คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : - "Part 6" -
ร่างสูงในชุดนักเรียนสีขาวก้าวลงมาจากรถคันหรูพร้อมกับเดินเข้าไปยังคฤหาสน์ตระกูลอิมอย่างที่ทำเป็นประจำ ผิดแต่วันนี้ที่เขามาเพียงคนเดียวและอีกเช่นเคยที่หญิงสาวเจ้าของบ้านยังคงหลับใหลไม่ยอมตื่น ชายหนุ่มเดินไปนั่งข้างร่างบางที่ยังคงหลับตาพริ้มในชุดเดิม
“ตื่นได้แล้วยุนอา”
“เซฮุน !!!”เสียงกระซิบจากคนคุ้นเคยทำให้ร่างบางสะดุ้งตื่นขึ้นมา เมื่อเห็นว่าเป็นใครมือบางก็คว้าผ้าห่มผืนหนาคลุมโปงทันที
ไม่ใช่ว่าไม่อยากเห็นหน้า เพียงแต่มันทำอะไรไม่ถูก
“อย่ามาขี้เซา”
“ระ รู้แล้ว”พูดจบร่างบางก็ลุกเดินเข้าห้องน้ำทันที
ภายในห้องน้ำหญิงสาวไม่ได้อาบน้ำแต่อย่างใด เธอเอาแต่จ้องมองกระจกที่สะท้อนภาพของตัวเองอยู่นาน ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
เฮ่ออออออ!!
“เอาน่ายุนอา แกต้องทำตัวให้ปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ที่เซฮุนทำอย่างนั้นก็เพราะ...เลิกคิดๆ”ยุนอาสะบัดหัวแรงๆเพื่อไล่ความคิดนั้นออกไป
“นานเกินไปแล้ว”เซฮุนที่เห็นว่าหญิงสาวนั้นอาบน้ำนานเกินเหตุจึงพาร่างของตัวเองเดินไปยังหน้าห้องน้ำ
“เฮ้ยย!!!”
ร่างบางที่ก้าวออกมาจากห้องน้ำโดยทั้งเนื้อทั้งตัวมีเพียงผ้าขนหนูผืนบางที่ห่อหุ้มร่างกายร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อเห็นหนุ่มร่างสูงยืนอยู่ตรงหน้า มือบางรีบยกมือขึ้นมาปกปิดไหล่ที่เปลือยเปล่า เช่นเดียวกับเซฮุนที่ตกใจกับภาพที่เห็นเขารีบหันหลังให้กับคนตรงหน้าทันที
“กรี๊ดดดดดดดดด ไอ้บ้าฮุนออกไปเดี๋ยวนี้นะ ไปๆๆๆ”ด้วยความเขินอายหญิงสาวจึงรีบไล่คนตรงหน้าพร้อมกับดันหลังให้รีบออกไป
ปังง!!
เสียงปิดประตูพร้อมกับร่างบางที่ทรุดลงไปนั่งกับพื้น ใบหน้าของเธอบัดนี้แดงก่ำด้วยความอาย มือบางยกแนบอกข้างซ้ายที่เหมือนมีใครรั่วกลองอยู่ภายใน
เป็นเพื่อนกันมาตั้งนานทำไมถึงเพิ่งมีอาการแบบนี้ได้นะ ทั้งที่เมื่อก่อนก็แก้ผ้าอาบน้ำด้วยกันเมื่อสมัยยังเป็นเด็กแถมยังมีทั้งแบคฮยอน ชานยอล คยองซู ไค ซูโฮรวมอยู่ด้วย
“เพื่อนนะเพื่อน ท่องไว้”
เซฮุนที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์รอคนข้างบนก็ได้แต่อมยิ้มไปด้วยอ่านไปด้วย นึกภาพไม่ออกว่าตอนนี้หญิงสาวจะรู้สึกอย่างไร อาจจะโกรธเป็นฝืนเป็นไฟหรือไม่ก็เอาแต่ด่าเขาเสียๆหายๆเป็นแน่ แต่ผิดคาดเมื่อร่างบางเดินลงมาพร้อมกับยิ้มแฉ่ง ภาพลักษณ์แบบเดิมๆแว่นหนาเตอะ ผมยาวสลวยที่ถูกมัดไว้ด้านข้าง มีเพียงใบหน้าที่ถูกทาด้วยแป้งบางๆเพิ่มสีสันให้ไม่จืดชืดจนเกินไป
“แหม๋ ทำตัวเป็นนักธุรกิจไปได้นะคะท่านเซฮุน”
“อนาคตก็ไม่แน่ เธอก็เหมือนกัน นับวันยิ่งเหมือนคนอียิปห์ ฮ่าๆๆ”เมื่อล้อคนตรงหน้าเสร็จชายหนุ่มก็รีบเดินไปยังรถคันหรู ทิ้งไว้เพียงร่างบางที่กระโดดไปมาด้วยความโมโห
“ไอ้หมาเซฮุน”
ภายในห้องเรียนอันแสนวุ่นวายของคลาสที่หรูที่สุดในแบล๊คเอเรีย เมื่อนักเรียนทุกคนต่างวุ่นอยู่กับการเลือกชมรมที่ทั้งฝั่งแบล๊คและฝั่งไวท์สามารถอยู่ร่วมกันได้
เสียงพูดคุยกันของเหล่านักเรียนที่ต่างคุยและแลกเปลี่ยนถึงข้อมูลชมรมต่างๆนั้นไม่ทำให้ยุนอาหงุดหงิดเท่ากับคนด้านข้างที่นั่งหน้านิ่งเล่นโทรศัพท์มือถือคล้ายกับว่ากำลังเล่นเกมส์อยู่ แต่มันไม่ใช่อย่างนั้น ข้อความและคำถามกวนๆถูกส่งมาหาเธออย่างไม่ขาดสาย อารมณ์ขุ่นมัวที่พร้อมจะระเบิดได้ทุกเมื่อของเธอนั้นทำให้ชายหนุ่มถึงกับเผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว
‘ไม่ทราบว่าจะช่วยหรือแกล้งกันแน่คะ ถ้าขืนนายยังกวนแบบนี้ล่ะก็รับรองฉันระเบิดแน่’
มือหนากดอ่านข้อความที่ถูกส่งมาจากคนขี้โมโห ตั้งแต่ที่เขารู้ความจริงเธอก็แสดงอารมณ์ด้านตัวตนที่แท้จริง(?)ออกมาให้เขา(คนเดียว)เห็นตลอด ไม่ว่าจะหงุดหงิดง่าย ขี้บ่น เมื่อยามที่โดนแกล้งให้ทำนู๊นทำนี่
“ยุนอา เจสว่าเราเข้าชมรมทำอาหารกันเถอะ เรียบร้อยอย่างยุนคงทำอาหารได้สบาย”
“ยุนว่า...”
“นี่เจส เห็นใจพวกนั้นหน่อยสิ”แทยอนมองไปยังชายหนุ่มทั้งหก
ร่างบางลอบถอนหายใจที่เกือบจะได้เข้าชมรมทำอาหารที่เกลียดแสนเกลียด รวมไปถึงชายหนุ่มอีกหกคนที่ดูจะโล่งใจไปตามๆกัน
“ฉันคิดว่าเราน่าจะไปเข้าชมรมท่องเที่ยวของอาจารย์ชินดง”คริสออกความเห็นแต่สายตายังคงจ้องหน้าจอโทรศัพท์ไม่วางตา
“เป็นความคิดที่ดี”เฉินเดินมากอดคอของคริสพร้อมกับจิ้มไปยังหน้าจอโทรศัพท์
“ไอ้บ้าเฉิน”เกมส์ที่จดจ่อเล่นอยู่นานดันมาโอเวอร์เพราะไอ้เพื่อนจอมกวน
สองสาวพยักหน้าเห็นด้วย มีเพียงยุนอาที่รู้สึกกังวลใจเพราะสัญญากับพวกเซฮุนไว้ว่าจะเข้าชมรมด้วยกัน ‘มีหวังเจ้าพวกนั้นได้บ่นยับแน่’
“ถ้างั้น เถา เลย์ นายสองคนไปลงชื่อด่วน”แทยอนออกคำสั่ง
“ยัยเตี้ย ทำไมต้องเป็นฉันด้วยเนี้ย”เถาก้มลงมองคนที่ตัวเล็กกว่า
“อ้าวว ไอ้หมีแพนด้า ลูฮานดูเถาว่าแทสิ”ร่างเล็กหันไปฟ้องหนุ่มหน้าหวานที่นั่งกินช๊อกโกแลตอยู่ริมหน้าต่าง
เพื่อสงบการทะเลาะของหมีแพนด้าและคนตัวเตี้ย คริสจึงตัดสินใจเดินไปลงชื่อให้เพื่อนๆแทน ตามมาด้วยยุนอาที่ขออาสาไปเป็นเพื่อนเพื่อจะได้ส่งข้อความชวนกลุ่มเพื่อนให้มาลงร่วมกัน ‘เวลาเจ้าพวกนั่นบ่น ยิ่งกว่าผู้หญิงซะอีก’
“ตามฉันมาแบบนี้ ชอบฉันหรือไง”
“ไอ้ – บ้า”ร่างบางเอ่ยคำด่าออกมาอย่างแผ่วเบาที่พอได้ยินกันแค่เพียงสองคน
เนื่องจากนักเรียนที่ต่างมาลงชื่อตามชมรมต่างๆนั้นมากเหลือเกิน และยิ่งมากับผู้นำแบล๊คเอเรียอย่างคริสแล้วทั้งคู่ยิ่งตกเป็นเป้าสายตา เสียงซุบซิบนินทาดังออกมาเป็นระยะทำให้หญิงสาวฉุกคิดขึ้นมาว่าไม่น่าตามมาด้วยเลย
“มานี่”ชายหนุ่มคว้ามือของคนข้างกายเข้ามายังห้องขนาดใหญ่ เฟอร์นิเจอร์สุดหรู โทรทัศน์ คอมพิวเตอร์ ตู้เย็น แอร์ รวมไปถึงชั้นหนังสือขนาดใหญ่ถูกจัดที่จัดทางอย่างเป็นระเบียบ
“ห้องอะไรเนี้ย ดูเป็นส่วนตัวดี”ยุนอาเดินไปยังชั้นหนังสือที่เต็มไปด้วยหนังสือมากมายทั้งนิยาย หนังสือความรู้ทั่วไป หนังสือรถ และอื่นๆถูกจัดอย่างเป็นระเบียบ
“เดินไปตรงนั้นก็ดีแล้ว เธอช่วยหาหนังสือรถฉบับเดือนตุลาคมมาให้ฉันที เถามันสั่งมา”คริสที่วุ่นอยู่กับการเขียนใบสมัครแต่ก็มิวายสั่งหญิงสาวที่พามาด้วย
ร่างบางกลอกตาไปมาด้วยความเบื่อหน่าย ใช้ทำนู๊นทำนี่อยู่เรื่อยถ้าไม่เห็นว่ากุมความลับอยู่ล่ะก็จะวีนให้หายขี้เก๊กไปเลย นิ้วเรียวไล่ไปตามชั้นหนังสือต่างๆ
“นี่ก็ไม่ใช่”
“แน่ะ ปี2554”
“เดือนตุลามัน Octoberไม่ใช่September ไอ้ยุนเอ้ย”
ยุนอาเริ่มจะชักสีหน้าไม่พอใจออกมาเมื่อหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ แขนบางยืดขึ้นไปไล่หนังสือทีละเล่มของชั้นบนสุด
“เจอจนได้ แต่ทำไมมันสูงอย่างนี้เนี้ย”
ปึกกก!!!
“โอ๊ยยยย”
หนังสือหลายเล่มหล่นลงมาใส่ร่างของหญิงสาวที่พยายามจะดึงหนังสือออกมา มือบางจับที่หน้าผากของตัวเองหลังจากโดนหนังสือเล่มหนาหล่นลงมาใส่พอดี
“หนังสือบ้า บ้า บ้า”
“ยุนอา !!”คริสที่ได้ยินเสียงร้องก็รีบวิ่งมาดูทันที แต่แล้วภาพตรงหน้าก็ทำให้เขาแทบอยากจะหัวเราะออกมา
หญิงสาวจับหนังสือขึ้นมาทีล่ะเล่มพร้อมกับระบายคำด่าออกมาราวกับว่ามันมีชีวิต ร่างสูงกลั่นหัวเราะและแสร้งทำเป็นหน้านิ่งเดินเข้ามาหาร่างบางตรงหน้า
“ทะ ทำอะไรของนาย”เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าเดินเข้ามาใกล้มากขึ้น ร่างบางจึงเดินถอยหลังโดยอัตโนมัติจนหลังของเธอชิดกับชั้นหนังสือ
“ชู่วว”มือหนาจับใบหน้าหวานให้หันมาเผชิญหน้า
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
ร่างบางได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูกเมื่อภาพเหตุการณ์ที่โดนขโมยจูบแล่นเข้ามาในหัว ดวงตาที่มีเสน่ห์นั้นทำให้ยุนอาดั่งอยู่ในมนต์สะกด หัวใจที่เต้นแรงราวกับกลองที่โดนตีรัวทำให้ชายหนุ่มสัมผัสได้
คริสยื่นหน้าเข้าไปเรื่อยๆจนคนตรงหน้าได้แต่หลับตาปี๋ สองมือกำแน่น ตัวแข็งทื่อ และอยากจะกลั่นใจตายเพื่อให้ก้อนเนื้ออกข้างซ้ายนั้นหยุดเต้นเสียที
สัมผัสแผ่วเบาตรงหน้าผากนั้นทำให้ยุนอาค่อยๆลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆเผยให้เห็นชายหนุ่มตรงหน้าที่บรรจงทายาบริเวณรอยช้ำที่เกิดจากหนังสือหล่นใส่ก่อนที่เขาจะผละออกไป
“เสร็จแล้ว ทีหลังก็หัดระวังตัวไว้บ้าง”พูดจบชายหนุ่มก็กลับไปนั่งตามเดิม
คริสลอบมองหญิงสาวอยู่เป็นระยะ มองกี่ทีปากบางๆนั้นก็บ่นอยู่ตลอดเวลา หากเขาไม่ห้ามใจตัวเองริมฝีปากบางๆของคนตรงหน้าคงไม่ได้มานั่งบ่นอย่างนี้เป็นแน่
ส่วนยุนอาที่เก็บหนังสือเข้าชั้นตามเดิมก็บ่นให้กับชายหนุ่มที่ไม่ยอมมาช่วยเก็บแถมยังมาทำอะไรบ้าๆให้เธอนั้นคิดไปไกลแสนไกล
“นี่มันล่อแหลมเกินไปแล้ว คนสวยจะบ้าตาย!!”
มาอัพตามที่บอก 200 เม้นท์ (อันที่จริงไรท์เตอร์ก็บอกไปงั้นแหละคะ)
พอดีอยากลองโฟโต้ช๊อป แหะๆ ... ทำได้แค่นี้แหละ สวยไม่สวยก้ได้แค่นี้จริงๆ
ปล.ขอบคุณทุกคอมเม้นท์และคนที่ชอบเรื่องนี้นะคะ
ความคิดเห็น