปจูบกันก็ไปที่อื่นสิวะอิจฉาว้อย มายัยโอโม่พลังแอทแทคเรามา จูจุ๊บๆ”
ผั๊วะ !!
“ฝันไปเถอะ มานี่เลยไปขัดจังหวะเขาทำไม”ปาร์คบอมดึงหูจียงให้ออกมาพ้นๆทาง เธอขยิบตาให้ดาร่าก่อนจะลากจียงให้ขึ้นรถไป
“ไอ้บ้าจี...”ยังไม่ทันที่ยองเบจะพูดจบ ริมฝีปากบางก็มาประทับกับริมฝีปากของเขาทันที ร่างเล็กโน้มตัวของเขาให้ลงมาก่อนที่ทั้งสองจะจูบกันเนิ่นนาน
“ในฝันพี่ก็จูบฉันไม่สำเร็จสักที พอตอนนี้ก็ไม่สำเร็จ ดาร่าคนนี้ทนไม่ไหวขอเป็นฝ่ายรุกเองเลยแล้วกัน อิอิ”
Mine music
ความคิดเห็น