คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : - "Part 19" -
“ไอ้หมาแบคค่ะ ช่วยเดินให้มันดีๆหน่อยได้ไหม ฉันจะตกอยู่แล้วเนี้ย”ยุนอาใช้มือดึงผมของแบคฮยอนไว้เพื่อไม่ให้ตัวเองตกลงจากหลังของเขา
“ไอ้เหม่ง ไอ้เหม่ง แกกอดคอฉันก็ได้ไม่เห็นต้องดึงผมฉันเลย เจ็บโว๊ยยย!!”เจ็บก็เจ็บ หนักก็หนัก แต่แบคฮยอนก็ต้องอดทนเล่นเกมส์นี้ต่อไป
... เพราะอิมยุนอาคนเดียว !!
ตุ๊กตารีลัคคุมะที่อาจารย์ชินดงใช้เป็นของรางวัลในการแข่งขันเกมส์สร้างไฟแห่งการแข่งขันให้กับยุนอาเป็นอย่างมาก ซึ่งมันก็เข้าทางเมื่อชื่อของเธอถูกเอ่ยขึ้นมาพร้อมกับแบคฮยอนเพื่อนซี่สุดเลิฟที่ต้องกลายมาเป็นคู่อย่างไม่ได้ตั้งใจ และเกมส์ในครั้งนี้ก็คือ ให้คู่ของตัวเองขี่หลังจากนั้นก็ต้องทำให้ลูกโป่งของทีมอื่นแตกให้ได้ สำหรับการแข่งขันไม่มีการแบ่งว่าใครอยู่กลุ่มไหน ชื่อของแต่ละคนจะถูกสุ่มขึ้นมาโดยอาจารย์ชินดง
ยุนอาได้หมายปองตุ๊กตาตัวนี้พร้อมกับข่มขู่เพื่อนรักว่าต้องชนะให้ได้ ไม่อย่างนั้นเธอจะจัดการกับเขาขั้นเด็ดขาด แต่ตอนนี้เธอคงต้องปล่อยให้เจ้าตุ๊กตาตัวนี้ไปอยู่ในมือคนอื่นเสียแล้ว เมื่อแบคฮยอนทำท่าจะแบกเธอไม่ไหวแถมยังเกือบจะทำเธอหล่นก้นจ้ำเบ้ากับพื้นอยู่หลายรอบ
ปังง!!
ลูกโป่งที่ผูกติดไว้อยู่กับเอวของยุนอาถูกทีมอื่นทำมันแตกทั้งที่เพิ่มเริ่มเกมส์ได้เพียงไม่กี่นาที ร่างบางลงจากหลังของเพื่อนรักก่อนจะเอ่ยคำขู่ด้วยใบหน้าที่ประดับไปด้วยรอยยิ้ม เพราะเป็นหญิงสาวที่ไร้เดียงสาทำให้ต้องยิ้มหวาน แสดงสีหน้าเหมือนกับว่าไม่เป็นไร
“กลับไปแกตายแน่ ไอ้หมาแบค!!”
ร่างบางเดินก้มหน้ากลับไปยังที่นั่งของตัวเองเมื่อเกมส์ได้สิ้นสุดลง ตุ๊กตาตัวโปรดถูกยื่นไปให้คู่ของผู้ชนะ ดวงตากวางดูอาลัยอาวรณ์กับตุ๊กตารีลัคคุมะที่ตกไปอยู่ในมือของชายไม่แท้ที่กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ
“หน้ามุ่ยเชียว เสียดายหรอ”
“เซฮุน นายมานั่งตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่จริงนายนั่งอยู่นู๊นไม่ใช่ไง”นิ้วเรียวชี้ไปยังที่นั่งของกลุ่มไวท์เฮลซึ่งอยู่อีกฝั่งหนึ่ง
“เธอสังเกตเห็นฉันด้วยหรอ ใช่สิ๊ คนหล่อมักจะเป็นที่สนใจ”ยุนอาย่นจมูกให้กับความหลงตัวเองของเซฮุน ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เขามีนิสัยชอบชมตัวเองเหมือนกับเพื่อนรักในกลุ่ม ‘ชานยอลกับแบคฮยอน’
จะว่าไปตั้งแต่ที่มารวมตัวกัน ณ ลานกว้างของหมู่บ้านยุนอาเองก็แอบมองเซฮุนอยู่บ่อยๆ บางครั้งก็เผลอไปสบตากับเขาบ้างจนต้องแกล้งหันไปมองทางอื่นทำเหมือนไม่สนใจ ก็เธอกับเขาเล่นจูบกันอยู่ริมทะเลราวกับพระเอกนางเอกในละคร ถ้าให้เจอหน้ากันในทันทีทันใดเธอคงต้องแทรกแผ่นดินหนีไปให้ไกล
“ทะ ทำเป็นหลงตัวเองไปได้ ชิส์”
“เสียดายเจ้าตัวนั้นหรอ”มือหนาลูบหัวร่างบางเบาๆ พลางจ้องไปยังใบหน้าหวานที่มุ่ยหน้าเหมือนกับเด็ก
“เสียดายมาก เพราะไอ้หมาแบคคนเดียวเลยทำให้อดได้อ่ะ คอยดูนะกลับไปจะบังคับให้ซื้อรีลัคคุมะเป็นร้อยๆตัวเลย”เซฮุนอดที่จะยิ้มไปกับนิสัยแบบเดิมๆ คือเอาแต่ใจตัวเองของเธอไม่ได้
“กลับไปจะซื้อให้อีกตัวเป็นไง จะได้คู่กับเจ้าตัวนั้นด้วย”
ยุนอาได้แต่ก้มหน้างุดเพื่อซ้อนหน้าแดงๆของตัวเองเอาไว้ อยู่ดีๆเขาก็เปลี่ยนโหมดมาเป็นอ่อนโยนทั้งที่เพิ่งกวนประสาทเธออยู่แท้ๆ แถมยังขยับตัวให้เข้ามานั่งชิดเธออีกด้วย ถ้าเป็นไปได้เธออยากจะตะโกนออกมาดังๆว่า
‘หัวใจของเธอมันจะระเบิดอยู่แล้ว’
“ยะ อย่ามานั่งใกล้กันมากนักเซ่ ไม่อยากเป็นข่าวนะ ฉันต้องรักษาภาพพจน์ของเด็กสาวเรียบร้อย ใสซื่อบริสุทธิ์นะไอ้บ้าฮุน เขยิบออกไปเลย”
“ไม่มีใครสังเกตเห็นหรอกแต่ล่ะคนกำลังสนุกอยู่กับเกมส์”ชายหนุ่มไม่พูดเปล่ากางแขนออกเป็นวงกว้างก่อนจะค่อยๆเลื่อนขึ้นไปโอบไหล่ร่างบาง
“โอเซฮุน”ยุนอาตีแขนคนชอบฉวยโอกาสพร้อมกับส่งสายตาดุๆไปให้
“ยอมแล้วครับคุณหนูยุนอา”เซฮุนแสดงท่าทางยอมแพ้โดยการยกมือขึ้น
“ไม่นั่งด้วยแล้ว”เพราะกลัวว่าคนอื่นจะเห็นเขายุนอาจึงตัดสินใจที่จะย้ายไปนั่งกับแทยอนและเจสสิก้า
ชายหนุ่มได้มองตามร่างบางที่เดินจ้ำอ้าวไปนั่งอยู่อีกฝั่งก่อนจะส่งยิ้มไปให้เจ้าตัวที่หันมาแลบลิ้นใส่เขา ไหนบอกว่าต้องรักษาภาพพจน์แล้วที่ไอ้ทำเมื่อกี๊มันคืออะไร แต่ก็อย่างว่า
... นิสัยแบบนี้ คือ อิมยุนอา ผู้หญิงที่เขารัก ‘มากที่สุด’
การทำกิจกรรมสร้างสัมพันธ์ของสมาชิกในชมรมรมท่องเที่ยวในคืนแรกของการเข้าค่ายได้จบลง นักเรียนทุกคนต่างแยกย้ายไปยังบ้านพักของกลุ่มตัวเอง โดยมีอาจารย์ชินดงและผู้ช่วยคอยควบคุมไม่ให้มีเรื่องกันระหว่างแบล๊คไนท์กับไวท์เฮล ซึ่งส่อแววจะมีเรื่องกันอยู่ร่อมร่อยิ่งเฉพาะคนที่ได้อยู่กลุ่มเดียวกัน ก็เกือบมีเหตุทะเลาะวิวาทกันอยู่หลายหน
เจสสิก้า ยุนอาและคริสเดินกลับมายังบ้านพักของตนเองหลังจากที่ได้ไปส่งแทยอนสาวร่างเล็กที่ออดอ้อนให้เดินไปส่ง เมื่อเข้ามาถึงภายในห้องยุนอาก็จัดการนำผ้าห่มมาวางคั่นกลางระหว่างที่นอนของเธอกับคริสที่อยู่ติดกัน
“คริสเขาไม่กัดหรอกนะยุนอา”เจสสิก้าขำให้กับท่าทางของเพื่อนสาวที่เริ่มนำกระเป๋ามาวางไว้บนผ้าห่ม
“ปลอดภัยไว้ก่อนจ้ะ”ยุนอาหันไปยิ้มให้กับเจสสิก้าก่อนจะเปลี่ยนเป็นจ้องชายหนุ่มที่ดูแปลกไปตั้งแต่ก่อนเข้ากิจกรรมสานสัมพันธ์
“...”ชายหนุ่มไม่พูดอะไรพร้อมกับลุกเดินออกไป
ทั้งสองสาวแปลกใจกับท่าทางที่ดูยังไงก็เหมือนคนกำลังงอนใครสักคนอยู่ จะไม่แปลกใจเลยถ้าเป็นคนอื่นทำท่าทางแบบนี้ แต่คนๆนี้คือผู้นำแบล๊คเอเรีย ชายผู้ที่มีนิสัยเย็นชา นิ่ง เงียบ และน่ากลัว มันออกจะดูเป็นเรื่องแปลกประหลาดที่สุดในโลก
“ยุนว่าเจสน่าจะไปดูสักหน่อยนะ เห็นเป็นอย่างนี้ตั้งแต่เข้าร่วมกิจกรรมแล้ว”
“เจสก็ว่าจะไปดูเหมือนกัน รู้สึกเป็นห่วงยังไงไม่รู้”เจสสิก้าเองก็รู้สึกถึงความผิดปกติของคริสอยู่เหมือนกัน
ตั้งแต่ที่คริสกลับมาจากเดินเล่นก็เอาแต่เงียบ ถามคำตอบคำไม่ถามก็ไม่ตอบ ยิ่งตอนที่เข้าร่วมกิจกรรมด้วยแล้วเขาก็ไม่ยอมพูดกับใคร เอาแต่นั่งนิ่ง และที่สำคัญ
‘คริสเอาแต่มองยุนอา’
เจสสิก้าทิ้งตัวลงนั่งข้างชายหนุ่มที่นั่งนิ่งมองไปบนฟ้า พระจันทร์ในค่ำคืนนี้ดูสวยงามกว่าทุกวัน คงเป็นเพราะพระจันทร์ที่อยู่ท่ามกลางทะเลกับบรรยากาศธรรมชาติอันแสนบริสุทธิ์จึงทำให้ดูเปล่งประกายและงดงาม ซึ่งต่างกับพระจันทร์ในเมืองที่มีตึกระฟ้าคอยบดบัง น้อยครั้งที่จะได้ทอดมองความสวยของแสงจันทร์
“นานแล้วนะที่เราไม่ได้นั่งมองพระจันทร์ในตอนกลางคืนด้วยกัน”หญิงสาวเอ่ยขึ้นมาทำลายความเงียบที่ดูน่าอึดอัดระหว่างเขาและเธอ
“นั่นสิ”คำพูดที่ดูเฉยชาทำให้คนฟังรู้สึกใจหาย
“คริสเป็นอะไรหรือเปล่า เห็นดูแปลกๆไปตั้งแต่ที่กลับมาจากเดินเล่นแล้วนะ ไม่สบายหรือเปล่า”มือบางยกขึ้นมาแตะหน้าผากของชายหนุ่มที่ยังคงนั่งนิ่งมองดูพระจันทร์บนฟ้า
“ฉันสบายดี”ในที่สุดเขาก็ยอมหันมามองหน้าเธอ
คริสมองหน้าของเจสสิก้าก่อนจะหยิบแหวนสีเงินออกมาจากกระเป๋ากางเกง มือหนากำมันไว้แน่นก่อนจะก้มหน้ามองพื้น แหวนวงนี้มันก็เหมือนกับหัวใจของเขา หัวใจที่มันโดนทิ้งโดยที่เจ้าของไม่สนใจใยดี
“คริส”เจสสิก้าเอ่ยชื่อคนที่เธอ(แอบ)รักเบาๆ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันเป็นแหวนของยุนอา เธอเห็นมันอยู่บนนิ้วของเพื่อนสาวอยู่เสมอ และมันก็มีอีกวงที่อยู่บนนิ้วของผู้ชายที่นั่งอยู่เคียงข้างเธอ ‘แล้วมันกลับมาอยู่กับคริสได้ยังไง’ ประโยคที่อยากจะถามออกไปเพื่อให้คลายความสงสัย แต่เมื่อได้เห็นท่าทางของเขาที่กำลังทุกข์ใจทำให้เธอต้องเก็บไว้ในใจ
คริสเงยหน้าขึ้นมาสบตากับหญิงสาวที่ฉายแววความเป็นห่วงมาให้พร้อมกับคลี่ยิ้มบางๆ เพื่อไม่ให้เธอต้องเป็นกังวล มือหนายกขึ้นมาวางไว้บนศีรษะของเธอก่อนจะก้มหน้าให้มาอยู่ในระดับเดียวกัน เธอคนนี้คงจะเป็นผู้หญิงที่เข้าใจเขาที่สุดคนหนึ่ง ห่วงใยเขามากที่สุดคนหนึ่ง
... และจะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดคนหนึ่ง!!
“อะไร มะ มองแบบนี้ทำไม”ยิ่งเข้ามาใกล้เธอมากเท่าไหร่ ความรู้สึกที่เรียกว่ารักก็ยิ่งเด่นชัดมากขึ้น ฟังได้จากเสียงของหัวใจที่มันเต้นผิดจังหวะจนมั่วไปหมด
“เจส เธอนะ...”เจสสิก้าไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำหน้าแบบไหนอยู่เวลาที่สายตาอันมีเสน่ห์คู่นั่นจ้องมาที่เธอ
คริสเหมือนกับเทวดาที่คอยคุ้มครองเธออยู่เสมอ ทำดีกับเธอโดยที่คนอื่นไม่เคยจะได้รับมัน ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาปฏิบัติกับเธอมันแตกต่างจากคนอื่นอย่างสิ้นเชิง ซึ่งมันก็ทำให้หัวใจอันแสนบอบบางของ ‘เจสสิก้า’ ตกไปเป็นของเขาอย่างงายดาย
“ฉันทำไม”ความคาดหวังมีสูงสำหรับสิ่งที่เขาจะพูดกับเธอ
“เธอเป็นเพื่อนที่ดีสุดสำหรับฉันนะ”
ฉึกกก ~
‘เพื่อน’ สถานะที่เธอไม่เคยก้าวผ่านมันมาได้ คำๆนี้มันทิ่มแทงหัวใจของเธอให้เจ็บปวดอยู่ทุกวัน เมื่อไหร่ก็ตามที่เขาตอกย้ำพร้อมกับเน้นคำว่าเพื่อน ความทุกข์ทรมานแสนสาหัสก็ถาโถมมาใส่เธอทุกครั้ง การที่แอบรักเพื่อนมันทรมานยิ่งกว่าอะไรทั้งสิ้น คำว่ารักที่พูดไม่ได้ ได้แต่เก็บเอาไว้ในใจอยู่เงียบๆ และคอยฟังคำว่า ‘รัก’ ของเขาที่ใช้บอกกับคนอื่น
“คริสเองก็เป็นเพื่อนที่เจสรักที่สุดนะ”กล้ำกลืนฝืนทนเอ่ยคำที่คอยทิ่มแทงตัวเองอยู่ตลอดเวลา เพื่อทำให้เขายิ้มได้
“ครับผม”ความเจ็บช้ำกำลังกลั่นเป็นหยาดน้ำตาแห่งความเจ็บปวด เมื่อเขาชอบใจกับคำว่า ‘เพื่อน’ ของเธอ
“ถ้างั้นเจสเข้าไปนอนก่อนนะ เริ่มง่วงแล้ว หาวววว~”เจสสิก้าแกล้งทำเป็นง่วงนอนพร้อมกับเดินเข้าไปในบ้านพัก
ทันทีที่สองขาก้าวพ้นผ่านประตูมาได้ ร่างบางก็ทรุดลงกับพื้นพร้อมกับปล่อยน้ำตาให้ไหลรินอาบไปทั่วหน้า อีกนานเท่าไหร่ที่เธอต้องแบกรับความเสียใจนี่ไว้ และอีกนานเท่าไหร่ที่เขาจะหันมาสนใจในฐานะอื่นที่ไม่ใช่อย่างที่เป็นอยู่ในทุกวันนี้
“ฮึกๆ ฉัน ฉันนะ รักนายมากนะคริส”ได้แต่บอกกับตัวเอง
"นายช่วยหันกลับมามองฉันในฐานะผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่ใช่เพื่อน จะได้ไหม?"อยากจะถามออกไปเหลือเกิน แต่ก็กลัวคำตอบที่ได้รับจะทำให้เธอทนแบกรับความเสียใจ ความผิดหวัง รวมไปถึงความห่างเหินที่เขามีให้กับเธอไม่ไหว
คงมีสิ่งเดียวที่เธอทำได้ในตอนนี้ คือ เก็บมันเอาไว้และทำให้ผู้ชายที่รักมีความสุขที่สุด ถึงแม้มันจะเจ็บปวดเจียนตายเธอก็ขอแบกรักมันเอาไว้ แลกกับการที่ได้ใกล้ชิดและเป็นคนสำคัญในฐานะเพื่อนคนหนึ่ง
... เธอคงทำมันได้แค่นี่จริงๆ !!
“ทำไงดีนะ ทำไงดี วันนี้ฉันต้องนอนข้างแบคฮยอนจริงๆหรือเนี้ย อ๊ายยย”หญิงสาวร่างเล็กบ่นกับตัวเองพลางมองไปยังข้างในบ้านพักที่เหลือเธอกับชายหนุ่มเพียงสองคน สมาชิกที่เหลือก็ออกไปหาเพื่อนของแต่ละคนกว่าจะกลับมาก็คงอีกนาน ทิ้งให้เธออยู่กับผู้ชายที่ตัวเองแอบชอบ แค่คิดก็จะบ้าตายอยู่แล้ว
บอกตรงๆเลยว่าเธอเองก็ชอบที่ได้อยู่กับเขาสองคนในบ้านพักแห่งนี้ แต่มันติดที่ตรงไม่ได้สนิทสนมทำให้ไม่มีเรื่องจะชวนคุย ไม่กล้าแม้แต่จะมอง ไม่กล้าแม้แต่จะเรียกชื่อ ตลอดทั้งวันก็อยู่กลุ่มด้วยกันแต่แบคฮยอนก็เอาแต่เล่นโทรศัพท์ไม่สนใจคนรอบข้างเลยสักนิด
... แล้วแทยอนคนนี้จะได้แบคฮยอนมาเป็นแฟนไหมเนี้ยยย!!!
“เอาว่ะ ตายเป็นตาย”ไม่ลองก็ไม่รู้ ดีกว่าอยู่เฉยๆ อย่างน้อยถ้าได้เข้าไปเธอและเขาอาจจะมีเรื่องคุยกันก็ได้
ฟิ้วววววว ~
แทยอนนั่งอยู่ในบ้านพักเกือบสามสิบนาทีกับผู้ชายหน้าหวานอย่างแบคฮยอน แต่ทั้งสองก็ไม่ปริปากพูดกันเลยสักคำ ชายหนุ่มก็นั่งเล่นโทรศัพท์อย่างเมามันส์ ส่วนเธอเองก็ไม่รู้จะพูดอะไรดี
“คิมแทยอน เธอหิวไหม”แค่ได้ยินที่ชายหนุ่มเรียกชื่อ ร่างบางก็สะดุ้งพร้อมกับระบายยิ้มออกมา
“เห๊”ขนมถุงใหญ่ถูกยื่นมาตรงหน้าพร้อมกับรอยยิ้มที่ชวนฝันหวานไปสามวันเจ็ดวัน
แบคฮยอนละสายตามาจากโทรศัพท์ก่อนจะยื่นถุงขนมยี่ห่อหนึ่งมาให้เธอ เขาส่งยิ้มมาให้ก่อนจะหันไปหยิบขนมขึ้นมาอีกถุง ดูเหมือนว่าเข้าจะเข้ามานั่งใกล้เธอยิ่งกว่าเดิม
“เมื่อกี๊ยุนอาส่งข้อความมาบอกให้ฉันดูแลเธอดีๆ”แทยอนคนนี้ต้องขอขอบคุณเพื่อนสาวอย่างยุนอาที่ช่วยให้เขาพูดกับเธอหลังจากที่ต่างฝ่ายต่างเงียบกันอยู่นาน
“ขอบคุณค่ะ”และก็เกิดความเงียบอีกครั้ง
‘ให้มันได้อย่างนี้สิแทยอนเอ่ย’หญิงสาวนึกด่าตัวเองในใจที่มีโอกาสได้คุยกันแล้ว แต่เธอกลับไม่กล้าที่จะชวนเขาคุย
ในที่สุดความเงียบก็เข้ามาปกคลุมอีกครั้ง แต่คราวนี้แบคฮยอนไม่ได้เล่นโทรศัพท์เหมือนที่เคย เขาล้มตัวลงนอนพร้อมกับเอามือรองศีรษะเอาไว้ ใบหน้าน่ารักๆนั้นหันมามองที่แทยอนก่อนจะเริ่มชวนเธอคุยเมื่อเห็นว่าหญิงสาวเหมือนจะรู้สึกอึดอัด
“ขอบคุณมากนะที่เป็นเพื่อนกับยุนอา”
“ทำไมหรอ”แทยอนมองชายหนุ่มด้วยความสงสัย
“เปล่าหรอก”รอยยิ้มที่น่ารักปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของแบคฮยอนเมื่อหญิงสาวเกาหัวตัวเองเหมือนจะไม่เข้าใจ
ถึงจะงงกับคำพูดของเขาอยู่บางแต่แทยอนก็คงจะไม่สนอะไรอีกแล้วเมื่อรอยยิ้มของเขาสร้างความสุขให้เธอได้มากเลยทีเดียว ตอนนี้ก็ได้โอกาสชวนคุยแล้ว เธอจะไม่ปล่อยให้มันหลุดลอยไปอีกเด็ดขาด
“เสียดายเน่อะที่วันนี้นายกับยุนอาไม่ชนะ”ไหนๆก็พูดถึงยุนอาแล้วเธอก็ขอแถไปต่อเลยล่ะกัน
“จะให้ชนะได้ยังไง ไอ้เหม่งหนักจะตายไป”คำที่ใช้เรียกหญิงสาวอีกคนบ่งบอกได้เลยว่าสนิทสนมกันแค่ไหน แทยอนเองก็อยากให้เขาเรียกเธอแบบนั้นบ้างเหมือนกัน
“ถ้ายุนอาหนักแล้วฉันจะขนาดไหนเนี้ย”หญิงสาวบ่นเบาๆพร้อมกับก้มมองตัวเอง
“เธอน่ะไม่หนักหรอกนะ ออกจะตัวเล็ก เตี้ยได้อีก”ไม่รู้ว่าเขาชมหรือด่าเธอกันแน่ แต่แทยอนก็ชอบนะ
“นายว่าฉันหรอแบคฮยอน”หญิงสาวแกล้งทำเป็นงอนพร้อมกับสะบัดหน้าไปทางๆ แต่ที่จริงเธอกำลังยิ้มที่ได้เห็นใบหน้าตกใจของเขา
“เปล่าๆ อ่า ฉันขอโทษที”
แทยอนอดที่จะกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่จึงได้ใช้มือปิดปากไม่ให้เสียงหัวเราะของตัวเองเล็ดลอดออกมา เขาพูดเสียงอ่อยได้น่ารักมากๆ แถมยังหยิบขนมอีกถุงยื่นมาให้เธออีกด้วย แบคฮยอนช่างน่ารักน่าช่างจนได้ใจเธอไปเต็มๆ
“นี่เธอจะโกรธฉันจริงๆใช่ไหม?”แบคฮยอนเดินเข้ามานั่งคุกเข่าลงตรงหน้าเธอ
“ฉะ ฉันไม่ได้โกรธ”แทยอนคนนี้กำลังจะตายในไม่ช้า
“จริงนะ”ชายหนุ่มถามเพื่อความแน่ใจ
“จริง”ทั้งพูดทั้งพยักหน้า
ตอนนี้เธอคงได้นอนฝันหวาน ฝันดี ที่วันนี้ได้เห็นท่าทางน่ารักอย่างเป็นกันเองของแบคฮยอน การง้อที่เขาใช้กับเธอที่มันดูน่ารักทั้งที่ไม่ได้สนิทกันมากเท่าไหร่ รวมไปถึงการที่ได้นอนข้างกัน มันช่างสุขใจสบายกาย สิ่งที่เธออยากจะทำตอนนี้คือเอาพระอาทิตย์ไปซ่อนและขู่พระจันทร์ให้อยู่อย่างนี้ห้ามไปไหน
... และแบคฮยอนกับแทยอนก็นอนด้วยกันอย่างมีความสุข !!
“แทยอน แทยอน คิมแทยอน!!”
“ห๊ะ ห๊า!!”นี่เธอฝันทั้งที่เขายังนั่งอยู่ตรงหน้าหรอเนี้ย
“ฉันว่าเธอคงง่วงแล้วล่ะ ฮ่ะๆ”ชายหนุ่มตรงหน้าหัวเราะพร้อมกับส่งยิ้มจนตาเล็กๆนั้นเป็นเส้นตรง
“นายเองก็เหมือนกัน”แทยอนส่งยิ้มไปให้ก่อนจะทิ้งตัวลงนอน ส่วนแบคฮยอนก็เดินกลับมายังที่นอนของตัวเองพร้อมกับล้มตัวลงนอนด้วยเช่นกัน
และก่อนที่เธอจะหลับตาลงชายหนุ่มที่นอนข้างเธอก็เอ่ยในสิ่งที่ทำให้คนฟังหน้าแดงพร้อมกับคว้าเอาหมอนข้างขนาดพกพามากอดไว้แน่น
“ฝันดีนะตัวเล็ก”
ไม่รักไม่ได้แล้วผู้ชายคนนี้ ... แบคฮยอนของแทยอน >”<
---------------------------- 100 % ------------------------------
ในที่สุดก็อัพเสร็จเรียบร้อย ... เย้ๆๆ
จะว่าไปไรท์เตอร์ก็สงสารเจสสิก้าเหมือนกันนะ T^T
ใครคิดถึงน้องซอบ้างเอ่ยยยย ??? (คู่กับ ไค ดีไหม??)
ยังไงก็ช่วยเม้นกันเข้ามานะค่ะ !!!
ปล. ขอบคุณทุกท่านที่ยังติดตามตลอดมา ไรท์เตอร์จะตั้งใจอัพและขยัยให้มากขึ้น
นะจ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาา ... >"<
ความคิดเห็น