คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : [KRISYOON] SF...MY SASSY GIRL !! P.2
เป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์ที่ยุนอาได้เข้ามาใช้ชีวิตอยู่ในบ้านตระกูลอู๋ที่ฮ่องกงเนื่องจากผู้เป็นพ่อกับแม่ต้องเดินทางไปติดต่อธุรกิจหลายประเทศ จึงได้นำเธอมาฝากฝังไว้กับคุณน้าซูยองและก็ได้มาอยู่กับนายคริส ผู้ที่เธอจะต้องอยู่ด้วยถึงสองอาทิตย์ วันๆไม่ทำอะไรนอกจากนั่ง นอน และกิน ซึ่งเป็นกิจกรรมที่เธอเบื่อมากที่สุด จะดีหน่อยที่ได้อาละวาดใส่หลายคน ไม่ใช่ว่าเธอโรคจิตหรือบ้าหรอกนะแค่เพียงคนเหล่านั้นทำอะไรไม่เคยถูกใจเธอซักอย่าง
“นายคริส เมื่อไหร่ฉันจะได้ออกไปเที่ยวบ้าง”ร่างบางเอ่ยถามชายหนุ่มที่กำลังง้วนอยู่กับการทำงาน
“อยากไปงานไหนล่ะ งานการกุศลหรืองาน..”
“หยุด!!!”อี๋ฟานยังพูดไม่ทันจบเสียงใสก็ตะโกนตัดบทขึ้นมา
“ทำไมหรือว่าอยากไปนั่งดูฉันถ่ายแบบอีก”เขายังคงพูดหยอกล้อร่างบางที่นั่งหน้ามุ่ย
เมื่อวานเขามีตารางงานที่ต้องไปถ่ายแบบลงนิตยสารเกี่ยวกับนักธุรกิจไฟแรงซึ่งยุนอาก็ขอติดตามไปด้วย เธอนั่งเฝ้าตั้งแต่เริ่มถ่ายจนเลิกกองด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับอีกตามเคย คงจะคิดว่าอาจจะมีอะไรสนุกให้ทำแต่ก็โดนเขาห้ามไว้ก่อนเพราะกลัวว่าเธอจะแผลงฤทธิ์จนงานล้มไม่เป็นท่า
“ฉันหมายถึงไปเที่ยวสถานที่ท่องเที่ยวในฮ่องกง นี่ก็เกือบอาทิตย์แล้วนะยังไม่ได้ไปไหนเลย หึ๊ยย มีแต่ไปอะไรก็ไม่รู้ น่าเบื่อ!!”ประโยคสุดท้ายจงใจพูดใส่คนที่นั่งยิ้มให้กับท่าทางของเธอ
“งั้นคืนนี้ไปวิคตอเรียพีคดีไหม”ชายหนุ่มพูดพร้อมจ้องมองไปยังหญิงสาวที่ทำหน้าสงสัย คงไม่รู้จักสินะว่าวิคตอเรียพีคมันคืออะไร
“มันคืออะไรหรอ ถ้าเป็นงานพวกคนๆเยอะอย่าหวังว่าจะไป”พูดพร้อมกอดอก คิดจะหลอกให้ไปงานอะไรอีกล่ะผู้ชายคนนี้
“จุดชมวิวที่สุดยอดที่สุดในฮ่องกง”แค่นี้ก็ทำให้คนฟังตาเป็นประกาย
ยุนอาวิ่งมาหาอี๋ฟานพร้อมกับยืนอยู่ด้านหน้าของเขา เธอยิ้มแก้มปริทันทีที่รู้ว่าจะได้ไปเที่ยวจริงๆ มือบางคว้าเอาข้อมือหนาของชายหนุ่มมากอบกุมไว้แล้วเขย่าไปมาเพื่อให้รู้ว่าเธอดีใจมากแค่ไหน
“ถ้านายหลอกอีกล่ะก็ ฉันจะอาละวาดอย่างหนักเลย คอยดู”อี๋ฟานยิ้มกับคำขู่ของเธอ หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาเขาพยายามเคลียงานให้เสร็จเพื่อจะได้พาเด็กตัวแสบไปเที่ยวอย่างที่เธอหวัง ส่วนวิคตอเรียพีคก็แค่ออเดิร์ฟก่อนจะไปเที่ยวจริงๆในอีกสองวันข้างหน้า
“เห็นฉันเป็นคนแบบนั้นหรอ”
“ใช่!!”ตอบแบบไม่ต้องคิดอะไรมาก ก่อนที่ร่างบางจะกลับไปนั่งยังโซฟาตัวเดิมพร้อมกับเล่นเกมส์ในโทรศัพท์สมาร์ทโฟนของชายหนุ่มที่เธอแย่งมาเพื่อคลายความเหงา
คาจีมา ฮัน มาดิล มซทันดา อี พาโบกา เนกา เว อี พาโบมัน พวาซึลกา ชัม มซนัน นอล
“โธ่เอ้ยย ตกใจหมด”ยุนอาสะดุ้งกับเสียงโทรศัพท์ที่ดังอยู่ในมือก่อนจะลุกเดินเอาไปให้ชายหนุ่มที่นั่งเซ็นต์เอกสารอีกตามเคย
อี๋ฟานรับมันมาพร้อมกับมองชื่อที่ขึ้นโชว์อยู่หน้าจอ ‘เซฮุน’ เพื่อนสนิทคนเดียวที่เขาไว้วางใจที่สุด
“มีอะไร”ถามอย่างคนคุ้นเคย
(ฉันแค่จะโทรมาเตือนว่าคืนนี้อย่าลืมนัดของเรานะเว้ย จองไว้เรียบร้อยที่คลับ XXX เวลาเดิม) คำพูดของปลายสายทำให้ชายหนุ่มถึงกับนิ่งไปชั่วขณะ นี่เราลืมนัดของไอ้ฮุนได้ยังไงกันมิหนำซ้ำยังไปบอกกับเด็กตัวแสบว่าจะพาไปเที่ยว แล้วนี่เขาจะทำยังไงกันล่ะทีนี้
“ถ้าฉันบอกว่าไปไม่ได้ล่ะ”ลองถามเผื่อว่าเพื่อนจะเข้าใจ
(ไอ้คริส ฉันจะไปอยู่ที่อังกฤษทั้งทีแกจะไม่มาเลี้ยงส่งได้ไง) อี๋ฟานถอนหายใจเฮือกใหญ่ ตาคมชำเลืองดูร่างบางที่บัดนี้นั่งกอดอกทำแก้มป่องพร้อมกับถลึงตาใส่เขา เธอคงรู้แล้วสินะว่าวันนี้คงต้องอดไปที่วิคตอเรียพีค
“แล้วเจอกัน”พูดจบก็วางสายไปในทันที ตอนนี่ก็คงต้องหาข้อแก้ตัวมาพูดกับเด็กจอมเอาแต่ใจที่หูไวได้ยินในเรื่องที่เขาคุย
“ไม่ต้องพูด ได้ยินที่คุยหมดแล้ว ฉันเข้าใจ”อี๋ฟานมองร่างบางทึ่งๆ เป็นครั้งแรกที่เธอเข้าใจอะไรง่ายอย่างนี้
“ฉันดีใจนะที่เธอเข้าใจ”เขาเอ่ยชมหญิงสาวที่เริ่มจะเข้าใจอะไรง่ายๆ ไม่อาละวาดไปซะหมด
ยุนอายิ้มให้กับชายหนุ่ม แต่รอยยิ้มนั้นมีความนัยน์แฝงอยู่ ไม่ใช่ว่าเธอจะเริ่มเปลี่ยนนิสัยใหม่แต่มีแผนเด็ดรอไว้อยู่แล้ว ไม่พาไปเที่ยวก็ไม่เป็นไร ‘อิมยุนอา’ คนนี้ก็จะไปเองโดยไม่ต้องง้อใคร แค่คิดก็น่าสนุกซะแล้วสิ
คลับ XXX ศูนย์รวมของนักท่องราตรีระดับไฮคลาสที่เน้นบริการเฉพาะเศรษฐีมีเงินเท่านั้น การตกแต่งร้านก็สมกับฐานะของผู้มาใช้บริการ ข้าวของทุกชิ้นล้วนแต่ราคาแพงส่วนมากจะนำเข้ามาจากต่างประเทศ เหล้า ไวน์หรืออื่นๆก็ล้วนแต่ของนอกทั้งนั้น รวมไปถึงพนักงานทุกคนก็หน้าตาดีไปเกือบหมด
เสียงเพลงดังสนั่นหวั่นที่กระตุ้นต่อมขาแดนซ์ให้หลายคนต้องลุกจากที่นั่งของตนเองไปวาดลวดลายบนฟอร์ขนาดใหญ่ บางคนก็นั่งขยับร่างกายตามเพลงเบาๆ ด้านแสงสีก็ไม่น้อยหน้าต่างสาดส่องไปทั่วทุกทิศทางเพื่อสร้างบรรยากาศให้ครึกครื้นมากขึ้น
“ไอ้คริส ไปเต้นกัน”ชายหนุ่มผิวขาว หน้าตาดี เอ่ยชวนเพื่อนสนิทที่เอาแต่นั่งนิ่งทั้งที่มีสาวข้างกายแต่เขากลับไม่ทำอะไรเลย ปล่อยให้แต่หญิงสาวพวกนี้คลอเคลียอยู่ฝ่ายเดียว
“ไปเถอะ ฉันไม่ค่อยชอบ”อี๋ฟานพูดเสียงเรียบก่อนจะหยิบแก้วน้ำสีอำพันขึ้นมาดื่มรวดเดียว
“เป็นงี้ทุกที เอ่อๆ ฉันไปคนเดียวก็ได้”
อี๋ฟานมองตามเพื่อนที่เริ่มเดินไปใกล้กับผู้หญิงคนนั้นทีคนนี้ทีจนหายลับไปในกลุ่มของผู้คนก่อนจะหันมองมองสองสาวที่นั่งขนาบข้างเพื่อรอให้เขาสนใจ
“เธอสองคนจะไปไหนก็ไป”เงินปึกหนึ่งถูกวางไว้บนโต๊ะ หญิงสาวสองคนที่เห็นดังนั้นก็รีบหยิบขึ้นมาดูและเดินหนีไป
ชายหนุ่มยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มรวดเดียวอีกครั้งพลางคิดในใจว่าเด็กตัวแสบตอนนี้จะทำอะไรอยู่ อาจจะดูหนังแอ๊คชั่นที่ชอบ ฟังเพลงวงเกิร์ลเจนเนเรชั่นหรือไม่ก็แกล้งพวกบอดี้การ์ด คิดไปคิดมาวันนี้ก็มาแปลกไม่อาละวาดทั้งวัน ยิ่งพอรู้ว่าเขาคงไม่ได้พาไปเที่ยวแทนทีจะอาละวาดเหมือนทุกทีกลับเอาแต่ยิ้มแถมยังเลือกเสื้อผ้าให้เขาใส่มาเที่ยวอีก ยิ่งคิดก็ยิ่งแปลก!!
“หรือว่าเด็กตัวแสบจะมีแผนการร้ายอยู่”อี๋ฟานฉุกคิดขึ้นมาทันควัน ว่าแล้วก็หยิบสมาร์ทโฟนเครื่องหรูออกมาพร้อมกับกดเบอร์ที่คุ้นเคย
(ผมเถาครับท่านอี๋ฟาน) ปลายสายกรอกเสียงอย่างสุภาพพร้อมกับรายงานตัว
“ยุนอาอยู่ไหน”
(คุณหนูยุนเธอขึ้นห้องไปตั้งแต่ท่านอี๋ฟานออกไปกับคุณฮุนแล้วครับ) โล่งใจไปหน่อยที่เด็กตัวแสบไม่ก่อเรื่อง
“งั้นดูไว้ให้ดีๆ”
(แต่ท่านอี๋ฟานครับ ผมยังไม่เห็นคุณหนูยุนลงมาเอาขนมขึ้นไปทานเหมือนทุกวันนะครับ) ปลายสายทักทวงขึ้นมา
“ขึ้นไปดูที่ห้องสิ”
อี๋ฟานภาวะนาในใจให้ไม่มีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นอีก แค่เรื่องงานก็ปวดหัวมากพอแล้วยังต้องมานั่งปวดหัวกับเด็กตัวแสบที่แสนเอาแต่ใจและจอมร้ายกาจ ถ้าคราวนี้มีเรื่องอีกเขาคงต้องจัดการเธอขั้นเด็ดขาด
(คะ คุณหนูยุนเธอไม่ได้อยู่ที่ห้องครับท่านอี๋ฟาน)
“ว่าไงนะ”ว่าแล้วไม่มีผิด
(หาจนทั่วก็ไม่มีครับท่าน...)ไม่รอให้ปลายสายพูดจบก็วางสายทันที
“บ้าเอ้ย!!”ชายหนุ่มสบถเบาๆพร้อมกับลุกเดินออกจากคลับไป ทิ้งไว้เพียงกระดาษโน๊ตเพื่อบอกกล่าวกับเพื่อนสนิท
อี๋ฟานขับรถออกตามหาหญิงสาวที่หายไปจากบ้านตามย่านต่างๆที่นักท่องเที่ยวชอบไป รวมถึงสั่งให้ลูกน้องทุกคนเร่งตามหาให้เร็วที่สุดทั้งที่หมดหนทางจะตามหาเพราะไม่รู้ว่าเด็กตัวแสบนั้นชอบไปที่ไหน ทั่วทั้งฮ่องกงก็มีสถานที่เที่ยวเยอะแยะทั่วทุกหนแห่ง
“เธอไปอยู่ที่ไหนกันยุนอา”นึกเป็นห่วงหญิงสาวในใจกลัวว่าเธอจะได้รับอันตราย
คาจีมา ฮัน มาดิล มซทันดา อี พาโบกา เนกา เว อี พาโบมัน พวาซึลกา ชัม มซนัน นอล
มือหนาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูหน้าจอปรากฏเบอร์ที่ไม่คุ้นตาชายหนุ่มตัดสินใจกดสายทิ้งทันทีด้วยความรำคาญใจ แต่แล้วเบอร์เดิมก็โทรเข้ามาอีก เขาปล่อยให้มันดังอยู่อย่างนั้นส่วนตัวเองก็ตั้งใจขับรถตามหาต่อไป
“ทำไมไม่รับสักทีเนี้ย ให้ตายสิ”ร่างบางบ่นเบาๆส่วนในมือถือโทรศัพท์สาธารณะพร้อมกับกดเบอร์เดิมอยู่หลายครั้ง
“โอ๊ยยย แล้วฉันจะกลับยังไงเนี้ย ไม่น่าหนีมาเลยเรา”
ยุนอานั่งลงกับพื้นฟุตบาทพร้อมกับกวาดสายตามองไปรอบๆบริเวณที่เธออยู่ ผู้คนเริ่มเบาบางมีเพียงแสงไฟริมทางที่ยังคงสว่างไสว ในใจนึกโทษนายคริสที่ไม่ยอมรับโทรศัพท์ทำให้เธอต้องมานั่งหงอยอยู่คนเดียวและก็เป็นเพราะเขาที่ไม่ยอมพาเธอมาที่วิคตอเรียพีคทำให้เธอต้องหนีมาคนเดียวจนหาทางกลับบ้านไม่ได้
“หรือว่าเราจะลองเดินไปเรื่อยๆเผื่อจะเจอแท๊กซี่สักคัน”ว่าแล้วก็เดินไปตามที่ยังคงมีแสงสว่าง
ร่างบางเดินออกมาไกลพอสมควรแต่ก็ไม่มีวี่แววของรถแท็กซี่สักคัน นี่เธอคิดถูกหรือผิดที่เดินออกมาจากหน้าทางเข้าวิคตอเรียพีคบางทีถ้านั่งรออีกสักหน่อยอาจจะมีผ่านมาสักคัน
“กลับไปรอที่เดิมดีกว่า”คิดได้ดังนั้นก็รีบหมุนตัวกลับเพื่อจะเดินไปยังหน้าวิคตอเรียพีคดังเดิม
“รู้สึกเหมือนมีใครเดินเราเลยแห๊ะ”ยุนอาคิดในใจเมื่อยิ่งเดินก็ยิ่งเหมือนมีคนเดินตาม จะหันกลับไปก็ไม่กล้ากลัวว่าอาจจะไม่ใช่คน ที่ทำได้ตอนนี้ก็คือวิ่งสถานเดียว
หมับบบ!!
“จะไปไหนหรอคนสวย”ยังไม่ทันที่จะได้ออกแรงวิ่งข้อมือบางก็ถูกคว้าไว้พร้อมกับประโยคคำถามที่ฟังก็รู้ว่าต้องเป็นพวกคนไม่ดีอย่างแน่นอน
เธอหันไปมองช้าๆก็พบกับผู้ชายราวห้าคนยืนจ้องตาเป็นมัน พวกนั้นมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสาตาหื่นกระหาย อีกทั้งใบหน้าแดงก่ำเพราะถูกฤทธิ์ของแอลกอฮอร์เข้าครอบงำด้วยแล้ว ยิ่งทำให้หญิงสาวนั้นอยากจะรีบหนีไปให้ไกลจากตรงนี้
“ถามมาได้ ก็จะกลับบ้านไง ปล่อยฉัน”พยายามทำใจไม่ให้ตื่นตระหนกพร้อมกับข่มจิตให้ค่อยๆแกะมือหนานั้นออกจากข้อมือ แต่มันยังจับคงจังไว้แน่นไม่มีทีท่าว่าจะหลุดออก อาจจะเป็นเพราะแรงของเธอที่น้อยกว่าแรงของมันจึงทำให้แกะเท่าไหร่ก็ไม่ออก
“ไอ้บ้าเอ้ย”ในที่สุดความอดทนก็หมด เท้าคู่สวยยกขึ้นถีบที่อกคนข้างหน้าจนยอมปล่อยมือออกก่อนที่จะล้มลงไปกับพื้น
“จับมัน”เมื่อได้จังหวะยุนอาก็รีบหนีทันทีโดยมีพวกมันอีกสี่คนวิ่งตามอยู่ด้านหลัง
“ช่วยด้วย ช่วยด้วย”วิ่งไปอย่างไร้จุดหมายพร้อมกับร้องขอความช่วยเหลือทั้งที่ความหวังเพียงนิดเดียว ในถนนสายนี้มีเพียงแต่ต้นไม้สองข้างทางปราศจากผู้คน ได้แต่หวังว่าขอให้รถสักคันผ่านมาก็ยังดี
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!
ยุนอากรีดร้องออกมาเมื่อถูกชายตัวสูงที่สุดในสี่คนกระโจนกอดเอาไว้พร้อมกับเหวี่ยงร่างของเธอลงกับพื้นก่อนที่ชายอีกคนที่โดนถีบก่อนหน้านี้จะวิ่งเข้ามาสมทบ ร่างบางเริ่มสั่นเท้าด้วยความกลัว ในตอนนี้ไม่มีแม้หนทางที่จะหนี หันไปทางไหนก็มีแต่พวกมันล้อมเอาไว้หมด
“พวกนายต้องการอะไร เงินใช่ไหมฉันมีให้นะ”กระเป๋าใบน้อยถูกส่งไปให้กับชายตัวเตี้ยก่อนที่มันจะโยนไปให้กับชายตัวดำอีกคน
“ใช่ พวกฉันต้องการเงิน”ใจดวงน้อยสั่นระริกเมื่อมันใช้มือลูบไล้ไปยังต้นแขนของเธอ
“และตัวแกด้วย ฮ่าๆๆๆ เฮ้ยตามไป”ร่างบางอาศัยจังหวะที่พวกมันกำลังหัวเราะลุกขึ้นวิ่งด้วยแรงเฮือกสุดท้ายโดยที่ไม่รู้ว่ามันจะหมดลงเมื่อไหร่
“ช่วยยุนด้วย พี่คริส ช่วยยุนด้วย ช่วย...”เสียงตะโกนขาดห่วงเมื่อร่างบางล้มลงกับพื้น จังหวะเดียวกันกับแสงส่องไฟของรถที่กระทบกับร่างของเธอ
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดด!!
“ยุนอา!!”อี๋ฟานเบรกรถกระทันเมื่อเห็นหญิงสาวท่าทางคลายยุนอาวิ่งอยู่กลางถนนโดยมีชายอีกห้าคนวิ่งไล่หลัง ตอนนี้ในใจเขาดูร้อนรนไปหมดกลัวว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นยุนอาจริงๆ ถ้าหากใช่เขาคงจะโทษตัวเองที่ปล่อยปะละเลยไม่เอาใจใส่เธอเท่าที่ควร
“หึ มีเหยื่ออีกรายแล้ว”ชายตัวดำพูดขึ้นมาเมื่อเห็นหนุ่มหล่อหน้าตาดีดูมีฐานะก้าวลงมาจากรถ ทั้งหมดยืนเรียงแถวขว้างทางไม่ให้ชายหนุ่มได้เข้าถึงตัวหญิงสาวที่นอนหมดสติอยู่กลางถนน
“หลีกไป”อี๋ฟานขึ้นเสียง
“คงจะไม่ได้นะไอ้น้อง ผู้หญิงคนนี้ของฉัน”
ผั๊วะ!!
หมัดหนักกระทบเข้าที่ใบหน้าคนพูดจนล้มลงกับพื้นเผยให้เห็นใบหน้าของหญิงสาวที่อยู่ด้านหลัง ชายหนุ่มเบิกตากว้างเมื่อเธอคือคนที่คิดเอาไว้ ใช่เธอจริงๆ ยุนอา อิมยุนอาเด็กตัวแสบ
“ไอ้พวกสวะ”อี๋ฟานถลาเข้าไปจัดการพวกสวะที่บังอาจมาทำร้ายผู้หญิงของเขา ใช้เวลาเพียงไม่นานชายห้าคนก็ลงไปร้องโอดครวญบนพื้น สมกับเป็นหัวหน้าแก๊งค์มาเฟียที่มีทั้งมันสมองรวมไปถึงความเก่งกาจทางด้านการต่อสู้
ชายหนุ่มรีบช้อนร่างที่หมดสติขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนก่อนจะมองไปยังแสงไฟของรถที่อยู่อีกทาง ชายชุดดำหลายคนลงมาจากรถรีบวิ่งเข้ามาหาผู้เป็นเจ้านายพร้อมกับโค้งศีรษะเป็นการนอบน้อม
“จัดการพวกมันซะ”คำสั่งสุดท้ายพร้อมกับอุ้มร่างบางขึ้นไปที่รถ
ชายหนุ่มวางร่างบางลงบนเตียงอย่างเบามือก่อนจะหายเข้าไปในห้องน้ำ ไม่นานนักเขาก็เดินออกมาโดยที่มีกะละมังกับผ้าขนหนูผืนเล็กติดมือมาด้วย
“เด็กตัวแสบ”อี๋ฟานบ่นเบาๆพร้อมกับนำผ้าชุบน้ำผืนบางเช็ดไปทั่วบริเวณใบหน้าเนียนไล่ลงมาที่ลำคอกับแขนทั้งสองข้าง ก่อนที่มือหนานั้นจะหยุดชะงัก ส่วนที่จะเช็ดก็ทำเกือบหมดแล้วเหลือแค่ลำตัวเท่านั้น แม่บ้านก็กลับไปกันหมดเหลือเพียงแค่พวกลูกน้องกับเขาเท่านั้นที่อยู่ในบ้านหลังนี้
“มันจำเป็นนะยุนอา”กระดุมเสื้อเม็ดแรกถูกปลดออกช้าๆ ตามมาด้วยเม็ดที่สองและสาม เผยให้เห็นเสื้อกล้ามสีขาวที่อยู่สูงกว่าหน้าท้องแบนราบเล็กน้อย ชายหนุ่มชะงักมือไว้ทันพร้อมกับถอนหายใจที่ต้องทำอะไรแบบนี้ เสื้อผ้าผู้หญิงก็เคยถอดมาบ้างแต่พอถอดของเด็กตัวแสบกลับรู้สึกถึงใบหน้าที่ร้อนผ่าวของตัวเอง
“อื้อ”เสียงครางในลำคอของหญิงสาวทำให้อี๋ฟานรีบลุกขึ้นจากเตียงโดยเร็ว
ยุนอาเริ่มรู้สึกตัวหลังจากที่สัมผัสถึงความเย็นบนร่างกาย เปลือกตาเปิดขึ้นอย่างช้าๆเผยให้เห็นดวงตากลมโตที่พยายามปรับแสงในม่านตา ห้องสี่เหลี่ยมสีขาวขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยเฟอร์นิเจอราคาแพงช่างดูคุ้นตานัก ที่จำได้คร่าวๆคือล่าสุดเธอวิ่งอยู่กลางถนนโดยมีพวกคนร้ายวิ่งตามเกือบสี่ห้าคนไม่นานก็รู้สึกวูบไปจากนั้นก็จำอะไรไม่ได้แล้ว
“ฟื้นแล้วหรอ”เสียงนี้ที่เธอจำได้ดี
“นายคริส”เมื่อเห็นว่าเป็นใครยุนอาไม่รอช้ารีบไปกระโดดกอดเจ้าของเสียงด้วยความดีใจ
อี๋ฟานตกใจเล็กน้อยที่ถูกจู่โจมก่อนจะเผยรอยยิ้มออกมาด้วยความดีใจ มือหนายกขึ้นมาลูบศีรษะเพื่อเป็นการปลอบใจกับเรื่องวันนี้ที่เธอเจอ ถึงยุนอาจะดูเข้มแข็งแต่ก็ยังเป็นผู้หญิงที่มีจิตใจอ่อนไหว ยิ่งได้เจอเรื่องร้ายเป็นใครก็คงต้องใช้เวลาถึงจะลืมได้ลง
แต่เขาคงคิดผิด...มันคงไม่ใช่กับเด็กตัวแสบคนนี้!!
“นายคริส ทำไมนายเป็นคนแบบนี้”ผละออกจากอ้อมกอดหญิงสาวก็เริ่มชี้หน้าคนตัวสูงอย่างเอาเรื่อง
“คนแบบไหน”ถามออกไปด้วยความสงสัย
“เพราะนายคนเดียวเลยฉันเกือบถูกไอ้พวกบ้านั้นลากไปทำไม่ดีไม่ร้าย ฉันโทรหานายเป็นร้อยรอบก็ไม่ยอมรับ โทรศัพท์เนี้ยมีไว้ทำไมมิทราบ ห๊ะ ดูสิเนื้อตัวฉะ ฉัน กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!!”ยุนอาร้องดังลั่นเมื่อได้เห็นสภาพของตัวเองที่เสื้อนอกถูกปลดกระดุมจนหมดพร้อมกับรีบนำมาผ้าห่มมาคลุมร่างของตัวเอง
อุ๊บบบบ!!
“หยุดและฟังฉัน”อี๋ฟานพุ่งเข้าไปจัดการใช้มือปิดปากร่างบางให้หยุดร้องแต่เธอกลับตกใจล้มลงบนเตียงทำให้เขาล้มทับร่างของเธอเข้า
ชายหนุ่มราวกับถูกสะกดเมื่อได้จ้องไปยังดวงตากลมโตราวกับดวงตาอันแสนบริสุทธิ์ของกวางน้อย แรงดึงดูดที่มีทำให้เผลอเลื่อนใบหน้าลงไปใกล้กับหน้าเนียนใสที่ยังคงนิ่งและเขาเกือบจะทำผิดพลาดมหันต์ถ้าไม่มีมือหนากั้นเอาไว้
เขากำลังจะจูบเธอ!!
“ตัวหนักเป็นบ้า”ยุนอารู้สึกร้อนๆหนาวๆที่จู่ๆชายหนุ่มทำท่าเหมือนจะจูบเธอโชคดีที่มีมือของเขาขว้างเอาไว้ เธอรีบผลักคนตัวใหญ่กว่าให้ลุกออกไปจากร่างอันแสนบอบบาง
“โทษที”เก๊กขรึมพร้อมกับเอ่ยขอโทษ
“ขอคำอธิบาย”จ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาราวกับต้องการเค้นความจริงจากปากนักโทษ
จากนั้นเขาก็อธิบายเรื่องราวทั้งหมดรวมไปถึงสาเหตุที่เสื้อผ้าเธอเป็นแบบนั้นให้ฟังจนละเอียดยิบ หญิงสาวพยักหน้าเป็นการเข้าใจในสิ่งที่เขาพูดรวมไปถึงบอกให้จัดการเจ้าพวกนั้นขั้นเด็ดขาดเพราะเธอไม่ยอมแน่นอนที่บังอาจมาทำร้าย’อิมยุนอา’ลูกสาวผู้มีอิทธิพลที่สุดในเกาหลี
“นายคริส”จู่ๆเสียงหวานก็เอ่ยเรียกขึ้นมาทันควัน
“หืมม?”
“ขอโทษนะที่ก่อเรื่องวุ่นวายและก็ขอบคุณที่มาช่วยฉัน”เป็นอีกครั้งที่เธอฉีกยิ้มหวานให้ชายหนุ่มตรงหน้าก่อนจะวิ่งหายเข้าไปในห้องน้ำทิ้งให้อีกคนใจเต้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
อี๋ฟานมองไล่หลังคนตัวเล็กจนเธอหายลับไปในห้องน้ำก่อนจะเดินไปหยิบชุดคลุมอาบน้ำของผู้หญิงมาวางไว้บนเตียง กี่ครั้งแล้วก็ไม่รู้ที่อดยิ้มให้กับความดื้อดึงของเด็กตัวแสบนี่ไม่ได้ บ่อยครั้งที่เธอดูร้ายกาจ เอาแต่ใจ แต่มันก็ทำให้ดูน่ารักไปอีกแบบ ทุกครั้งที่เธอก่อเรื่องวุ่นวายให้ต้องปวดหัวเขาเองก็ไม่คิดที่จะลงโทษตามที่ผู้ใหญ่ควรพึงกระทำ
“หึ อย่าบอกนะว่าเราหลงเสน่ห์เด็กตัวแสบ”หัวเราะกับตัวเองเบาๆ
ความคิดเห็น