ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter : 5 "ยัยหลงตัวเอง Vs ไอ้หัวมังคุด" ( 100% )
���
��������� วันนี้ฉันกับดาร่าตื่นเช้ากว่าทุกวัน เพราะเมื่อวานฉันไปช๊อปปิ้งกับดาร่ามาแล้วเราก็ได้ตุ๊กตาบลายธ์มาคนละตัว หุหุ พวกฉันเลยไปหาซื้อผ้าเพื่อที่จะไปสั่งตัดชุดให้น้องบลายธ์สุดเริ่ด อิอิ สาว สวย เชิ่ด เริ่ด หยิ่ง เล่นตุ๊กตา ฮ่าๆๆๆ พวกเราตื่นแต่เช้าเพื่อจะไปร้านตัดเสื้อผ้า ตอนนี้ฉันกับดาร่ามุ่งตรงมายังร้านตัดเสื้อผ้า ร้านคงตัดได้อยู่หรอกนะชุดตุ๊กตาน่ะ
"ย๋าห์ ปังบอม ร้านยังไม่เปิดเลย"ดาร่าพูดพลางทำหน้าเสียดาย จริงด้วย ยังไม่เปิดเลยนิน่า สงสัยคงจะมาเช้าเกินไปละมั้ง
"งั้นเลิกเรียน ค่อยมาแล้วกัน"ฉันพูดแต่ก็ยังทำหน้าเซ็งสุดๆ ตอนนี้ดาร่าขับรถมาถึงโรงเรียนแล้ว ถึงสักที ไม่รู้ว่าไอ้หน้ามังคุดกับพวกจะถึงห้องแล้วหรือยัง นายนั่นต้องรอแก้แค้นฉันแน่ๆเลย แต่อย่าหวังว่าคนอย่างปาร์คบอมจะยอมง่ายๆ
"บอมมี่ เธอถือถุงผ้ามาทำไมอ่ะ"เอ๊ะ ดาร่าทักฉันขึ้นมา เอ้ออ จริงด้วย นี่ถุงที่ใส่ผ้าสำหรับตัดชุดน้องบลายธ์นี่น่า
"สงสัยคงลืม แต่ช่างมันเถอะ"ฉันตอบเสียงเรียบๆ ตอนนี้ฉันกำลังจะเดินเข้าห้อง แต่สายตาของฉันก็ไปปะทะกับสายตาของใครคนหนึ่ง นั่นก็คือ ไอ้หัวมังคุด แหม๋แล้วยิ้ม หวังว่ามันคงไม่หลงเสน่ห์ฉันหรอกนะ แต่แปลกแหะ ไม่มีเสียงแซวของผู้ชายในห้อง แต่ก็ดีไป ฉันกับดาร่าจะได้ไม่ต้องเสียด่า
"นี่มันเกิดอะไรกับโต๊ะของเพื่อนฉัน"ห๊ะ ดาร่าว่าไงนะ ฉันรีบเดินไปที่โต๊ะ กรี๊ดดด จะบ้าตาย นี่มันเกิดอะไรขึ้น ใครเอาแป้งเหนียวๆมาทาที่โต๊ะของฉันกัน
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ"ฉันหันขวับไปยังเสียงหัวเราะนั้นทันที ไอ้หัวมังคุดมันกำลังหัวเราะฉันอยู่ ฝีมือมันแน่ๆ หน๊อยยย กล้ามาก ฉันอยากเข้าไปเตะไอ้หัวมังคุดสะเหลือเกิน ฮึ๊ยยย!!!
"ปัง!! ... นายเป็นคนทำงั้นหรอ"ดาร่าเดินตรงไปทุบโต๊ะของไอ้หัวมังคุด และถามอย่างกับจะเอาเรื่อง
"นี่ คนสวย ทำไมเพื่อนฉันจะต้องทำด้วยหรอ"เห้ยย นี่มันไอ้คนที่แต๊ะอั๋งดาร่านี่น่า แน่ะ ยังมามองหน้าเพื่อนฉันอีก
"ที่ทำ เพราะโมโหที่ฉันไปเตะ... แล้วนายก็ล้มไปนอนกองกับพื้นไงล่ะ"ฉันพูดพลางมองไปที่ไอ้หัวมังคุด ตอนนี้นายนั่นคงจะโมโหแล้วก็อายสินะ ฮ่าๆๆๆ
"นาย!! หยุดจ้องหน้าเพื่อนฉัน"ฉันหันไปบอกไอ้คนใส่หมวกที่ยืนประจันหน้ากับดาร่าอยู่ คิดจะหว่านเสน่ห์ให้ดาร่างั้นหรอ คิดผิดแล้วไอ้หัวเกรียน ตอนนี้ฉันดึงดาร่าออกมาที่โต๊ะ เพราะยังไงพวกนั้นคงไม่ยอมรับหรอก แล้วฉันจะทำยังไงล่ะเนี้ย โต๊ะสำรองก็ไม่มี ใช่ ฉันคิดออกแล้ว
"หึ..."ตอนนี้ฉันหยิบผ้าลายสวยที่ฉันเลือกมาตัดชุดน้องบลายธ์ของฉันออกมา แล้วพับให้มันหนา และพอดีที่จะคลุมโต๊ะได้ พอพับเสร๊จฉันก็ปูลงบนโต๊ะของฉัน แค่นี้ฉันก็วางหนังสือได้แล้ว
"เห้ยยยย"อ้าวว ไอ้หัวมังคุดร้องเสียงหลงไปเลยล่ะ โธ่ คิดว่าจะทำไรฉันได้งั้นหรอ ฝันไปเถอะ แค้นนี้ต้องชำระ ถ้าไม่แก้แค้น คงไม่ใช่ปาร์คบอม
"เจ๋งไปเลย บอมมี่"ดาร่าบอกฉัน ของมันแน่อยู่แล้วเพื่อน ฉันหันไปมองไอ้หัวมังคุด ก่อนจะทำหน้าเหยียดๆใส่ หมอนี่สะบัดหน้าใส่ฉัน คนอะไร นิสัยเสีย� - -*
Park Bom : End Talk
-------------------------------------------------------------------------------------
Jiyong : Talk
��������� อะไรกันน่ะ ยัยหลงตัวเองใช่เล่นเลยแห่ะ วันนี้ผมอุตส่าตื่นแต่เช้ารีบมาโรงเรียนเพื่อจะมาแก้แค้นที่ยัยนั้นเตะจียงน้อยของผม ผมบอกได้คำเดียวเลยว่า สุดจะทรมาน ผมได้ไปนอนห้องพยาบาลจนถึงเลิกเรียนเลย ไม่มีใครกล้าทำกับผมแบบนี้ แล้วยัยหลงตัวเองนี่เป็นใคร กล้ามาทำผม แถมยังมาบอกให้ผมดีใจ ที่ได้สัมผัสมือนุ่มๆของยัยนั้น คนอะไรหลงตัวเองเป็นบ้า
"พักกลางวันแล้วเว้ย ไอ้จียง แกนั่งเหม่อไรวะ"เสียงไอ้แดซองดังขึ้น ผมไม่ได้นั่งเหม่ออะไรหรอกนะ ผมแค่คิดว่าผมจะแก้แค้นยัยนั้นยังไงดี
"คงคิดแก้แค้น คนที่ชื่อ ปาร์คบอม น่ะสิ"ไอ้คุณชายชเวพูดขึ้น มันรู้ใจผมจริงๆ ยัยหลงตัวเองนั่นชื่อ ปาร์คบอม งั้นหรอ ชื่อก็งั้นๆ หน้าตาก็งั้นๆ
"จะเอาคืนเมื่อไหร่ก็ได้นะ"ไม่ใช่เสียงใครที่ไหนหรอก เสียงยัยหลงตัวเองพูดแดกดันผม ผมจะลุกขึ้นเข้าไปสั่งสอนยัยนั่นสักหน่อย ถึงผมจะเป็นสุภาพบุรุษแต่กับยัยนี่ ผมขอละเว้น
"อย่าคิดจะมาทำอะไรฉันนะ คราวนี้ไม่ใช่แค่เตะ แต่กระทืบให้สูญพันธ์เลย"คิดหรอว่าผมจะ ยังหลงตัวเองพูดแล้วเดินออกจากห้องไป ผมอยากจะตามออกไปสั่งสอนสักหน่อย แต่ผมไม่อยากพลาด� - -" ไม่ใช่กลัวนะ แต่ผมยังไม่มีแฟนเลย ยังไม่อยากสูญพันธ์
"เฮ้ นายซึงรี นายไปให้พ้นๆไป ฉันรำคาญ"เสียงหัวหน้าห้องแชริน ที่ไอ้ซึงรีชอบไปกวนประจำดังขึ้น ผมดูออกว่าไอ้ซึงรีชอบเธอ แต่เธอดูเหมือน เกลียดไอ้ซึงรีมากๆ จะไม่ให้เกลียดได้ยังไง มันเล่นไปกวนทุกวัน เป็นผมนะ ชกหน้าหงายไปแล้ว
"แผนแกล้มเหลวไปเป็นท่าเลยไอ้ซึงรี"ผมบอกมัน ในขณะที่แชรินเดินออกไปแล้ว จอมวางแผนอย่างมัน ทำพลาด ถ้าผมวางแผนเอง คงไม่รอด
"ใครจะไปรู้วะ คนบ้าที่ไหน ถือผ้ามาโรงเรียน ฉันเห็นยังงงเลย"ไอ้ซึงพูดพลางเกาหัวไปด้วย
"จะไปกินข้าวไหม ฉันหิว"เอ้ออ ไอ้คุณชายชเว เห็นมันนิ่งๆ กินเก่งใช่ย่อย
"ไปๆ"ผมพูดแล้วพวกผมก็เดินออกจากห้องไป คนดังเดินออกจากห้อง ก็มีสาวๆ มองมาที่กลุ่มผมเป็นตาเดียว
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"มาแล้วเสียงกรี๊ดด คนหล่อไปไหน มาไหน คนก็กรี๊ด บางคนก็ยิ้มตาเยิ้มมาให้พวกผม โอ้วว น่ากลัวไปแล้ว
"มีไรกินบ้างวะเนี้ย"รีบหาของกินเลยนะไอ้คุณชายชเว ตอนนี้ผมเห็นไอแดซองใช่กล้องส่องทางไกล มองไปยังโรงอาหาร มันจะบอกอะไรอีกละ ก็มองมินจี คนที่อยู่ในห้องผมนั่นแหละ มันชอบ แต่ก็ทำเฉยใส่เค้า มันบอกกับผมว่า มันกับมินจีเคยรู้จักกัน แต่มินจีคงจำไม่ได้ เหอะๆ ความรักในเยาว์วัย
"เห้ยๆๆ มาดูนี่เร็ว"เสียงไอแดซองเรียกพวกผมให้ไปดูอะไรของมันอีกแล้ว
"ดูไร"เสียงไอ้แทยังถามไอ้แดซองแล้วเดินไปหามันพร้อมกับใช้กล้องส่องด้วย ไอ้พวกนี่โรคจิตเกินไปละ
"ยัยเด็กใหม่กับแชริน มินจีของฉัน กำลังมีเรื่องกับพวกมิสเอ ห้อง A"ยัยเด็กใหม่มีเรื่องกับพวกมิสเอ งั้นหรอ เละแน่ๆยัยหลงตัวเอง ผมวิ่งไปพร้อมกับกล้องส่องของผม ตอนนี้ผมเห็นยัยหลงตัวเองกำลังคุยอะไรกับหัวหน้ากลุ่มมิสเอ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะชื่อ ลีมิน นะ ผมเห็นพวกเธอชอบเข้ามาคุยกับพวกผม
"ยัยเด็กใหม่พากันยิ้ม จะน่ารักหรือน่ากลัวกันเนี้ย"ไอ้ซึงรีมาจากไหน มันมายืนข้างๆผม แล้วใช้กล้องส่องเหมือนกัน
"เละแน่ๆ"เสียงไอ้คุณชายชเวนี่น่า ปกติมันไม่ยุ่งเรื่องแบบนี้ แล้วทำไมจู่ๆก็มายืนส่องข้างๆไอ้แทยังล่ะเนี้ย
"เห้ยยย ลีมินกำลังจะตบเด็กใหม่ที่ชื่อ ปาร์คบอมแล้ว"ไอ้ซึงรีพากย์ ในขณะที่มอง และตอนนี้ผมก็เห็น ลีมินเดินไปตบยัยหลงตัวเอง แต่ยัยหลงตัวเองเอียงตัวไปทางซ้ายแล้วใช้เท้าขัดขาลีมิน แล้วววววววว
"เห้ยยย หน้าลีมินลงไปกระแทกกับจาน ตลกเป็นบ้า"ไอ้แดซองพูดแล้วก็หัวเราะ เหอะ ยัยหลงตัวเองร้ายไม่เบานะเนี้ย แล้วผมก็เห็นเพื่อนของลีมินจะเข้าไปรุม แชริน มินจี และเพื่อนของยัยหลงตัวเอง
"ดาร่าของฉันเจ๋งวะ สาดน้ำใส่พวกนั้นด้วย"ไอ้แทยังพูด ดาร่าของฉันงั้นเหรอ มันกล้าพูดมาก ขนาดจะมองหน้า คนที่ชื่อดาร่ายังไม่อยากมองหน้ามันเลย
"ดาร่าของฉัน แรงวะ"ไอ้ซึงรีพูด ฮ่าๆๆ� สมน้ำหน้าไอ้แทยัง หน้าเจื่อนทันที
"อาจายร์โบยองมาจากไหนล่ะนั้น"นั่นไง อาจารย์โบยองมา เสร๊จแน่ๆ พวกนี้ ตอนนี้ผมเห็นอาจารย์โบยองกำลังเทศนาให้พวกยัยหลงตังเองและพวกมิสเอฟัง ก่อนจะสั่งอะไรไม่รู้ แล้วอาจารย์โบยองก็เดินจากไป พวกมิสเอ แชริน มินจี ทำหน้าง่อยทันที แต่ยัยหลงตัวเองกับคนชื่อดาร่านิ่งมาก แถมยังทำหน้าหยิ่งๆได้ใจมากๆ
"โดนทำโทษสินะ"ไอ้คุณชายชเวดแล้วก็หันกลับไปกินอาหารต่อ พวกผมเลยหยุดมองแล้วมานั่งรวมกันที่โต๊ะ
"มินจีของฉัน โดนทำโทษ ฉันจะไปให้กำลังใจเธอ"ไอ้แดซองพูดคร่ำครวญ น่าหมั่นไส้จริงๆ
"แกจะไปยังไง รู้หรอว่าพวกนั้นโดนทำโทษอะไร"ผมถามไอ้แดซองมัน ทำไมผมถึงถามน่ะหรอ ก็ผมจะไปเยาะเย้ยยัยหลงตัวเองนะสิ สะใจๆ
"ฉันมีวิธีแล้วกัน"ไอ้แดซองพูด พร้อมกับกดโทรศัพท์หาใครบางคน ถ้าจำไม่ผิด ก็คงจะโทรหาอาจารย์โบยองแน่ๆ
"อาจารย์โบยองครับ พ่อของผมให้โทรมาถามว่า เกิดอะไรขึ้นในโรงอาหารหรอครับ"ไอ้แดซองพูดแล้วยักคิ้วให้ผมทีหนึ่ง
'อ่อ แค่นักเรียนหญิงทะเลาะวิวาทนะ แต่ฉันลงโทษไปแล้ว เลิกเรียน พวกห้องAให้ไปทำความสะอาดที่โรงยิม ส่วนพวกห้องBให้ไปทำความสะอาดที่สระว่ายน้ำ'
"ครับๆ ขอบคุณมากครับ เดี๋ยวผมจะบอกคุณพ่อนะครับ"ไอ้แดซองพูดแล้วกดวางโทรศัพท์ทันที
"เลิกเรียน ที่สระว่ายน้ำ"ไอ้แดซองพูด ผมว่าผมคิดอะไรดีดีออกแล้วล่ะ สระว่ายน้ำงั้นหรอ แล้วเธอจะได้เห็นดีกัน ยัยหลงตัวเอง ปาร์คบอม!!!
Jiyong : End Talk
----------------------------------------------------------------------------
Park Bom : Talk
��������� ได้เวลาพักเที่ยงแล้ว ตอนนี้ฉันกำลังจะกินข้าวกับดาร่า มินจี และแชริน (มินจีกับแชรินชวนฉัน ด่าร่า ไปกินข้าวด้วยกัน) ที่ฉันไปกินข้าวกับแชรินและมินจีเป็นเพราะว่าสองคนนี้น่ารักดี ดูแล้วจริงใจ เพราะฉันกับดาร่าเข้ามาในห้องนี้ไม่มีนักเรียนหญิงคนไหนมาคุยกับพวกฉันเลย มีแต่ซุบซิบนินทา คนสวยไม่ไหวจะเคลีย
"จะเอาคืนเมื่อไหร่ก็ได้นะ"ฉันบอกไอ้หัวมังคุดพร้อมจิกตาใส่ ฮ่าๆๆ ไอ้หัวมังคุดเหมือนจะลุกมาหาเรื่องฉันยังไงไม่รู้
"อย่าคิดจะมาทำอะไรฉันนะ คราวนี้ไม่ใช่แค่เตะ แต่กระทืบให้สูญพันธ์เลย"ฉันพูดใส่ไอ้หัวมังคุดต่อ แล้วเดินออกจากห้องไป ฉันพูดไปฉันทำจริงๆ และเคยมาแล้ว พวกที่ชอบมาแต๊ะอั๋งฉันที่โรงเรียนเก่า กระทืบสะหน้าเขียวไปเลย
"มีคนมองบอมมี่กับดาร่าเต็มเลยน่ะ"เสียงมินจีพูดขึ้นเมื่อเราเดินมาถึงโรงอาหาร ตั้งแต่เดินเข้ามาก็มีพวกผู้ชายมองกันเต็มเลย แต่ฉันกับดาร่าไม่สนใจหรอก ชินแล้ว
"จะมองก็ช่างเขา ฉันไม่แคร์"ดาร่าพูดขึ้นพลางนั่งลงเก้าอี้ ตอนนี้พวกเราได้โต๊ะกินข้าว ใกล้ๆกับทางเข้า
"เธอสองคนจะกินอะไร เดี๋ยวฉันซื้อมาให้"แชรินถามฉันกับดาร่า แสนดีจริงๆ ก็ดีเหมือนกันฉันไม่อยากเดินให้เป็นเป้าสายตาของใครๆ
"สเต๊กเนื้อกับน้ำแดง"ฉันเป็นคนสั่งเอง โรงอาหารนี่หรู มีอาหารมากมายทั้งไทย อิตาลี เกาหลี แต่ฉันชอบสเต๊กเนื้อ ส่วนน้ำแดงฉันอยากกิน - -*
"สปาเก๊ตตี้กับน้ำเปล่า"ดาร่าบอกกับแชริน ดาร่าชอบอะไรที่เป็นเส้นๆ แล้วก็น้ำเปล่า ไม่มีน้ำตาลและไขมัน รักสุขภาพจริงๆ เพื่อนฉัน
"รอแปปนึงแล้วกันนะ"มินจีพูดแล้วก็เดินไปพร้อมกับแชริน มินจีนี่น่ารักจริงๆ นิสัยก็ดีด้วย สงสัยฉันกับดาร่าจะได้เพื่อนใหม่แล้ว อิอิ
"ดูสาวโต๊ะนั้นสิ สองคนนั้นสวยกว่าพวกมิสเอ อีกวะ"เสียงพวกนกพวกกาในโรงอาหารพูด มันจะหมายถึงใคร นอกจากฉันกับดาร่า แต่ไม่แคร์ ถ้าชมไม่ว่า ถ้าด่า ไม่แน่
"สวยจริงๆ อยากเข้าไปทักวะ แต่อาย"ไอ้หน้าปลาไหลโต๊ะข้างๆฉันพูด พูดสะเสียงดัง ฉันคงไม่ได้ยินหรอกนะ ถึงมาทักก็โดนฉันกับดาร่าเมินใส่อยู่แล้ว หุหุ ดาร่าแค่เมิน แต่ฉันแค่วีน *-*
"พวกมิสเอมาว่ะ แต่ฉันมองสองสาวนี่ดีกว่า"ไอ้อ้วนที่นั่งจากโต๊ะไกลโพ้นมันตะโกนออกมา เหอะๆ อะไรจะขนาดนั้น
"แปลกจัง ลีมิน ทำไมไม่มีคนสนใจเราเลยล่ะ"เอ๊ะ ฉันได้ยินเสียงใครแหลมๆแถวนี้ บอกว่าไม่มีคนสนใจ แต่ช่างเถอะ เข้เกียจมอง
"Miss A มาแล้ว สวยดั่งนางฟ้า หน้าตาดีไม่มีใครเทียม"แล้วฉันก็ได้ยินเสียงผู้หญิงประมาน3-4คน ร้องออกมา ฉันเลยหันไปดู โห หน้าตาก็พอได้อะนะ แต่สโลแกนยังกับหนังจีนกำลังภายใน
"เด็กใหม่ห้องBที่นั่งโต๊ะนั้นอะ ชื่อไรหรอครับ"แล้วก็มีเสียงของใครไม่รู้ร้องมายังโต๊ะที่ฉันนั่ง ตอนนี้มินจีกับแชรินมานั่งที่โต๊ะพร้อมกับอาหารแล้ว
"น้องอยู่ปีไหนหรอครับ ไม่เคยเห็นหน้าเลย มีแฟนหรือยัง"แล้วก็มีเสียงอีกหลายเสียงตามมา ให้ตายสิ เกิดมาสวย คนเลยสนใจเยอะ ปาร์คบอมอยากขี้เหร่ อิอิ
"น่าเบื่อจริงๆ"ดาร่าพูดออกมาแล้วตั้งหน้าตั้งตากินสปาเก็ตตี้ต่อไป ฉันก็ว่าน่าเบื่อจริงๆ พอพวกเราไม่ตอบก้อถามอยู่นั่นแหละ ไม่รู้จะอะไรนักหนา
"นี่ พวกนาย ทำไมไม่สนใจพวกฉัน ห๊ะ"เสียงแหลมๆอีกแล้ว ฉันละหนวกหูจริงๆ อยากให้ผู้ชายสนใจก็เดินแก้ผ้าสะสิพวกของเทียม(จำสโลแกนได้แค่คำว่าเทียม)
"อ๋อออ ฉันรู้แล้ว"เสียงนี่ดังใกล้ๆฉันเองนะ ตอนนี้มีผู้หญิง4คน นั่นก็คือพวกของเทียมนั่นเอง กำลังจ้องหน้าฉันกับดาร่าอยู่ มองจริงๆ ไม่เคยเห็นคนสวยหรือยังไง
"มองพวกนี้กันอยู่หรอ หน้าตาก็งั้นๆ"ยัยเสียงแหลมๆนี่พูด หน้าตาก็งั้นๆหรอ พวกฉัยสวยกว่าพวกเธอหลายเท่าเลยย่ะ ยัยพวกของเทียม
"หน้าตาก็งั้นๆ ฉันว่าน่าจะเป็นพวกเธอมากกว่า"ดาร่าพูด วุ้ววว เยี่ยมจริงๆเพื่อนฉัน ยัยของเทียมทำหน้าเหมือนปวดท้องปลดทุกข์ยังไงยังงั้น อยากจะกรี๊ดล่ะสิ
"แกเป็นใคร มาว่าพวกฉัน ห๊ะ ไม่รู้หรอว่าพวกฉันเป็นใคร"ยัยผมสีชมพูพูดแล้วมองมาที่ดาร่า เหมือนจะหาเรื่องเลยนะเนี้ย
"ขนาดพวกเธอไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร พวกฉันจะรู้หรอ อย่าถามอะไรที่มันไร้สาระจะได้ไหม"ฉันพูดออกไป อันนี้ก็จริงนะ มาถามว่า ไม่รู้หรอว่าฉันเป็นใคร ตัวเองยังไม่รู้จัก แล้วพวกฉันจะไปรู้จักได้ยังไง ถามแปลกๆ พวกของเทียมไม่มีสมอง
"มันจะมากไปแล้วนะ นังหน้าขาว"อ้าววว มาว่าฉันหน้าขาว แต่ฉันไม่แคร์ ก็คนมันขาว ทำยังไงมันก็ขาว นี่ด่าหรือชมเนี้ย
"ไม่มากไปหรอก ยัยหน้าดำ"ฉันย้อนคืนยัยผมยาวตัวสูงๆ ก็หน้าดำจริงๆนิ ดำกว่าฉันอีก ฉันไม่ได้ว่านะ ก็แค่พูดความจริง
"พวกแกนี่อยากหาเรื่องกับพวกฉันหรอ"แน่ะๆ ยัยหัวชมพูของเทียมมาถามฉัน ใครกันแน่ที่อยากหาเรื่องเนี้ย พวกฉันนั่งกันอยู่ดีดี
"นี่พวกเธอ ดาร่ากับบอมมี่เป็นเด็กใหม่ เขายังไม่รู้จักพวกเธอหรอก"มินจีพูดขึ้น จะไปบอกพวกของเทียมทำไม บอกไปก็เข้าหูซ้ายทะลุออกโพรงจมูก
"เด็กใหม่งั้นหรอ มาเข้าตอนเทอมสอง สงสัยไปทำอะไรต่ำๆไว้ เขาเลยไล่ออกจากโรงเรียนกลางคัน ฮิฮิ"ยัยผมดำประบ่า พูดพร้อมกับมองมาที่ฉันอย่างเอาเรื่อง กล้ามาว่าฉันกับดาร่าแบบนี้หรอ เธอได้เห็นดีกับฉันแน่ ฉันลุกขึ้นมองยัยนมโตอย่างเอาเรื่อง
"พอดีว่าพวกฉันไม่ได้'ต่ำ'เหมือนพวกเธอ อย่าเอาฉันมาเปรียบเทียบกับพวกเธอ เธอกับฉันมันคนละระดับกัน"ฉันพูดทำเอายัยพวกของเทียมถึงกับมองมาที่ฉัน คงจะโกรธมากสินะ มาสิ ฉันพร้อมเสมอ!!!
"แก . . ."ยัยนมโตเดินเข้ามาจะตบฉัน แต่เสียใจด้วยนะ เธอเล่นผิดคนซะแล้ว ฉันเอียงตัวหลบยัยนมโต แล้วฉันก็ใช้เท้าของฉันขัดขายัยนมโต แล้วสกิดหลังเบาๆนิดนึง
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!"โอ้พระเจ้ายัยนมโตกรี๊ดสะปรอทแตก จะไม่ให้กรี๊ดได้ยังไง หน้าของยัยนมโตลงไปคลุกเคล้ากับจานข้าวของแชริน อนาถจริงๆ ยัยพวกของเทียม ฮ่าๆๆ
"พวกแก"ยัยพวกของเทียมอีกสามคนจะเข้ามารุมดาร่า แชรินแล้วก็มินจี ระวังเจอฤทธิ์ของเพื่อนฉันน่ะ
"ซ่า !!! ... กรี๊ดดดด นังบ้า แกเอาอะไรมาสาดใส่พวกฉัน"นั้นไง ว่าแล้ว ดาร่าสาดน้ำแดงของฉัน ที่ยังไม่ได้แตะเลยสักนิดใส่ยัยพวกของเทียม สมน้ำหน้า เจอดาร่าเพื่อนฉัน เป็นไงล่ะ มดขึ้นแน่ๆ
"เอ๊ะอะ อะไรกันนะพวกนี้"เอ๊ะ เสียงอาจารย์แก่ๆอายุประมาน 40กว่าๆเดินเข้ามาหาพวกฉัน แล้วก็มองยัยพวกของเทียมแล้วมองมาที่พวกฉัน
"พวกเธอทะเลาะวิวาทกันหรอ บลาๆ"อาจารย์บ่นหรือเทศนากันแน่ๆ เอาเข้าไป ไม่จบสักที ฉันเห็นแชริน มินจี แล้วก็พวกของเทียมทำหน้าจ๋อยไปเลย ส่วนฉันกับดาร่าเฉยๆ โดนมาบ่อยละ
"พวกเราจะไม่ทำอีกแล้วคะ อาจารย์โบยอง"ยัยพวกของเทียม แชริน มินจี กล่าวขอโทษอาจารย์โบยอง อาจารย์ไม่ฟังเหตุผลเลย
"ฉันจะลงโทษพวกเธอ จะได้ไม่ต้องทำอีก พวกห้องAไปทำความสะอาดที่โรงยิม ส่วนห้องBพวกเธอไปทำความสะอาดที่สระน้ำ แล้วอย่ามีเรื่องกันอีก"อาจารย์ป้าสั่งพวกฉันแล้วเดินออกไปทันที ทำความสะอาดสระน้ำงั้นหรอ ฉันมาเรียนวันที่สองก็โดนเลยหรอเนี้ย ให้ตายสิ จ้างใครมาทำดีล่ะเนี้ย
"ฝากไว้ก่อนเถอะ ยัยหน้าขาว"แหม๋ พูดสะพวกฉันกลัวนักล่ะยัยนมโตเอ้ย
"แล้วรีบมาเอาคืนล่ะ แล้วก็อย่าเผลอกินซอสที่อยู่บนหน้าล่ะ"ฉันพูดทำเอายัยนมโตถลึงตาใส่ฉัน แล้วก็เดินออกไป สะใจจริงๆ แต่ก็ซวยจริงๆ
"ขึ้นห้องกันเถอะ ไม่กินมันละ"มินจีพูดแล้วก็ชวนพวกฉันเดินออกมาจากโรงอาหาร กินได้นิดเดียวเอง แล้วฉันจะมีแรงทำความสะอาดไหมเนี้ย TT"
"พวก V.I.P หายอีกแล้ว ไม่รู้จักมาเรียนบ้างเลย"แชรินพูดพร้อมกับส่ายหน้า ตอนนี้พวกเราอยู่ในห้องเรียน ว้าววว ไอ้หน้ามังคุดกับเพื่อนๆ ไม่อยู่สะด้วย ดีจริงๆ ว่าแต่ แชรินพูดถึงใครกันน๊า
"อะไรคือ V.I.P หรอ"ฉันถามแชรินเสียงเรียบๆ อันที่จริงฉันก็ไม่ได้อยากรู้หรอกนะ แค่สงสัยน่ะ อิอิ แต่ถ้ารู้ก็ดีไป ไม่เสียหาย
"ก็พวกที่นั่งหลังห้องไง"ห่ะ พวกที่นั่งหลังห้อง ก็พวกไอ้หัวมังคุดนี่น่า สงสัยๆ ถามอีกๆ
"ใคร?"อ่า อันนี่ฉันถามเหมือนไม่สนใจ แต่ ฉันอยากรู้มากๆ อย่างน้อยก็จะได้รู้ไว้ว่าใครเป็นใคร
"คนแรกนะ คนที่มีเรื่องกับเธอเมื่อเช้าแล้วก็เมื่อวาน ชื่อจียง"อ่ออ ไอ้หัวมังคุดนั่นนะหรอ ฉันจำได้ละ ฉันได้ยินว่าชื่อจียงหรือจีหยองนี่แหละ แต่ฉันลืมไปละ
"คนที่นั่งข้างๆจียง ชื่อชเวซึงฮยอน เป็นคนเงียบๆ"คนที่นั่งข้างๆไอ้มังคุด ฉันว่าหน้าตาคุ้นๆ แต่จำไม่ได้ ช่างเถอะ เข้เกียจคิด
"คนที่ใส่หมวกชื่อแทยัง คนที่นั่งด้านซ้ายของแทยังชื่อแดซอง ด้านขวาชื่อ ซึงรี"แชรินอธิบายให้ฉันกับดาร่ากระจ่างเลย ทีแรกฉันฟังคนเดียวนะ แต่ตอนนี้ดาร่าก็มาร่วมวงด้วยแล้ว
"แล้วพวกนี้ไม่เข้าเรียนหรอ"อันนี้ดาร่าถามน่ะคะ ไม่ใช่ฉัน แต่ฉันกำลังจะถามนะ ดาร่าถามก่อน หุหุ
"ไม่ค่อยเข้าเรียนน่ะ ประจำเลยแหละ"แชรินพูดพร้อมกับจดอะไรไม่รู้ยึกๆยักๆ ไอ้พวกสิ้นเปลืองเงินพ่อแม่ ถ้าไม่เรียนจะมาอยู่ทำไม ไม่เหมือนฉันกับดาร่า ย้ายที่เรียนเป็นว่าเล่น อิอิ
"นักเรียน เงียบๆกันหน่อย อาจารย์จะสอนแล้ว"อาจารย์ฮโยริเข้ามาสอนแล้วสินะ ถึงเวลาเรียนอันแสนน่าเบื่อ ถึงฉันจะเป็นเด็กใหม่แต่ก็ขอหลับสักแปปเถอะนะคะ อาจารย์ฮโยริ (+ +)
-----------------------------------------------------------------------
อัพเสร๊จไปแล้วอีกหนึ่งตอน
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นนะคะ
จะขยันมาอัพเรื่อยๆเลยนะคะ
*-----------*
"จะเอาคืนเมื่อไหร่ก็ได้นะ"ไม่ใช่เสียงใครที่ไหนหรอก เสียงยัยหลงตัวเองพูดแดกดันผม ผมจะลุกขึ้นเข้าไปสั่งสอนยัยนั่นสักหน่อย ถึงผมจะเป็นสุภาพบุรุษแต่กับยัยนี่ ผมขอละเว้น
"อย่าคิดจะมาทำอะไรฉันนะ คราวนี้ไม่ใช่แค่เตะ แต่กระทืบให้สูญพันธ์เลย"คิดหรอว่าผมจะ ยังหลงตัวเองพูดแล้วเดินออกจากห้องไป ผมอยากจะตามออกไปสั่งสอนสักหน่อย แต่ผมไม่อยากพลาด� - -" ไม่ใช่กลัวนะ แต่ผมยังไม่มีแฟนเลย ยังไม่อยากสูญพันธ์
"เฮ้ นายซึงรี นายไปให้พ้นๆไป ฉันรำคาญ"เสียงหัวหน้าห้องแชริน ที่ไอ้ซึงรีชอบไปกวนประจำดังขึ้น ผมดูออกว่าไอ้ซึงรีชอบเธอ แต่เธอดูเหมือน เกลียดไอ้ซึงรีมากๆ จะไม่ให้เกลียดได้ยังไง มันเล่นไปกวนทุกวัน เป็นผมนะ ชกหน้าหงายไปแล้ว
"แผนแกล้มเหลวไปเป็นท่าเลยไอ้ซึงรี"ผมบอกมัน ในขณะที่แชรินเดินออกไปแล้ว จอมวางแผนอย่างมัน ทำพลาด ถ้าผมวางแผนเอง คงไม่รอด
"ใครจะไปรู้วะ คนบ้าที่ไหน ถือผ้ามาโรงเรียน ฉันเห็นยังงงเลย"ไอ้ซึงพูดพลางเกาหัวไปด้วย
"จะไปกินข้าวไหม ฉันหิว"เอ้ออ ไอ้คุณชายชเว เห็นมันนิ่งๆ กินเก่งใช่ย่อย
"ไปๆ"ผมพูดแล้วพวกผมก็เดินออกจากห้องไป คนดังเดินออกจากห้อง ก็มีสาวๆ มองมาที่กลุ่มผมเป็นตาเดียว
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"มาแล้วเสียงกรี๊ดด คนหล่อไปไหน มาไหน คนก็กรี๊ด บางคนก็ยิ้มตาเยิ้มมาให้พวกผม โอ้วว น่ากลัวไปแล้ว
"มีไรกินบ้างวะเนี้ย"รีบหาของกินเลยนะไอ้คุณชายชเว ตอนนี้ผมเห็นไอแดซองใช่กล้องส่องทางไกล มองไปยังโรงอาหาร มันจะบอกอะไรอีกละ ก็มองมินจี คนที่อยู่ในห้องผมนั่นแหละ มันชอบ แต่ก็ทำเฉยใส่เค้า มันบอกกับผมว่า มันกับมินจีเคยรู้จักกัน แต่มินจีคงจำไม่ได้ เหอะๆ ความรักในเยาว์วัย
"เห้ยๆๆ มาดูนี่เร็ว"เสียงไอแดซองเรียกพวกผมให้ไปดูอะไรของมันอีกแล้ว
"ดูไร"เสียงไอ้แทยังถามไอ้แดซองแล้วเดินไปหามันพร้อมกับใช้กล้องส่องด้วย ไอ้พวกนี่โรคจิตเกินไปละ
"ยัยเด็กใหม่กับแชริน มินจีของฉัน กำลังมีเรื่องกับพวกมิสเอ ห้อง A"ยัยเด็กใหม่มีเรื่องกับพวกมิสเอ งั้นหรอ เละแน่ๆยัยหลงตัวเอง ผมวิ่งไปพร้อมกับกล้องส่องของผม ตอนนี้ผมเห็นยัยหลงตัวเองกำลังคุยอะไรกับหัวหน้ากลุ่มมิสเอ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะชื่อ ลีมิน นะ ผมเห็นพวกเธอชอบเข้ามาคุยกับพวกผม
"ยัยเด็กใหม่พากันยิ้ม จะน่ารักหรือน่ากลัวกันเนี้ย"ไอ้ซึงรีมาจากไหน มันมายืนข้างๆผม แล้วใช้กล้องส่องเหมือนกัน
"เละแน่ๆ"เสียงไอ้คุณชายชเวนี่น่า ปกติมันไม่ยุ่งเรื่องแบบนี้ แล้วทำไมจู่ๆก็มายืนส่องข้างๆไอ้แทยังล่ะเนี้ย
"เห้ยยย ลีมินกำลังจะตบเด็กใหม่ที่ชื่อ ปาร์คบอมแล้ว"ไอ้ซึงรีพากย์ ในขณะที่มอง และตอนนี้ผมก็เห็น ลีมินเดินไปตบยัยหลงตัวเอง แต่ยัยหลงตัวเองเอียงตัวไปทางซ้ายแล้วใช้เท้าขัดขาลีมิน แล้วววววววว
"เห้ยยย หน้าลีมินลงไปกระแทกกับจาน ตลกเป็นบ้า"ไอ้แดซองพูดแล้วก็หัวเราะ เหอะ ยัยหลงตัวเองร้ายไม่เบานะเนี้ย แล้วผมก็เห็นเพื่อนของลีมินจะเข้าไปรุม แชริน มินจี และเพื่อนของยัยหลงตัวเอง
"ดาร่าของฉันเจ๋งวะ สาดน้ำใส่พวกนั้นด้วย"ไอ้แทยังพูด ดาร่าของฉันงั้นเหรอ มันกล้าพูดมาก ขนาดจะมองหน้า คนที่ชื่อดาร่ายังไม่อยากมองหน้ามันเลย
"ดาร่าของฉัน แรงวะ"ไอ้ซึงรีพูด ฮ่าๆๆ� สมน้ำหน้าไอ้แทยัง หน้าเจื่อนทันที
"อาจายร์โบยองมาจากไหนล่ะนั้น"นั่นไง อาจารย์โบยองมา เสร๊จแน่ๆ พวกนี้ ตอนนี้ผมเห็นอาจารย์โบยองกำลังเทศนาให้พวกยัยหลงตังเองและพวกมิสเอฟัง ก่อนจะสั่งอะไรไม่รู้ แล้วอาจารย์โบยองก็เดินจากไป พวกมิสเอ แชริน มินจี ทำหน้าง่อยทันที แต่ยัยหลงตัวเองกับคนชื่อดาร่านิ่งมาก แถมยังทำหน้าหยิ่งๆได้ใจมากๆ
"โดนทำโทษสินะ"ไอ้คุณชายชเวดแล้วก็หันกลับไปกินอาหารต่อ พวกผมเลยหยุดมองแล้วมานั่งรวมกันที่โต๊ะ
"มินจีของฉัน โดนทำโทษ ฉันจะไปให้กำลังใจเธอ"ไอ้แดซองพูดคร่ำครวญ น่าหมั่นไส้จริงๆ
"แกจะไปยังไง รู้หรอว่าพวกนั้นโดนทำโทษอะไร"ผมถามไอ้แดซองมัน ทำไมผมถึงถามน่ะหรอ ก็ผมจะไปเยาะเย้ยยัยหลงตัวเองนะสิ สะใจๆ
"ฉันมีวิธีแล้วกัน"ไอ้แดซองพูด พร้อมกับกดโทรศัพท์หาใครบางคน ถ้าจำไม่ผิด ก็คงจะโทรหาอาจารย์โบยองแน่ๆ
"อาจารย์โบยองครับ พ่อของผมให้โทรมาถามว่า เกิดอะไรขึ้นในโรงอาหารหรอครับ"ไอ้แดซองพูดแล้วยักคิ้วให้ผมทีหนึ่ง
'อ่อ แค่นักเรียนหญิงทะเลาะวิวาทนะ แต่ฉันลงโทษไปแล้ว เลิกเรียน พวกห้องAให้ไปทำความสะอาดที่โรงยิม ส่วนพวกห้องBให้ไปทำความสะอาดที่สระว่ายน้ำ'
"ครับๆ ขอบคุณมากครับ เดี๋ยวผมจะบอกคุณพ่อนะครับ"ไอ้แดซองพูดแล้วกดวางโทรศัพท์ทันที
"เลิกเรียน ที่สระว่ายน้ำ"ไอ้แดซองพูด ผมว่าผมคิดอะไรดีดีออกแล้วล่ะ สระว่ายน้ำงั้นหรอ แล้วเธอจะได้เห็นดีกัน ยัยหลงตัวเอง ปาร์คบอม!!!
Jiyong : End Talk
----------------------------------------------------------------------------
Park Bom : Talk
��������� ได้เวลาพักเที่ยงแล้ว ตอนนี้ฉันกำลังจะกินข้าวกับดาร่า มินจี และแชริน (มินจีกับแชรินชวนฉัน ด่าร่า ไปกินข้าวด้วยกัน) ที่ฉันไปกินข้าวกับแชรินและมินจีเป็นเพราะว่าสองคนนี้น่ารักดี ดูแล้วจริงใจ เพราะฉันกับดาร่าเข้ามาในห้องนี้ไม่มีนักเรียนหญิงคนไหนมาคุยกับพวกฉันเลย มีแต่ซุบซิบนินทา คนสวยไม่ไหวจะเคลีย
"จะเอาคืนเมื่อไหร่ก็ได้นะ"ฉันบอกไอ้หัวมังคุดพร้อมจิกตาใส่ ฮ่าๆๆ ไอ้หัวมังคุดเหมือนจะลุกมาหาเรื่องฉันยังไงไม่รู้
"อย่าคิดจะมาทำอะไรฉันนะ คราวนี้ไม่ใช่แค่เตะ แต่กระทืบให้สูญพันธ์เลย"ฉันพูดใส่ไอ้หัวมังคุดต่อ แล้วเดินออกจากห้องไป ฉันพูดไปฉันทำจริงๆ และเคยมาแล้ว พวกที่ชอบมาแต๊ะอั๋งฉันที่โรงเรียนเก่า กระทืบสะหน้าเขียวไปเลย
"มีคนมองบอมมี่กับดาร่าเต็มเลยน่ะ"เสียงมินจีพูดขึ้นเมื่อเราเดินมาถึงโรงอาหาร ตั้งแต่เดินเข้ามาก็มีพวกผู้ชายมองกันเต็มเลย แต่ฉันกับดาร่าไม่สนใจหรอก ชินแล้ว
"จะมองก็ช่างเขา ฉันไม่แคร์"ดาร่าพูดขึ้นพลางนั่งลงเก้าอี้ ตอนนี้พวกเราได้โต๊ะกินข้าว ใกล้ๆกับทางเข้า
"เธอสองคนจะกินอะไร เดี๋ยวฉันซื้อมาให้"แชรินถามฉันกับดาร่า แสนดีจริงๆ ก็ดีเหมือนกันฉันไม่อยากเดินให้เป็นเป้าสายตาของใครๆ
"สเต๊กเนื้อกับน้ำแดง"ฉันเป็นคนสั่งเอง โรงอาหารนี่หรู มีอาหารมากมายทั้งไทย อิตาลี เกาหลี แต่ฉันชอบสเต๊กเนื้อ ส่วนน้ำแดงฉันอยากกิน - -*
"สปาเก๊ตตี้กับน้ำเปล่า"ดาร่าบอกกับแชริน ดาร่าชอบอะไรที่เป็นเส้นๆ แล้วก็น้ำเปล่า ไม่มีน้ำตาลและไขมัน รักสุขภาพจริงๆ เพื่อนฉัน
"รอแปปนึงแล้วกันนะ"มินจีพูดแล้วก็เดินไปพร้อมกับแชริน มินจีนี่น่ารักจริงๆ นิสัยก็ดีด้วย สงสัยฉันกับดาร่าจะได้เพื่อนใหม่แล้ว อิอิ
"ดูสาวโต๊ะนั้นสิ สองคนนั้นสวยกว่าพวกมิสเอ อีกวะ"เสียงพวกนกพวกกาในโรงอาหารพูด มันจะหมายถึงใคร นอกจากฉันกับดาร่า แต่ไม่แคร์ ถ้าชมไม่ว่า ถ้าด่า ไม่แน่
"สวยจริงๆ อยากเข้าไปทักวะ แต่อาย"ไอ้หน้าปลาไหลโต๊ะข้างๆฉันพูด พูดสะเสียงดัง ฉันคงไม่ได้ยินหรอกนะ ถึงมาทักก็โดนฉันกับดาร่าเมินใส่อยู่แล้ว หุหุ ดาร่าแค่เมิน แต่ฉันแค่วีน *-*
"พวกมิสเอมาว่ะ แต่ฉันมองสองสาวนี่ดีกว่า"ไอ้อ้วนที่นั่งจากโต๊ะไกลโพ้นมันตะโกนออกมา เหอะๆ อะไรจะขนาดนั้น
"แปลกจัง ลีมิน ทำไมไม่มีคนสนใจเราเลยล่ะ"เอ๊ะ ฉันได้ยินเสียงใครแหลมๆแถวนี้ บอกว่าไม่มีคนสนใจ แต่ช่างเถอะ เข้เกียจมอง
"Miss A มาแล้ว สวยดั่งนางฟ้า หน้าตาดีไม่มีใครเทียม"แล้วฉันก็ได้ยินเสียงผู้หญิงประมาน3-4คน ร้องออกมา ฉันเลยหันไปดู โห หน้าตาก็พอได้อะนะ แต่สโลแกนยังกับหนังจีนกำลังภายใน
"เด็กใหม่ห้องBที่นั่งโต๊ะนั้นอะ ชื่อไรหรอครับ"แล้วก็มีเสียงของใครไม่รู้ร้องมายังโต๊ะที่ฉันนั่ง ตอนนี้มินจีกับแชรินมานั่งที่โต๊ะพร้อมกับอาหารแล้ว
"น้องอยู่ปีไหนหรอครับ ไม่เคยเห็นหน้าเลย มีแฟนหรือยัง"แล้วก็มีเสียงอีกหลายเสียงตามมา ให้ตายสิ เกิดมาสวย คนเลยสนใจเยอะ ปาร์คบอมอยากขี้เหร่ อิอิ
"น่าเบื่อจริงๆ"ดาร่าพูดออกมาแล้วตั้งหน้าตั้งตากินสปาเก็ตตี้ต่อไป ฉันก็ว่าน่าเบื่อจริงๆ พอพวกเราไม่ตอบก้อถามอยู่นั่นแหละ ไม่รู้จะอะไรนักหนา
"นี่ พวกนาย ทำไมไม่สนใจพวกฉัน ห๊ะ"เสียงแหลมๆอีกแล้ว ฉันละหนวกหูจริงๆ อยากให้ผู้ชายสนใจก็เดินแก้ผ้าสะสิพวกของเทียม(จำสโลแกนได้แค่คำว่าเทียม)
"อ๋อออ ฉันรู้แล้ว"เสียงนี่ดังใกล้ๆฉันเองนะ ตอนนี้มีผู้หญิง4คน นั่นก็คือพวกของเทียมนั่นเอง กำลังจ้องหน้าฉันกับดาร่าอยู่ มองจริงๆ ไม่เคยเห็นคนสวยหรือยังไง
"มองพวกนี้กันอยู่หรอ หน้าตาก็งั้นๆ"ยัยเสียงแหลมๆนี่พูด หน้าตาก็งั้นๆหรอ พวกฉัยสวยกว่าพวกเธอหลายเท่าเลยย่ะ ยัยพวกของเทียม
"หน้าตาก็งั้นๆ ฉันว่าน่าจะเป็นพวกเธอมากกว่า"ดาร่าพูด วุ้ววว เยี่ยมจริงๆเพื่อนฉัน ยัยของเทียมทำหน้าเหมือนปวดท้องปลดทุกข์ยังไงยังงั้น อยากจะกรี๊ดล่ะสิ
"แกเป็นใคร มาว่าพวกฉัน ห๊ะ ไม่รู้หรอว่าพวกฉันเป็นใคร"ยัยผมสีชมพูพูดแล้วมองมาที่ดาร่า เหมือนจะหาเรื่องเลยนะเนี้ย
"ขนาดพวกเธอไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร พวกฉันจะรู้หรอ อย่าถามอะไรที่มันไร้สาระจะได้ไหม"ฉันพูดออกไป อันนี้ก็จริงนะ มาถามว่า ไม่รู้หรอว่าฉันเป็นใคร ตัวเองยังไม่รู้จัก แล้วพวกฉันจะไปรู้จักได้ยังไง ถามแปลกๆ พวกของเทียมไม่มีสมอง
"มันจะมากไปแล้วนะ นังหน้าขาว"อ้าววว มาว่าฉันหน้าขาว แต่ฉันไม่แคร์ ก็คนมันขาว ทำยังไงมันก็ขาว นี่ด่าหรือชมเนี้ย
"ไม่มากไปหรอก ยัยหน้าดำ"ฉันย้อนคืนยัยผมยาวตัวสูงๆ ก็หน้าดำจริงๆนิ ดำกว่าฉันอีก ฉันไม่ได้ว่านะ ก็แค่พูดความจริง
"พวกแกนี่อยากหาเรื่องกับพวกฉันหรอ"แน่ะๆ ยัยหัวชมพูของเทียมมาถามฉัน ใครกันแน่ที่อยากหาเรื่องเนี้ย พวกฉันนั่งกันอยู่ดีดี
"นี่พวกเธอ ดาร่ากับบอมมี่เป็นเด็กใหม่ เขายังไม่รู้จักพวกเธอหรอก"มินจีพูดขึ้น จะไปบอกพวกของเทียมทำไม บอกไปก็เข้าหูซ้ายทะลุออกโพรงจมูก
"เด็กใหม่งั้นหรอ มาเข้าตอนเทอมสอง สงสัยไปทำอะไรต่ำๆไว้ เขาเลยไล่ออกจากโรงเรียนกลางคัน ฮิฮิ"ยัยผมดำประบ่า พูดพร้อมกับมองมาที่ฉันอย่างเอาเรื่อง กล้ามาว่าฉันกับดาร่าแบบนี้หรอ เธอได้เห็นดีกับฉันแน่ ฉันลุกขึ้นมองยัยนมโตอย่างเอาเรื่อง
"พอดีว่าพวกฉันไม่ได้'ต่ำ'เหมือนพวกเธอ อย่าเอาฉันมาเปรียบเทียบกับพวกเธอ เธอกับฉันมันคนละระดับกัน"ฉันพูดทำเอายัยพวกของเทียมถึงกับมองมาที่ฉัน คงจะโกรธมากสินะ มาสิ ฉันพร้อมเสมอ!!!
"แก . . ."ยัยนมโตเดินเข้ามาจะตบฉัน แต่เสียใจด้วยนะ เธอเล่นผิดคนซะแล้ว ฉันเอียงตัวหลบยัยนมโต แล้วฉันก็ใช้เท้าของฉันขัดขายัยนมโต แล้วสกิดหลังเบาๆนิดนึง
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!"โอ้พระเจ้ายัยนมโตกรี๊ดสะปรอทแตก จะไม่ให้กรี๊ดได้ยังไง หน้าของยัยนมโตลงไปคลุกเคล้ากับจานข้าวของแชริน อนาถจริงๆ ยัยพวกของเทียม ฮ่าๆๆ
"พวกแก"ยัยพวกของเทียมอีกสามคนจะเข้ามารุมดาร่า แชรินแล้วก็มินจี ระวังเจอฤทธิ์ของเพื่อนฉันน่ะ
"ซ่า !!! ... กรี๊ดดดด นังบ้า แกเอาอะไรมาสาดใส่พวกฉัน"นั้นไง ว่าแล้ว ดาร่าสาดน้ำแดงของฉัน ที่ยังไม่ได้แตะเลยสักนิดใส่ยัยพวกของเทียม สมน้ำหน้า เจอดาร่าเพื่อนฉัน เป็นไงล่ะ มดขึ้นแน่ๆ
"เอ๊ะอะ อะไรกันนะพวกนี้"เอ๊ะ เสียงอาจารย์แก่ๆอายุประมาน 40กว่าๆเดินเข้ามาหาพวกฉัน แล้วก็มองยัยพวกของเทียมแล้วมองมาที่พวกฉัน
"พวกเธอทะเลาะวิวาทกันหรอ บลาๆ"อาจารย์บ่นหรือเทศนากันแน่ๆ เอาเข้าไป ไม่จบสักที ฉันเห็นแชริน มินจี แล้วก็พวกของเทียมทำหน้าจ๋อยไปเลย ส่วนฉันกับดาร่าเฉยๆ โดนมาบ่อยละ
"พวกเราจะไม่ทำอีกแล้วคะ อาจารย์โบยอง"ยัยพวกของเทียม แชริน มินจี กล่าวขอโทษอาจารย์โบยอง อาจารย์ไม่ฟังเหตุผลเลย
"ฉันจะลงโทษพวกเธอ จะได้ไม่ต้องทำอีก พวกห้องAไปทำความสะอาดที่โรงยิม ส่วนห้องBพวกเธอไปทำความสะอาดที่สระน้ำ แล้วอย่ามีเรื่องกันอีก"อาจารย์ป้าสั่งพวกฉันแล้วเดินออกไปทันที ทำความสะอาดสระน้ำงั้นหรอ ฉันมาเรียนวันที่สองก็โดนเลยหรอเนี้ย ให้ตายสิ จ้างใครมาทำดีล่ะเนี้ย
"ฝากไว้ก่อนเถอะ ยัยหน้าขาว"แหม๋ พูดสะพวกฉันกลัวนักล่ะยัยนมโตเอ้ย
"แล้วรีบมาเอาคืนล่ะ แล้วก็อย่าเผลอกินซอสที่อยู่บนหน้าล่ะ"ฉันพูดทำเอายัยนมโตถลึงตาใส่ฉัน แล้วก็เดินออกไป สะใจจริงๆ แต่ก็ซวยจริงๆ
"ขึ้นห้องกันเถอะ ไม่กินมันละ"มินจีพูดแล้วก็ชวนพวกฉันเดินออกมาจากโรงอาหาร กินได้นิดเดียวเอง แล้วฉันจะมีแรงทำความสะอาดไหมเนี้ย TT"
"พวก V.I.P หายอีกแล้ว ไม่รู้จักมาเรียนบ้างเลย"แชรินพูดพร้อมกับส่ายหน้า ตอนนี้พวกเราอยู่ในห้องเรียน ว้าววว ไอ้หน้ามังคุดกับเพื่อนๆ ไม่อยู่สะด้วย ดีจริงๆ ว่าแต่ แชรินพูดถึงใครกันน๊า
"อะไรคือ V.I.P หรอ"ฉันถามแชรินเสียงเรียบๆ อันที่จริงฉันก็ไม่ได้อยากรู้หรอกนะ แค่สงสัยน่ะ อิอิ แต่ถ้ารู้ก็ดีไป ไม่เสียหาย
"ก็พวกที่นั่งหลังห้องไง"ห่ะ พวกที่นั่งหลังห้อง ก็พวกไอ้หัวมังคุดนี่น่า สงสัยๆ ถามอีกๆ
"ใคร?"อ่า อันนี่ฉันถามเหมือนไม่สนใจ แต่ ฉันอยากรู้มากๆ อย่างน้อยก็จะได้รู้ไว้ว่าใครเป็นใคร
"คนแรกนะ คนที่มีเรื่องกับเธอเมื่อเช้าแล้วก็เมื่อวาน ชื่อจียง"อ่ออ ไอ้หัวมังคุดนั่นนะหรอ ฉันจำได้ละ ฉันได้ยินว่าชื่อจียงหรือจีหยองนี่แหละ แต่ฉันลืมไปละ
"คนที่นั่งข้างๆจียง ชื่อชเวซึงฮยอน เป็นคนเงียบๆ"คนที่นั่งข้างๆไอ้มังคุด ฉันว่าหน้าตาคุ้นๆ แต่จำไม่ได้ ช่างเถอะ เข้เกียจคิด
"คนที่ใส่หมวกชื่อแทยัง คนที่นั่งด้านซ้ายของแทยังชื่อแดซอง ด้านขวาชื่อ ซึงรี"แชรินอธิบายให้ฉันกับดาร่ากระจ่างเลย ทีแรกฉันฟังคนเดียวนะ แต่ตอนนี้ดาร่าก็มาร่วมวงด้วยแล้ว
"แล้วพวกนี้ไม่เข้าเรียนหรอ"อันนี้ดาร่าถามน่ะคะ ไม่ใช่ฉัน แต่ฉันกำลังจะถามนะ ดาร่าถามก่อน หุหุ
"ไม่ค่อยเข้าเรียนน่ะ ประจำเลยแหละ"แชรินพูดพร้อมกับจดอะไรไม่รู้ยึกๆยักๆ ไอ้พวกสิ้นเปลืองเงินพ่อแม่ ถ้าไม่เรียนจะมาอยู่ทำไม ไม่เหมือนฉันกับดาร่า ย้ายที่เรียนเป็นว่าเล่น อิอิ
"นักเรียน เงียบๆกันหน่อย อาจารย์จะสอนแล้ว"อาจารย์ฮโยริเข้ามาสอนแล้วสินะ ถึงเวลาเรียนอันแสนน่าเบื่อ ถึงฉันจะเป็นเด็กใหม่แต่ก็ขอหลับสักแปปเถอะนะคะ อาจารย์ฮโยริ (+ +)
-----------------------------------------------------------------------
อัพเสร๊จไปแล้วอีกหนึ่งตอน
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นนะคะ
จะขยันมาอัพเรื่อยๆเลยนะคะ
*-----------*
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น