คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #39 : - "Part 27" -
เหล่าผู้นำทั้งหมดกลับมายังห้องเรียนของตนเองโดยมีอีกหนึ่งสาวอย่างแทยอนเดินตามมาด้วย เมื่อเข้ามาภายในห้องเรียนก็พบว่าทั้งห้องเหลือแค่ซอฮยอนคนเดียวเท่านั้นที่กำลังกดโทรศัพท์โทรหาใครบางคน เธอออกอาการเครียดพลางเดินไปเดินมาพร้อมกับก้มหน้าก้มตากดโทรศัพท์อย่างเดียวจนไม่สนใจว่าพวกเขาได้เข้ามาในห้อง
“ซอจ๋า ยัยเจสกับยุนไปไหนอ่ะ”แทยอนถามขึ้นมาเมื่อไม่เห็นยุนอากับเจสสิก้า
“พวกนายมาพอดีเลย คืออย่างนี่นะ”ซอฮยอนเดินเข้ามาร่วมกลุ่มหลังจากได้ยินเสียงของแทยอนที่เอ่ยถามเพื่อนอีกสองคน
ซอฮยอนเล่าเรื่องที่มีเด็กหนุ่มน่ารักมาตามสองสาวให้ไปหาอาจารย์ชินดงตั้งแต่ตอนเที่ยงจนถึงป่านนี้ก็เกือบจะบ่ายสองแล้วทั้งสองคนก็ยังไม่กลับมา เธอจะไม่เป็นกังวลและจะไม่ห่วงเลยถ้าเมื่อครู่นี้ไม่มีนักเรียนมาบอกว่าอาจารย์ชินดงลาหยุดตั้งแต่เช้าทำให้วิชาเต้นในภาคบ่ายไม่ได้เรียน และถ้าหากอาจารย์ชินดงไม่มาทั้งยุนอาและเจสสิก้าจะไปที่ไหนแล้วทำไมเด็กหนุ่มคนนั้นต้องบอกให้พวกเธอไปหาอาจารย์ที่ห้องชมรมด้วย
“ถ้าอาจารย์ชินดงไม่อยู่แล้วสองคนนั้นจะไปไหน”คำถามของไคทำให้ซอฮยอนส่ายหน้า
“ซอก็ไม่รู้ โทรหาตั้งหลายรอบเจสก็ไม่รับส่วนของยุนก็โทรไม่ติด”
“เดี๋ยวฉันจะไปตามที่ห้องชมรมส่วนพวกแกไปหาที่ห้องอาหารบางทียุนกับเจสอาจจะอยู่ที่นั่น”เซฮุนพูดจบก็วิ่งออกจากห้องโดยมีคริส แบคฮยอน ลู่ฮาน วิ่งตามไปติดๆ ส่วนคนอื่นๆก็แยกย้ายกันออกไปตามหาในที่ต่างๆ
แม้จะแยกกันออกตามหาแต่ก็ไม่มีใครเจอเจสสิก้ากับยุนอา ทั้งหมดจึงกลับมารวมตัวกันที่หน้าชมรมท่องเที่ยวซึ่งถูกปิดเอาไว้แต่แรก เซฮุนร้อนใจที่ตามหายุนอาไม่เจอจึงเดินออกไปหาอีกรอบหนึ่ง เขาวิ่งพร้อมกับหันซ้ายหันขวามองดูจนทั่วแต่ก็ไม่เจอ
“สองคนนั้นอยู่ไหนกันวะ ไอ้เหม่งนะไอ้เหม่ง”ไคและคนที่เหลือวิ่งตามมาติดๆ
“นี่มันแว่นของยุนอานิ”แทยอนวิ่งจับมือกับซอฮยอนมารวมตัวกับหนุ่มๆก่อนจะหยุดอยู่ตรงทางเดินระหว่างตึก ในขณะที่สองสาวกำลังพักหายใจสายตาของเธอทั้งคู่ก็เจอเข้ากับแว่นกรอบหนาของยุนอาที่ถูกทิ้งไว้บนพื้น
ซอฮยอนวิ่งไปหยิบแว่นของยุนอาขึ้นมาก่อนจะวิ่งเอามาให้พวกผู้นำที่แต่ละคนหน้าถอดสีและเริ่มใจไม่ดี ความรู้สึกบางอย่างมันบอกว่าต้องเกิดอะไรขึ้นกับสองคนนั้นแน่ถึงได้หายไปนานและไม่ยอมติดต่อมา
“ทำไมแว่นของยุนถึงได้มาตกอยู่ที่นี่ ยัยเจสล่ะ!! สองคนนั้นไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหม ใช่ไหม”แทยอนกระวนกระวายร้อนใจจนเกือบจะร้องไห้ออกมาทำให้แบคฮยอนยื่นแขนโอบไหล่แล้วถึงเธอให้มายืนข้างๆ
“ซอ คนที่มาตามยุนกับเจสหน้าตาเป็นยังไง”ลู่ฮานฉุดคิดขึ้นมาได้ว่าบางทีพวกเขาอาจจะไปตามหาสองสาวกับชายหนุ่มที่มาตามพวกเธอไปหาอาจารย์ชินดง
“เป็นผู้ชายหน้าหวานเหมือนกับผู้หญิง ตากลมแป๋ว ไว้ผมสีทองไว้ยาวประมาณคอ สูงประมาณแบคฮยอนจ่ะ”
ลักษณะรูปร่างที่ซอฮยอนบรรยายออกมาทำให้หนุ่มๆทั้งสิบสองคนต่างมองหน้ากันเหมือนกับรู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร และซูโฮเองก็ไม่รอช้าหยิบสมาร์ทโฟนของตัวเองขึ้นมาก่อนจะกดเข้าไปในเว็บของโรงเรียนแห่งหนึ่ง ไม่นานรูปของชายหนุ่มทั้ง 7 คนก็ปรากฏอยู่บนหน้าจอ
“ใช่คนในรูปนี้ไหม”ซอฮยอนรับมือถือของซูโฮมาถือไว้ในมือก่อนจะมองดูรูปชายหนุ่มเจ็ดคนซึ่งดูแล้วเหมือนกับพวกมีอำนาจคล้ายกับชายหนุ่มทั้งสิบสองคนที่บัดนี้ยืนอยู่รอบตัวเธอ
“คนนี้เลย คนนี้”หญิงสาวชี้ไปยังผู้ชายในรูปซึ่งหน้าคล้ายกับเด็กคนนั้นมากจะต่างกันก็แค่ในรูปนั้นออกแนวโหดกว่าที่เจอ
“ไอ้ซองจง”ทุกคนตะโกนออกมาเป็นเสียงเดียวกันไม่เว้นแม้แต่แทยอนก็ทำหน้าตาตื่นพลางเขย่าแขนของแบคฮยอน
“พวกอินฟินิทมันต้องจับตัวยัยเจสกับยุนไปแน่ เราจะทำยังไงดี พวกนายต้องไปช่วยเพื่อนฉันนะ”
ชายหนุ่มทั้งสิบสองกำมัดแน่นพยายามระงับสติอารมณ์ที่เดือดดาลเต็มทีหลังจากได้รู้ว่าพวกอินฟินิทเป็นคนพาตัวยุนอากับเจสสิก้าไป พวกนั้นคงต้องการแก้แค้นพวกเขาที่เคยไล่มันออกจากโรงเรียน และยังสามารถเอาชนะการแข่งขันเกมส์กีฬาที่โรงเรียนของพวกมันมาแข่งกับโรงเรียน SM หลายต่อหลายครั้ง
แต่สาเหตุหลักของเรื่องก็คือ พวกเขาแบนรายชื่อของกลุ่มอินฟินิทไม่ให้โรงเรียนระดับแนวหน้ารับเข้าเรียน เพราะความผิดที่พวกนั้นทำในโรงเรียนมันร้ายแรงจนเกินให้อภัย
พวกมันจับตัวเจสสิก้ากับแทยอนไว้เป็นตัวประกันเพื่อจะขึ้นเป็นผู้นำเองแบล๊คเอเรีย ดีที่พวกเขาเข้าไปเจอและช่วยไว้ได้ทัน
“ฉันจะฆ่าพวกมัน”น้ำเสียงแข็งกราวกับแววตาจริงจังของเซฮุนเป็นสิ่งยืนยันได้ว่าที่พูดไปนั้นเขาทำจริง
พวกมันบังอาจจับตัวผู้หญิงที่เขารักไป ... เขาจะไม่ปล่อยพวกอินฟินิทไว้แน่ !!
“ใจเย็นก่อนไอ้ฮุน ตอนนี้เราต้องรู้ให้ได้ว่าพวกมันพาเจสกับยุนไปที่ไหน”คริสเอ่ยเสียงเรียบ
อันที่จริงเขาก็ห่วงยุนอากับเจสสิก้าไม่แพ้คนอื่นๆ แต่ถ้าหากใจร้อนแล้วทำอะไรหุนหันพลันแล่นพวกอินฟินิทอาจจะทำร้ายทั้งสองคนได้ ทางที่ดีต้องใจเย็นและหาทางแก้ไขปัญหาซึ่งอันดับแรกต้องรู้ที่อยู่พวกนั้นให้ได้
ครืดดดดดดด ครืดดดดดดดดดด !!
“จะ เจสสิก้าโทรเข้ามา”แทยอนหยิบโทรศัพท์ที่สั่นอยู่ในกระเป๋าเสื้อขึ้นมาดูใบหน้าหวานยิ้มกว้างขึ้นมาทันทีเมื่อหน้าจอปรากฏชื่อของ เจสสิก้า
ทุกคนหยุดความคิดของตัวเองทั้งหมดก่อนที่คริสจะรับเอาโทรศัพท์ที่แทยอนยื่นให้มาถือเอาไว้ เขามองหน้าเซฮุนก่อนที่จะกดรับสายและรอให้ปลายสายเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน
(...) ปลายสายเงียบไม่มีเสียงใดๆเล็ดลอดออกมา
“ยัยเจส เธออยู่ที่ไหน”เมื่อไม่มีคนพูดแทยอนจึงฝ่ายเอ่ยถามขึ้นมาเผื่อว่าคนที่โทรมาจะเป็นเจสสิก้าเพื่อนของตัวเอง
(นั้นสิ อยู่ที่ไหนกันน๊า !!) และแล้วก็เป็นเสียงของผู้ชายที่ตอบกลับมาด้วยความพูดยียวนกวนประสาท
“ยุนอากับเจสสิก้าอยู่ที่ไหน”เซฮุนหลับตาพลางกดเสียงต่ำลงเพื่อให้อีกฝ่ายรู้ว่าเขาพร้อมที่จะฆ่าพวกมันได้ทุกเวลา
(บอกไปมันก็ไม่สนุกนะสิ โอ เซ ฮุน อ่า ... ผิวเนียนๆของยุนอาน่าสัมผัสเป็นบ้า)
เซฮุนแทบจะระงับความโกรธไว้ไม่อยู่เมื่ออีกฝ่ายกำลังยั่วโมโหเขาด้วยการใช้คำพูดทรามๆทำให้ยุนอาเสียหาย เขาหันหลังเตรียมจะออกตามล่าพวกอินฟินิทแต่พวกชานยอลกลับดึงตัวเขาเอาไว้พร้อมกับบอกเบาๆให้เขาใจเย็น
“โธ่เว้ยย!!”เซฮุนสบถออกมาเบาๆโดยที่ร่างของเขาถูกแบคฮยอน ชานยอล และเทาจับเอาไว้
(พวกแกเก่งกันนักไม่ใช่หรอไง หึ หาเอาเองแล้วกัน เอ๋ !! เอางี้ดีกว่า ภายในหนึ่งชั่วโมงถ้าฉันยังไม่เห็นแม้แต่เงาหัวพวกแก ผู้หญิงสองคนนี้คงได้ร้องครวญครางให้พวกฉันฟังทั้งคืน ฮ่าๆๆๆๆ)
น้ำเสียงเยาะเย้ยจากฝ่ายตรงข้ามยิ่งทำให้เซฮุนกัดฟันกรอดโดยเฉพาะคริสที่เคยใจเย็นบัดนี้กลับมีดวงตาแข็งกราวแต่เขาก็ยับยั้งชั่งใจด้วยการสูดลมเข้าปอดก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
ตอนนี้พวกเขายังไม่รู้ว่าพวกอินฟินิทมันอยู่ที่ไหนถ้าหากอยู่ในโรงเรียนก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะตามหาแต่ถ้าหากอยู่นอกโรงเรียนมันเป็นเรื่องยากที่จะตามหา สมองของพวกเขาทื่อไปเสียดื้อๆยิ่งเซฮุนที่เคยมันสมองของกลุ่มก็กำลังอยู่ในสภาวะของอารมณ์โกรธทำให้เขาไม่สามารถคิดอะไรออก
คริสยืนนิ่งพลางใช้ความคิดก่อนจะมองไปที่สองสาวซึ่งยืนกอดกันกลมพร้อมกับทำหน้าเศร้า เขาไม่ต้องการให้พวกเธอไปเสี่ยงอันตรายด้วยฉะนั้นต้องทำให้สองคนนี้ทำงานสักอย่างเพราะถ้าให้รออยู่เฉยๆพวกเธอคงไม่ยอมแน่
“เทยอนกับซอฮยอนช่วยอะไรฉันอย่างนึงสิ”คริสหันไปถามสองสาวซึ่งพวกเธอก็พยังหน้ารับเตรียมพร้อมช่วยเต็มที่
“ได้สิ”
“ไปที่ห้องควบคุมกล้องวงจรปิดแล้วตรวจดูว่าพวกอินฟินิทมันยังอยู่ที่นี่ไหมแล้วโทรมาบอกฉัน นี่ก็บัตรนักเรียนของฉันเอาไว้เสียบคีย์เข้าไปในห้อง”แทยอนรับบัตรจากคริสมาจากนั้นก็พาซอฮยอนรีบวิ่งไปที่ห้องควบคุมกล้องวงจรปิดทันที
“โทรศัพท์ฉันสั่น”เซฮุนไม่สามารถหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงของตัวเองได้เพราะติดแบคฮยอนที่กอดเขาไว้แน่นจึงได้แต่บอกใครสักคนให้หยิบมันออกมา
“ห้ามวู่วามนะเว้ย”แบคฮยอนยอมปล่อยเซฮุนให้เป็นอิสระเพื่อให้รับโทรศัพท์ที่สั่นไม่หยุด
เซฮุนโชว์หน้าจอโทรศัพท์ของตนเองให้เพื่อนดูเพราะเบอร์ที่โชว์อยู่บนหน้าจอนั้นเป็นเบอร์แปลกซึ่งเขาก็ไม่คุ้นเคยกับเบอร์นี้เลย เมื่อให้ทุกคนดูจนครบแต่ละคนก็ส่ายหน้าเบาๆเขาจึงกดรับพร้อมกับเปิดสปีกเกอร์โฟนให้ทุกคนได้ยิน
(เซฮุน นี่ฉันยุนอาได้ยินไหม) เสียงเบาราวกับกระซิบของปลายสายทำให้หนุ่มๆเบิกตากว้าง
“ไอ้ยุนนน!!”แบคฮยอนผู้น่ารักตะโกนขึ้นมาด้วยความดีใจ
ทุกคนเองก็ดีใจและแปลกใจที่ยุนอาสามารถติดต่อกับพวกเขาได้ทั้งที่โดนจับอยู่ซึ่งมันก็เป็นเรื่องดีที่จะได้รู้ว่าพวกเธออยู่ไหนพวกเขาจะได้ไปช่วยและไปจัดการกับไอ้พวกอินฟินิทให้มันจำไปจนวันตายที่กล้าจับตัวคนสำคัญของเหล่าผู้นำไป
(แกจะตะโกนทำซากอะไรไอ้หมาแบคเดี๋ยวพวกมันก็ได้ยินหรอก ฟังดีๆ ตอนนี้ฉันอยู่ที่โรงยิมเก่าโคตรเก่าแต่ไม่รู้ว่าตรงไหนของโรงเรียนและมันก็จับเจสไปไว้อีกห้องหนึ่งส่วนฉันเองไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน รีบมาให้เร็วที่สุดไม่งั้นฉันเอาพวกแกตายแน่ ตืดดดด...)
สายถูกตัดไปพร้อมกับใบหน้ามึนงงของ เทา ซิ่วหมิน เฉิน ลู่ฮานและเลย์ ที่ตกใจกับคำพูดของยุนอาที่มันห่ามเกินภาพลักษณ์สาวเนิร์ดอย่างเธอ มีเพียงคริสเท่านั้นที่ไม่แสดงอาการอะไรออกมาเพราะรู้ว่ายุนอาไม่ได้เป็นดั่งภาพลักษณ์ของเธอ ต่างจากพวกของเซฮุนที่มองหน้ากันพลางหัวเราะในลำคอ ขนาดโดนจับไปยังโทรมาขู่กันได้โดยที่พวกมันไม่รู้ตัวสมกับเป็น อิมยุนอา ควีนของโรงเรียนโฮริโคชิในญี่ปุ่น
“พวกเรารีบไปกันเถอะ”
เหล่าผู้นำทั้งสิบสองคนต่างรู้ดีว่าที่ที่พวกมันจับยุนอากับเจสสิก้าไว้นั้นอยู่ที่ไหนและในครั้งนี้เขาจะไม่ปล่อยให้ไอ้พวกอินฟินิทได้ออกไปจากโรงเรียนนี้ง่ายๆ
“ฉันจะทำให้พวกมันรู้ว่าไม่ควรมายุ่งกับผู้นำแห่ง SM HIGHSCHOOL”
ไม่มีอะไรที่จะหยุดความเกรียนของอิมยุนอาได้
ยุนอามองดูโทรศัพท์รูปหัวรีลัคคุมะรุ่นลิมิเตดอิดิชั่นขนาดเท่าตลับแป้งสามารถพกพาไปไหนได้สะดวกที่เธอเพิ่งสั่งซื้อมาจากจีนแดงโดยราคาย่อมเยาด้วยความภาคภูมิใจหลังจากที่มันสามารถทำให้เธอติดต่อกับพวกของเซฮุนได้ ไม่เสียแรงที่แอบซุกมันไว้ในเสื้อชั้นในอยู่บ่อยๆเพราะช่วงนี้มักจะโดนเซฮุนสั่งห้ามใช้โทรศัพท์ เธอจึงแอบใช้โทรศัพท์หัวคุมะแทนเพื่อจะได้ติดต่อกับเพื่อนๆร่วมแก๊งค์ที่ญี่ปุ่น
ไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมเธอถึงไม่หลับทั้งที่โดนโปะยาสลบขนาดนั้น คนอย่างอิมยุนอาไม่เคยเสียท่าให้ใครง่ายๆ(ยกเว้นเซฮุน) ก็แค่ยาสลบถ้าไม่สูดดมเข้าไปก็ไม่เห็นเป็นไรรวมไปถึงแกล้งดิ้นนิดๆหน่อยๆ จากนั้นก็ทำเหมือนจะสลบไปจริงๆ
แค่นี้ก็รอดแล้ว !!
“ทำไมพวกนายถึงไม่จัดการกับนังสองคนนั้น”
“เธอไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน!!”
“เสียงนี่มัน”
ยุนอาเขยิบไปใกล้ประตูพลางใช้หูแนบเพื่อดักฟังเสียงพูดคุยที่ดังมาจากด้านนอก เสียงผู้หญิงแหลมเล็กที่เธอจำได้ว่าเป็นของยัยดาซมจ่าฝูงพวกยัยลิงหน้าขาวกำลังสนทนากับผู้ชายชื่อแอล ดูเหมือนว่ายัยสี่คนนี่น่าจะมีส่วนร่วมในการพาตัวเธอกับเจสสิก้ามาที่นี่
“นายบอกกับฉันว่าจะจัดการนังเจสกับนังยุนให้เสื่อมเสียชื่อเสียง แต่นี่อะไร? ขังมันไว้เฉยๆงั้นหรอ”
“มันเรื่องของฉัน พาสี่คนนี้ออกไป”
“ครับ!!”
บทสนทนาที่นายแอลกับยัยดาซมคุยกันมันทำให้เธอโล่งใจในเรื่องของเจสสิก้าไปหน่อยนึงอย่างน้อยมันก็ทำให้เธอรู้ว่าเพื่อนรักปลอดภัยดี แต่เสียงสุดท้ายที่เธอได้ยินมันทำให้ชักไม่แน่ใจแล้วว่าด้านนอกนั้นอาจไม่ได้มีกันแค่เจ็ดคนทั้งเสียงฝีเท้ากับเสียงพูดคุยฟังดูแล้วมันน่าจะมากกว่านั้น
“นี่จะเล่นกันให้ถึงตายเลยใช่ไหม”
ไมได้การละ !!
มือบางควักโทรศัพท์ขึ้นมาจากหน้าอกหน้าใจของตัวเองพลางกดเบอร์โทรออกเบอร์ล่าสุด แต่แล้วเรื่องที่ไม่เคยคิดและไม่เคยคาดฝันว่ามันจะเกิดขึ้นกับคุณหนูแห่งตระกูลอิมก็บังเกิดขึ้นโดยเฉพาะในสถานการณ์คับขันอย่างตอนนี้
‘ขอโทษคะ ยอดเงินคงเหลือของคุณไม่พอที่จะโทรเบอร์นี้ได้ Sorry, !#%#@^^*^(^(’
“ให้ตายสิ จะมาหมดอะไรเอาตอน อุ๊บบบ!!”ยุนอาเกือบจะตะโกนด้วยความโมโหแต่ดีที่ใช้มือปิดปากไว้ได้ทัน
เสียงดังก๊อกแก๊กอยู่ที่หน้าประตูทำให้ยุนอายัดโทรศัพท์ลงไปในเสื้อชั้นในตัวเองก่อนจะรีบล้มตัวลงนอนพร้อมกับหลับตาลงอีกครั้งเพื่อให้พวกที่จับตัวเธอมาคิดว่าเธอยังคงหลับอยู่เพราะฤทธิ์ยา เสียงฝีเท้าที่ดังใกล้เข้ามาทำให้ต้องหลับตาปี๋
“นั่นแกจะทำอะไร”
“ผู้หญิงคนนี้ต้องอยู่ในสายตาฉันตลอด”
สิ้นเสียงของชายหนุ่มที่เพิ่งจะเข้ามาคุยกันในห้องร่างของยุนอาก็ลอยสูงขึ้นโดยฝีมือของใครสักคนที่ช้อนร่างของเธอขึ้นมาไว้ในอ้อมกอดก่อนจะอุ้มเธอออกมาจากห้องตรงมายังเก้าอี้ไม้ธรรมดาที่เป็นที่นั่งของเขา
‘ไอ้พวกหวาดระแวง’ยุนอาบ่นในใจเมื่อได้ยินเสียงของพวกเขาคุยกัน
“คิดจะให้ผู้หญิงคนนี้นั่งอยู่ท่านี้หรอวะ”
“อือ”
ยุนอาอยากจะกรีดร้องออกมาเป็นภาษาปลาวาฬเมื่อเธอรับรู้ได้ว่าก้นของตัวเองกำลังนั่งอยู่บนตักของผู้ชายที่อุ้มเธอเมื่อครู่พร้อมกับอ้อมกอดของเขาที่ประคองเธอไว้ในในอ้อมอก เธอแอบหรี่ตาขึ้นมาเล็กน้อยว่าใครกันที่กล้าทำเยี่ยงนี้
ไอ้คนชื่อแอล!!
ผู้ชายคนนี้กอดเธอไว้พร้อมกับทำหน้าตายหน้านิ่งเหมือนกับตอนที่เจอกันแรกๆ เขาเหมือนคนไม่มีความรู้สึกเพราะการที่เธอยังคงนอนอยู่บนตักเขามันอาจจะทำให้ปวดขาได้แต่ไอ้ใบหน้าเฉยชานี่มันหมายความว่าอะไร และทำไมเขาต้องทำแบบนี้กับเธอด้วย
หมอนี่คงไม่ได้คิดอะไรกับเธอหรอกใช่ไหม ??
และก่อนที่ยุนอาจะคิดฟุ่งซ่านไปกว่านี้เสียงประตูโรงยิมก็ดังขึ้นพร้อมกับเสียงของผู้ชายหลายคนที่เริ่มตะโกน ‘เห้ย มาแล้ว’ เรียกความสนใจให้กับเธอเป็นอย่างมากถึงมากที่สุด
“หึ แบล๊คไนท์ ไวท์เฮล”เสียงในลำคอของผู้ชายชื่อแอลทำให้ความหวังของยุนอาจุดประกายขึ้นมา
“ไง อิมฟินิท ในที่สุดฉันก็เจอพวกแก”
ในที่สุดก็มาซักที ...
เหล่าผู้นำ SM HIGHSCHOOL กำลังมาช่วยเธอแล้ว !!
“แบล๊คไนท์ ไวท์เฮล หมาป่าที่เคยกัดกันจนเกือบตาย หึ ตอนนี้กลับมารวมฝูงกันแล้วน่ายินดีจริงๆ อืม ไน้ท์เฮล ใช่ไหม โอ้วว ชื่อของพวกผู้นำ SM Area ”หนึ่งในกลุ่มอินฟินิทเดินออกมาข้างหน้าพลางเหยียดยิ้มมองกลุ่มคนมาใหม่ที่ไม่ได้มีความเกรงกลัวใดๆต่อชายร่างสูงอีกสิบกว่าคนที่ยืนเรียงแถวเป็นโล่กำบังให้กับคนที่เหลือของอินฟินิท
“ฉันเองก็ยินดีกับพวกแกเหมือนกันที่ยังคงเส้นคงวา เป็นหมาลอบกัดยังไงก็ยังคงเป็นหมาลอบกัดเหมือนเดิม ไม่เคยเปลี่ยน!!”เซฮุนยิ้มเยาะเมื่อคำพูดของเขาสร้างความคุกรุ่นให้ฝ่ายตรงข้ามได้เป็นอย่างดี
“ปากดีไปเถอะอีกไม่นานพวกแกจะพูดไม่ออก เอาตัวมา!!”
คริสและคนอื่นๆจ้องไปยังร่างของหญิงสาวที่ถูกชายสองคนลากออกมาจากห้องๆหนึ่ง เธอถูกมัดมือไขว้หลังไว้ทั้งสองข้างมีผ้าสีดำผูกปิดตา ร่างบางถูกกระชากให้เดินมาหยุดอยู่ข้างหน้าของชายหนุ่มทั้งสิบสองคน ‘เจสสิก้า’ พยายามดิ้นรนให้พ้นพันธนาการจากการจับกุมของชายอีกคนในกลุ่มอินฟินิทโดยไม่รู้เลยว่าคนที่เธอภาวนาให้มาช่วยนั้นได้ยืนอยู่ตรงหน้า
“สิก้า!! ปล่อยเธอไอ้โฮยา!!”คริสพุ่งตัวเข้าไปเพื่อจะช่วยเจสสิก้าแต่ชายร่างสูงทะมึนนั้นเข้ามาขว้างเอาไว้
“คริส ช่วยสิก้ากับยุนด้วย”เจสสิก้าใจเต้นระส่ำเมื่อเสียงที่เธอได้ยินเป็นเสียงของคริส
เธอจำได้ไม่ผิดแน่ ... คริสมาช่วยเธอ!!
ผัวะ ผัวะ !!
หมัดแรกขอคริสพุ่งไปที่หน้าของชายผิวดำจนล้มลงไปกองกับพื้นก่อนที่เท้าของเขาจะถีบเข้าที่ท้องของชายอีกคนและก็ตามด้วยชายอีกคน พวกกลุ่มผู้นำที่เหลือก็ไม่รอช้าเมื่อเห็นว่าเพื่อนเปิดงานก็ตามเข้าไปสบทบจัดการเหล่าลูกน้องของพวกอินฟินิทจนล้มลงไปนอนกองกับพื้นตามกันไปหลายราย
“มานี่”เมื่อเห็นว่าลูกน้องของตัวเองถูกจัดการไปทีละคนโฮยาก็ลากตัวของเจสสิก้าให้เดินตามมารวมกลุ่มกับอีกห้าคนที่เหลือ
“ปล่อยฉันนะ ปล่อยยยย!!”เจสสิก้าร้องออกมาพร้อมกับขัดขืนจนสุดกำลัง
“ถ้าพวกแกไม่หยุดผู้หญิงคนนี้จะเป็นยังไงน๊า?”
การต่อสู้ที่มองดูก็รู้ว่าใครจะชนะหยุดชะงักทันทีเหล่าผู้นำต่างผลักพวกลูกน้องของอินฟินิทที่มีสภาพสะบักสะบอมลงไปนอนดิ้นทุรนทุรายเพราะความเจ็บ พวกเขากำมัดแน่นเมื่อเจสสิก้ากำลังถูกมีดปลายแหลมเล็กจ่ออยู่ที่คอ
คริสมองเจ้าของมีดด้วยแววตาดุดันมือหนากำแน่นยิ่งกว่าเดิม ผู้หญิงที่สำคัญที่สุดสำหรับเขา ผู้หญิงที่เขาสัญญาว่าจะปกป้องเธอ ตอนนี้เขาได้แค่มองดูเธอถูกมีดจ่อที่ลำคอโดยไม่สามารถทำอะไรได้เลย เขาไม่กล้าที่กระดิกตัวเลยด้วยซ้ำ
“ไอ้แอลมันไม่อยู่ที่นี่”เซฮุนปรายตามองดูพวกอินฟินิทที่ยืนยิ้มราวกับว่าตัวเองได้ชัยชนะในครั้งนี้
พวกมันมีแค่หก ... หายไปหนึ่ง
ยุนอาก็หายไป !!
“ยุนอาอยู่ที่ไหน”เสียงทุ้มใหญ่ของชานยอลดังก้องไปทั่วโรงยิมเขากำลังจะระเบิดความโกรธออกมา
“อยากรู้ก็คุกเข่าลงซะ!! ทำได้หรือเปล่า?”
“ศักดิ์ศรีของไน้ท์เฮลแลกกับผู้หญิง ฮ่าๆ น่าสนุกดีนิ ใช่ไหม โอเซฮุน”พวกอินฟินิทเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของพวกเซฮุนโดยที่พวกมันยังจับตัวของเจสสิก้าไว้
ชายหนุ่มทั้งสิบสองคนหันมามองหน้ากันก่อนพยักหน้าเป็นเชิงตอบตกลง พวกเขาไม่สนเรื่องศักดิ์ศรีหรือตำแหน่งอะไรทั้งสิ้น ที่พวกเขาสนใจคือ ‘ยุนอากับเจสสิก้า’ เท่านั้น คริสและเซฮุนก้าวเดินมาประจันหน้ากับพวกอินฟินิทพลางมองเจสสิก้าที่ถูกปิดตาอยู่ด้วยความเป็นห่วง ตอนนี้พวกเขาต้องช่วยผู้หญิงตรงหน้าให้ปลอดภัยก่อนเป็นอันดับแรก
พรึบบบบบ!!
เหล่าผู้นำแห่ง SM Area ทิ้งตัวลงนั่งคุกเข่าท่ามกลางเสียงหัวเราะเยาะเย้ยของพวกอินฟินิทกับลูกน้องที่กำลังพึงพอใจกับผลงานของตนเองที่สามารถทำให้ ‘ ไน้ท์เฮล ‘ สิบสองผู้นำยอมคุกเข่าเพียงเพื่อแลกกับผู้หญิงธรรมดาสองคน
“พะ พวกนาย !!”ดวงตาคู่สวยเบิดกว้างขึ้นมาทันทีที่ผ้าปิดตาถูกดึงออก
เจสสิก้ามองดูเพื่อนของตัวเองที่ก้มหน้าคุกเข่าให้กับไอ้พวกอินฟินิท น้ำใสๆเอ่อคลอเบ้าตาก่อนจะไหลลงมายังพวงแก้ม เธอเสียใจที่ไม่ดูแลตัวเองให้ดีเลยทำให้พวกเขาต้องลำบากและยังต้องมาทิ้งศักดิ์ศรีเพื่อมาช่วยเธอ
“ในที่สุดพวกแกก็ต้องคุกเข่าต่อหน้าอินฟินิทผู้ยิ่งใหญ่”ชายผู้เป็นหัวหน้ากลุ่มอินฟินิทเดินออกมาจากห้องโถงของโรงยิมพร้อมกับอุ้มร่างของยุนอาเดินมานั่งยังเก้าอี้ที่ได้ถูกลากมาวางไว้ตรงหน้าของเหล่าผู้นำทั้งสิบสองคน
“ไอ้แอล!! แกทำอะไรผู้หญิงของฉัน ปล่อยเธอซะเรื่องนี้มันเป็นเรื่องของพวกฉันกับพวกแกเท่านั้น ผู้หญิงสองคนนี้ไม่เกี่ยว”เซฮุนจ้องไปยังชายผู้มาใหม่ด้วยแววตาโกรธเคืองก่อนจะมีแววตาอ่อนลงเมื่อมองไปยังร่างที่ไร้สติของยุนอา
“คลานมาขอร้องที่เท้าของฉันแล้วผู้หญิงสองคนนี้ฉันจะคืนให้”
เซฮุนกัดฟันกรอดค่อยๆมอบร่างของตัวเองลงกับพื้น มือหนายื่นไปด้านหน้าเพื่อใช้ดึงร่างของตัวเองให้คลานไปยังเท้าของแอล ทุกคนที่อยู่ในโรงยิมแห่งนี้ต่างเงียบราวกับไม่มีใครอยู่ แม้กระทั่งเพื่อนของเขาทุกคนก็เงียบไม่กล้าแม้แต่จะลืมตามองการกระทำที่เขากำลังทำอยู่ในตอนนี้
เพื่อยุนอาเขายอมทำได้ทุกอย่าง !!
“อีกนิดเดี๋ยวไอ้เซฮุน”รอยยิ้มหยันของคนพูดสร้างความเจ็บปวดให้กับเหล่าผู้นำทุกคนรวมไปถึงเจสสิก้าที่ร้องไห้ให้กับภาพที่เห็น
มันจบแล้วศักดิ์ศรีของ ‘Knight Hell’ ผู้นำแห่ง SM Highschool
แต่บางทีมันอาจจะไม่จบ !!
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!
และก่อนที่เซฮุนจะคลานไปถึงเท้าของแอลเสียงกรีดร้องที่ทำให้ทุกคนต้องสะดุ้งพร้อมกับสร้างความโกลาหลให้พวกอินฟินิทก็ดังขึ้น
“อ๊ากกกกกกกกกกกก!!”ยุนอาที่รอเวลาให้ตัวเองได้อยู่ใกล้กับพวกของเซฮุนมานานก็เริ่มออกฤทธิ์โดยใช้มือคว้าคอของแอลโน้มลงมาอย่างรวดเร็วก่อนที่จะใช้ฟันสวยๆของตนกัดเข้าที่คอของเขาพร้อมกับกระชากผมจนหัวของเขาหงายไปด้านหลัง
ในระหว่างที่พวกอินฟินิทและลูกน้องของมันหันไปมองหัวหน้ากลุ่มที่กำลังถูกทำร้าย พวกเซฮุนก็รีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็วพร้อมกับพุ่งเข้าประชิดตัวและเริ่มสู้กับพวกอินฟินิทอีกครั้ง
ยุนอาถือโอกาสลุกขึ้นมาพร้อมกับวิ่งไปกระชากผมของคนที่จับเจสสิก้าเอาไว้จนเพื่อนรักถูกปล่อยให้เป็นอิสระและก็เป็นหน้าที่ของคริสที่วิ่งเข้ามาหาเจสสิก้าพร้อมกับกอดปลอบด้วยความห่วงใยจนลืมว่ายังมียุนอายืนอยู่ด้วยทั้งคน
“ว๊ายยย ไอ้บ้าเอ้ย!!”มือหยาบของชายร่างยักษ์คว้าเข้าที่แขนเล็กของยุนอาจนเธอร้องออกมาก่อนที่เรียวขาเล็กจะเตะเข้ากลางหว่างของชายผู้นั้นจนจุกถึงกับนอนกุมเป้าตัวเองดื้นอยู่กับที่
“ยะ ยุน”เจสสิก้าเห็นท่าทางของยุนอาที่แปลกไปจากเดิมก็เกิดอาการตกใจเล็กน้อย
“ฝากเจสด้วยนะคริส”คริสพยักหน้ารับก่อนจะพาเจสสิก้าออกมาจากสังเวียนการต่อสู้ที่กลุ่มพวกของเขาเป็นฝ่ายได้เปรียบ
ยุนอาดึงเสื้อตรงไหล่ของตัวเองขึ้นมาก่อนจะวิ่งเข้าไปถีบผู้ชายตาตี่ที่กำลังเงื้อมัดเตรียมจะชกลู่ฮานจนล้มก้นกระแทกพื้นจากนั้นก็วิ่งไปหาเซฮุนที่กำลังต่อสู้กับแอลผู้ชายที่เธอเพิ่งจะกัดคอของเขาจนเป็นรอย แต่เธอไม่สามารถจะแทรกกลางระหว่างความดุเดือดของคนคู่นี้จึงได้แค่ยืนเฉยๆและคอยกันพวกลูกน้องคนอื่นๆที่จะเข้ามาลอบทำร้ายเซฮุน
“ไอ้หมาแบคฉันมาแล้ว”ร่างบางวิ่งเข้าไปถีบผู้ชายอีกคนที่กำลังจะเข้าไปทำร้ายแบคฮยอน
“จัดไปไอ้เหม่ง”แบคฮยอนล๊อคแขนของหนุ่มหน้าหวานจากด้านหลังก่อนจะบอกให้ยุนอาจัดการได้ตามสบาย
“โธ่ๆ หน้าหวานๆอย่างนี่น่าจะมีอะไรแต่งเติมสักหน่อยนะ”
เพียะ !!
“ตานี่ก็โตจนน่าอิจฉาแถมไม่มีถุงใต้ตาเหมือนฉันอีก ชิ งั้นลองทาอายแชมัดของอิมยุนอาคนนี้หน่อยเป็นไง”
ผัวะ !!
ยุนอาทั้งตบทั้งชกคนตรงหน้าโดยที่คนถูกกระทำไม่สามารถโต้ตอบได้ก่อนจะปิดจ๊อบด้วยเข่าสลาตันที่ยกขึ้นกระแทกท้องจนหนุ่มน้อยหน้าหวานทรุดลงกับพื้น
“เย้ !!”ยุนอากับแบคฮยอนไฮไฟว์กันด้วยความสะใจก่อนที่ทั้งสองจะหันไปจัดการกับพวกที่เหลือ
การต่อสู้ของเหล่าผู้นำทั้งสิบสองคนรวมกับยุนอาก็อยู่ในช่วงยกสุดท้ายก่อนที่พวกอินฟินิทและลูกน้องจะนอนร้องโอญครวญอยู่บนพื้นด้วยความเจ็บปวด จะเหลือก็แต่เซฮุนกับหัวหน้ากลุ่มอินฟินิทที่ผลัดกันแลกมัดจนเลือดไหล่ออกมาจากมุมปากและหางตาโดยมียุนอายืนดูอยู่ไม่ห่าง
“ยุนอาระวัง!!”
จัดเต็มมากเกินไปหน่อย 55555+
อัพครบแล้วนะคะ 150% เลยนะ คิคิ
อ่านแล้วเม้นท์ติชมด้วยนะค่ะ >”<
(ตอนแรกกะจะให้เหม่งโหด...แต่แค่นี้ก็พอแล้วนะ *--*)
ปล. ใครไม่เม้นท์ไรท์เตอร์งอนนะ
ความคิดเห็น